Wat vernietigt een religie?

door Kim Michaels

Wanneer je naar de geschiedenis van religies kijkt, dan zie je een bepaald patroon. De meeste religies werden begonnen door een charismatische leider die rechtstreeks contact had met de spirituele wereld. Door dit rechtstreekse contact was de leider in staat om een lering naar buiten te brengen die de basis voor een nieuwe religie vormde.
In de meeste gevallen week de religie op den duur echter af van het originele patroon of de matrix die door de stichter werd ontwikkeld. De meeste religies verloren op den duur het directe contact met de spirituele wereld. Toen waren ze niet meer de open deur om nieuwe leringen naar buiten te brengen.

Geen enkele religie die momenteel bekend is, is in een vacuüm ontstaan. Met andere woorden, toen de religie opkwam, waren er al andere religies in die maatschappij of cultuur. De oorspronkelijke stichter van de nieuwe religie beweerde dat de oude religies niet alles bevatten wat mensen moesten weten over God. Daarom was er behoefte aan progressieve openbaringen en de nieuwe religie werd gesticht om aan die behoefte te voldoen. Met andere woorden, juist de behoefte aan progressieve openbaringen vormde de basis voor de nieuwe religie.

Als alle religies worden gebaseerd op de behoefte aan progressieve openbaringen, hoe kan het dan dat zo veel religies uiteindelijk progressieve openbaringen ontkennen? Hoe kan het dat zoveel religies zich afkeren van progressieve openbaringen en zich in plaats daarvan vastklampen aan de interpretatie van de leringen die vaak in een ver verleden werden gegeven? Hoe kan het dat zoveel religies het directe contact verliezen met de spirituele wereld en in veel gevallen de mogelijkheid ontkennen dat je dit contact kunt onderhouden?

De volgende secties zullen de psychologische redenen onderzoeken waarom heel veel religies de neiging hebben om dogmatisch en rigide te worden.

De stichter verliezen
Stel je voor dat je één van de leiders bent van een religie die door iemand werd gesticht die direct contact had met de spirituele wereld. Zolang de stichter aanwezig was, was het gemakkelijk om vragen en disputen op te lossen, omdat de stichter het antwoord Boven kon halen. Over dit antwoord werden meestal geen vragen gesteld. Met andere woorden de mensen accepteerden dat het antwoord van een hoger gezag kwam. Als iemand dit niet accepteerde, dan verliet die persoon meestal de organisatie.

Dan is de leider weg en de organisatie lijkt niet meer direct contact met de spirituele wereld te hebben. Hoe kunnen de leiders vragen of conflicten oplossen die te maken hebben met de toekomst van de organisatie?

Eén probleem moet in ogenschouw worden genomen. De meeste leiders van religieuze organisaties hebben grote persoonlijke offers gepleegd om hun positie te bereiken. Deze offers leiden vaak tot sterke emotionele betrokkenheid en gehechtheid.

Wanneer je al lang emotioneel betrokken bent bij een organisatie, is het gemakkelijk om het grote plaatje uit het oog te verliezen. Het is gemakkelijk om te denken dat omdat jouw specifieke religie of kerk werd gebaseerd op wat jij als speciale omstandigheden beschouwt, het op een bepaalde manier anders is dan of zelfs beter dan bij andere kerken. Maar in werkelijkheid heeft jouw kerk overeenkomsten met de meeste andere religieuze organisaties. De meeste religies werden gesticht door een charismatische leider die op den duur weg moest. De organisatie stond dan voor de vraag: “Wat doen we nu?” en in heel veel gevallen heeft dit tot een interne strijd geleid.

Tijdens het proces van aanpassing aan het verlies van de leider, gebeurt het vaak dat veel leden en leiders van een organisatie een bewustzijnsstaat ingaan waarin ze geloven dat de organisatie niet heft te veranderen vanwege een of andere omstandigheid. Wanneer ze worden geconfronteerd met het verlies van een leider, is het gemakkelijk om vast te houden aan de leringen en doctrines die bekend zijn.

Geen enkele kerk valt buiten de goddelijke wetten die het fysieke universum regeren en daarom kan een religieuze organisatie niet hoger komen dan het bewustzijn van haar leden en leiders. In bijna iedere kerk geloven enkele leden en leiders dat het nooit de verkeerde kant op kan gaan, omdat hun kerk werd gefundeerd onder zulke speciale omstandigheden; ze zou niet kunnen mislukken. Daarom hebben ze de neiging om een cultuur te vestigen die verklaart dat de leiders van de kerk onfeilbaar zijn en dat bepaalde doctrines niet onderzocht hoeven worden.

Waarom dit dogmatisme?
Een dosis nederigheid zou nuttig zijn en we hoeven alleen maar naar de geschiedenis te kijken. Bijna elke religie beweert af te stammen van het directe contact met spirituele wezens uit een hoger rijk. Daarom lijkt het niet verstandig om te beweren dat jouw organisatie de enige is die er echt aanspraak op maakt en dat alle andere foute beweringen doen.

Als het gezag van een bepaalde kerk bovendien wordt gebaseerd op contact met de spirituele wereld, hoe kan een kerk dan nog gezag opeisen nadat ze dit contact heeft verloren? Zou het niet verstandiger zijn om te proberen om weer direct contact te maken met het spirituele rijk in plaats van vast te houden aan een dogmatische en rigide interpretatie van de leringen die in het verleden werden uitgebracht?

Waarom hebben bijna alle kerken de neiging om rigide en dogmatisch te worden?
De sleutel om dit fenomeen te begrijpen, is het bestaan van het menselijke denken te erkennen, zoals wordt uitgelegd in de sectie Leringen.

Vanwege de relativiteit en dualiteit van het menselijke denken begint een bepaald mechanisme in werking te treden wanneer je iets organiseert. Denk eens aan het oude verhaal van de heilige Petrus en de duivel die over straat lopen. Aan de andere kant van de straat zien ze een man die iets opraapt van het trottoir. De heilige Petrus zegt: “Heb je dat gezien; hij heeft net de waarheid gevonden. Wat ga je eraan doen?” De duivel zegt: “Ik maak me geen zorgen, ik zal hem vragen om die te organiseren!”

In elke organisatie zijn bepaalde mechanismen aan het werk en enkele van die mechanismen worden beïnvloed door of zijn volledig in de macht van het lagere bewustzijn van het menselijke denken. Als de leiders van een organisatie zich hier niet van bewust zijn, of als ze niet bereid zijn het te erkennen, dan zal de organisatie niet haar volledige potentieel bereiken. Ze zal verwikkeld raken in de cyclus van argumenten en kibbelarij die de energie en de aandacht van de mensen zal verteren. In plaats van hun energie en aandacht te richten op het uitvoeren van de doelen van de organisatie, besteden mensen hun energie aan ruziemaken over het een of ander.

Als je naar de geschiedenis kijkt, dan kun je zien dat deze patronen talloze malen zijn voorgekomen. Opnieuw, veel mensen lijken te denken dat hun kerk op een of andere manier uniek is en daarom erboven staat of er buiten valt. Dit is een uiterst gevaarlijke illusie en als de leiders van een organisatie die illusie handhaven, bewijst de geschiedenis dat de organisatie dogmatisch en rigide zal worden. Daar bestaat geen twijfel over! Als je niet van de fouten in het verleden leert, is het je lot dat je die fouten herhaalt.

Tegengestelde groeperingen
Het belangrijkste kenmerk van dit proces is de fragmentatie van het lidmaatschap, zodat mensen worden verdeeld in twee of meer groeperingen. Eén groepering neemt een standpunt in en de mensen in die groep geloven dat hun standpunt absoluut juist is. Daarom zal een organisatie als ze het niet met hun eens is, er niet in slagen om aan haar goddelijke mandaat voldoen.

Daarom is het de allerhoogste plicht van die mensen om hun mening aan de organisatie op te dringen. De andere groepering neemt het tegenovergestelde standpunt in en ze hebben hetzelfde gevoel dat ze hier heel erg verantwoordelijk voor zijn. Elke groepering probeert de andere mensen aan zich te onderwerpen, allemaal voor het ‘hoogste goed’. Met andere woorden, beide groeperingen geloven dat hun gezichtspunt wordt gebaseerd op onweerlegbaar gezag en daarom onfeilbaar is.

Als je serieus dit probleem in een organisatie wilt voorkomen, moet je een stap achteruit doen en een bredere kijk op de situatie krijgen. Objectief gezien ligt het voor de hand dat beide groeperingen niet gelijk kunnen hebben. Maar wat, als ze geen van beide gelijk hebben?

Wanneer er twee groeperingen zijn gevorm, is de kardinale vraag niet: “Welke van de twee groeperingen heeft gelijk en welke heeft ongelijk?” De kardinale vraag is: “Wat is het hogere inzicht dat het conflict oplost?”

Vanuit een spiritueel standpunt kun je heel duidelijk zeggen: Wanneer twee mensen ruziemaken, heeft niemand gelijk in de goddelijke zin van het woord! Menselijke argumenten komen er alleen maar op neer dat twee mensen hun eigen menselijke, relatieve standpunt verdedigen en iedere persoon zegt: “Mijn relatieve standpunt is beter dan jouw relatieve standpunt!”

Goddelijk gezien deugen geen van beide redenen, hoewel sommige ervan wel juist kunnen zijn. Met andere woorden, je kunt gelijk hebben over een bepaald punt in een ruzie zonder gelijk te krijgen van God.

Wanneer twee groeperingen ruzie maken, kunnen ze beide gezichtspunten hebben die juist zijn. Hun aanpak van de situatie kan echter wel fout zijn, omdat ze niet naar het hogere inzicht in de kwestie op zoek gaan en ook geen harmonie proberen te vinden. De twee kanten voeren vaak hun gezichtspunten tot in het extreme door en ze vergeten de Middenweg.

Kijk verder dan het conflict
De geascendeerde meesters zijn er al eeuwenlang getuige van dat mensen en organisaties die ze hebben gesponsord, verwikkeld zaten in en werden vernietigd door deze eeuwige, menselijke kibbelarij. De geascendeerde meesters houden oneindig veel van menselijke wezens en ze hebben absoluut respect voor de Wet van Vrije Wil. Soms kan het geduld van een geascendeerd wezen echter opraken, wanneer ze zien dat de mensen die beter zouden moeten weten, weigeren om het beter te doen.

Iedere spirituele lering bevat het concept dat menselijke wezens naar een hogere bewustzijnsstaat moeten opklimmen. Dit is het universele element dat je in iedere spirituele en religieuze filosofie kunt terugvinden. De leden van een organisatie hebben allemaal vrije wil. Ze hebben het recht om ervoor te kiezen om de spirituele leringen niet te gebruiken om het lagere bewustzijn te boven te komen en in plaats daarvan die leringen proberen te gebruiken om een of ander aspect van dat lagere bewustzijn te verdedigen. Maar als ze dat doen, zullen de individuele personen er niet in slagen om een hogere bewustzijnsstaat te bereiken. En als deze individuele personen in leiderschapsposities zitten, zal de organisatie er niet in slagen haar missie uit te voeren. Het is echt zo simpel en het komt neer op de oude vraag: “Kies vandaag wie jij wilt dienen!”

Het echte probleem is de onwil om in de spiegel te kijken en je af te vragen: “Heb ik de neiging om een ander menselijk wezen te veroordelen? Veroordeel ik de overtuigingen en ideeën van ieder ander menselijk wezen? Heb ik in mijn gedachten een maatstaf gecreëerd en gebruik ik die maatstaf om andere mensen te classificeren als enigszins acceptabel of onacceptabel, goed of fout, beter of slechter? Gebruik ik die maatstaf om argumenten te bedenken waarom andere mensen ongelijk hebben en ik gelijk heb?”

Als je ja op een van deze vragen zegt, dan moet je bereid zijn toe te geven dat de neiging om anderen te veroordelen, alleen maar kan komen van het lagere bewustzijn. Het simpele feit is dat er in de hemel geen conflicten zijn. Als jij je in een positie bevindt waarin je ruzie maakt met iemand anders, dan is de reden dat je ruzie hebt en die ruzie houdt, dat jij toelaat dat je menselijke denken je te slim af is.

O ja, je hebt misschien de prachtigste redenen waarom het nodig was om je met deze ruzie bezig te houden en waarom jij gelijk hebt en de ander ongelijk. O ja, je zegt misschien: “Nu dan voert de ander ook het menselijke denken op!” En hoewel dit correct is, is de eigenlijke vraag: “Wil jij je met je hogere zelf verenigen of wil jij je blijven identificeren met je lagere bewustzijn?”

Als je één wilt zijn met je hogere zelf, dan moet je boven het menselijke denken en die menselijke nonsens uitkomen. Eonen lang hebben de geascendeerde meesters zich gerealiseerd dat er geen oplossingen zijn voor menselijke problemen en menselijke conflicten. De enig mogelijke oplossing is een hogere bewustzijnsstaat te brengen die beide partijen die betrokken zijn bij het conflict de onbetekenende menselijke vragen die het conflict hebben veroorzaakt, te laten overstijgen.

De enige manier om de fragmentatie van een spirituele organisatie te vermijden, is dat zowel de leden als de leiders hun Christusbewustzijn gaan nastreven. Een hogere bewustzijnsstaat bereiken, is de enige manier om de eeuwenoude menselijke machtsstrijd te overwinnen.