De Scheppers en de Organisatoren

Menselijke wezens zijn psychologische wezens. Je kunt niet helemaal begrijpen waarom organisaties mislukken, tenzij je een mechanisme begrijpt dat talloze organisaties heeft vernietigd.

De eenvoudigste manier om dit mechanisme uit te leggen, is door te beginnen met het feit dat het menselijke brein wordt verdeeld in twee helften. De rechterhelft van het brein is de meer artistieke kant van het brein en ziet naar het grote plaatje. De linkerhelft brein is het analytische deel van het brein en kijkt naar de details.

De meeste mensen hebben de neiging om één helft van het brein meer dan het andere te gebruiken. Ze hebben een dominante kant in het brein. Je zou misschien kunnen zeggen dat mensen bij wie de linkerkant van het brein overheerst de Organisatoren zijn. Mensen bij wie de rechterkant van het brein overheerst, zijn de Scheppers.

Als je een organisatie succesvol wilt laten zijn, moet je beseffen dat beide types mensen nodig zijn in de organisatie. En je moet beseffen dat beide types mensen nuttig zijn wanneer ze in hun evenwicht zijn.

De Scheppers zijn vaak de mensen die een organisatie opzetten en ze kunnen die tot een bepaald punt brengen. Ze kunnen ook helpen om ervoor te zorgen dat de organisatie levensvatbaar is en in leven blijft, zodat die tegemoetkomt aan de behoeften van haar leden. Scheppers kunnen altijd met nieuwe ideeën aankomen die de organisatie zal helpen om zich aan te passen aan de veranderende tijd en tegemoet te komen aan de veranderende behoeften van haar volgelingen.

De Scheppers kunnen de organisatie niet eenvoudig dagelijks leiden. Ze zijn niet goed georganiseerd en ze raken snel verveeld met de wereldse details van het leven van elke dag van een organisatie. In de zakenwereld zie je vaak dat de Scheppers een zaak kunnen opstarten, maar ze kunnen niet garanderen dat die in stand blijft. In principe zijn alle mensen die een nieuwe religie hebben gesticht, Scheppers.

De Organisatoren zijn mensen die het flair hebben om iets te organiseren en oog voor detail. Deze mensen beginnen zelden aan een organisatie, maar ze kunnen die wel constant en consistent leiden. Als de Organisatoren een organisatie echter zouden leiden, zou de organisatie nooit veranderen.

De tijden veranderen en de behoeften van de volgelingen van een organisatie veranderen ook. De Organisatoren van een organisatie zijn niet in staat om de organisatie aan te passen aan deze veranderingen; ze zullen de organisatie blijven leiden op de manier waarop zij denken dat het goed is, de organisatie zelf zou misschien wel eeuwig kunnen blijven bestaan, maar het aantal leden zal afnemen. Mensen beginnen te vinden dat de organisatie niet meer aan hun behoeften voldoet en ook niet bereid is om te veranderen. Daarom vertrekken ze onopvallend. Je zou kunnen zeggen dat dit al is begonnen met veel grote kerken van tegenwoordig.

Het is essentieel te beseffen dat succesvolle organisaties, organisaties zijn waarin evenwicht bestaat tussen de Scheppers en de Organisatoren. De Organisatoren geven de organisatie stabiliteit en dat die blijft en de Scheppers zorgen ervoor dat de organisatie blijft voldoen aan de behoeften van haar leden.

Het ontstaan van conflicten: rebellen en rechters
Om volledig te begrijpen waarom evenwicht zo belangrijk is, moet je kijken naar wat er gebeurt wanneer de Scheppers en de Organisatoren te ver afdwalen van de gulden middenweg en hun eigenschappen tot in het extreme doorvoeren.

De Scheppers zullen redeneren dat je om iets nieuws te creëren, niet kunt vastzitten aan iets wat al bestaat. De Organisatoren houden ervan om dingen te organiseren en de stabiliteit te handhaven en je kunt de stabiliteit niet handhaven als je constant probeert steeds weer verder te gaan.

Om het evenwicht te bewaren, moet je beseffen dat er een ingebouwde spanning zit tussen de creatieve en organisatorische neigingen van ons brein. In essentie is dit juist de creatieve spanning die de aanleiding vormde voor dit universum. De ideale vorm van deze spanning wordt tot uitdrukking gebracht in het symbool van de tai chi waarin de twee creatieve krachten volmaakt in evenwicht zijn.

De kracht van yang vertegenwoordigt de Scheppers en de kracht van yin vertegenwoordigt de Organisatoren. Wanneer deze krachten in evenwicht zijn, is het resultaat een creatieve spanning die een evenwichtige en duurzame groei creëert. Hoewel er constant veranderingen zijn, gebeuren deze veranderingen nooit zo snel dat het de stabiliteit van het universum vernietigt.

Zolang het evenwicht wordt gehandhaafd, is alles in harmonie en dat is precies wat er in de spirituele wereld gebeurt. Sommige geascendeerde wezens zijn Organisatoren en sommige geascendeerde wezens zijn Scheppers. De spanning tussen die twee leidt tot groei, maar nooit tot conflicten.

Wanneer je de relativiteit van het menselijke denken aan de mix toevoegt, wordt de creatieve spanning maar al te gemakkelijk veranderd in een onoplosbaar conflict. Een Schepper die niet in evenwicht is, zal redeneren dat hij moet creëren zonder gebonden te zijn aan regels of voorschriften. Hij zal de Organisatoren zien als achteromkijkende mensen die zijn creativiteit proberen in te perken. Hij zal weerstand aan deze beperkingen bieden, en dat gaat zelfs zover dat hij ertegen in opstand komt of de organisatie helemaal verlaat.

Een onevenwichtige Schepper wordt vaak een rebel die geen ander gezag accepteert dan zijn eigen wens om te scheppen. Vanzelfsprekend is dit onevenwichtig, omdat de rebel niet de goddelijke wet accepteert. De rebel accepteert niet dat hij, hoewel hij het recht heeft om te scheppen, dat moet doen binnen het raamwerk dat door God is geschapen. Het is niet de bedoeling dat dit kader hem beperkt, maar zijn creativiteit op zo’n manier kanaliseert dat dit niet tot zelfvernietiging leidt. In het uiterste geval wordt de rebel iemand die zich niets meer aantrekt van de missie van de organisatie. In plaats daarvan probeert de rebel zelfexpressie te gebruiken om zichzelf te verheerlijken.

Een onevenwichtige Organisator redeneert dat het belangrijkste van alles is dat de stabiliteit en continuïteit gehandhaafd blijft. In de context van een spirituele organisatie zal een onevenwichtige Organisator redeneren dat het de belangrijkste taak is om de zuiverheid van de spirituele leringen en de rituelen te handhaven. Dit moet ten koste van alles gebeuren. Wanneer er geen evenwicht is, wordt de Organisator al gauw iemand die de ‘letter van de wet’ volgt en zich opstelt als een rechter.

De rechter zal vaak redeneren dat het zijn allergrootste verantwoordelijkheid is de letter van de wet te handhaven en uit te voeren in de meest letterlijke zin. Iemand die buiten de letterlijke interpretatie van de wet omgaat, is een rebel die de mond gesnoerd moet worden of aan banden gelegd. In het extreme geval wordt de rechter iemand die zich niet meer echt bezig houdt met de stabiliteit van de organisatie. In plaats daarvan wordt de rechter verteerd door het verlangen om iedereen te straffen die het gezag van de rechter en zijn interpretatie van de letter van de wet durft te betwijfelen.

Een klassiek voorbeeld van dit fenomeen is het conflict tussen Jezus en de orthodox joodse kerk. De kerkhiërarchie had zichzelf opgeworpen als rechter en ze dachten dat het hun allerhoogste verantwoordelijkheid was om de letter van de wet te handhaven. Om dat te doen, waren ze bereid om de geïncarneerde Christus te doden.

Wanneer ze extreem worden, probeert de rebel glamour te zoeken en de rechter macht.

Een steeds terugkerend patroon
De meeste kerken zijn door de klassieke strijd heengegaan tussen de Scheppers die rebellen werden en de Organisatoren die in rechters veranderden. Als zo’n conflict door mag blijven gaan, zal er één van tweeën gebeuren:

• De rechters zullen geleidelijk volledig de macht in de organisatie overnemen en die macht gebruiken met alle middelen die tot hun beschikking staan. Het gevolg is dat de Scheppers dan allemaal de organisatie verlaten. De organisatie zal geleidelijk aan steeds meer rigide worden en veel gewone leden verlaten de organisatie ook. Veel spirituele organisaties zijn in grootte afgenomen nadat de stichter van het toneel verdween.
• De organisatie zal in verschillende groeperingen uiteenvallen. Dit is ook gebeurd met de vroegchristelijke kerk. De Scheppers, die rebellen werden, zullen een groepering in de organisatie vormen en ze zullen beweren dat zijn gesponsord worden door Boven en dat de oude organisatie eenvoudig wordt gesmoord door de rechters. Deze groepering vertegenwoordigt de Gnostici. De rechters zullen beweren dat ze de zuiverheid van de leringen moeten handhaven, zelfs als die leringen niet meer aan de behoeften (of de structuur en cultuur van de organisatie) van de volgelingen tegemoet komen. Deze groepering werd de georganiseerde en orthodox christelijke kerk.

In beide gevallen gaat het goddelijke potentieel van de organisatie verloren in de voortdurende menselijke strijd om macht en controle. Als je een stap achteruit doet uit die situatie, denk je dan echt dat de geascendeerde meesters willen dat deze opties doorgevoerd worden? Als dat niet zo is, dan wordt de vraag: “Hoe kunnen we voorkomen dat dit gebeurt?”

Laat Niemand Uw Kroon Afpakken
Een belangrijke vraag is hier: “Zijn de rebellen en rechters bereid om in de spiegel te kijken en toe te geven dat ze te ver tot in het uiterste zijn doorgegaan?” En als ze tot dit besef komen, zijn ze dan bereid om te doen wat nodig is om terug te komen in het centrum van de Christus?

De geascendeerde meesters kunnen zich niet bemoeien met dit proces, omdat ze de Wet van Vrije Wil niet mogen schenden. Ze kunnen enkel achterover gaan zitten met gekruiste vingers en hopen dat er op een bepaald moment een groep mensen besluit om het menselijke denken te overstijgen in plaats van alleen maar toe te kijken hoe hun organisatie naar de afgrond glijdt.

De enig mogelijke oplossing is dat alle leden van een organisatie alerter worden en leren om het subtiele mechanisme bloot te leggen dat ervoor kan zorgen dat mensen spiritueel blind worden. Je allergrootste verantwoordelijkheid op het pad is ervoor te zorgen dat er niets tussen jou en je God komt. ‘Laat niemand Uw Kroon afpakken’ betekent dat jij niet iets op de wereld jouw innerlijke contact met je hogere zelf laat afnemen.

De sleutel tot spirituele groei
Je moet begrijpen dat de echte sleutel tot je spirituele groei het besef is dat je spirituele groei staat of valt met de beslissingen die je uit vrije wil neemt. Deze beslissingen zouden moeten worden genomen door je bewuste geest. Helaas laten de meeste mensen veel van hun beslissingen nemen door hun onderbewuste geest, waardoor ze bijna altijd worden beïnvloed door, of totaal in de macht zijn van, het menselijke denken.

De sleutel tot spirituele groei is het besef dat je jouw vrije wil terug moet pakken en jouw macht om beslissingen te nemen. Je moet ook beseffen dat de enige manier om juiste beslissingen te nemen, is dat je de juiste kennis en juiste inzichten krijgt. Dus voor je juiste beslissingen kunt nemen, moet je een poging doen om meer inzicht in het onderwerp te krijgen dat aan de orde is. Krijg bij alles wat je krijgt, inzicht!

Het gebeurt vaak dat mensen die inspanning niet verrichten en in het begin kan het een geweldige inspanning zijn om hun beslissingen over het leven in hun bewuste geest te brengen. Daarom worden veel subtiele beslissingen genomen door hun onderbewuste geest en is de persoon zich niet helemaal bewust van wat het is dat die beslissingen beïnvloedt. Dit verklaart waarom het vaak heel moeilijk voor mensen is om te beseffen wat ze fout doen, zelfs als andere mensen dat wel duidelijk is.

Hoe meer jij je vereenzelvigt met je menselijke denken, hoe meer die geest de beslissingen beïnvloedt die je neemt. Het menselijke denken bedenkt een of andere voorwaarde waardoor het onmogelijk, onnodig of onpraktisch lijkt om je spirituele potentieel te gebruiken. Met andere woorden, je menselijke denken zal je vertellen dat jij vanwege een of andere omstandigheid niet de Christus in actie kunt zijn, dat jij niet de Christus in actie hoeft te zijn of dat je op dit moment niet de Christus in actie hoeft te zijn – je kunt het morgen wel doen, de morgen die nooit komt.

In essentie zegt je menselijke denken dat jij vanwege een of andere voorwaarde niet hoeft te veranderen en je binnen jouw (of liever die van hem) comfortzone kunt blijven.

Om een religieuze organisatie te veranderen moeten de individuele leden de mechanismen begrijpen die de organisatie maakt of breekt. Mensen moeten erover nadenken of ze Scheppers of Organisatoren zijn. Als je beslist dat je een Schepper bent, moet jij jezelf afvragen: “Ben ik een rebel geworden?” Als je beslist dat je een Organisator bent, moet jij jezelf afvragen: “Ben ik een rechter geworden?”

Je moet daarna overwegen of de neiging om rebel of rechter te zijn, eigenlijk alleen maar een excuus is, die door je menselijke denken is bedacht, om je ervan te weerhouden om je Christusschap uit te oefenen. Zeg je in werkelijkheid tegen jezelf: “Mijn betrokkenheid bij mijn kerk en de kwesties die aan de orde zijn, zijn zo belangrijk dat ik niet de Christus kan zijn tot dit is opgelost!” Als dat zo is, moet je beseffen dat de enige manier om die kwesties op te lossen, is de Christus te zijn. Gooi het Christuskind niet met het badwater van de organisatorische strijd weg!

De vorming van tegengestelde partijen
Als de spanning tussen rebellen en rechters niet in een vroeg stadium wordt opgelost, ziet een organisatie vaak dat er twee tegengestelde partijen worden gevormd. De ene wil veranderingen aanbrengen en de andere wil veranderingen vermijden. Als de twee kanten uit evenwicht zijn geraakt, is er schijnbaar geen enkele manier om zo’n conflict op te lossen.

Wat er dan gebeurt, is eigenlijk niets anders dan een nieuwe versie van het verhaal uit het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer. Zowel de rebellen als de rechters zijn er helemaal van overtuigd dat hun positie de enig juiste is en dat de andere kant de plank volledig misslaat. In werkelijkheid hebben beide kanten ongelijk, omdat beide kanten (tenminste gedeeltelijk) door je menselijke denken worden gemotiveerd. Wat er nodig is, is dat een klein kind, een klein Christuskind, in de organisatie eindelijk uitroept: “Maar ze hebben niets aan!”

In dit opzicht moet erop gewezen worden dat de uitkomst van dit conflict niet alleen door de rebellen en de rechters wordt bepaald. In werkelijkheid is het onwaarschijnlijk dat de rebellen en de rechters in staat zullen zijn om zich weer in het centrum te vestigen. Het initiatief om naar het centrum terug te keren, kan enkel in gang worden gezet door de mensen die al in evenwicht zijn. Daarom hebben de mensen die een gezond evenwicht hebben tussen de Schepper en de Organisator in zichzelf de verantwoording om hun mond te open te doen en hun zegje te doen.

Helaas heeft de geschiedenis bewezen dat als een strijd tussen de rebellen en de rechters eenmaal is ontbrand, het vaak de organisatie zodanig verteert dat het heel moeilijk is om de mensen die in evenwicht zijn, iets te laten zeggen.

Maar toch is het wel nodig dat zulke mensen dit zeggen en de rebellen en de rechters proberen te laten beseffen dat ze te ver zijn gegaan. Helaas kan het tot besef laten komen van de rebellen en de rechters uiterst moeilijk zijn. Hoe meer ze op het terrein van de extremen komen, hoe meer ze ervan overtuigd zijn dat ze gelijk hebben en dat ze die richting moeten blijven opgaan ondanks de waarschuwingen die ze van anderen ontvangen.

Het is belangrijk dat de evenwichtige mensen beseffen dat de rebellen en de rechters geen slechte mensen zijn en dat ze niet bereid zijn om hun ding te doen. Ze beseffen gewoon niet wat ze aan het doen zijn (als dat wel zo was, dan zouden de meesten wel bereid zijn om te veranderen). Met andere woorden, het is belangrijk dat je niet een nieuwe strijd creëert tussen de evenwichtige mensen en mensen die in één of beide extremen zitten.

Het ware spirituele potentieel van een gemeenschap is dat mensen elkaar kunnen helpen om in evenwicht te blijven, zodat noch de individuele leden, noch de gemeenschap als geheel, te ver afdwalen van de middenweg. Als dit met liefde kan worden gedaan, kunnen conflicten worden geheeld in plaats van versterkt. Loopgraven kunnen worden gevuld in plaats van uitgediept. Dus de laatste vraag luidt: Houd je van iets meer, hetzij je kerk, God of je hogere zelf, dan het menselijke gevoel om gelijk te krijgen?