Wanneer studenten uit hun evenwicht raken

Geascendeerde Meester Gautama Boeddha, 8 april 2007

Maar er zijn wel nuances die de gevorderde studenten al moeten kennen. En dit is één waar ik vandaag mijn verhandeling over wil houden. Het is inderdaad mogelijk dat iemand gewekt kan worden voor het pad naar Christusschap en wat grip op dat pad kan krijgen, het pad kan opgaan, kan beginnen aan die vorm van dienstbaarheid door te beseffen dat er veel dingen op deze wereld zijn die moeten worden veranderd, dat er veel illusies zijn die moeten worden aangevochten. En die persoon begint misschien inderdaad deze illusies aan te vechten, maar daar zit altijd het risico in dat die persoon een doodlopende weg inslaat door uit het evenwicht te raken.

Er zijn veel spirituele en religieuze mensen die zich bewust zijn van de noodzaak iets te doen, om betere tijden, een betere samenleving, een spirituelere samenleving, of zelfs een gouden eeuw tot stand te brengen. Ze zijn ontwaakt of hebben zich bekeerd, staan in vuur en vlam om voor God – hoe zij die ook zien – of voor de geascendeerde meesters te werken. En zij hebben zich daar met veel enthousiasme op geworpen.

En in zekere zin vinden wij het geweldig dat wij mensen in deze fase zien, want ze zijn zeker veel levendiger en onderhoudender om naar te kijken dan de mensen die nog steeds voor de televisie zitten en denken dat het doel in het leven popcorn eten is en die langs de kanalen te zappen tot zij zo suf zijn dat ze nauwelijks meer een persoonlijke gedachte kunnen hebben, ze zijn zo overweldigd door het massabewustzijn dat door het televisietoestel tot hen komt, dat ze wel dood, spiritueel dood, lijken.

Maar hoe tevreden wij ook zijn over het feit dat wij mensen zien ontwaken, toch moet ik zeggen dat wij heel vaak merken dat deze zelfde mensen op een doodlopende weg uitkomen door hun onevenwichtige benadering van wat zij als hun werk voor God beschouwen, misschien zelfs wat zij als hun goddelijke plan beschouwen. We hebben dit bij alle religies gezien, een bepaald percentage studenten wordt bijna overenthousiast om veranderingen in de wereld door te voeren. En ze staan zo ‘in vuur en vlam’, zoals ze zeggen, dat ze elk perspectief en evenwicht kwijtraken.

En hoe komt dat? Omdat zij niet het perspectief van de Boeddha hebben van wat het betekent om de Christus in actie te zijn. Als de Levende Christus in actie, kun jij niet zo volledig onthecht zijn dat je zegt dat niets er meer toe doet. Je kunt je niet op het grijs denken verlaten dat alles uiteindelijk wel goed komt, omdat Jezus of een UFO wel zal komen om deze planeet op een of andere manier te redden.

En daardoor stel jij je, als de Levende Christus in actie, bloot aan de spot en veroordeling van mensen. Je gaat vaak tegen hun ego in en dat doe je, omdat jij werkelijk om ze geeft. Je geeft zo veel om hen dat jij bereid bent je door hen te laten afwijzen en vervolgen, net als Jezus genoeg om hen gaf om zich door hen aan een kruis te laten nagelen, zodat zij de kans kregen om hun eigen dualiteit vergroot te zien.

En als de Levende Christus geef je dus om hen. En dat is de reden dat jij eropuit trekt en bereid bent mensen lastig te vallen. Maar die zorgzaamheid handhaven, is een zeer delicaat evenwicht. Want het is heel gemakkelijk om al te enthousiast te worden, over de grens heen te gaan en je aan een bepaald resultaat van het werk dat jij doet te hechten, eraan gehecht te raken om een bepaalde reactie van andere mensen te krijgen.

Dit is een heel dun lijntje. Het is de grens tussen de rechte en smalle weg van Christus en de brede weg van de antichrist. Want, zie je, hoewel je om andere mensen geeft, hen wakker wilt maken, je moet nooit vergeten dat God hen vrije wil heeft gegeven. Je hoeft hen alleen maar het voorbeeld, de kennis, het inzicht, de wijsheid, het Levende Woord te geven, dat hen de vrije keus laat om het dualiteitsbewustzijn op te geven. Maar je moet niet aan een bepaald resultaat gehecht raken.

De uitdrukkingsvorm in de buitenwereld van zulke gehechtheden, zijn degenen die het spel van de aantallen spelen. Hoeveel leden heeft hun kerk? Hoeveel leden hun religie? Kijk eens hoeveel christenen trots zijn op het feit dat het christendom de grootste religie ter wereld is. Maar wanneer het eropaan komt, is het christendom zo divers dat je het nauwelijks een samenhangende religie kunt noemen.

Maar wat ik hiermee echt wil zeggen, is dit: degenen die het spel van de aantallen spelen, degenen die hun religie met die van anderen vergelijken – de behoefte hebben om het gevoel te hebben dat hun religie beter is – tonen daarmee vanzelfsprekend aan dat zij eraan gehecht zijn. Ze kunnen – in zekere mate – misschien nog steeds vanuit zuivere motieven dienstbaar zijn, maar er is een gehechtheid die hun motieven vervormt en hen zelfs voor de kromme leugen openstelt dat het doel de middelen heiligt.

Dit is een deel van een langere lering. Het hele dictaat kun je hier lezen.