Waarom ik geen spirituele Goeroe ben

door Kim Michaels, 2 juli 2016 – Seoel, Korea

Ik zou graag een paar observaties met jullie willen delen die ik op mijn spirituele pad heb gedaan. Ik denk dat ik de eerste dag heb gezegd dat ik mijzelf niet als een spirituele leraar presenteer of als spirituele goeroe. Een van de redenen is dat ik veertig jaar op het spirituele pad ben. Ik heb altijd de neiging gehad die veel spirituele mensen ook hebben, namelijk om zich heel erg bewust van zichzelf te zijn. Wij kijken altijd naar onszelf en wat wij moeten veranderen en wat beter kan. Ik let ook heel erg op wat er om mij heen gebeurt, wat er op de wereld gebeurt en wat er gebeurt met andere mensen. Dus in die veertig jaar ben ik op een soort reis geweest.

Ik heb gezegd dat het eerste spirituele boek dat ik vond ‘Autobiografie van een Yogi’ door Paramahansa Yogananda was. Dit heeft mij geholpen om te begrijpen dat er een heel, heel lange traditie op deze planeet is van spirituele leraren en spirituele goeroes. In India hebben ze natuurlijk speciale versies daarvan, omdat je daar mensen ziet die zichzelf vestigen als goeroe en zij trekken chela’s of studenten aan.

Het Indiase systeem van goeroes past niet in het Aquariustijdperk
Het Indiase systeem, in ieder geval in een aantal praktijken van goeroes, betekent het woord ‘chela’ slaaf; je wordt de slaaf van de goeroe. Dit betekent dat je alles moet doen wat de goeroe je vertelt zonder er vragen over te stellen en op zich mankeert er niets aan dat systeem. De achtergrond daarvan is dat je hulp van de goeroe krijgt om je ego te overwinnen door je compleet over te geven aan de goeroe en zo goed als zijn slaaf te worden. Om te kunnen doen wat de goeroe je vertelt, moet je jouw ego overwinnen. Als de goeroe goed is, kan hij zich vaak afstemmen op jouw ego en daarom zal hij je dingen laten doen die jouw ego absoluut niet wil doen.

Dit is natuurlijk een goed systeem. Het kan natuurlijk worden misbruikt, want als de goeroe geen goede bedoelingen heeft, of als zijn bewustzijnsniveau niet zo hoog is, dan wordt de student een slaaf van alle manipulaties waar de goeroe hem aan blootstelt. Ik geloof dat je dit vooral in het westen kon zien, omdat een aantal Indiase goeroes naar het westen zijn gegaan en hun macht en gezag hebben misbruikt. Misschien was dit in Korea ook zo, dus er is geen enkel systeem dat niet kan worden misbruikt.

Zo kwam ik voor het eerst in aanraking met het idee van een spirituele leraar, een spirituele goeroe. Ik heb vele jaren echt genoten van Yogananda’s boek. Persoonlijk voelde ik geen behoefte om naar India te gaan en ik had niet het gevoel dat ik op zoek moest gaan naar een persoonlijke goeroe zoals Yogananda heeft gedaan, maar het boek vond ik prachtig. Er kwam vele jaren later, waarschijnlijk wel vijfentwintig jaar nadat ik het boek voor het eerst had gelezen, en het boek opnieuw las, een moment waarop ik mij ineens realiseerde dat die traditie in India niet past bij het Aquariustijdperk. Het is niet zo dat daar iets mis mee is, maar het werkte maar een bepaalde tijd en de planeet heeft dit niet nodig in het Aquariustijdperk. In India verheerlijken ze de goeroe, de fysieke goeroe. Er is vaak een geslacht van deze goeroes die helemaal teruggaat in de tijd en zij zijn erg gehecht aan het verheerlijken van dat geslacht. In het Aquariustijdperk moeten we op zoek naar de goeroe in ons, wij moeten de innerlijke goeroe vinden, niet een uiterlijke goeroe. Ik denk niet dat de Indiase traditie er helemaal aan toe is om die sprong te maken, omdat zij aan hun traditie zijn gehecht en die in stand willen houden.

De westerse traditie van goeroes
Ik was ook vele jaren lid van een westerse organisatie die leringen van de geascendeerde meesters bezat. Maar zij hadden ook het concept dat er een persoon als goeroe optrad en dat die door de geascendeerde meesters werd gesponsord. Nogmaals, hier is niets mis mee, maar het probleem was dat de goeroe, natuurlijk, maar beperkt tijd had. De organisatie waar ik lid van was, was erg groot. In een Indiase ashram neemt de goeroe niet meer studenten aan dan hij aan tijd heeft om met hen om te gaan. In deze organisatie waren zo veel mensen, dat de goeroe niet met iedereen persoonlijk contact kon hebben. Dit was een ander model van het idee van een spirituele leraar.

Dan heb ik door de jaren heen nog andere mensen gezien die zichzelf als spirituele leraren hebben gevestigd, die boeken hebben geschreven, lezingen geven en conferenties houden en zichzelf ook als spirituele leraren presenteren. Vanzelfsprekend had ik dat ook zo kunnen doen. Ik wil maar zeggen dat ik mij had kunnen vestigen en verklaren dat ik een leraar was, of ik had een soort titel kunnen opeisen als goeroe, omdat er mensen zijn die van titels houden.

Hoe jij je als goeroe vestigt
Op een bepaald moment realiseerde ik mij twee dingen. In de eerste plaats dat als jij een heel grote uitspraak doet over jezelf – dat je een bepaalde vaardigheid bezit, een bepaalde gezag – dan zullen een aantal mensen dat geloven. De mensen die dat geloven, zullen loyaal aan jou zijn en alles voor je doen. Ik realiseerde me ook dat ik nooit zou willen dat iemand mij zo bezag. Ik wilde niet dat iemand mij blindelings zou volgen, of loyaal aan mij als persoon of als goeroe zou worden. Ik wil dat zij loyaal zijn aan hun innerlijke pad.

Ik realiseerde mij ook dat als jij mensen vertelt wat zij willen, het dan heel gemakkelijk is om volgelingen aan te trekken. Een bepaald aantal mensen is geïnteresseerd in spiritualiteit en willen bepaalde dingen horen. Het is tamelijk gemakkelijk om uit te vinden wat de mensen willen horen. Het belangrijkste wat zij willen horen, is dat zij bijzonder zijn, dus je doet een grote uitspraak over jezelf en waarom jij speciaal bent, waarom jij anders bent dan andere goeroes en dan volgt daar automatisch op dat die mensen jou erkennen, zij zijn speciaal, omdat zij kunnen begrijpen hoe speciaal jij bent en dat niemand anders dat kan. Als jij tegen andere mensen zegt dat zij speciaal zijn en dat zij een speciale missie hebben en dat niemand anders dat kan begrijpen, dan kun je opnieuw veel loyale volgelingen krijgen. Ik heb die patronen gezien en hoe goeroes zichzelf hebben gevestigd en hoe zij met mensen omgaan.

Wat ik mij ook realiseerde, was dat je als goeroe een bepaalde afstand tussen jezelf en jouw volgelingen moet creëren. Je moet een mysterie om jezelf heen scheppen. Zij mogen iets van jou niet weten en zij begrijpen jou niet. Wanneer je die ruimte schept, dan begint de verbeelding allerlei speciale capaciteiten voor de goeroe te bedenken in die kloof. Zij weten het niet, maar zij houden ervan om zich iets te verbeelden en dan idealiseren ze de goeroe.

Een voorbeeld hiervan was een boek dat een aantal jaren heel beroemd was in Amerika en dat heette ‘Eat, Pray, Love’. De vrouw die het schreef beschrijft dat zij naar een ashram in India ging. Zij zegt niet welke beweging het was, maar ik heb het natuurlijk opgezocht op het internet en ontdekte dat het een Indiase beweging was. Zij hadden een vrouwelijke goeroe die niemand al vele jaren meer gezien had. Ik vond dat heel vreemd. Je hebt een organisatie die heel loyaal is aan deze goeroe, maar niemand heeft haar verscheidene jaren lang meer gezien; ze weten niet eens zeker of zij nog wel leeft. Maar omdat ze er niet was, verbeeldden zij zich allerlei dingen over haar.

De behoefte om je superieur te voelen, overwinnen
Ik begon al die patronen te zien en heb die gebruikt om min of meer naar mezelf te kijken en te zeggen: “NU, wie ben ik? Ik weet dat ik in een bepaalde positie zit. De meesters hebben mij tot hun boodschapper gezalfd en ik breng die leringen uit en publiceer ze. En het is logisch dat mensen op een bepaalde manier naar mij gaan kijken. Dus hoe wil ik daar persoonlijk mee omgaan?”

Ik realiseerde mij natuurlijk dat ik geen enkel verlangen hebt om mezelf neer te zetten als iemand die belangrijker is dan andere mensen. Dat komt omdat je op het punt komt waarop je contact kunt maken met jouw eigen hogere zelf, jouw eigen IK BEN Aanwezigheid. Wanneer je beseft wie jij bent als spiritueel wezen, dan realiseer jij je dat je een IK BEN Aanwezigheid hebt die hoog in het spirituele rijk is en totaal vrij van ego is. Die heeft niet de zorgen die wij hier beneden hebben. Mijn IK BEN Aanwezigheid is een uniek wezen, maar wanneer ik mijn IK BEN Aanwezigheid ken, weet ik ook dat elk van jullie een IK BEN Aanwezigheid heeft, die ook een uniek wezen is. Als je uniek bent, dan heeft beter of slechter, of hoger of lager, geen enkele waarde. Niemand is specialer dan iemand anders. Wij zijn allemaal speciaal.

Ik realiseerde mij dat ik niet met mensen wil omgaan volgens het model dat de goeroe boven de student staat en speciaal is, vergeleken met de student. Ik houd er niet van om op die manier met mensen om te gaan, ik houd ervan om met mensen om te gaan in de zin dat wij allemaal gelijk zijn. Er is geen waardeoordeel, het is niet van belang. Ik houd er niet van om met mensen om te gaan alsof ik hier boven ben en met mensen praat die onder mij staan. Ik zou graag willen dat we beseffen dat wij allemaal zonen en dochters van God zijn en dat wij allemaal evenveel waard zijn. Wanneer we al die onzin opruimen, kunnen we veel directer met elkaar omgaan.

Wij kunnen ook toegeven dat ik misschien bepaalde ervaringen heb gehad waar jij baat bij zou kunnen hebben omdat ik langer dan jij op het pad ben. Maar dat betekent nog niet dat ik beter dan jou ben. Het belangrijkste is dat als jij denkt dat ik beter ben dan jij, jij niet denkt dat jij kunt doen wat ik heb gedaan en van mijn ervaringen profiteren kunt. Ineens staat er een barrière tussen ons en ik houd niet van barrières.

Je kunt niemand iets leren
Ik realiseerde me ook dat het hele concept goeroe, zoals de meeste mensen dat zien, is dat de goeroe de student iets leert. Ik kwam zover dat ik besefte dat je niemand eigenlijk iets kunt leren. Het is een illusie te denken dat je een ander menselijk wezen iets kunt leren. De reden is dat wij in het westen het concept hebben dat wij, wanneer we iets leren, kennis ontvangen die binnenkomt en intellectueel begrijpen. Wij begrijpen iets met de denkende geest, met de rationale geest. Maar daardoor veranderen wij niet.

Ik heb heel veel studenten gekend in de veertig jaar dat ik op het pad ben, die een bepaalde les heel lang bestudeerd hebben en hem heel goed kennen. Zij kunnen lange passages uit het boek van de meester aanhalen en altijd met een of andere quote aankomen. “De goeroe zei dit”, “De goeroe zei dat”. Dan worden wij geacht om het ook zo te doen en dan moeten wij er ook op die manier over denken. Maar wanneer je naar hen en hun gedrag kijkt, dan zijn zij niet veranderd. Ik ken mensen die al dertig jaar de leringen van de geascendeerde meesters kennen en de leer hebben bestudeerd en beoefend, maar bepaalde aspecten in hun persoonlijkheid zijn totaal niet veranderd.

Daardoor heb ik mij gerealiseerd dat je mensen niets kunt leren. Omdat mensen het verschaffen van die intellectuele kennis hen niet zal veranderen. Niemand wordt geholpen als ik beschrijf wat ik geloof en wat ik weet en de mensen het accepteren op intellectueel niveau. Wat de mensen wel helpt – de enige manier waarop ik mensen kan helpen – is dat ik een voorbeeld ben dat mensen misschien kan inspireren. Wat jou verandert, is dat je zelf een ervaring vanbinnen krijgt. Het zit niet hierboven in het hoofd, het zit in je hart. Je realiseert je ineens dat je anders kunt leven, dat je anders kunt zijn, dan je daarvoor hebt gezien. Daarom zeg ik dus dat je niemand iets kunt leren, je kunt hen misschien iets tonen. En om hen iets te kunnen tonen, moet je daar eerst naar leven, je moet het eerst belichamen.

Het uiterlijke versus het innerlijke pad
Ik realiseerde me dat er een bepaald bewustzijn in spirituele kringen en onder spirituele mensen heerst dat de goeroe een bepaalde lering uitbrengt. In veel spirituele bewegingen zie je bijvoorbeeld dat de goeroe een les geeft dat je niet op een bepaalde manier moet leven. Dan doet de goeroe niet wat er in de les staat, hij leeft niet op de manier waarop hij les heeft gegeven. Zij kunnen altijd wel een excuus bedenken waarom de goeroe dat niet doet. Daardoor realiseerde ik mij dat dat veel goeroes en veel studenten een bepaald bewustzijn hebben en dat komt, nogmaals, omdat spiritueel bezig zijn voor hen een uiterlijk ding is.

Het is alsof je een les ontvangt en de les dan bestudeert en vervolgens geeft die les je bepaalde regels voor hoe jij je moet gedragen. Dan denken de mensen dat je, als je die regels opvolgt, als je op die manier leeft, spirituele groei krijgt. Dat brengt jou bij verlichting of de ascensie, of wat je doel ook maar is. Zij denken dat zij, als zij hun uiterlijke gedrag veranderen, spirituele vooruitgang boeken.

Daarom kunnen er van dit soort goeroes zijn die hun volgelingen vertellen wat zij moeten doen en het zelf niet doen. En de volgelingen hebben een excuus voor de goeroe bedacht waarom hij dat niet hoeft te doen. Misschien heeft hij een hogere bewustzijnsstaat, zodat hij niet al die regels hoeft op te volgen en wat dies meer zij. Ik realiseerde me dat dit alles heel kunstmatig was. Het is heel kunstmatig om te denken dat jij spirituele vooruitgang boekt als jij je gedrag verandert. Het is naïef om zo te denken. Daarom besefte ik dat je mensen een voorbeeld moet geven, je kunt niet een bepaald gedrag vaststellen en zeggen: “Zo moet een goeroe zich gedragen.”

Ik zou er met de beste bedoelingen voor kunnen gaan zitten en dan zeggen: “Ik heb een bedoeling, ik wil de mensen gewoon helpen. Hoe moet ik mij gedragen om mensen te helpen om een goede leraar, een goede goeroe te zijn? Hoe moet ik mij dan gedragen? “ Dan zou ik in gedachten regels kunnen maken voor gedrag: “Zo moet de ideale leraar zich gedragen.” Ik besefte dat het niet daarover ging. Als ik andere mensen wil helpen, als ik andere mensen wil inspireren, is er maar één ding wat ik kan doen. “Ik kan mezelf zijn. Ik kan mezelf zijn!”

De ideale spirituele mens definiëren
Waar gaat het spirituele pad over, als het erop aan komt? Niet over het volgen van bepaalde regels op de wereld. Kijk bijvoorbeeld naar religieuze bewegingen waar men een bepaald model heeft voor hoe een goede christen zich moet gedragen. Je ziet mensen die zich zo gedragen. Je ziet dat er mensen zijn (en ik heb ze ontmoet in new age bewegingen) die denken dat zij heel zacht moeten praten en heel langzaam (publiek lacht) en altijd heel vriendelijk lijken; dan zijn ze spiritueel. Dit wordt iets uiterlijks wat de mensen aannemen.

Ik realiseerde me dat je heel gemakkelijk een bepaald model kunt definiëren en zeggen: “Zo moet de ideale spirituele mens zijn”, maar dat is simpelweg niet waar! Een spiritueel mens is iemand die innerlijk contact heeft met zijn of haar IK BEN Aanwezigheid en je brengt in ieder geval iets van jouw Goddelijke individualiteit tot uiting. Die komt van jouw Aanwezigheid en jouw Aanwezigheid is uniek. Dus hoe kun je dan een model maken voor hoe een spiritueel mens moet zijn? Voor mij is de ideale spirituele mens iemand die zichzelf durft te zijn. Het is natuurlijk niet het menselijke zelf, het menselijke ego, het is de Goddelijke individualiteit.

De druk van verlichting
Toen ik hiernaar keek, kwam er een moment waarop ik mij realiseerde dat er een concept rondzweeft bij spirituele mensen, en een voorbeeld daarvan is dat mensen verlicht kunnen zijn. Je hoort dat bepaalde goeroes en bepaalde leraren op de wereld het erover hebben dat zij van zichzelf beweren dat zij verlicht zijn, of dat hun volgelingen beweren dat hij verlicht is. Je kunt het model maken dat wij allemaal ernaar toe moeten werken dat wij verlicht worden en dat je op het punt kunnen komen waarop je, terwijl je nog geïncarneerd bent, verlicht wordt. Ik heb hier heel wat tijd over nagedacht en ik dacht: “Wat betekent het eigenlijk om verlicht te zijn?” Ik kwam tot het besef dat het hele idee dat je iets een label wilt geven, van het menselijke bewustzijn komt. Het ontstaat uit het dualiteitsbewustzijn, omdat het mensen wil indelen en wil zeggen: “Deze persoon is verlicht en alle andere mensen zijn niet verlicht.” Maar zie je, dat is een dualistische mentaliteit.

Ik heb vele jaren gedacht dat als ik een goede student van de geascendeerde meesters was en als ik werkte aan mijn persoonlijke problemen, er een moment zou komen waarop ik mijn psychologische problemen zou hebben opgelost en dat ik een hoger bewustzijnsniveau zou krijgen. Het klopt in de zin dat ik kan zien dat ik veel ben veranderd als ik terugkijk op de veertig jaar dat ik op het pad ben. Ik heb veel wonden geheeld en veel patronen in mijn psyche overwonnen. Ik heb tegenwoordig veel meer vrede met mezelf en het leven dan destijds. Maar ik ervaar nog steeds dat er bepaalde dingen in mijn psyche zitten, die ik kan zien. Regelmatig kom ik tot het besef: “O, dit is een patroon dat ik nog niet eerder heb gezien” en dan kijk ik ernaar en werk eraan, totdat ik mij er genoeg van bewust ben om het los te laten.

Ik besefte dat het waarschijnlijk de rest van mijn leven zo zou blijven, omdat wij heel complexe wezens zijn en we al zo lang op aarde geïncarneerd zijn. Er is veel tijd voor nodig om die psychologische problemen op te ruimen. Ik kwam tot de conclusie dat ik wilde ophouden om mij zorgen te maken over of ik wel verlicht was of niet, of ik een bepaalde bewustzijnsstaat had bereikt of niet, omdat het eigenlijk niet belangrijk is. Wat wel belangrijk is, is dat ik mezelf ben en daar zitten twee aspecten aan. Zoals ik zei, is het ene dat ik er voortdurend naar streef om op één lijn te zijn met mijn IK BEN Aanwezigheid en mezelf te zijn als mijn Goddelijke individualiteit. Tegelijkertijd mag ik van mezelf een mens zijn dat is geïncarneerd en ik hoef van mezelf niet perfect te zijn. Ik hoef niet perfect te zijn.

Een spirituele leraar moet perfect zijn
Er was een tijd dat ik druk op mij voelde, omdat ik het gevoel had dat ik als ik deze positie heb als boodschapper van de geascendeerde meesters, en die conferenties doe en mensen ontmoet, ik aan een bepaalde maatstaf moest voldoen, ik moest perfect zijn. Ik moest alles weten, zodat ik elke vraag die mensen aan mij stelden, kon beantwoorden. Ik kwam tot het besef dat deze druk van mijn eigen ego kwam. Ik moest naar mezelf kijken en begrijpen waarom ik dit idee had dat ik perfect moest zijn.

Ik realiseerde me dat er een heel sterk bewustzijn op de wereld bestond dat zolang je in de menigte opgaat, zolang je bij de grote massa hoort, er geen aandacht aan jou geschonken wordt. Maar zodra jij anders bent dan de grote massa en iets begint te doen wat niet gewoon is, dan ontstaat die druk dat je geacht wordt perfect te zijn, je moet aan een bepaalde maatstaf voldoen. Mijn ego gaf mij het gevoel dat ik dat moest doen.

Ik keek hiernaar en zei: “Weet je, ik wil dit niet meer, zo wil ik niet leven!” En ik heb daaraan gewerkt tot ik het los kon laten. Sinds die tijd mocht ik van mezelf onvolmaakt zijn. Ik hoef niet aan een bepaalde maatstaf te voldoen. Ik besefte ook dat er een bewustzijn bestaat dat altijd wil dat jij aan een bepaalde norm voldoet, maar niemand kan die norm bepalen. Wat betekent het om verlicht te zijn? Wat houdt het in om perfect te zijn? Ik realiseerde me dat ik dat hele bewustzijn los wilde laten.

Op dit moment realiseer ik mij dat ik een menselijk wezen ben net als jullie allemaal. Ik ben nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde aspecten van mijn psyche. Ik ben er zeker van dat ik bepaalde dingen niet zie bij mezelf. Maar ik ben er ook zeker van dat die geleidelijk aan naar boven zullen komen en dat ik zal doen wat ik al veertig jaar doe. Ik zal ernaar kijken, eraan werken en ik zal ze overwinnen. Ik blijf dit de rest van mijn leven doen. Wanneer je dat doet, lijkt het plotsklaps of je vrede met jezelf sluit, je mag zijn wie je nu bent. Wat kun je eigenlijk anders doen dan zijn wie je op dit moment bent?

De val van het perfectionisme
Het was alsof ik na vele jaren op het pad, mij realiseerde dat ik hier ben en niet perfect ben, maar dat ik daar moet zijn en dat er altijd een kloof bestond. Er was altijd een kloof tussen waar ik nu ben en waar ik zou moeten zijn en dat ik mij daar slecht over moest voelen en dat ik achterop kwam. Ik keek daar opnieuw naar en zei: “Ik wil de rest van mijn leven niet zo leven.” En de manier om dat te overwinnen, is dat je beseft dat ik iemand ben die aan zichzelf wil werken. Ik ben bereid aan mijzelf en mijn eigen psyche te werken. Wat er ook gebeurt, ik zal eraan werken tot ik het begrijp en dan zal ik het loslaten. Welnu, wat kan iemand nog meer van zichzelf vragen? Wat kan ik nog meer doen dan één stap per keer te doen?

Wanneer jij dat helemaal accepteert, wanneer jij zover komt dat jij accepteert dat je niet perfect hoeft te zijn, kun je vrede hebben met wie je bent. Vandaag ben ik op een bepaald niveau en dit ben ik nu op dit moment en ik heb daar vrede mee. Ik weet dat ik misschien over een week of een jaar iets zou kunnen begrijpen waardoor ik hogerop kan komen. En dan ben ik een ander iemand, maar dat is ook helemaal oké.

Ik realiseerde me dat in plaats van altijd te voelen dat ik achterop was – alsof ik altijd in gebreke bleef, niet goed genoeg was, dat ik verder had moeten zijn, maar hier ben – je op het punt kan komen dat er geen kloof meer bestaat. Je bent gewoon wie je op dit moment bent. Je weet dat je voortdurend zult groeien wanneer je het pad volgt en de lering bestudeert en toepast, en ineens verdwijnt die druk dan. Je hoeft niet iemand anders te zijn; je hoeft niet iets anders te zijn. Je mag van jezelf zijn wie je op dit moment bent en daar vrede mee hebben.

Ik weet natuurlijk dat je, als ik je dit vertel, die omslag in je geest niet ogenblikkelijk kunt maken en vrede met jezelf hebben. Maar ik hoop dat ik je in ieder geval kan inspireren om erover na te denken en ook zover te komen dat jij van jezelf mag zijn wie je bent en niet perfect hoeft te zijn. Je beoordeelt jezelf niet volgens een bepaalde maatstaf die eigenlijk niemand kan definiëren, je voelt je niet meer altijd achterop komen. Je accepteert jezelf zoals je bent. Natuurlijk besef je dat jij op het pad bent en dat jij voortdurend verandert. Je zult groeien en je zult over een jaar of twee jaar iemand anders zijn dan vandaag, maar dat is oké, omdat jij nu bent wie jij bent.

Je kunt zover komen dat je van het leven geniet zoals het op dit moment is. Je hebt vrede met jouw manier van leven, omdat de ervaring die jij in het leven hebt, een uitdrukkingsvorm is van wie je op dit moment bent en dat is perfect. Wanneer je op het punt komt dat je een bepaalde ervaring niet meer wilt hebben of iets meer wilt, kun je naar jezelf en je psychische problemen kijken om te ontdekken wat het patroon is dat je in het verleden gevangenhoudt of in een bepaald patroon houdt. Je kunt ernaar kijken en dan zover komen dat je het los kunt laten. En dan ben je iemand anders en dan krijg je een andere ervaring van het leven.

Hoe nutteloos het is om anderen te vertellen dat ze moeten veranderen
Ik ben tot het besef gekomen dat wij allemaal onze individuele paden moeten volgen. Ik heb dit zo vaak gezien – Ik heb dit zo vaak gezien bij andere mensen, Ik heb dit zo vaak gezien bij mijzelf – dat je kunt zien dat iemand een bepaalde eigenschap heeft. En veel mensen zien dat als ze naar die persoon kijken, dat het hen ongelukkig maakt, omdat die persoon steeds maar weer opnieuw die oude patronen aan het herhalen is. Veel mensen kunnen zien dat die persoon moet veranderen, de persoon moet dit inzien en het loslaten. Je kunt proberen om met iemand te praten en te zeggen: “Zie je niet wat je aan het doen bent?” Maar pas als iemand het punt op het pad bereikt waarop hij eraan toe is, kun je hem dat niet laten inzien. Je kunt iemand niet dwingen om iets te begrijpen.

Ik heb dit heel vaak gezien, ik heb het zelf gedaan, ik heb gezien dat andere mensen dit bij anderen probeerden. Ik heb ervaren dat andere mensen dit bij mij probeerden te doen en tegen mij te zeggen: “Je moet iets begrijpen!” Het enige is dat als iemand hier zit en daar moet komen voor zij eraan toe zijn om iets in te zien, dan maakt het niet uit hoe vaak je het tegen hen zegt. Zij kunnen het niet begrijpen tot zij daar zijn en dat geldt voor ons allemaal.

Daarom zeg ik: “Jij bent wie je bent op dit moment en zolang je op het pad wandelt en ernaar streeft om bewuster van jezelf te worden (je gebruikt de lering van de geascendeerde meesters of andere leringen om je bewustzijn te laten toenemen) dan doe je alles wat je op dit moment kunt doen. Sommige dingen kun je misschien niet inzien, maar dat is oké. Je kunt jezelf toestaan om geleidelijk aan te groeien in plaats van altijd het gevoel te hebben dat je hoger moet zijn, maar daar niet kunt zijn.

De uitdaging van het accepteren van onszelf
Als je naar de trap kijkt die hier buiten is, dan kan niemand vanaf de grond naar de negentiende verdieping springen. Wij moeten elke keer één stap doen en zo gaat het ook in ons leven. Ik realiseerde me dat we van gedachten kunnen veranderen, zodat wij ons hele leven niet zo ontevreden over onszelf zijn. Ik bedoel maar, wat voor zin heeft het om een spiritueel persoon te zijn en je hele leven ontevreden over jezelf te zijn en het gevoel te hebben dat je achterloopt? En je dan misschien vlak voor je dood te realiseren: “O, ik kan vrede met mezelf hebben.” Wat heeft dat voor zin?

Vrede met jezelf hebben betekent niet dat je een bepaald niveau van perfectie moet bereiken. Het betekent dat je jezelf moet accepteren zoals je nu bent. Wij zijn zo door de wereld geprogrammeerd om te denken dat er iets mis is met ons en dat wij beter moeten worden. De meesters hebben heel vaak verteld dat de gevallen wezens dit bewustzijn hebben bedacht, omdat zij willen dat wij ons ons hele leven slecht voelen.

Een week geleden was ik op de veertigste gedenkdag van mijn klas op de middelbare school. Ik slaagde in – bijna zei ik 1776 – maar het was 1976. Het was dus veertig jaar geleden en ik kwam een paar mensen uit mijn klas tegen. En ik sprak met iemand uit die klas, we waren goede vrienden op de middelbare school, maar hadden elkaar veertig jaar niet meer gezien. En ik wist dat hij wel een beetje in spiritualiteit geïnteresseerd was en ik zei tegen hem (omdat ik me realiseerde dat hij een bewustzijnsstaat had waarin hij zichzelf niet accepteerde) en ik zei toen tegen hem: “Het is in het leven heel moeilijk om onszelf te accepteren, dat is het allermoeilijkste.”

Op de wereld bestaat het bewustzijn, dat van de gevallen wezens komt, dat wij niet goed genoeg zijn, dat er iets mis is met ons. De gevallen wezens willen natuurlijk dat wij geloven dat wij dat nooit zullen overwinnen. Dus, daar zitten we dan, we vinden het spirituele pad en horen over de geascendeerde meesters en zij hebben het over een pad waarop we kunnen opklimmen naar Christusschap, de ascensie. Dan zetten we dat beeld over op het pad en zeggen we: “Oké, wanneer ik op dat niveau kom, kan ik mezelf accepteren, dan kan ik mij goed over mezelf voelen.” Maar dat hebben de geascendeerde meesters niet gezegd en dat willen zij niet voor ons.

Daarom zeg ik dat waar je ook op het pad bent, je in feite een omslag kunt maken, een bewuste omslag, een bewuste beslissing, en jezelf accepteren zoals je op dit moment bent. Het betekent niet dat je accepteert dat je de rest van je leven hetzelfde blijft. Natuurlijk groei je verder op het pad, maar je accepteert dat je bent wie je bent op dit niveau. Wanneer je dat doet, wordt het veel prettiger om het spirituele pad te bewandelen. Het wordt veel prettiger om te leven, omdat al die druk wegvalt en je kunt gewoon jezelf zijn. Dat wens ik jullie allemaal toe en ik hoop dat we een manier kunnen vinden om onszelf te zijn, elkaar toe te staan om onszelf te zijn, zoals we nu zijn en met elkaar om te gaan op grond van het feit dat wij elkaar allemaal accepteren zoals wij zijn.

Omdat ik in de veertig jaar dat ik in spirituele bewegingen zit, hetzelfde patroon heb gezien: mensen die elkaar beoordelen. Zij gebruiken vaak de lering van de goeroe, of die nu van de geascendeerde meesters of een andere goeroe komt, om elkaar te beoordelen. En ik denk alleen maar dat dit niet nodig is en ik hoop dat wij een andere manier kunnen vinden om met elkaar om te gaan, om elkaar te accepteren zoals we zijn en wie wij worden. Dat was alles wat ik op dit moment met jullie wilde delen.