De spirituele betekenis van Brexit

Vraag: Wat is de spirituele betekenis die achter het besluit over Brexit zit?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain – Nederland, 2017:

Welnu, de ‘spirituele betekenis’ zou je op veel verschillende niveaus kunnen interpreteren, mijn geliefde. Op het meest basale niveau zouden we kunnen zeggen dat de spirituele betekenis van Brexit is dat sommige mensen alleen iets leren op de Harde Leerschool. De Britten hebben de neiging om slecht te luisteren, vanuit mijn perspectief gezien, en daardoor moeten zij ervoor kiezen om uit de Europese Unie te stappen en de harde klappen te krijgen die zij zeker zullen krijgen.

Op subtieler niveau is het ware probleem de dynamiek van het inferioriteits-/superioriteitsgevoel dat al eeuwen in Europa speelt, vooral in de grotere naties zoals voornamelijk Duitsland, Frankrijk en Engeland. De Britten hebben natuurlijk hun eigen versie daarvan. Eerlijk gezegd heeft Engeland nog niet zoveel daarvan losgelaten als Frankrijk en Duitsland. Vooral Duitsland heeft vooruitgang geboekt vanwege de zeer drastische ervaring die ze kregen met Adolf Hitler en het ‘superieure ras’.

De Britten zijn niet bereid om hun nationale denkwijze helemaal te onderzoeken en zijn dus niet in staat geweest om zich in de Europese Unie bezig te houden met wat in deze invocatie staat die jullie hebben opgezegd, over ‘ware samenwerking’. Zij willen er altijd met één voet ergens in staan en met één voet erbuiten. Natuurlijk is Groot-Brittannië niet de enige natie, maar er zijn veel andere Europese naties die een veel betere geest van samenwerking hebben dan de Britten.

Het gevolg hiervan is dat de ontevredenheid over de Europese Unie zo groot werd dat een politicus het Britse volk beloofde dat zij over de kwestie konden stemmen. Niemand dacht natuurlijk serieus dat zij ervoor zouden kiezen om uit de Europese Unie te gaan en iedereen was verbaasd, zelfs de meeste mensen. Nu moeten zij de realiteit onder ogen zien dat dit een bindend referendum was – en dus consequenties heeft.

Het Britse volk wordt gedwongen om echt opnieuw te gaan nadenken (of zij dit willen doen, of dat zij zich hiervan bewust zijn, of niet) over: “Zijn wij bereid om met andere mensen samen te werken?” Je zou zelfs nog wat meer de diepte in kunnen gaan en zeggen: “Zijn wij in staat om met andere mensen samen te werken, gezien het huidige nationale bewustzijnsniveau dat wij nu hebben?”

Het zou belangrijk zijn als de Britten hierover zouden kunnen debatteren, omdat je, in feite, hebt gezien (als je teruggaat naar het koloniale imperium), dat het Britse volk goed met andere mensen om kon gaan, als ze in een superieure positie zaten. Als je teruggaat naar de situatie in India, zie je dat Gandhi een paar drastische stappen moest zetten om de Britten te laten realiseren dat zij India moesten verlaten.

Het pleit voor hen dat het Britse volk dit daadwerkelijk inzag, maar toch zijn zij nog steeds niet zover dat ze bereid zijn naar hun superioriteitsgevoel te kijken. Door deze ervaring hadden ze zich kunnen realiseren dat het Britse volk niet superieur is aan het Indiase volk, dat Groot-Brittannië als natie niet superieur was aan India. Groot-Brittannië was misschien wat verder ontwikkeld maar niet superieur, mijn geliefde. Ik bedoel hiermee dat de essentie van het superioriteitscomplex is dat jullie in een andere categorie vallen dan andere mensen en dat jullie daarom superieur zijn. Door de duidelijke wijsheid en menselijkheid van Gandhi en de natie India, kreeg Groot-Brittannië de kans om te beseffen dat dit dezelfde menselijkheid is en dat het de mensen in India niet aan menselijkheid ontbreekt en dat het Britse volk niet superieur in menselijkheid is en dat wij allemaal iets gemeenschappelijks delen.

Dit zou de grootste vooruitgang kunnen worden voor de Britten in de komende jaren en decennia – als er een debat hierover kwam en als het Britse volk eerlijk zou kunnen kijken naar: “Wat was onze motivatie om de Europese Unie te willen verlaten? Waarom zijn we nooit volledig de Europese Unie ingegaan, in ieder geval niet in gedachten?”

Je zult dan duidelijk begrijpen dat dit gevoel van superioriteit gepaard gaat met de neiging om een zondebok te scheppen en de zondebok de schuld te geven van problemen die jullie niet op kunnen lossen. De Europese Unie werd in zekere zin de zondebok voor de problemen die de Britten als natie niet konden oplossen. Nu zijn de buitenlanders de zondebok geworden voor bepaalde problemen in Groot-Brittannië. Dit maakt het natuurlijk alleen maar moeilijker voor jullie om de problemen op te lossen, omdat jullie niet naar jezelf willen kijken en in te zien dat jullie je bewustzijn moeten veranderen om die problemen op te lossen. Jullie denken dat anderen moeten veranderen om de problemen op te lossen.

Dit is tussen haakjes ook een gedachtegang die van toepassing is op de pas verkozen Amerikaanse president die ook geneigd is om een zondebok te zoeken, vast te stellen dat zij het probleem zijn en dan te zeggen: “Als wij hen kunnen dwingen om te veranderen, dan lossen we het probleem wel op.” Natuurlijk los je een probleem pas op als je naar jezelf en jouw eigen bewustzijnsstaat kijkt.

De spirituele betekenis is eigenlijk dat de Britten, omdat zij niet bereid waren om naar dit aspect van de nationale psyche te kijken, zich moesten terugtrekken, omdat zij nu de Europese Unie niet de schuld kunnen geven van de problemen in de natie. Dit betekent dat zij de situatie waar de problemen nog zitten, onder ogen moeten zien en: “Nu, wat doen wij eraan? We kunnen niemand de schuld geven, dus wat gaan we eraan doen?”

Wat betreft de spirituele betekenis is het ook significant dat Schotland een tamelijk grote meerderheid heeft die positief tegenover de Europese Unie staat en in de Europese Unie wil blijven. Dit is significant omdat dit het Britse volk opnieuw dwingt te kijken naar: “Wie zijn wij eigenlijk? Hoe gaan wij met andere mensen om? Is Engeland land superieur aan Schotland, aan Noord-Ierland? Hebben die mensen het recht op zelfbeslissing, hebben zij het recht om te zeggen dat zij in de Europese Unie willen blijven? En omdat Engeland niet in de Europese Unie zit, moet Schotland onafhankelijk worden, zodat ze bij de Europese Unie kan komen.”

Ik zeg niet dat er maar één oplossing mogelijk is. Ik zeg alleen dat het opnieuw significant is, omdat het dwingt tot een debat. Daarom zie je de huidige Britse minister-president bijvoorbeeld zeggen dat ze pas over de Schotse onafhankelijkheid wil praten als de kwestie van de Europese Unie is opgelost. Het is noodzakelijk om hierover te beginnen te praten, omdat nogmaals, het Britse volk en de Britse politici deze weg hebben gekozen en nu moeten zij de consequenties daarvan onder ogen zien en dit is er één van.