Kinderen onderwijzen zonder hun vrije wil te schenden

Vraag: Ik ben lerares op een basisschool en ik wil mij graag meer richten op het onderwijs in de persoonlijkheid van de kinderen dan de studie. Wanneer kinderen ongepaste daden plegen en zodanig gedrag vertonen dat andere kinderen en zijzelf er schade van ondervinden, dan strafte ik hen altijd op een doortastende manier om hun woorden en daden af te handelen. Welke criteria heb ik nodig om te vermijden dat ik mijn eigen emoties of overtuigingen op hen projecteer en hen iets onderwijs zonder hun vrije wil te schenden wanneer je kinderen begeleidt?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, Seoel – Korea

Dit is een heel belangrijk onderwerp dat niet alleen van toepassing is op het onderwijs, maar ook op ouders. Dit is een onderwerp waarbij jij je enigszins op het individuele kind moet afstemmen. Er zijn kinderen die beneden het 48e niveau zijn en die een stevige hand nodig hebben waarbij de volwassenen grenzen stellen en de kinderen laten weten dat zij niet over die grenzen heen kunnen gaan zonder bepaalde consequenties te ervaren. Er zijn kinderen waar je eenvoudig geen redelijk gesprek mee kunt voeren om hen te laten inzien waarom zij iets niet moeten doen, zij moeten een stevige grens gesteld krijgen. Anders escaleert hun gedrag, omdat die kinderen eigenlijk aandacht van die volwassene vragen. Zij zullen zich misdragen totdat zij die aandacht krijgen. In veel gevallen zijn er entiteiten en kleinere demonen die door die kinderen heen werken om chaos en wanorde te scheppen, zowel in de klas als in andere situaties.

In dergelijke gevallen moet je een strenge leraar zijn, anders kun je de klas niet eens wat leren. Er moet natuurlijk een systeem op de school zijn waar de kinderen die zich continu misdragen in een speciale klas kunnen worden geplaatst, of een soort counseling ontvangen of met wie er op andere manieren wordt omgegaan. Maar met de meeste kinderen is het mogelijk om op een directe open en eerlijke manier te praten. Je legt hen uit hoe jij je voelt als zij zich zo gedragen, hoe andere kinderen zich voelen over hun gedrag en daarom vraag je of ze hiermee kunnen stoppen.

De meeste kinderen kunnen wel begrijpen dat als hun gedrag andere mensen op een negatieve manier beïnvloedt, of de klas en de omgeving van de klas beïnvloedt, zij wel met dat gedrag willen stoppen. In het algemeen gesproken is het altijd beter om het aan kinderen uit te leggen en dan moet je dus een aantal van die traditionele rollen loslaten waar Venus het over had. Je hebt de heel traditionele gezinsrol waar de man en de vrouw een bepaalde rol moeten spelen, maar de kinderen ook, omdat dat men denkt dat zij zich er niet genoeg van bewust zijn, intelligent genoeg zijn, slim genoeg zijn, volwassen genoeg zijn. De volwassenen denken dat zij niet alles aan de kinderen kunnen uitleggen, dat zij geen redelijk gesprek met hen kunnen voeren.

Dit is in feite bij veel kinderen niet het geval die zich er zelfs al op jonge leeftijd van bewust kunnen zijn en daarom kun je hen wel dingen uitleggen. Dit kan moeilijk zijn wanneer je uit een cultuur komt waarin je traditioneel niet iets aan de kinderen uitlegt, maar hen zegt wat zij moeten doen en hen straft wanneer ze zich niet aanpassen. Je kunt hier persoonlijk in de klas mee experimenteren, maar je moet je ook bewust zijn van de cultuur waarin je leeft en dat er een verandering in het onderwijsstelsel moet komen voor je dit misschien volledig kunt uitvoeren.

Wat ik tegen zowel ouders als leraren zou willen zeggen, is dat je ieder aspect van je leven moet beschouwen als een kans om spiritueel te groeien. Het is duidelijk dat wanneer je met kinderen te maken hebt, er vaak situaties kunnen zijn waarin kinderen om diverse redenen op een bepaalde manier reageren om jou te testen. Zij drukken bij wijze van spreken op emotionele knoppen die jij hebt en daarna aan moet werken om die op te lossen. Je kunt niet tevreden zijn als leraar of ouder als je kinderen continu op je knoppen drukken, zodat jij het gevoel hebt dat je geen controle over de situatie of jezelf hebt.

Als je eenmaal zover bent dat je het onderliggende psychologische probleem hebt opgelost, dan ben je in staat om heel anders met kinderen om te gaan. Wanneer er geen knoppen zijn om in te drukken, dat zal het kind dit onderbewust weten en opeens zullen zij van dit patroon bevrijd zijn om jou te provoceren of zich te misdragen. Je kunt dan een bewustere, volwassener en aangenamer relatie met hen krijgen.