Waarom Rusland zich niet van haar Verleden kan bevrijden

Onderwerpen: Het gevaar van jezelf te serieus nemen – Opnieuw contact leggen met jouw basale menselijkheid – De neerwaartse spiraal van de Sovjet-Unie – Waarom Rusland niet in beweging kan komen – Basale menselijkheid en Christus – Olie zorgt ervoor dat Rusland zichzelf isoleert

Geascendeerde Meester Maitreya, 11 juni 2017 – Novosibirsk, Rusland

IK BEN de Geascendeerde Meester Maitreya. Het is maar goed dat wij helemaal alleen zijn, zodat wij geen concurrentie hoeven te voeren. (Noot: Voor de dictaten werd aan de deelnemers gevraagd om te beslissen van welke meesters zij deze specifieke boodschap wilden krijgen.) Wij zijn natuurlijk heel blij dat wij jullie hier in Rusland kunnen toespreken, omdat wij dan directer tot het Russische bewustzijn kunnen spreken, het massabewustzijn. Wij zijn ook heel blij dat jullie deze uitdaging door ons op een humoristische manier kunnen bekijken in plaats van jezelf heel serieus te nemen, wat eerlijk gezegd een van de nationale eigenschappen van het Russische volk is.

Het gevaar van jezelf te serieus nemen
Nu, de boodschap die wij hebben is niet per se voor de spirituele studenten, maar meer voor het massabewustzijn van Rusland. Een van de uitkomsten van een volk die zichzelf erg serieus neemt, is dat zij heel erg gevoelig worden voor hoe andere mensen naar hen kijken. Dit kun je in vele naties overal ter wereld zien. Je kunt het vandaag zien.

Nu ga ik dit onderwerp via een omweg benaderen door het eerst te hebben over de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Dit, omdat ik iets afweet van de psyche van het Russische volk en ik probeer een voorbeeld te geven dat jullie allemaal kennen, zodat jullie gemakkelijk de neigingen kunnen begrijpen waar ik op doel.

De Duitsers voelden zich voor de oorlog op vele manieren inferieur omdat zij, vanwege het Verdrag van Versailles, het gevoel hadden dat zij de Eerste Wereldoorlog hadden verloren en zich niet eerlijk door de andere naties in Europa en de Verenigde Staten voelden behandeld. In de eerste plaats voelden zij zich minderwaardig, inferieur. Daarnaast hadden ze ook de neiging om zichzelf heel, heel erg serieus te nemen, wat inhield dat de onrechtvaardigheid die zij voelden epische proporties begon aan te nemen. Het was vanuit episch opzicht correct om dat te corrigeren. Hier heeft Adolf Hitler van geprofiteerd toen hij aan de Duitsers trok om hem te steunen in de neerwaartse spiraal die tot de Tweede Wereldoorlog heeft geleid.

Nu, wat je in Duitsland ziet, was dat het Duitse volk, omdat zij zichzelf zo serieus namen, toen het nazirijk zich eenmaal had gevormd, zich een onderdeel voelden van iets heel belangrijks, dat zij deel uitmaakten van een grootse beweging, een grote verandering in de geschiedenis. Zij hadden het gevoel dat dit van episch belang was en zij hadden het gevoel dat zij hiervoor waren uitgekozen, omdat zij eigenlijk het meesterras waren. Dit heeft die situatie geschapen volgens de Duitsers, toen zij nog dit waarnemingsfilter hadden (in die waarnemingsbubbel zaten).

Ineens zag je dat er onder het Duitse volk mensen waren die eerst nog geen belangrijke mensen waren, die in feite nogal inferieur of onopgeleid waren in de lagere echelons van de maatschappij. Nu kregen zij een positie in de nazipartij, bij de geheime politie, in het leger. Ineens kregen ze toen het gevoel dat zij iemand waren. Zij verschoven van inferioriteit naar superioriteit, en ineens waren ze bereid om dingen te doen (om dit epische, heroïsche, gevoel dat zij iets deden wat historisch belangrijk was) die zij daarvoor niet hadden willen doen. Dit is een casestudie van hoe mensen die normaal zijn, relatief normale mensen, relatief goede mensen, kunnen worden meegesleept om dingen te doen die zij anders niet zouden doen.

Je ziet ook bij het Duitse volk dat zij, als er iemand was gekomen om hen in die tijd te bekritiseren, of hen erop had gewezen wat zij aan het doen waren en wat de consequenties daarvan zouden kunnen zijn, die kritiek ronduit hadden afgewezen. Zij hadden er totaal niet open voor gestaan. Wanneer jij jezelf serieus neemt, wanneer jij het gevoel hebt dat jij een belangrijke historische missie hebt, is het onvermijdelijk dat je niet naar het standpunt van andere mensen wilt luisteren of iets anders dat maar enigszins kritisch is op wat jij aan het doen bent. Je hebt misschien ook het gevoel dat jij loyaal aan de staat, jouw regering, jouw partij, jouw zaak of wat ook maar, bent. Het effect is dat jij niet naar jezelf wilt kijken en de vraag te stellen: “Zouden we dit echt moeten doen?”

Andere meesters hebben het gehad over het feit dat de erkenning dat alle mensen een basale menselijkheid hebben, de wereld ware vrede zal brengen. In Duitsland zag je dat veel Duitsers het gevoel hadden dat zij zo gestraft en oneerlijk behandeld waren dat zij geen contact meer hadden met de menselijkheid in zichzelf. Zij schakelden over op dat minderwaardigheidsgevoel en toen zij een bepaalde positie kregen, schakelden zij over op superioriteit. Of je nu inferieur of superieur bent, je erkent die basale menselijkheid niet in jezelf en dat betekent dat je de basale menselijkheid in anderen niet kunt erkennen. Daarom kun je bereid worden om jouw landgenoten te doden of te onderdrukken.

Opnieuw contact maken met jouw basale menselijkheid
Ik gebruik het Duitse volk als voorbeeld, omdat ik hoop dat degenen die dit misschien horen of lezen, in staat zullen zijn om die tendens te begrijpen en daardoor ook het patroon herkennen. In de Tweede Wereldoorlog heeft Adolf Hitler natuurlijk als dictator de klassieke fout gemaakt die iedereen maakt die door zijn eigen macht wordt gedrogeerd. Zijn fout was dat hij de oorlog is begonnen, die zoals hij het noemde de Totale Oorlog werd. Het effect was dat toen de oorlogsmachine eenmaal op gang kwam, er slechts twee uitkomsten mogelijk waren. Duitsland zou de oorlog winnen of Duitsland zou de oorlog totaal verliezen. In werkelijkheid was er natuurlijk maar één uitkomst mogelijk, namelijk dat Duitsland verloor. Noch Hitler noch zijn aanhang onder het Duitse volk kon dit zien, maar dat was de praktische realiteit.

Omdat Duitsland de oorlog verloor en er naderhand werd blootgelegd wat er in de concentratiekampen was gebeurd, kregen de Duitsers zo’n hevige schok te verwerken dat zij die staat van ofwel inferioriteit ofwel superioriteit niet konden handhaven. Toen bekend werd wat er in de concentratiekampen was gebeurd, moesten de Duitsers zich afvragen hoe dit in hun natie had kunnen gebeuren. Hoe hadden zij dit andere mensen aan kunnen doen, die burgers in hetzelfde land waren, hoewel ze tot een ander ras behoorden? Dit leidde tot het ontwaken van het gewaarzijn dat er een basale menselijkheid in alle mensen zit. In plaats van nog meer een groot gevoel van inferioriteit te krijgen na de oorlog, vonden de Duitsers, in ieder geval veel van hen, een manier om contact te leggen met die basale menselijkheid.

Daardoor waren ze bereid om te erkennen wat er was gebeurd. Zij waren bereid om zichzelf af te vragen wat de manier van denken in Duitsland was, waardoor dit gebeurd was. Zij waren bereid om zichzelf te vragen: “Hoe kunnen wij garanderen dat zoiets nooit weer in onze natie gebeurt?” Dit betekent dat het Duitse volk, hoewel ze voor de oorlog een heel diepe neerwaartse spiraal waren ingegaan, hoewel ze enorm veel karma hebben gemaakt, in staat waren op zichzelf te verheffen tot een nog hoger niveau dan zij hadden bereikt als Hitler niet aan de macht was gekomen en de Duitse natie was blijven groeien met de snelheid waarop dat voordien ook ging.

Ik maak je duidelijk dat je kunt zien dat de mensen in een neerwaartse spiraal kunnen worden gezogen, erdoor worden meegesleept, maar zij kunnen zich er ook boven verheffen, en enorme vooruitgang boeken. Je ziet dit zelfs materieel terug in hoe goed de Duitsers het doen in materieel opzicht, hoe goed de economie het in Duitsland doet. Je ziet bijvoorbeeld hoe West-Duitsland in staat was om de enorme last op zich te nemen na de instorting van de Sovjet-Unie en Oost-Duitsland op een welvarender materiële levensstandaard te brengen. Maar heel weinig andere naties hadden dit kunnen doen en Duitsland had dit niet kunnen doen als West-Duitsland niet bereid was geweest tot zelfonderzoek en bepaalde veranderingen door te voeren. Ik zeg niet dat het Duitse volk het hele proces al heeft afgerond. Zij kunnen zeker meer doen, maar het is een voorbeeld van hoe laag een heel volk kan zakken en dit daarna ontstijgen door hun bereidheid om naar zichzelf te kijken.

De neerwaartse spiraal van de Sovjet-Unie
Nu, als wij ons omdraaien en naar het oosten kijken, kunnen wij zien dat het Russische volk, als je neutraal bent, als je objectief bent, ook in een neerwaartse spiraal werden gezogen vanaf de bolsjewistische revolutie tot de vorming van de Sovjet-Unie. Dit werd, in zekere mate, ook veroorzaakt door het feit dat de Russen zich inferieur voelden. Na de bolsjewistische revolutie en de vorming van de Sovjet-Unie werden velen meegesleept door de marxistische, communistische idealen en ze geloofden dat zij deel uitmaakten van een historisch belangrijke beweging die deze communistische natie moest vormen. Natuurlijk zullen de meesten van jullie die daadwerkelijk in de tijd van de sovjets leefden, toegeven dat in jullie tijd niet veel mensen meer in het communisme geloofden.

In de vroege decennia waren er daadwerkelijk mensen die zich dit gevoel herinneren van wanneer ze van inferioriteit op superioriteit zijn overgestapt. Zij hadden het gevoel dat zij deel waren van deze historisch belangrijke beweging en zij hadden het gevoel dat er een reden bestond waarom de Russische mensen als eerste een communistische natie was geworden en zo’n grote en machtige natie en zij hadden een bepaald gevoel van superioriteit en trots hierover. Enkelen behielden dat natuurlijk en zelfs tot aan het eind van de Sovjettijd zijn er veel jonge mensen mee opgegroeid. Pas later in hun leven raakten zij wel gedesillusioneerd en realiseerden zij zich hetzelfde als wat hun ouders zich hadden gerealiseerd, namelijk dat het eigenlijk niet zo’n ideaal land was om in te leven.

Omdat de dynamiek anders was, bestond niet hetzelfde mechanisme als in Duitsland na de instorting van de Sovjet-Unie. Als de Duitsers niet waren verslagen in de Tweede Wereldoorlog, als er een andere uitslag was geweest, dan kan ik je er wel van verzekeren dat degenen die belast waren met de regering er alles aan hadden gedaan om de concentratiekampen weg te moffelen. In Rusland zie je dat er zelfs nog een uitgebreider netwerk van concentratiekampen was, maar daar werden geen joden heen gestuurd. Hier gingen de dissidenten, degenen die bezwaar aantekenden tegen de communistische en stalinistische regering, heen.

Veel Russen weten dit. Nog veel meer negeren dit, willen het niet weten. Tot dusver is men er op nationaal niveau niet toe bereid om hiernaar te kijken en te vragen: “Hoe kan het dat onze natie in zo’n soort systeem terechtkwam? Wat in onze nationale psyche heeft hiervoor gezorgd? En hoe kunnen wij ervoor zorgen dat zoiets nooit weer in onze natie gebeurd? “Eerlijk gezegd is de onwil om dat te doen, de belangrijkste factor die de groei van de Russische samenleving, in alle aspecten van de Russische samenleving, tegenhoudt. Omdat jullie nog steeds die last met jullie meedragen, ondanks het feit dat de meeste mensen zich hier niet bewust van gewaar zijn.

Nu zeg ik dit niet omdat wij, de geascendeerde meesters, het Russische volk willen dwingen om de fouten uit het verleden toe te geven en een slecht gevoel over zichzelf te hebben en zich voor zichzelf te schamen. Zo werken wij niet. Wij hebben niet de wens om het Duitse volk een slecht gevoel te geven over hun verleden. Wij willen dat alle mensen vrij worden van alle negatieve dingen uit hun verleden. De Wet van Vrije Wil is onbuigzaam. Je kunt je alleen van iets bevrijden als je daar zelf voor kiest. Hoe kwamen jullie in de eerste plaats zover? Door jullie eigen keuzes. Misschien waren het indirecte keuzes, keuzes om iets te vermijden, omdat de Russen niet hun eigen beslissingen wilden nemen en daardoor gevoelig werden voor een dictatoriale, gecentraliseerde regeringsvorm. Het waren wel jullie keuzes, en zolang jullie niet dat bewustzijnsniveau hebben getranscendeerd, kan er geen ware groei in de natie komen. Het is onmogelijk.

Waarom Rusland niet in beweging kan komen
We zouden kunnen zeggen, om je een visueel beeld te geven, dat toen de Duitsers in die neerwaartse spiraal werden gezogen door het nazisme, het net was of zij allemaal een rugzak droegen en elke keer als ze iets verkeerd deden, bij iedere gruweldaad, deed elke persoon een steen in zijn rugzak – sommigen meer dan anderen, afhankelijk van wat zij precies deden. Elke persoon deed een paar stenen in zijn rugzak en dat deed het Russische volk ook in de Sovjettijd. Zij hebben allemaal een rugzak met een bepaald aantal stenen erin. Jullie dragen die tot op de dag van vandaag met je mee en die hindert je bij je bewegingen. Je kunt die stenen wel in je rugzak doen door onbewust keuzes te maken, maar je kunt ze er niet uithalen door onbewust keuzes te maken, dat is iets wat je bewust moet doen.

Je kunt die bewuste keuze niet maken als je niet wilt kijken naar wat er in het verleden is gebeurd en jezelf een paar eenvoudige vragen te stellen: “Wat in onze nationale psyche heeft tot de vorming van de Sovjet-Unie geleid? Hoe kon dat zolang doorgaan? Wat heeft er trouwens voor gezorgd dat wij er tot dusver niet naar hebben gekeken? Waarom willen wij onszelf niet onderzoeken?” Opnieuw, het is hetzelfde mechanisme dat ik bij het Duitse volk heb beschreven. Als je geen contact hebt met die basale menselijkheid in jou, dan neem jij jezelf heel serieus. Je bent heel gevoelig voor het gevoel dat je onderdeel bent van een superieure historische noodzaak en dan sta je niet erg open voor hoe andere mensen jou bezien of wat er met je zou gebeuren als je daadwerkelijk naar jezelf zou kijken, als je in staat was om uit die spiraal te stappen die er is gevormd.

Het simpele feit is nu dat de groei in Rusland, het brengen van een Gouden Eeuw in Rusland, wordt tegengehouden door de onwil om een stap naar achteren te doen, naar jezelf te kijken en heel eenvoudig te zeggen: “Zijn wij Russen of zijn wij menselijke wezens?” Daar bedoel ik mee dat je moet overwegen: “Zijn jullie in de eerste plaats Russen met alles wat dat inhoudt en willen jullie niets anders zijn dan Russen?” Jullie willen niet jullie nationale manier van denken onderzoeken, omdat het is zoals het is en het is zoals het hoort te zijn. Dit is een keuze die je mag maken. De hogere keuze is dat je weer contact legt met de basale menselijkheid in jezelf en beseft dat je dezelfde basale menselijkheid in jou hebt als alle andere mensen.

Basale menselijkheid en Christus
Wat is basale menselijkheid? Dat is hetgeen wat je in feite helpt om te groeien. Het is in feite het element van Christus dat het eenzijn van al het leven erkent of wat in ieder geval tot die erkenning kan leiden. Wanneer je ziet dat er iets in jou belangrijker is dan je uiterlijke kenmerken hier op aarde, dan ben je met de Christusgeest verbonden. Wanneer je die in anderen ziet, dan ben je nog duidelijker en sterker met de Christusgeest verbonden. Wanneer je de basale menselijkheid in jezelf erkent, dan besef je dat jij in de eerste plaats een mens bent. Je bent niet in de eerste plaats een Rus, een jood, een Arabier, een moslim of een christen. Je bent niet in de eerste plaats een van die uiterlijke indelingen. Je bent in de eerste plaats, een mens, een menselijk wezen. Natuurlijk ben je een spiritueel wezen, maar in het begin erken je dat jij een menselijk wezen bent en alle anderen ook.

Wanneer je dit erkent, kun je in feite gaan zeggen: “Waarom zouden wij niet bereid zijn om door de ogen van anderen naar onszelf te kijken? Als zij die basale menselijkheid in zich hebben, maar in een andere cultuur zijn opgegroeid, kunnen zij misschien iets aan ons zien wat wij niet kunnen zien, omdat wij onze cultuur hebben. Misschien kunnen zij ons helpen te begrijpen hoe wij gevangen worden gehouden door die Russische nationale psyche, dat wij ons beter over onszelf zouden voelen als wij die zouden transcenderen en dat wij meer groei in onze natie zouden krijgen als wij hierover heen stapten.

Dan zouden jullie hiernaar beginnen te kijken en erkennen dat, zoals wij altijd hebben gezegd, dat de rest van de wereld al naar het punt toegaat waarop je conflicten kunt oplossen met een open dialoog, open onderhandelingen. Dan zou je kunnen beginnen te kijken waarom het Russische volk, historisch gezien, weerbarstig is om dit te doen. Het is alsof jullie alleen maar samen kunnen werken als je van tevoren weet dat je een bepaald voordeel krijgt, zodat je de uitkomst krijgt die jij wilt. Het is of jullie het gevoel hebben dat jullie de samenwerking aangaan vanuit een superieur standpunt. En daarom komen jullie vaak naar internationale betrekkingen met allemaal voorwaarden waarin staat hoe je wilt dat anderen jullie behandelen.

Dit blokkeert natuurlijk ware communicatie. Het blokkeert open onderhandelingen, omdat de rest van de naties, in ieder geval vele daarvan op de wereld, een manier hebben gevonden om open en eerlijk samen te werken. Zij zijn nog niet zover dat zij volledig, als gelijken, kunnen samenwerken. Maar zij hebben in ieder geval een aantal van die voorwaardelijke vormen van onderhandeling overwonnen die je zo vaak in het verleden zag en die nergens op uitlopen. Of misschien tot oorlog hebben geleid. En als jullie dit eerlijk willen onderzoeken, zou er dus een groeiend besef moeten komen dat Rusland tot dusver, zowel in de Sovjettijd als daarna, zichzelf buiten de familie van naties heeft geplaatst door allemaal voorwaarden te stellen over hoe jullie anders moeten worden behandeld, omdat jullie Russen zijn. Of misschien heb je die niet eens bewust gesteld, maar jullie nationale psyche heeft ervoor gezorgd dat jullie andere mensen zo behandelen dat zij zich gedwongen voelen om jullie anders te behandelen, omdat jullie Russen zijn en ze niet op dezelfde open manier met jullie kunnen spreken, op dezelfde manier op basis van vertrouwen die zij wel met andere naties hebben.

Wanneer je de basale menselijkheid in jezelf en anderen erkent, kun je een relatie opbouwen die wordt gebaseerd op vertrouwen. Ik zeg nu eenvoudig het volgende: Tot dusver is Rusland niet in staat geweest om met andere naties om te gaan op basis van vertrouwen. Ik zeg je dat die naties een hogere mate van vertrouwen hebben, de naties zijn die de komende decennia steeds meer welvaart zullen krijgen. Dit zijn de eersten die de Gouden Eeuw ingaan. Degenen die niet een stapje harder kunnen doen en op basis van vertrouwen met anderen om kunnen gaan, zullen steeds meer achterop gaan lopen. Zij raken steeds geïsoleerder.

Het zou een heel, heel belangrijke verandering in de Russische natie zijn als de mensen hiernaar zouden gaan kijken en opnieuw beslissen of zij in de eerste plaats Russen zijn of in de eerste plaats mens? Dan zouden ze misschien met de mensen uit andere naties juist op het niveau kunnen omgaan van dat we allemaal menselijke wezens zijn en dat het is ons eigen belang is dat wij een manier vinden om met anderen samen te werken die wordt gebaseerd op vertrouwen, openheid. Omdat vertrouwen en openheid ertoe leiden dat de geascendeerde meesters zorgen dat de dingen gaan versnellen en zo groeien samenlevingen. Dat is bijvoorbeeld hoe de economie groeit.

Olie zorgt ervoor dat Rusland zichzelf isoleert
Wat ervoor heeft gezorgd dat Rusland zich kon blijven isoleren, is dat jullie grote reserves aan olie en gas hebben. Je ziet hetzelfde in Arabische naties, die ook grote oliereserves hebben. Zij hebben zoveel geld dat zij niet samen hoeven te werken met anderen, omdat zij wel weten dat de wereld hun olie wil hebben. Mijn geliefden, de Russische economie van tegenwoordig is zó afhankelijk van olie en gas, wat je hebt gezien sinds de daling van de olieprijzen, dat als Saint Germain volgende week een technologie uitbracht waardoor jullie de voorraad energie zou kunnen dekken zonder olie of gas te verbranden, de Russische economie letterlijk zou instorten. De enige manier om een duurzame energie te vormen in Rusland, is diversiteit. De enige manier om echt verscheidenheid aan te brengen, is door je te realiseren dat de tijd dat zelfs grote naties binnen hun eigen grenzen konden bestaan en het binnen hun eigen grenzen overleven, onherroepelijk voorbij is.

Isolationisme kan het in de Gouden Eeuw niet overleven. Dit betekent niet dat er één wereldregering komt of één grote samenzwering die alle naties in haar macht krijgt. Het betekent alleen maar dat die basale samenwerking er komt die wordt gebaseerd op de erkenning van onze gemeenschappelijke menselijkheid en daarom zullen degenen die samenwerken, welvaart krijgen. De president van de Verenigde Staten zal dit spoedig ontdekken en dat zijn vorm van isolationisme en muren bouwen de economie van zijn natie niet zal verbeteren. Maar dit is terzijde. Waar het hier om gaat, is dat de enige manier om te proberen om variatie in de Russische economie aan te brengen, zodat de overstap zonder olie en gas kan worden gemaakt, is door samen te werken met andere naties, bedrijven te vormen die over grenzen heen stappen en het ook gemakkelijker te maken voor buitenlandse bedrijven om in Rusland te opereren en ook voor Russische bedrijven om in andere naties te opereren.

Je geeft misschien wel toe dat het heel erg moeilijk is voor een buitenlands bedrijf om zich tegenwoordig in Rusland te vestigen. Het is bijna net zo moeilijk voor Russische bedrijven om werkelijk vooruit te komen in het buitenland. Dit is de enige manier om een duurzame economie te vormen, zodat de Russische economie, wanneer de onvermijdelijke omslag plaatsheeft dat er geen fossiele brandstof meer wordt gebruikt, zichzelf niet in de staart bijt wat tot enorme armoede kan lijden en zelfs onvermijdelijk tot een gewelddadige revolutie.

Dit wil ik jullie vertellen. Ik begrijp dat dit niet bepaald een humoristische boodschap was, hoewel we wel op een humoristische toon zijn begonnen. Niettemin was het een boodschap die moest worden uitgesproken in het fysieke octaaf. Wij vertrouwen erop dat het voor jullie die hier zijn, niet jullie blijdschap over deze conferentie en over jezelf en jullie groei zal beïnvloeden. Jullie zullen niet jezelf zo serieus nemen, omdat jullie natuurlijk wel erkennen dat jullie in de eerste plaats spirituele wezens zijn, daarna menselijke wezens, en al het andere komt een heel eind daarna en is eigenlijk niet eens zo belangrijk.

Ik, wij allemaal, bedanken jullie dat jullie de ankerpunten willen zijn waardoor wij deze boodschap naar het collectieve bewustzijn konden uitstralen. Daarom brengen wij nieuwe kansen tot stand voor degenen die een hoger bewustzijn willen over hoe je daadwerkelijk de Gouden Eeuw in Rusland manifesteert.