ONDERWERPEN: Alle oorlogen zijn rechtvaardig – voor de mensen die eraan beginnen – in de dualiteit kun je alles verantwoorden – In Gods ogen zijn oorlogen niet gerechtigd – de oorlogen in het Oude Testament – gij zult niet doden – zelfverdediging – karma begrijpen – mensen accepteren hun persoonlijke verantwoordelijkheid niet – de wet is onpersoonlijk en er zijn geen situaties die iemand doden goedkeuren – levensstromen zijn geneigd tot geweld – zelfverdediging is soms onvermijdelijk – zelfverdediging verkleint de geweldsspiraal niet – individuele karmische overwegingen – soms beter om je door anderen te laten doden – oorlogen die niet te vermijden zijn – oorlog kan het minste van twee kwaden zijn – het risico op oorlog – de glijdende helling van oorlog – de V.S. staat niet boven eigenbelang – erger worden dan de vijand die je bestrijdt – de illusie dat God het net als jou bekijkt – macht, controle, geld voor de elite zit achter de meeste oorlogen – het Amerikaanse volk moet hun regering binnen de perken houden

Vraag van Kim: Jezus, Is de oorlog in Irak een rechtvaardige oorlog zoals de Amerikaanse regering en zelfs een aantal hoog aangeschreven christelijke dominees beweren?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Er is nog nooit een oorlog op deze planeet geweest die niet een rechtvaardige oorlog was. Dat is, als je het alleen naar menselijke maatstaven definieert. Vele van hen hadden zelfs het gevoel dat hun oorlog werd gerechtvaardigd door een of andere vorm van goddelijk gezag. Ik moet je echter zeggen dat het een ‘goddelijk gezag’ was dat door menselijke wezens werd gedefinieerd.

Eén van de belangrijkste boodschappen op deze website is dat menselijke wezens zijn vervallen tot een lagere bewustzijnsstaat, wat ik het dualistische denken noem, dat wordt gedomineerd door relativiteit en voorwaarden stellen. Wanneer mensen in deze bewustzijnsstaat gevangenzitten, zijn al hun standpunten relatief en daarom kunnen ze absoluut alles rechtvaardigen.

De mensen zullen vaak proberen een hoger gezag te gebruiken, zelfs goddelijk gezag, om hun overtuigingen te verdedigen. Nog iets wat veel gebeurt, is dat de mensen van iemand de vijand of het zwarte schaap maken. Door de vijand als het kwaad af te schilderen, die zelfs behoort tot de ‘As van het Kwaad’ lijkt het plotseling gerechtvaardigd dat de mensen de wetten van God schenden om het kwaad te bestrijden.

Ik heb elders op deze website gezegd dat er nog nooit een slechte daad op deze planeet werd gepleegd. Schijnbaar slechte daden werden altijd uit onwetendheid gepleegd. Deze onwetendheid wordt altijd veroorzaakt door het feit dat de mensen in de relativiteit van het dualistische denken gevangenzitten en dan geen absolute maatstaf hebben om hun handelingen te evalueren.

Als je naar de retoriek kijkt die de oorlog in Irak omgeeft, vooral de retoriek die van de Amerikaanse regering komt, zie je dat de besluitvormers in deze regering in feite geloven dat dit een rechtvaardige oorlog is. Het lijkt zelfs of de president zelf, en een aantal van zijn naaste adviseurs, het gevoel hebben dat zij een of ander goddelijk gezag voor deze oorlog hebben. Zelfs een paar christelijke dominees in de Verenigde Staten hebben hun steun betuigd aan de oorlog en hun overtuiging is dat dit een rechtvaardige oorlog is in de ogen van God.

Als je bereid bent om verder te kijken dan de relativiteit van het dualistische denken, zou de vraag moeten zijn: “Is de oorlog in Irak een rechtvaardige oorlog in de ogen van God?” Het antwoord op die vraag is duidelijk nee. Wanneer je de dingen door Gods ogen ziet, is er nog nooit een rechtvaardige oorlog op deze planeet geweest. Wanneer je iets met Gods ogen beziet, is het doden van andere menselijke wezens nooit gerechtvaardigd. Wanneer je iets met Gods ogen beziet, besef je duidelijk dat het doel de middelen niet heiligt en dat geen enkele vertegenwoordiger van God ooit de woorden heeft uitgesproken: “Laat ons het kwade doen opdat het goede eruit voortkomt.”

Ik weet dat deze uitspraken schokkend zijn voor zowel joden, christenen als moslims die geloven dat het Oude Testament het onfeilbare woord van God is. Per slot van rekening bevat het Oude Testament verscheidene voorbeelden van oorlogen die zogenaamd met Gods hulp en op Gods gezag werden uitgevochten. Mijn commentaar op de oorlogen in het Oude Testament is dat er verscheidene verklaringen mogelijk zijn waardoor het lijkt alsof God de handeling om oorlog te voeren in het Oude Testament, goedkeurt:

*Niet ieder onderdeel van het Oude Testament is het onfeilbare woord van God. Enkele delen zijn beïnvloed door de relatieve belangen en overtuigingen van menselijke wezens die goddelijk gezag opeisen in hun eigen belang. Ik heb dit elders gedetailleerder besproken.
*De God die zogenaamd de oorlogen in het Oude Testament autoriseerde, is niet de God die ik als mijn Vader in de hemel herken. Mijn God is een God van onvoorwaardelijke liefde. Geloof je echt dat een God van liefde ooit een oorlog zou goedkeuren? Als je dat gelooft, dan moet ik je eerlijk zeggen dat jij in een relatieve bewustzijnsstaat gevangenzit en je een oprechte poging moet doen om verder dan die bewustzijnsstaat te kijken.
*De mensen die beweerden dat hun oorlogen door God werden goedgekeurd, hebben onjuiste dingen beweerd. Ze hebben deze beweringen, óf in goed vertrouwen gedaan, omdat ze werden misleid (door de relativiteit van het dualistische denken) door te denken dat God hun oorlog had gerechtvaardigd, óf ze beweerden dit weloverwogen in een poging het volk te misleiden om in hun oorlogen te vechten van relatief eigenbelang.
*De oorlog past in de categorie van oorlogen die niet te vermijden zijn, die ik in de volgende secties beschrijf.

Laat ik heel duidelijk zeggen dat God geen oorlogen autoriseert. God heeft nog nooit een oorlog op planeet aarde geautoriseerd en God zal dat ook nooit doen. Zijn ogen kunnen de zonden van de relatieve bewustzijnsstaat die ervoor zorgen dat mensen zich met oorlogen bezig houden, niet waarnemen. Daarom zal God nooit aan één kant gaan staan in een relatief conflict en er zijn geen ander soort conflicten op deze planeet.

Er bestaan geen heilige oorlogen. Iemand die beweert dat hij een heilige oorlog voert, heeft gedemonstreerd dat hij niet de aard van God begrijpt en kan daarom niet rechtmatig beweren dat hij het goddelijke gezag heeft.

Ik besef dat deze boodschap heel onwrikbaar kan klinken. Het is ook mijn bedoeling om onverzoenlijk te klinken, omdat echt niets het doden van andere menselijke wezens goedkeurt. In de Tien Geboden staat duidelijk: “Gij zult niet doden.” De Tien Geboden geven geen specificatie van voorwaarden waaronder het wel acceptabel is om te doden. In mijn Bergrede heb ik tegen andere mensen gezegd dat ze anderen moesten behandelen zoals ze zelf behandeld wilden worden. Ik heb hen verteld dat zij de andere wang moesten toekeren. Ik heb tegen de mensen gezegd dat als iemand jouw jas wil, jij hem dan ook je kleed moet geven. Ik heb tegen de mensen gezegd dat ze zeventig maal zeven moesten vergeven.

Zie je ruimte in deze uitspraken die je kunt interpreteren als reden om een ander menselijk wezen te doden? Ik kan je zeggen dat er geen ruimte is voor zo’n interpretatie en ik zie geen enkele omstandigheid die, in goddelijke zin, het doden van iemand anders goedkeurt.

Ik ben mij ervan bewust dat veel mensen onmiddellijk de vraag stellen hoe het dan zit met zelfverdediging. Zou iemand zich zomaar moeten laten doden door iemand anders? Zou een natie zich door een ander land moeten laten veroveren zonder tegenstand te bieden? Ik moet je eerlijk zeggen dat de relativiteit van het dualistische denken mensen de neiging geeft om met geweld op aanvallen te reageren. Daarom denken zij dat het altijd gerechtvaardigd is om je te verdedigen wanneer je wordt aangevallen. In werkelijkheid is er geen zwart-witantwoord op deze vraag. In sommige gevallen zouden mensen aanvallen moeten afslaan en zich verdedigen, maar in andere gevallen is het in hun eigen beste belang om op alle aanvallen met geweldloosheid te reageren.

Om zoiets volledig te begrijpen, moet je de Wet van Oorzaak en Gevolg, de wet van karma, die elders wordt uitgelegd, begrijpen en accepteren. De waarheid is dat toen God menselijke wezens vrije wil gaf, God zich er volledig van bewust was dat mensen die vrije wil zouden kunnen gebruiken om tegen de wetten en principes van God in te gaan die God heeft gebruikt om dit universum te scheppen. God was zich er ook van bewust dat als mensen dat zouden doen, zij zichzelf onmiddellijk buiten zijn Aanwezigheid zouden plaatsen. Gods ogen kunnen geen ongerechtigheden en onvolkomenheden waarnemen, omdat waar God ook naar kijkt, vergroot wordt door de immens creatieve kracht van God.

Daarom zou je kunnen zeggen dat er een horizon is waarachter God niet kan zien. Wanneer menselijke wezens de wetten van God overtreden, verdwijnen ze onmiddellijk achter die horizon of vallen eronder. Ze zijn letterlijk uit de Aanwezigheid en genade van God geraakt; ze zijn uit de genade.

Omdat God wist dat dit zou kunnen gebeuren, heeft God een totaal onpersoonlijke wet geschapen die is bedacht om de mensen die uit de genade zijn, te onderwijzen. Deze wet is de Wet van Oorzaak en Gevolg, ook wel de wet van karma genoemd. De simpelste, hoewel niet complete, beschrijving van deze wet is dat alles wat mensen doen, wordt gedaan met Gods energie en de wet van karma zendt alle imperfecte energie terug naar de persoon die die heeft opgewekt.

Na de zondeval hebben menselijke wezens een situatie op planeet aarde geschapen die heel erg ver afstaat van het oorspronkelijke ontwerp en intentie van God voor planeet aarde. De huidige omstandigheden die je op deze planeet ziet, staan zo ver af van Gods oorspronkelijke plan dat de meeste mensen zouden weigeren de verschillen te accepteren. Hoeveel mensen zouden bijvoorbeeld geloven dat de dichtheid van het menselijke bewustzijn in feite de dichtheid van de fysieke materie heeft laten toenemen, zodat de planeet aarde tegenwoordig dichter is dan toen de aarde door de Elohim werd geschapen?

Mijn punt is dat de mensen een situatie hebben geschapen die Gods oorspronkelijke ontwerp voor deze planeet op een zijspoor heeft gezet of helemaal opzij gezet. Daarom zijn een aantal van Gods oorspronkelijke wetten aan de kant gezet en door andere wetten vervangen, zoals de Wet van Oorzaak en Gevolg. Deze wet zal alle vervormde energie naar degene terugzenden die die heeft opgewekt.

Ik kan me niet voorstellen dat het mogelijk is om iemand anders te doden zonder imperfecte energie op te wekken. Daarom kan ik je ervan verzekeren dat jij, als je iemand anders doodt, negatieve energie opwekt en onvermijdelijk oogst wat je hebt gezaaid in de vorm van negatief persoonlijk karma.

Wanneer mensen in een relatieve bewustzijnsstaat zitten, vinden ze het in principe onmogelijk om er persoonlijk rekenschap van af te leggen en de verantwoordelijkheid te accepteren. Daarom hebben mensen, in hun eigen geest, voorwaarden geschapen waaronder het acceptabel wordt om iemand te doden of geweldsdaden te plegen. Maar het simpele feit is dat het doden van een ander mens, altijd negatief karma oplevert. Er is gewoon geen enkele manier om hieraan te ontkomen.

Ik ben mij ervan bewust dat het zeer onwaarschijnlijk is dat een fundamentalist of christen naar de letter, ooit deze leringen zal lezen. Maar toch zou ik willen zeggen dat er een aanwijzing hierover in de Bijbelboeken staat. Denk eens na over de situatie in de tuin van Gethsémané, toen de soldaten mij kwamen arresteren. Eén van mijn discipelen trok zijn zwaard en hakte het oor van een soldaat af. Ik heb die soldaat ogenblikkelijk genezen en ik heb dat gedaan, omdat ik niet wilde dat mijn discipel karma zou opwekken door die geweldsdaad. Mijn discipel had het gevoel dat het verdedigen van de Messias zou kunnen rechtvaardigen wat hij zelf als een daad uit zelfverdediging beschouwde. Ik wist dat het een verkeerde aanname was.

De naakte waarheid is dat de wet de wet is. De wet van oorzaak en gevolg is totaal onpersoonlijk. Net als de wet van de zwaartekracht, houdt die geen rekening met mensen of de motieven van mensen. Omdat mensen een situatie hebben geschapen die heel erg ver van Gods oorspronkelijke ontwerp afstaat, ontstaat er een situatie waarin een aantal mensen zo uit het evenwicht raakt dat ze geneigd zijn geweld te gebruiken. In veel gevallen zijn zulke mensen erin geslaagd om machtsposities als leider van een natie te krijgen. In Gods oorspronkelijke ontwerp zouden zulke levensstromen niet eens op planeet aarde kunnen incarneren. Maar omdat de mensheid tot zo’n lage bewustzijnsstaat is vervallen, mogen zulke levensstromen momenteel wel op deze planeet incarneren.

Vanzelfsprekend zullen zulke onevenwichtige levensstromen geweldsdaden plegen en daarom kun je voorzien dat evenwichtiger mensen voor de moeilijke keus staan om zich laten doden of zichzelf te verdedigen.

Mijn punt om de wet van oorzaak en gevolg te beschrijven, is jou te laten beseffen dat alles wat je met Gods energie schept een effect heeft dat naar je terug zal keren. Als je iemand anders uit zelfverdediging doodt, maak je wel karma. Je karma zal echter niet zo erg zijn als wanneer je vanuit agressie had gedood. Bovendien zullen de gevoelens waarmee jij je door daden uit zelfverdediging pleegt, ook de ernst van je karma beïnvloeden. Als je ten strijde trekt en je vijand echt haat, zal je karma ernstiger zijn dan als je de vijand alleen als laatste redmiddel doodt.

Mijn lange omgang met deze planeet en mijn kennis van de dualistische geest heeft van mij een enigszins praktische realist gemaakt. Daarom besef ik wel dat zelfverdediging soms onvermijdelijk is, ondanks mijn leringen over de andere wang toekeren. In bepaalde situaties kan zelfverdediging het minste van twee kwaden zijn. Ik wil het echter heel duidelijk maken dat zelfs uit zelfverdediging doden niet juist is in de ogen van God. Doden uit zelfverdediging verhindert je niet om persoonlijk karma te maken.

De les die de mensheid moet leren, is dat mensen uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor het gebruik en verkeerde gebruik van Gods energie door hen. Menselijke wezens hebben in talloze levens de huidige situatie op planeet aarde geschapen. Deze situatie leidt tot geweld en met geweld reageren verbetert de situatie in het algemeen niet. De situatie kan enkel worden verbeterd door de vervormde energie te verwijderen die mensen in deze negatieve spiralen van geweld en haat trekt.

Je kunt in dit leven een heilige zijn, maar er is geen garantie dat je in een eerder leven geen wilde bent geweest. Wanneer het karma uit dat leven moet worden ingelost, kan dat komen in de vorm van een woeste aanval om je te doden.
De vraag wordt dan hoe jij met die situatie omgaat. Zou jij je passief door een andere persoon laten doden in een poging om te vermijden dat je persoonlijk karma maakt? Of zou jij jezelf verdedigen en die ander misschien doden en daardoor de karmische spiraal versterken?

Ik moet je eerlijk zeggen dat dit problemen zijn die je niet in algemene zin kunt beantwoorden. Die kunnen enkel op individuele basis worden beantwoord. Met andere woorden, omdat de huidige situatie op aarde zo ver afstaat van Gods oorspronkelijke bedoeling, kunnen er in feite situaties voorkomen waarin de verdediging van je leven, zelfs als het inhoudt dat jij jouw aanvaller doodt, het minste van twee kwaden is en daarom iets is wat je praktisch gezien moet doen. Het dilemma van actie versus non-actie wordt in de Bhagavad Gita en in het toneelstuk Hamlet van Shakespeare geïllustreerd.

Er kunnen echter ook situaties zijn waarin het beter is voor jouw spirituele groei om op iedere situatie met geweldloosheid te reageren. Wat ik je hier toon, is dat omdat mensen zich zo ver van de goddelijke wet hebben verwijderd, geen van de beschikbare opties in overeenstemming is met Gods wet. Elke optie leidt tot negatieve consequenties, dus heeft de meest praktische optie de minste consequenties. Het minste van twee kwaden is echter nog steeds het kwaad in de ogen van God.

Hoe kun je weten wat het juiste is wat je moet doen in een bepaalde situatie? Als je deze vraag met de relativiteit van het dualistische denken benadert, zul je altijd een verdediging weten te vinden voor je belangen op korte termijn. Daarom is de enige manier om te bepalen wat beste koers van actie is, nog steeds je persoonlijke Christusschap.

Als je nog geen persoonlijk Christusschap hebt bereikt, zou je er goed aan doen om aan de voorzichtige kant te blijven en op alle situaties te reageren door de andere wang toe te keren. Mijn Bergrede werd ontworpen als richtlijn voor mensen die nog geen Christusschap hadden bereikt en daarom geen manier hadden om aan de relativiteit van het dualistische denken te ontstijgen.

Ik moet je zeggen dat er momenten zijn waarop menselijke wezens aanwijzingen hebben gekregen van een hogere bron die hen correct heeft gezegd dat zelfverdediging, wat het doden van andere menselijke wezens inhield, de beste koers van actie was in die specifieke situatie. Ik wil het echter volkomen duidelijk maken dat dit niet betekent dat het doden van andere mensen door God of Gods wet wordt goedgekeurd. Het doden was slechts het minste van twee kwaden in een situatie waarin de schending van Gods wet het doden onvermijdelijk werd.

Met andere woorden, hoewel mensen misschien het gevoel hadden dat deze zelfverdediging in orde was volgens een maatstaf die boven eigenbelang stond, waren hun acties toch niet juist volgens Gods wet. Dus hebben die mensen karma gemaakt met hun daden.

Ik ben me ervan bewust dat dit onderscheid het tegenovergestelde van elkaar lijkt of moeilijk te begrijpen valt voor mensen die in de relativiteit van het dualistische denken zitten. Toch is dit onderscheid echt. Er zijn situaties waarin zelfverdediging, zelfs een oorlog uit zelfverdediging het minste van twee kwaden is en daarom de meest praktische reactie op een situatie die buiten Gods wet valt. Maar ik moet ook zeggen dat deze situaties zeer zeldzaam zijn en dat mensen in de meeste gevallen waarin zij geloven dat ze een gerechtvaardigde oorlog voeren, door de relativiteit van het dualistische denken worden bedrogen.

Een aantal van de oorlogen in het Oude Testament passen in deze categorie van niet te vermijden oorlogen. In de moderne tijd was het minst kwade van twee dat naties in het westen zich tegen het communisme verzetten in plaats van toe te laten dat deze ideologie zich over de hele wereld verspreidde. Als iemand in de relativiteit van het dualistische denken gevangenzit, zal hij redeneren dat deze oorlogen rechtvaardige oorlogen waren en probeert niet diepere inzichten te krijgen.

Maar wanneer je naar de situatie kijk met de helderheid van de Christusgeest, zie je dat geen enkele oorlog ooit een rechtvaardige oorlog is geweest. Bepaalde oorlogen waren niet te vermijden, bepaalde oorlogen konden als noodzakelijk worden beschouwd om grotere rampen te voorkomen die een nog groter verlies aan levens zou hebben veroorzaakt. Maar toch waren deze oorlogen niet gerechtvaardigd, omdat er geen goddelijke goedkeuring bestaat om een menselijk wezen te doden.

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik de oorlog in Irak niet als niet te vermijden of noodzakelijk zie. Er zijn veel betere manieren om met de bedreiging van terrorisme om te gaan.

Ik geef deze boodschap op 5 maart 2003 op een moment dat de oorlog met Irak nog niet officieel van start is gegaan, maar door de meeste mensen als onvermijdelijk wordt gezien. Ik beschouw deze oorlog niet als onvermijdelijk, maar ik besef dat als de Verenigde Staten deze oorlog zou stoppen of zelfs uitstellen, het huidige leiderschap van deze natie het zou zien als verlies van geloofwaardigheid, zelfs gezichtsverlies.

Ik moet je eerlijk zeggen dat dit dilemma een situatie is die helemaal door hen zelf is gecreëerd. De regering Bush heeft de huidige spanning gecreëerd. Ze heeft zichzelf in een hoek gedreven en als ze ten strijde trekt vanuit de onwil om van koers te veranderen, dan kan ik je ervan verzekeren dat er niets onvermijdelijk of noodzakelijk is aan zo’n handeling. Het is een daad die grotendeels wordt veroorzaakt door arrogantie.

Ik voorspel dat als de regering besluit een oorlog tegen Irak in gang te zeten, het hoogst waarschijnlijk is dat het later als de grootste vergissing van de regering Bush zal worden gezien. Ik voorspel ook dat zo’n oorlog niet het risico op terroristische aanvallen op Amerikaanse belangen zal verminderen. In tegendeel, het zal waarschijnlijk verdere aanvallen aanwakkeren. Bovendien zal oorlog met Irak de wereldvrede niet bevorderen. In tegendeel, het zal er enkel voor zorgen dat veel andere naties, onder wie Iran en Noord-Korea, zich bedreigd voelen door iets wat ze onvermijdelijk als Amerikaanse agressie zullen zien. Ik zeg zelfs dat ik zulke standpunten niet ongefundeerd vind.

Het is gewoon een feit is dat de Verenigde Staten na de aanvallen op 11 september 2001 in de positie was om als slachtoffer te worden beschouwd en daardoor wijdverbreide steun en samenwerking kreeg. Een oorlog in Irak zal zeker die indruk weghalen dat de Verenigde Staten slachtoffer is. In plaats daarvan wordt ze dan als agressor gezien en de internationale steun en samenwerking zal verdampen, zoals al in de Verenigde Naties duidelijk wordt.

Ik voorspel dat als de regering Bush oorlog tegen Irak gaat voeren, deze oorlog ingewikkelde gevolgen heeft die de Verenigde Staten, en natuurlijk de hele planeet, de komende tijd lang zullen achtervolgen. In het alleruiterste geval bestaat het risico, geen hoog risico maar toch een risico, dat de oorlog met Irak tot een wereldwijd conflict kan escaleren. Als zo’n conflict zich ontvouwt, is het waarschijnlijk dat het begint met de toename van het aantal terroristische aanvallen. Maar er is een reëel risico dat de situatie kan escaleren tot een totale oorlog tussen natiestaten. Wie kan zeggen tot hoe ver zo’n conflict misschien escaleert?

De echte vraag over de oorlog met Irak is hoe ver de Verenigde Staten bereid is de gladde helling af te glijden door militaire macht te gebruiken door preventieve aanvallen tegen naties die als een bedreiging voor de Amerikaanse belangen of de nationale veiligheid worden beschouwd.

Als mensen nadenken over mijn leringen over het dualistische denken, hoop ik dat veel mensen inzien dat elke definitie van Amerikaanse belangen of de nationale veiligheid bijna vanzelfsprekend wordt beïnvloed door het relatieve eigenbelang. Het is een droevig feit dat veel Amerikanen, leiders en burgers om het even, schijnen te geloven dat de Verenigde Staten omdat het een vrij land en een democratie is, op een of andere manier ontheven is van het slachtoffer worden van relatief eigenbelang.

Veel mensen lijken te denken dat de Verenigde Staten nooit een ernstige fout kan maken of echt iets fout doen. Ik heb het dualistische denken een hele tijd bestudeerd en ik kan je ervan verzekeren dat geen enkel land ontheven wordt van het slachtoffer worden van eigenbelang. In feite worden juist de naties die denken dat ze erboven staan er het meest waarschijnlijk slachtoffer ervan. Hoogmoed komt meestal voor de val.

Ik heb net gezegd dat de tegenstand uit het westen tegen het communisme een groter kwaad heeft voorkomen. Het strekt de Verenigde Staten tot eer dat ze het belangrijkste bastion tegen de verspreiding van het communisme heeft gevormd zonder zich aan een totale oorlog tegen de Sovjet Unie te wagen. Opnieuw, ik zeg niet dat de methoden die tijdens de Koude Oorlog werden gebruikt juist waren volgens de goddelijke maatstaf. Ik zeg echter dat de Verenigde Staten de hogere maatstaf van de twee kanten van het conflict heeft vertegenwoordigd.

Niettemin bestaat er bij elk conflict een reëel risico dat een natie, hoewel ze voor het grotere goed strijdt, op den duur erger wordt dan de vijand die ze bestrijdt. Er zijn sterke krachten in de Verenigde Staten die ruzie maken over het feit dat deze natie na het winnen van de Koude Oorlog haar superieure militaire macht moet gebruiken om de Amerikaanse belangen te behartigen.

Een aantal mensen gelooft zelfs dat de Amerikaanse belangen synoniem zijn met de belangen van vrijheid en democratie, zelfs de belangen van God. Ik moet je heel eerlijk en openhartig zeggen dat dit zo’n naïeve en gevaarlijke overtuiging is dat ik nauwelijks kan doorgronden hoe iemand zoiets serieus kan geloven. Het verontrust mij dat zoveel Amerikanen, zelfs al is het een moreel en ethisch volk, er niet in slagen het onderscheid te zien tussen wat echt de belangen van God zijn en wat alleen maar de enge, kortzichtige relatieve belangen van mensen zijn die klaar staan om de militaire macht van de Verenigde Staten te gebruiken om hun eigen zucht naar macht, controle en geld te behartigen.

Ik word triest van het feit dat hoewel veel mensen buiten Amerika deze verborgen krachten aan het werk kunnen zien, maar heel weinig Amerikanen zich bewust zijn van de waarheid dat er veel verborgen krachten op hun natie loeren. Ik moet je eerlijk zeggen dat de Verenigde Staten, tenzij het Amerikaanse volk ontwaakt en vastbesloten een poging doet om te verhinderen dat zij de booswicht in de wereldwijde buurt wordt, er een groot risico bestaat dat deze natie binnen een decennium een ergere tiran kan worden dan de Sovjet Unie ooit is geweest.

Vanzelfsprekend heeft het Amerikaanse volk een grotere kans om zich tegen het beleid van de natie uit te spreken dan de burgers in de Sovjet Unie. Maar het staat te bezien of een kritieke massa Amerikanen zal ontwaken en gebruik maakt van die kans. Het Amerikaanse volk van tegenwoordig zit in dezelfde situatie als Prins Hamlet. Hamlet wist dat er krachten in zijn eigen koninkrijk waren die tegen hem samenzwoeren, maar toch weigerde hij actief maatregelen tegen deze krachten te nemen en dit besluit heeft tot grotere rampen geleid.

Ik stel niet voor dat het Amerikaanse volk geweld gebruikt om hun regering ervan te weerhouden geweld te gebruiken. In tegendeel, deze strijd moet gevoerd worden met informatie en geweldloze maatregelen. Wat ik zeg, is dat het Amerikaanse volk iets moet doen om haar eigen regering aan banden te leggen, omdat de regering zonder actie van het volk niet in staat is zichzelf te beteugelen.