Wat gebeurt er wanneer een terrorist sterft?

ONDERWERPEN: Hangt af van de algemene bewustzijnsstaat – een levensstroom heeft een bepaalde tijd in het materiële universum – zelfs een gruweldaad plegen, betekent niet dat je meteen naar de tweede dood gaat – sommigen weten dat hun kansen op zijn en dus doen zij iets extreems – Hitler is een voorbeeld daarvan – veel terroristen zitten vast in het zwart-witdenken – slechte daden worden vaak niet gepleegd door slechte wezens – terroristen ontmoeten hun slachtoffers vaak – verzoening in het spirituele rijk tussen de daders en slachtoffers van 9/11 – geïncarneerde mensen moeten ook vergeven en verder met hun leven gaan – de dualistische strijd kan men alleen maar laten ophouden door vergeving

Vraag: Wat gebeurt er wanneer een terrorist sterft? Gaat hij naar de tweede dood?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Wat gebeurt er wanneer iemand een gruweldaad heeft gepleegd, hangt af van de bewustzijnsstaat van iemand. En daarmee bedoel ik niet de bewustzijnsstaat die de persoon had op het moment dat hij die gruweldaad pleegde, maar de staat van het bewustzijn op de lange termijn, de staat van zijn levensstroom, zijn spirituele groei.

Ik wil graag dat jullie beseffen dat het concept de tweede dood niet met de daad als zodanig verbonden is. De tweede dood komt tot stand wanneer een levensstroom voldoende tijd heeft gehad in het materiële universum. Dit is een hoeveelheid die niet absoluut is in die zin dat die niet precies hetzelfde is voor ieder levensstroom. Het heeft te maken met wat die levensstroom had bereikt voor hij viel. Dat bepaalt hoeveel tijd iemand krijgt toegewezen voor die levensstroom weer op het opwaartse pad moet komen. Dus wanneer een levensstroom een bepaalde tijd heeft gekregen, heeft die levensstroom de vrije wil om op aarde te doen wat hij maar wil. En hoewel een levensstroom een bepaalde gruweldaad kan hebben gepleegd, betekent dat niet dat hij meteen naar de tweede dood of het laatste oordeel gaat na dat leven.

Als de levensstroom nog tijd over heeft, zal hij met de spirituele realiteit van zijn daden worden geconfronteerd, dus heeft hij tijd om die handelingen te bekijken zonder ze door het filter te zien dat iemand had tijdens zijn incarnatie. Dus met andere woorden, de levensstroom kan naar zijn daden kijken zonder de spirituele blindheid die ervoor heeft gezorgd dat hij die handelingen pleegde. En dankan een levensstroom de kans krijgen om dat bewustzijn te ontstijgen, hopelijk een omslag te maken en aan het opwaartse pad te beginnen, weg van het geweld.

Maar toch zijn er natuurlijk ook terroristen die juist die gruweldaden plegen, omdat ze zo dicht bij het eind van hun tijd zitten en ze voelen dit onderbewust aan. En daarom hebben ze hun bewustzijn versteend en hun hart verhard tot een bijna niet te doorgronden diepte. Adolf Hitler was een voorbeeld van zo’n levensstroom – die zo verhard was en die wist dat zijn tijd binnenkort voorbij was – dat hij de gevolgen van zijn acties volledig wegstopte en zeer vastberaden was om te doen wat hem ‘verdomme behaagde’ zoals het gezegde gaat, toen hij nog geïncarneerd was.

Dit heeft ook betrekking op enkele terroristen, maar niet de overgrote meerderheid. In feite zijn de meeste van hen eigenlijk spirituele levensstromen die worden misleid door het zwart-witdenken dat de oorzaak is van al het terrorisme, geweld en andere vormen van gruweldaden. Wanneer je een handeling bekijkt, zou je misschien kunnen zeggen: “Dit is een slechte daad”, maar ik moet zeggen dat slechte daden in de meeste gevallen – in de overgrote meerderheid van de gevallen – niet door slechte wezens worden gepleegd. Ze worden gepleegd door mensen die simpelweg door het dualiteitsbewustzijn, het zwart-witbewustzijn, of in sommige gevallen door het grijze bewustzijn, het grijs denken, worden misleid. En dus zien ze niet helemaal de realiteit in van hun acties of de consequenties daarvan.

Wat er vaak met terroristen gebeurt, is dat ze de kans krijgen hun slachtoffers te ontmoeten. Bijvoorbeeld, de terroristen die de vliegtuigen naar de torens van het World Trade Center bestuurden, hebben de kans gekregen om de meeste van de overleden levensstromen, de meeste levensstromen die bij dat incident werden gedood, te ontmoeten. En ze hebben de kans gekregen om aan wederzijds begrip te werken, zodat ze de kans kregen elkaar te begrijpen en daardoor hun verschillen in de buitenwereld te ontstijgen en elkaar te vergeven.

Nu, in veel gevallen zijn sommige levensstromen niet in staat om helemaal de volledige draagwijdte van wat ze gedaan hebben, te erkennen. Ze zijn zo geschokt wanneer ze beseffen dat zij eigenlijk zo veel mensen hebben gedood dat zij niet in staat zijn om er zelfs maar naar te kijken, maar moeten weglopen en zich verbergen voor de realiteit van wat ze hebben gedaan – anders zouden zij zich emotioneel hebben vernietigd, of dat voelt voor hen zo.

En dus kunnen ze niet allemaal op zo’n kans reageren. Maar ik moet zeggen dat er in het spirituele rijk een heel grote verzoening heeft plaatsgevonden tussen de slachtoffers en daders van de gebeurtenis van 9/11. En het zou heel nuttig voor de vooruitgang van de planeet zijn, als de mensen die familieleden of vrienden hebben die zijn gestorven tijdens deze incidenten, ook aan vergeving en begrip zouden werken, zodat ze de annalen kunnen uitwissen die er nog bestaan. Want ik kan je ervan verzekeren dat de meeste mensen die echt werden gedood, hen hebben vergeven, hebben ingezien dat het beter voor de aarde is, dat het beter is om het terrorisme een nederlaag toe te brengen, als zij vergeven. Want door de wonden en de pijn vast te houden, voegen ze alleen maar iets toe aan de dualistische worsteling die de echte oorzaak van terrorisme is.

Want zoals ik in mijn verhandeling over de oorlog in Irak heb uitgelegd en in mijn bespreking van 9/11, heeft de dualistische strijd deze gebeurtenis in het leven geroepen. En dus zaten de mensen er aan beide kanten gewoon in vast. Het zijn, bij wijze van spreken, allemaal slachtoffers van het dualiteitsbewustzijn. En degenen die tegenwoordig nog steeds aan het strijden zijn, zijn het slachtoffer. En de enige manier om die cyclus echt te doorbreken, is dat men in het westen – die in landen wonen die verder zijn dan de landen in het Midden-Oosten – de kwetsuren ontstijgt en besluit te vergeven, zodat ze de macht van de dualistische krachten en de dualistische strijd afpakken.