Alleen personen die de elite helpen, kunnen worden genomineerd voor de belangrijke politieke partijen in de Verenigde Staten

ONDERWERPEN: De regering van de Verenigde Staten is elitair – partijpolitiek gaat voor principes – oude partijen kunnen zichzelf niet hervormen – wanneer de mensen het gevoel krijgen dat hun stem niets uitmaakt, functioneert de democratie niet – twee partijen leidt gemakkelijk tot een dualistische strijd – de mensen zijn in de richting van het centrum gegaan, de middenweg – het zwart-witdenken is verouderd

Vraag: Master More, ik zou willen weten wat jouw mening is over de politieke partijen met betrekking tot de komende verkiezing. Zitten er in een van beide partijen ook mensen die niet in de elite zitten en is er een kansje dat degenen die niet in de elite zitten, winnen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Master MORE door Kim Michaels:

Het korte antwoord is nee. Er is, door de huidige stand van zaken in de Verenigde Staten, geen enkele kans dat iemand die niet, of lid is van de elite of bereid is een compromis te sluiten met de elite, door de twee belangrijkste politieke partijen in de Verenigde Staten kan worden genomineerd. Dit is simpelweg geen realistische mogelijkheid. En dus is het niet meer waar dat de Verenigde Staten een regering heeft die van de mensen, door de mensen, en voor de mensen is.

Om door de belangrijkste politieke partijen te worden genomineerd, moet je demonstreren dat jij bereid bent om de partijpolitiek voor principes te plaatsen. En de geascendeerde meesters zijn natuurlijk altijd op zoek naar kandidaten die hun principes voor de politiek plaatsen. Het is in principe onmogelijk om je voor te stellen dat de Amerikaanse politiek een transformatie ondergaat zonder het systeem te veranderen en je open te stellen voor meer dan twee politieke partijen.

Want de twee oude partijen zijn helemaal in tradities en politiek verzand, zodat er weinig kans bestaat dat zij zichzelf kunnen vernieuwen – tenzij er een rechtstreeks dreiging ontstaat om hun macht aan een derde onafhankelijke partij of zelfs nog meer partijen verliezen. Dit is een patroon dat je in een aantal Europese naties hebt gezien, zoals Engeland, waar de traditionele twee partijen zijn vervangen door een opener systeem. En dit is natuurlijk iets waar wij momenteel graag van zien dat het in de Verenigde Staten wordt gedupliceerd.

Het is niet functioneel in een democratie dat een groot deel van de bevolking niet eens gaat stemmen, omdat zij niet op de traditionele partijen willen stemmen en zij hebben niet het gevoel dat het enig verschil uitmaakt of zij voor de ene of de andere stemmen. Of zoals je bij de verkiezingen in de jaren negentig hebt gezien, dat een groot percentage van het volk voor een onafhankelijke kandidaat stemt die de verkiezing niet wint en dan hebben die mensen geen vertegenwoordiger in het congres. Dit is geen ware democratie, maar het is ook geen echte republiek. Want wie zegt dat een republiek maar twee partijen kan hebben?

Het concept van twee partijen in een parlement kan heel gemakkelijk verslechteren tot een dualistische strijd. Als je meer dan twee partijen hebt, is er meer diversiteit. En dan bestaat de kans dat het niet zo rigide wordt, niet zo zwart-wit, waardoor de twee partijen zich van elkaar moeten onderscheiden en daarom vaak een tegenovergestelde mening hebben over een bepaalde kwestie. Terwijl in werkelijkheid de beste oplossing niet de tegenovergestelde mening is, maar ergens in het midden zit. En dus heb je andere partijen nodig om die middenweg naar voren te brengen om de politiek uit de dualistische polariteiten te halen naar een meer verenigd gematigd beleid.

Want als je naar het Amerikaanse volk kijkt, zie je dat ze de laatste paar decennia naar het midden zijn gegaan in plaats van naar de twee uitersten. Zeker, er zijn nog steeds mensen die één van de twee extreme polariteiten van liberaal en conservatief zitten. Maar niettemin zit de meerderheid van het volk niet in de twee uitersten en daardoor hebben ze het gevoel dat geen van beide partijen hen echt vertegenwoordigt. Want de partijen worden in feite bestuurd door degenen die het meest fanatiek zijn en dat zijn vaak degenen die het meest in het zwart-wit denken ondergedompeld zijn. (Link)

Zoals wij al vele malen hebben uitgelegd, moet aan het tijdperk van het zwart-witdenken een eind komen, en hoe eerder hoe beter. Het zwart-witdenken heeft in huidige geschiedenis te vaak geleid tot conflicten en oorlogen. Zoals je vast wel ziet, heeft het zwart-witdenken van de regering Bush de oorlog in Irak in het leven geroepen – een oorlog die niet door de meerderheid van de mensen werd gesteund, omdat de mensen niet in een zwart-witbeeld van de wereld vastzitten. Ze beseffen dat Amerika niet haar goddelijke plan op de wereld kan uitvoeren door haar beleid op het zwart-witdenken te baseren.