Waarom wordt het de Middenweg genoemd?

ONDERWERPEN: Onderwijs is altijd voor een bepaald bewustzijnsniveau – het hindoeïsme werd verstikt door doctrines – asceten gingen tot het andere uiterste over – de Middenweg betekent de uitersten ontstijgen

Vraag: Wij weten dat de lering van de Boeddha over de Middenweg niet het midden was tussen twee dualistische uitersten. Nu ben ik nieuwsgierig naar waarom het de Middenweg werd genoemd.

Antwoord van Geascendeerde Meester Gautama Boeddha door Kim Michaels:

Zoals wij al vaak hebben uitgelegd, proberen wij, wanneer wij een lering geven, niet de hoogst mogelijke lering uit te geven. Want wij werken niet met het concept van het hoogste. Want dit is natuurlijk een dualistisch concept van hoog en laag en van vergelijkingen. Dus geven wij een lering die is aangepast aan de specifieke mensen die wij proberen te bereiken. En wij moeten een lering aan hun cultuur, geloofssysteem, hun bewustzijnsstaat aanpassen.

Dus toen ik de leringen over het boeddhisme uitgaf, bestond de situatie eruit dat de samenleving van het hindoeïsme zo rigide was geworden door de kunstmatige constructies van de brahmanen, dat zij het pad in de buitenwereld tot een ritueel hadden gemaakt. Maar aan de andere kant was er in India een langdurige traditie van asceten die zich uit de wereld hadden teruggetrokken, die hun lichamen allerlei extreme maatregelen en kwellingen blootstelden, bijna als een manier om het lichaam ter straffen dat het een gevangenis voor de geest vormde.

Dus was het mijn doel om een kloof te overbruggen, omdat veel mensen in die tijd dachten dat je in één van die beide uitersten moest zijn. En zoals ik zelf heb ontdekt, kon geen van die twee tot verlichting leiden, maar je moest de verlichting ergens anders zoeken, niet ergens tussenin, maar door een andere aanpak.

Dus in die tijd had het concept de Middenweg, vooral in de oosterse cultuur, niet dezelfde betekenis als tegenwoordig in het westen, omdat het westerse denken meer lineair is – en dus denkt dat de Middenweg het middelste punt tussen die twee extremen vormt. Terwijl het voor het oosterse denken, vooral in die tijd, een ander concept was, een andere betekenis, als iets wat de oude aanpak ontstijgt.