ONDERWERPEN: de Bijbel die werd goedgekeurd door de kerkvaders die reïncarnatie in de ban hebben gedaan – de vroege kerk veranderde de Bijbel om bij de doctrine te passen – de mensen in de tijd van Jezus geloofden wel in reïncarnatie – de discipelen van Jezus wisten de waarheid over reïncarnatie – probeer niet orthodoxe christenen te dwingen reïncarnatie te accepteren

Vraag: Lieve meester Jezus en Kim: Ik ben gaan geloven dat je in feite wel reïncarnatie onderwezen hebt. Wanneer ik dit onderwerp aansnijdt bij orthodoxe mensen, dagen ze me uit om het hen aan te wijzen in de Bijbel. Om eerlijk te zijn, tot hun verdediging, kan ik niet veel vinden dat dit ondersteunt. Zijn er inzichten waar de Bijbel dit reflecteert of naar reïncarnatie verwijst? Ik heb het gevoel dat een beetje leiding van jou me zou kunnen helpen om wat licht op de waarheid te werpen.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Natuurlijk wordt reïncarnatie niet rechtstreeks in de Bijbel genoemd. De Bijbel van tegenwoordig werd goedgekeurd door dezelfde kerkvaders die besloten om reïncarnatie in de ban te doen als ketterij en iedereen te vervloeken die erin geloofde. Denk je dat ze het noemen van de ideeën die zij als ketterij beschouwden, erin zouden hebben laten staan? Als je een wetenschappelijk materialist vraagt of er een wetenschappelijk bewijs is dat God bestaat, wat voor antwoord zou je dan krijgen? Dat is ongeveer hetzelfde als een orthodoxe christen vragen of er bewijs voor reïncarnatie in de Bijbel is. 1500 jaar lang heeft het orthodoxe christendom het bestaan van reïncarnatie ontkend, dus hoe kan er dan ooit iets in de Bijbel staan wat een kerkdoctrine tegenspreekt?

Iedereen die met objectieve blik naar de historische annalen ziet, ziet dat de vroege kerkvaders niet bang waren om de Bijbel aan de doctrines aan te passen waar zij van besloten hadden dat die of een onfeilbare waarheid, of de ‘waarheid’ die zij christenen wilden laten geloven, vertegenwoordigden. Dit is gewoon een historisch feit en niemand kan dit ontkennen als hij er met een objectieve blik naar kijkt. Ik weet dat de meeste orthodoxe christenen niet bereid zijn hier objectief over te zijn en er daarom niets is wat je ook maar zou kunnen zeggen – of ik ook maar zou kunnen zeggen – om deze mensen te overtuigen. Maar je kunt ze er in ieder geval van bewust maken dat de Bijbel die de mensen tegenwoordig hebben, niet beslist een ware reflectie is van wat ik 2000 jaar geleden in feite onderwezen heb.

In feite werd reïncarnatie nooit expliciet genoemd in de vier evangeliën die we tegenwoordig kennen. De reden is gewoon dat reïncarnatie in de tijd dat de evangeliën werden geschreven, een concept was dat iedereen in principe kende. Verscheidene joodse sekten geloofden in feite in reïncarnatie, dus er was geen reden om reïncarnatie apart te noemen. En voor mensen die niet in reïncarnatie geloofden, was er ook geen reden om het te noemen.

Gezien de situatie die bestond toen de vier evangeliën werden geschreven, had het geen bepaald voordeel om reïncarnatie te noemen. Degenen die er al in geloofden, konden reïncarnatie in de evangeliën zien. En degenen die er niet in geloofden, zouden die hints over het hoofd zien en zich daardoor niet aangesproken voelen.

Het feit is gewoon dat ik van reïncarnatie nooit een belangrijke kwestie heb gemaakt in mijn leringen aan de buitenwereld. De reden was dat de meeste mensen die openstonden voor mijn leringen al in reïncarnatie geloofden. Voor degenen die er niet open voor stonden, was het beter dat ze andere aspecten van mijn leringen gingen volgen. Dit past bij het feit dat ik aan de grote massa met parabels onderwees en al het andere aan mijn discipelen. (Marcus 4:34). Ik kan je ervan verzekeren dat mijn discipelen allemaal het bestaan van reïncarnatie kenden.

Naarmate je naar je persoonlijke Christusschap toe groeit, ontvang je geleidelijk intuïtief informatie over het bestaan van reïncarnatie. Voor degenen die er nog lang niet aan toe zijn om het Christusschap te bereiken en niet open staan voor hun Christuspotentieel, is reïncarnatie niet een belangrijk concept. Daarom hoeven veel christenen van tegenwoordig niet beslist in reïncarnatie te geloven. Als ze er niet aan toe zijn om het idee te accepteren dat ze het potentieel hebben om het Christusbewustzijn te bereiken, maakt het weinig verschil of ze wel of niet in reïncarnatie geloven.

Op de wereld van tegenwoordig zijn er echter veel meer mensen aan toe om het pad naar persoonlijk Christusschap te bewandelen dan 2000 jaar geleden het geval was, zoals ik elders uitleg. Voor die mensen is het natuurlijk wel belangrijk dat ze reïncarnatie begrijpen. Anders kun jij je relatie tot God eenvoudig niet oplossen en vrede met God sluiten. Daarom noem ik reïncarnatie in ‘The Christ Is Born In You‘.

Mijn punt is dat er weinig eer te behalen valt als je probeert christenen te dwingen reïncarnatie te accepteren. Het kan geen kwaad als je het noemt, maar tenzij mensen openstaan voor het idee, moet je niet proberen dat bij hen te forceren. Zeg gewoon dat jij erin gelooft en waarom jij die overtuiging hebt zonder te proberen iets te bewijzen. Je kunt niet iets bewijzen aan mensen die ervoor hebben gekozen hun geest af te sluiten voor de Levende Waarheid die enkel in hun hart kan worden geopenbaard. Je ziet dat ik er niet eens in kon slagen om de wetgeleerden, de Schriftgeleerden en farizeeërs, de Sadduceeën of de tempelpriesters van het joodse geloof de levende waarheid te laten accepteren. Jij kunt net zo min de wetgeleerden, de Schriftgeleerden, de farizeeërs, de Sadduceeën of de tempelpriesters van het christelijke geloof de Levende Waarheid laten accepteren.

Maar om na te denken, geef ik je hier een passage uit het boek ‘The Secret Coming of Christ’:

Was reïncarnatie ooit onderdeel van het christendom?
We hebben al gezien dat de voortdurende menselijke machtsstrijd gecombineerd met het menselijke denken, ervoor heeft gezorgd dat er dingen werden toegevoegd aan of weggelaten uit het christelijke geloof. Het is een historisch feit dat de organisatiestructuur, de doctrines en de rituelen van het moderne christendom werden verstevigd en gedefinieerd in 200 tot 700 AD. Dit werd in de eerste plaats gedaan door een groep leiders die de kerkvaders werd genoemd.

Deze leiders hebben een aantal ideeën uit het christelijke geloof verwijderd en enkele ervan in de ban gedaan als ketterij. Ze probeerden zelfs te verhinderen dat de mensen over deze ideeën nadachten en erover spraken door iedereen die dat wel deed in de ban te doen. In de ban doen betekent vervloekt worden. Met andere woorden, als je sprak over ideeën die door de kerk in de ban waren gedaan, zou jij in de ban worden gedaan door de kerkelijke autoriteiten en dan zou je de toegang tot de hemel ontzegd worden.

Eén van de ideeën die door de kerkvaders in de ban werd gedaan was het concept van het al eerder bestaan van zielen. Het idee werd officieel in de ban gedaan in 533 AD op het Tweede Concilie van Constantinopel. Het feit dat het idee zo krachtig door de kerkvaders werd verworpen, toont aan dat reïncarnatie in het vroege christendom aanwezig was. Als het niet iets bijzonders was geweest, waarom zouden ze dan alles op alles gezet hebben om het idee in de ban te doen?

In werkelijkheid accepteerden veel van de vroege kerkvaders en theologen reïncarnatie wel. Clement van Alexandrië en Origenes zijn daar twee bekende voorbeelden van. De meeste Gnostici geloofden ook in reïncarnatie. De eerste ernstige tegenstand kwam van de vrouw van de keizer Justinianus. Haar naam was Theodora en ze hield niet van het idee dat zij in toekomstige levens gestraft zou kunnen worden voor iets wat ze in dit leven had gedaan. Ze hield niet van dat soort persoonlijke aansprakelijkheid en heeft haar invloed aangewend om de kerk zover te krijgen dat ze het idee in de ban deden.

Het feit dat reïncarnatie uit het christendom werd verwijderd, roept de vraag op hoe het onderdeel werd van het vroege christendom. Als je de innerlijke aanpak van religie neemt, is de echte vraag of het bij Jezus bekend was, of misschien zelfs reïncarnatie onderwees. Momenteel zijn er geen bewijzen van, maar er zijn wel aanwijzingen.

Archeologische vondsten, zoals de Dode Zee-rollen, hebben aangetoond dat Jezus connecties had met de gemeenschap van de Essenen in Qumran. De Essenen geloofden in reïncarnatie. Net als veel sekten in Palestina en het is niet erg waarschijnlijk dat Jezus het idee niet zou kennen. Daarom zou je kunnen overwegen dat het belangrijk is dat noch hij, noch de evangelieschrijvers het afwezen, vooral wanneer er twee kansen zijn om dat in de Bijbel te doen. Denk eens na over de volgende quote in Matteüs 17:

10 De leerlingen vroegen hem: “Waarom zeggen de Schriftgeleerden toch dat Elia eerst moet komen?”
11 Hij antwoordde: “Elia zou inderdaad komen en alles herstellen.
12 Maar ik zeg jullie dat Elia al gekomen is, ze hebben hem alleen niet herkend, en ze hebben met hem gedaan wat ze wilden. Zo zal ook de Mensenzoon door hun toedoen moeten lijden.”
13 Toen begrepen de leerlingen dat hij op Johannes de Doper doelde.

Hoe zou Johannes de Doper Elia kunnen zijn die teruggekomen is? Johannes werd net als elk ander kind geboren, dus het lijkt dat de enig mogelijke verklaring is dat Johannes de reïncarnatie was van Elia. Denk nu eens na over de volgende quote uit Johannes 9:

1 In het voorbijgaan zag Jezus iemand die al vanaf zijn geboorte blind was.
2 Zijn leerlingen vroegen: “Rabbi, hoe komt het dat hij blind was toen hij geboren werd? Heeft hij zelf gezondigd of zijn ouders?”

Dit is een vreemde vraag, want hoe had de man kunnen zondigen als hij blind geboren was? Ik weet dat een aantal christenen zeggen dat hij in de buik gezondigd had, maar kan dit de situatie verklaren? De wet in het Oude Testament was oog om oog en tand om tand. Dus om een zonde te begaan die gegarandeerd tot blindheid zou leiden, zou je moeten aannemen dat de man ervoor gezorgd had dat hij blindheid bij iemand anders veroorzaakte. Hoe zou een kind in de buik dit kunnen? Daarom was een andere verklaring dat de man in een vorig leven had gezondigd.

Als Jezus negatief stond tegenover het idee van reïncarnatie zoals zoveel moderne christenen, zou dit een mooie gelegenheid zijn geweest om zijn discipelen te corrigeren. Vanzelfsprekend er is geen absoluut bewijs dat Jezus reïncarnatie heeft onderwezen. Als je echter de innerlijke benadering van religie neemt, heb je geen bewijs in de buitenwereld nodig. Je hebt intuïtief inzicht nodig om te bepalen of reïncarnatie zinvol is. Kan het concept reïncarnatie jouw vragen beantwoorden en kan het jouw spirituele groei accelereren?

Het antwoord is dat reïncarnatie een heel efficiënt hulpmiddel is om het gevoel te overwinnen dat je slachtoffer bent, dat God onrechtvaardig is en jij niets aan jouw situatie kunt doen. Reïncarnatie geeft jou de leiding over je lot en moedigt je aan om verlossing actief te benaderen. In feite is het heel moeilijk, als je niet over reïncarnatie nadenkt, om je boosheid op God te overwinnen en hem met ‘geheel je hart, geheel je ziel en geheel je verstand’ lief te hebben. En als je niet van ganser harte van God houdt, hoe kun je dan zijn koninkrijk binnengaan?