Fundamentele leringen over hoe je over je spirituele overtuigingen spreekt

ONDERWERPEN: De basale krachten van scheppen in evenwicht brengen – jouw ego probeert jou in elkaar wederzijds uitsluitende uitersten te plaatsen – verder kijken dan het zwart-wit en grijs denken – de eeuwige uitdaging is onderscheid maken – verder kijken dan de polariteiten – getuigen van jouw waarheid is onderdeel van jouw goddelijke plan – de mensen wijzen je niet af – de mensen hebben het recht om de Christus af te wijzen – zij hebben niet het recht om de Christus niet tegen te komen – verder kijken dan jouw eigen egocentrisme – depersonaliseer je leven – spreek niet vanuit een zwart-wit perspectief – jouw boodschap presenteren zodat je de mensen echt helpt – beschouw andere mensen als vrij – je bent niet verantwoordelijk voor de verlossing van anderen – geef mensen de kans om te kiezen; kies niet voor hen – geef mensen de tijd om geleidelijk te groeien – dwang komt van het ego – leren wanneer jij je stil moet houden – vanuit je hart spreken – streef ernaar de open deur te zijn – leer van je experimenten – het wankele evenwicht van Christusschap – je prioriteiten stellen – laat je niet door anderen van het pad van Christusschap afhouden – heb geen verdeeldheid in jou – wanneer de mensen niet willen veranderen – je stoort de mensen in hun gemak – jouw licht stoort andere mensen – commentaar van Moeder Maria

Vraag: Mijn beste vriendin van school is atheïst en heeft op het moment een lesbische relatie. Toen we vrienden werden, was ze beide niet, hoewel ik dat niet gebruik als een ‘rechtvaardiging’ om bevriend met haar te worden, maar enkel om te laten zien dat wat ik je nu ga zeggen, niet iets is wat er altijd al zo was. We zaten in dezelfde klas op school en woonden vlakbij elkaar en we voelen ons geestelijk (zo niet geografisch) al bijna dertig jaar nauw verwant.

Sinds ik het ware innerlijke spirituele pad met behulp van de leringen waarvan jij de boodschapper bent, heb gevonden, realiseer ik mij dat het Christus zijn nogal een radicale verandering in mijn wereld betekent – vooral waar ik aan deelneem en hoe ik handel en denk. De afgelopen jaren leek het feit dat zij lesbisch werd (ze is het niet altijd geweest) mij niet relevant. Ik heb altijd geloofd dat homoseksueel zijn onnatuurlijk is, maar niet op een confronterende, beschuldigende manier. Ik heb gewoon het feit gerespecteerd dat mensen het recht hebben om het leven te leiden dat ze verkiezen en er niets over gezegd, terwijl ik me toch het recht voorbehield om het niet eens te zijn met hen om de vereniging van dezelfde seksen als normaal te beschouwen. Maar ik heb nooit de neiging gehad om haar deze gevoelens uit te leggen en ik zou het onbeschoft hebben gevonden als ik haar mijn mening daarover zou zeggen, als zij niet naar mijn mening vroeg. Het gevolg hiervan was dat ik welkom was in het huis van mijn vriendin en ik heb haar partner leren kennen. Er zijn ernstige problemen in hun relatie, waarover ik steeds weer om raad gevraagd ben door mijn vriendin en ik heb het gevoel dat deze relatie zeer destructief is, omdat ze jarenlang geestelijk misbruikt is door haar partner. Mijn vriendin heeft me gezegd dat ze het eens met deze conclusie, maar toch wil ze niet uit de relatie stappen. Op dit punt kan ik heel weinig doen, ik heb het gevoel dat ik in plaats van er voor haar te zijn, haar moet aanmoedigen om sterk te zijn en moet wachten, totdat zij een betere beslissing neemt, zoals iemand die veel wijzer is dan ik eens zei.

Ik ben nu echter in een positie, waarin ik de aandrang voel om haar homoseksualiteit aan te kaarten, omdat ik als Christuswezen weet dat ik haar niet blindelings dit pad moet laten aflopen zonder enig idee te hebben over de gevolgen daarvan. Ik vind het moeilijk om dat te doen en ik weet dat ik daarmee de vriendschap in gevaar breng – meer dan in gevaar brengen denk ik – toch zou ik nog liever hebben dat mijn vriendin een hekel aan mij heeft en de waarheid te horen krijgt dan niets te zeggen en haar in onwetendheid te laten. Natuurlijk sta ik altijd open voor haar vriendschap en zal haar met mededogen en liefde tegemoet treden, maar terwijl ik visualiseer dat zij op een of andere manier zal accepteren wat ik zeg op de manier waarop ik het bedoel, ben ik niet blind voor het feit dat dit realistisch gezien een vage hoop is, eerder iets wat waarschijnlijk is.

Dus denk ik dat mijn vraag is: hoe gemakkelijk of moeilijk is het voor iemand die de Christus wil zijn om normale vriendschappen te hebben. Wanneer ik de reactie van mijn moeder op deze leringen evalueer, begrijp ik dat zij die gewoon niet wil horen. Ze wil niet uitgedaagd worden. Ze houdt liever vast aan wat zij gelooft, dan Jezus door mij heen te horen, met als gevolg dat ze de site en de boeken heeft afgewezen, omdat de manier waarop die geschreven zijn haar niet aanstaan en ze niet gelooft dat Jezus het internet zou gebruiken. Dit maakte mij eerst overstuur, maar zette uiteindelijk de schijnwerper op een gebied waarin ik nog emotioneel afhankelijk was van een gunstige reactie van haar, om aan die blokkade in mijn groei te werken.

Ik heb nu hetzelfde met mijn vriendin en hoewel ik haar niet emotioneel wil kwetsen, zit ik er meer over in dat ik haar geestelijk kwets als ik het haar niet zeg. Ik ben mij er ook van bewust dat ze niet heel veel mensen in vertrouwen heeft genomen over de problemen die ze thuis heeft en ik wil niet dat ze denkt dat zij in de toekomst niet meer bij mij terecht kan, omdat ik vind dat haar manier van leven niet het hoogste potentieel is.

Je ziet, ik heb God lief in andere mensen, ik weet, alleen niet zeker, hoeveel ik nog gemeen heb met mensen die God in zichzelf en anderen ontkennen of die de wereld vanuit het standpunt van het wetenschappelijk materialisme bekijken. Is het mogelijk om vriendschappen te onderhouden, als er weinig gemeenschappelijks is? En terwijl ik dit schrijf, denk ik: “Waarom zou ik dat dan willen?” Ik krijg de indruk dat mensen wel met mij willen discussiëren, maar niet van mij willen leren en ik wil niet meer gevangen worden door dualistische argumenten. Ik zou ze liever de waarheid geven en dan weglopen. Wat zij ermee doen, raakt mij niet.

Ik kijk vanaf een afstandje naar mezelf en denk: “Als ik die en die was, zou ik dan bevriend kunnen zijn met iemand die zoveel uitdagingen oproept als ik?” en ik denk, dat het antwoord waarschijnlijk nee zou zijn. Ik bedoel niet uitdagen op een confronterende manier, ik schijn mensen uit te dagen enkel doordat ik iets weet, waarvan anderen weten dat ik het weet en dat niet willen horen. Het afgelopen jaar is één van mijn beste mannelijke vrienden helemaal gestopt nog met me te praten. Hij is niet onvriendelijk, maar hij kan niet meer met mij omgaan. Ik ken hem maar al te goed en hij kan dat niet hanteren. Er zijn een aantal dingen uitgekomen, die ik hem (nauwkeurig) voorspeld had als hij een bepaalde koers bleef varen en sindsdien praat hij niet meer met mij. Ik heb een aantal keren vriendelijk aangeboden om hem te helpen, maar hij heeft nooit mijn telefoontje beantwoord of me teruggemaild. Ik veronderstel dat het bestaan van mij alleen al een bedreiging voor zijn standpunt is dat zijn depressie de schuld van andere mensen is en dat is de kern ervan. Mensen hebben me altijd ‘moeilijk’ gevonden, maar niet omdat ik zo moeilijk in de omgang ben, nee integendeel – ik ben open en vriendelijk en lach graag – maar misschien is er iets in mij dat mensen niet toelaat om ambivalent te zijn. Ik ben te recht door zee.

Daar komt nog bij dat ik altijd weinig vrienden heb gehad, omdat ik nooit de persoon was die veel mensen om me heen nodig had, vriendschappen cultiveerde of er hard aan werkte om die te onderhouden. En op dit moment heb ik geen kring van vrienden op dezelfde plaats of zelfs maar in de buurt van waar ik ben op mijn spirituele pad. Dit is niet iets waar ik mij druk over maak, want ik heb echt spirituele zegeningen in overvloed en mijn kat houdt mijn tenen ’s nachts wel warm. Ik voel me onmetelijk gezegend, wetend wie ik ben, wetend, wat ik weet en levend om het te delen! Maar het is niet gemakkelijk om iets voor te bereiden om tegen mijn oudste vriendin te zeggen, waardoor onze vriendschap die drie decennia een constante factor was, waarschijnlijk stopt. Dus vroeg ik me af, of jij ook iets kunt zeggen om mij te helpen, vooral als je ook wel eens in zo’n situatie bent geweest. Ik vraag me af of je op deze manier ook vrienden bent kwijtgeraakt.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Een uitstekende vraag, die verschillende zaken aanstipt die belangrijk zijn voor alle spirituele zoekers. Dus laat ik ze één voor één bespreken.

Gedachte 1

Zoals Moeder Maria uitlegt, wordt alles gecreëerd door twee krachten, namelijk de uitbreidende en de samentrekkende kracht. In hun zuivere vorm zijn ze complementair en als ze in harmonie en evenwicht samenkomen, wordt er iets nieuws gecreëerd en dat is méér dan wat er eerst was. Dit is het overvloedige leven. Als die twee krachten uit evenwicht raken, vullen ze elkaar niet meer aan, maar werken ze elkaar tegen. Dan vormen ze een onevenwichtigheid die kapot maakt wat er is en het minder maakt dan er eerst was. Dit is wat de meeste mensen tegenwoordig het ‘Leven’ noemen.

De uitdaging voor elke spirituele zoeker is om te leren hoe je die twee basale krachten in evenwicht brengt, zodat ze elkaar aanvullen en van iedere situatie méér maken, waardoor jij het overvloedige leven leidt dat de Vader – zoals ik zei – jou met het grootste genoegen geeft. Om dit te bereiken, kom je in conflict met jouw ego – zowel het persoonlijke als het collectieve – dat altijd probeert om je naar een van de twee uitersten van twee dualistische extremen te trekken, zoals ik in mijn verhandelingen over het ego uitleg.

Mijn punt is dat veel mensen denken dat jij om spiritueel te zijn een duidelijk zwart-wit standpunt in moet nemen en mensen en situaties moet vermijden die niet voldoen aan de maatstaven die door hun religie of overtuigingssysteem worden gedefinieerd. Er zijn eigenlijk veel mensen die denken dat zij als zij zo doen spirituele mensen zijn, maar ze zitten slechts gevangen in het zwart-wit denken.

Er zijn andere mensen die denken dat spiritueel zijn betekent dat je altijd liefdevol en vriendelijk moet zijn, wat ze interpreteren als nooit iemand uit mogen dagen en dus alles moet tolereren. Nogmaals, ze denken dat ze heel spiritueel zijn, maar in werkelijkheid zitten ze gewoon gevangen in het grijs denken.

Deze beide vormen van denken vertegenwoordigen stadia of fases op het spirituele pad en daarom is er niets mis mee als mensen hier doorheen gaan. Maar veel mensen komen vast te zitten in het ene of het andere en ze gebruiken een van die twee manieren van denken als excuus om te weigeren de eeuwige uitdaging van de Christus aan te gaan. Wat is die uitdaging? Dat is onderscheid maken tussen wat van God komt en wat niet, wat echt is en wat maar een illusie is die werd gevormd door het dualiteitsbewustzijn, de geest van de antichrist waarin alles relatief een illusie, onecht, is.

Mijn punt is, dat veel mensen denken dat ze echt spiritueel ontwikkeld zijn, maar in werkelijkheid zijn ze vast komen te zitten en hebben geweigerd om de uitdaging aan te gaan om onderscheid te maken en daardoor het niveau van Christusschap te bereiken dat hen echt spiritueel maakt. Daarom is het essentieel voor volwassen spirituele zoekers om te beseffen dat er iets voorbij beide fases is. Dat ‘iets’ is een vorm van denken die de twee dualistische extremen ontstijgt die werd gevormd door onevenwichtigheid in die twee basale krachten.

Wat ik zeg, is dat veel mensen zijn gaan denken dat de Christus zijn betekent dat je of alles beoordeelt volgens een ‘spirituele’ maatstaf, of nooit over iets oordeelt. In werkelijkheid betekent de Christus zijn, dat je aan de dualiteit ontstijgt, het beoordelen (van het uiterlijke) en niet-oordelen ontstijgt.

De Christus zijn betekent beseffen dat er in iedere situatie altijd twee polariteiten zijn. Als je een onevenwichtige benadering van een situatie hebt, kom je in een van de twee uitersten die het ego heeft geschapen, terecht. Enkel door het rechte en smalle pad te gaan (Matteüs 7:14) en wat Boeddha de Middenweg noemde, kun je dit vermijden. De sleutel is om altijd naar evenwicht te streven – wat NIET een compromis tussen twee dualistische extremen is – en een situatie te bekijken op een manier die het dualisme ontstijgt. Zoals ik zei:

Het oog is de lamp van het lichaam. Als je oog helder is, is je hele lichaam verlicht. Maar als het troebel is, verkeert je lichaam in duisternis. (Lucas 11:34)

Dit betekent dat je als je een situatie met de verenigde blik van de Christusgeest bekijkt, jij een evenwichtige actie zult uitvoeren en dat je méér van de situatie zult maken. Als je naar een situatie kijkt door het dualistische filter van jouw ego, zul je een ovenwichtige actie uitvoeren en het resultaat is dat je de situatie minder maakt. Dit is wat er echt bedoeld werd met de eeuwige vraag van Hamlet: “To be or not to be.”

Ik weet dat dit abstract kan klinken, dus zal ik het in verband brengen met de eigenlijke vraag.

Gedachte 2

Een van de testen van het Christusschap is: “Zeggen wat je op je hart hebt of niet zeggen wat je op je hart hebt?”

De meeste spirituele zoekers groeiden niet op in een omgeving waarin spirituele – vergeleken met religieuze – onderwerpen vrij werden besproken. Dus nadat zoekers het spirituele pad hadden gevonden, moesten ze beseffen dat wat ze nu geloven veel verder gaat dan wat de mensen in hun invloedssfeer geloven. De vraag wordt dan of ze iets kunnen delen en hoe je jouw nieuwe inzicht in het leven deelt.

Dus de eerste test die je tegenkomt is: “Zeg je wat je op je hart hebt of houd jij je stil?” Op een bepaalde manier is het antwoord eenvoudig. Als je het spirituele pad gevonden hebt, komt dit omdat je geïncarneerd bent in deze cruciale fase in de geschiedenis van de aarde met het specifieke doel te helpen de mensheid wakker te maken. Daarom incarneerde je, omdat jij deelt in wat ik als mijn doel verklaarde:

“Ik ben geboren en naar de wereld gekomen om van de waarheid te getuigen, en ieder die de waarheid is toegedaan, luistert naar wat ik zeg.” (Johannes 18:37).

Met andere woorden, jouw waarheid delen is een essentieel deel van je goddelijke plan en als jij die niet zegt, voer jij je goddelijke plan niet uit. Dus de eerste test die je tegenkomt, is dat jij je innerlijke weerstand om je mening te geven, moet overwinnen. Mensen zijn vaak bang om afgewezen of uitgelachen te worden en hoewel dit begrijpelijk is, is de waarheid die achter deze reactie schuilgaat, dat je nog te veel met jezelf bezig bent. Je voelt je kwetsbaar en vat het te serieus op, wat betekent dat je de reacties van andere mensen persoonlijk opvat. Je hebt het gevoel dat als zij afwijzen wat jij zegt, zij JOU afwijzen.

De waarheid is heel anders. In principe is 98 procent van de mensheid zo met zichzelf bezig dat alles wat ze doen het gevolg is van hun eigen onopgeloste psychische problemen. Dus als zij verwerpen wat jij zegt, wijzen ze jou niet af. Hun reactie op jou heeft niets met jou te maken of wat jij zegt; het is het gevolg van hun eigen onopgeloste psychische problemen. Zoals zo welsprekend werd beschreven in de vraag hierboven, willen veel mensen hun leven gewoon niet veranderen en daarom willen ze niet iets horen wat hen het gevoel geeft dat er van hen gevraagd wordt te veranderen. Ze zeggen dat ze ongelukkig met hun leven zijn, maar ze wijzen alles af wat hen de kracht zou geven om dat ongelukkig zijn te ontstijgen – omdat de reden is dat ze nog niet klaar zijn met hun ervaring van een ongelukkig slachtoffer zijn. Ze zijn in feite gelukkig met hun ongelukkig zijn en ze willen niet het gevoel loslaten dat zij verantwoordelijkheid kunnen of hoeven te nemen voor hun leven.

Dit roept twee vragen bij je op. De eerste is dat jij de waarheid over de vrije wil moet begrijpen. Alle mensen hebben vrije wil gekregen. Dit betekent dat zij het recht hebben om een spirituele benadering van het leven af te wijzen. Maar dit betekent echter NIET dat zij het recht hebben te vermijden dat hen een spirituele benadering van het leven wordt gepresenteerd. Mensen hebben het recht om hun eigen mentale kadertje te scheppen, maar ze hebben NIET het recht om er oneindig in te blijven zitten zonder gestoord te worden. De consequentie is dat jij het recht hebt om hen te storen. Jij hebt het recht om te doen waarvoor jij bent gekomen. Jij hebt het recht om je goddelijke plan uit te voeren en van jouw waarheid te getuigen.

Om jouw goddelijke plan echter uit te voeren, moet jij de situatie die ik net beschreef, ontstijgen. Jij hoeft niet net zo te zijn als de 98 procent van de mensheid die alleen maar bezig is met zichzelf. Je moet boven je egocentrisme gaan staan, wat is waar het werkelijk om gaat op het spirituele pad – boven het op het ego gerichte zelf gaan staan om jouw spirituele zelf te vinden. Als we het hebben over je mening geven, betekent dit dat je moet nagaan waarom jij weerstand voelt en waarom jij geaccepteerd moet worden of de goedkeuring van andere mensen krijgen. Door jezelf eerlijk te onderzoeken en jouw eigen wonden te genezen (zoals Moeder Maria in haar boek beschrijft), kun je op het punt komen waarop jij zegt wat jij op je hart hebt om anderen te helpen en NIET vanuit een egocentrische noodzaak om hun goedkeuring te krijgen. Dan zul je altijd de vreugde voelen van het vrijuit spreken zonder enige vorm van teleurstelling of afwijzing.

Gedachte 3

Om jou te helpen die fase te bereiken, zal ik eens beschrijven wat kenmerkend is voor mensen die het spirituele pad vinden. De meeste mensen worden erg opgewonden als ze het pad vinden en willen dat natuurlijk met iedereen delen. Maar omdat ze nog steeds goedkeuring nodig hebben, spreken ze daarover op een onevenwichtige manier en als anderen hen afwijzen, worden ze erg teleurgesteld.

Dit is begrijpelijk, maar zolang jij nog gehecht bent aan de reacties van andere mensen, laat dit zien dat er nog iets in jou is wat je nog niet hebt opgelost. Ik zeg dit niet om je slecht te laten voelen, maar enkel om aan te geven dat jij, omdat je als oprecht spirituele zoeker, een bewuste beslissing moet nemen om je leven te depersonaliseren. Je moet het voor jezelf duidelijk hebben dat het jouw doel is om een hogere staat van bewustzijn te krijgen en om dat te doen moet je bereid zijn om alles achter te laten wat je tegenhoudt.

Dus wanneer jij ontdekt dat je in enkele situaties reageert op een manier die jou uit jouw innerlijke vrede haalt, jij dat als een kans moet zien om te onderzoeken wat het is dat jou van je vrede berooft en er dan boven gaan staan. Met andere woorden, als oprechte zoeker moet jij beslissen of je altijd bereid bent naar de balk in je eigen oog te kijken. Als je deze beslissing eenmaal bewust genomen hebt, heeft jouw ego veel minder houvast en kan hij jou niet zo gemakkelijk in zijn smoesjes laten geloven om NIET in de spiegel te kijken.

Je kunt dan toegeven dat de meeste mensen die pas op het spirituele pad zijn, de neiging hebben om vanuit het zwart-wit perspectief te spreken. Ze vinden een spirituele lering en denken dat het de enige ware en de hoogst mogelijke is. Vervolgens denken ze dat iedereen alles wat de lering zegt, zou moeten geloven en de regels in de buitenwereld volgen. Dus als zij zich uitspreken, proberen ze anderen die lering op te dringen. En ongeacht het feit dat veel mensen niet bereid zijn te veranderen, hebben alle mensen een legitieme weerstand tegen dwang. Dus als jij spreekt op een zwart-wit manier, bestaat er maar weinig kans dat je de mensen ervan overtuigt jouw standpunten te accepteren.

Let erop dat ik niet zeg dat jij niet je mening mag geven. Jij hebt het recht om te zeggen wat je op je hart hebt met je huidige niveau van bewustzijn. Je hoeft niet perfect te zijn om je mening te geven, maar je zou het als een experiment moeten bekijken dat jou een les kan leren. Dus wanneer jij een negatieve reactie van anderen krijgt, kijk dan naar de balk in je eigen oog en doe een poging om jouw zwart-wit denken te ontstijgen. Met andere woorden, de eerste test is dat je bereid moet zijn om je uit te spreken. De tweede test is dat je bereid moet zijn om van de reactie te leren en je vaardigheid om te spreken moet verfijnen.

Veel spiritueel ontwikkelde mensen zijn door die zwart-wit fase die ik zojuist beschreven heb, heengegaan en hebben beredeneerd dat het geen zin heeft om mensen steeds te confronteren of dat het spreken op een zwart-wit manier niet constructief is. En dit brengt hen op een cruciaal punt. Sommigen redeneren dat ze nooit meer moeten zeggen wat ze willen op een manier die mensen provoceert of stoort, dus denken ze dat een spiritueel mens zijn, betekent dat je zachtjes moet praten en zachtaardig moet zijn. Dit is het grijs denken dat vaak komt in de volgende fase, waarin mensen of heel weinig zeggen, of enkel zeggen wat zij denken dat anderen willen horen.

Het is begrijpelijk dat mensen in deze fase komen, maar het is eigenlijk van het ene uiterste naar het andere overgaan, namelijk van zeggen wat je op je hart hebt naar anderen totaal niet willen storen. Zoals ik zei, je hebt het recht om anderen te storen – je kunt je goddelijke plan niet uitvoeren door je mond te houden.

Gedachte 4

Niet alle mensen gaan in het grijs denken. Ze stappen over het feit heen dat ze afgewezen kunnen worden, dus durven ze zich te uiten zonder zich druk te maken over de reacties van anderen. En op dat moment komen de mensen de tweede test tegen. De eerste test is om te zeggen wat ze op hun hart hebben en de tweede test is om NIET te zeggen wat zij op hun hart hebben. Of je zou kunnen zeggen dat de eerste test bedoeld is om de egocentrische focus te overwinnen dat mensen je zullen afwijzen. De tweede test is om te leren hoe jij je boodschap zo kunt presenteren dat het maximale aantal mensen ermee geholpen kan worden.

Met andere woorden, je spreekt niet langer vanuit een egocentrische noodzaak om gelijk te krijgen of om anderen te overtuigen. Je spreekt vanuit het zuivere verlangen om anderen te helpen, dus de aandacht is niet op jou gericht, maar op hen. Het is geen zaak van wat jij voelt dat je moet zeggen, maar een kwestie van wat de beste kans is om een specifiek persoon te helpen naar het volgende niveau op zijn of haar individuele pad te stijgen.

Om dit te leren, moet je leren omgaan met de verleiding om gehecht te raken aan het ‘redden’ of ‘bekeren’ van anderen. In plaats van je zorgen te maken over de mensen die hen afwijzen, maken veel mensen zich zorgen over het feit dat mensen de boodschap afwijzen, omdat ze het gevoel hebben dat er diverse rampen met de mensen zullen gebeuren, wanneer ze de boodschap niet accepteren. Dit zorgt ervoor dat mensen de boodschap presenteren op een manier, die ‘bovenmatig aanprijzen’ heet, waardoor je mensen heel veel informatie, of op zo’n akelige manier, geeft dat zij zich gewoon afsluiten en zowel jou als je boodschap buitensluiten.

En hoewel het begrijpelijk is dat mensen bezorgd zijn en anderen willen helpen, is het niet constructief, omdat het mensen zelden overtuigt en meestal jouw relatie met hen vernietigt en voorkomt dat jij ooit nog iets kunt zeggen. We zouden dan kunnen zeggen dat dit een catch-22 wordt. Als jij niet zo bezorgd was om anderen te helpen, zou je helemaal niets zeggen. Dus jij hebt iets nodig wat jou ertoe drijft iets te zeggen, maar als jouw bezorgdheid uit het evenwicht is, zal dit voorkomen dat je anderen echt kunt helpen, dus moet je de Middenweg vinden. Om dit te doen, moet je begrijpen dat overbezorgd zijn een restant van het zwart-wit denken is en je kunt dat overwinnen door de vrije wil te begrijpen.

Laat me dit zo duidelijk mogelijk maken: JIJ bent NIET verantwoordelijk voor de verlossing van andere mensen! God heeft JOU alléén verantwoordelijk gemaakt voor jouw eigen verlossing. Dus als je andere mensen benadert, moet je dit nooit doen vanuit de houding dat jij hen moet redden. In plaats daarvan moet het jou meer dan duidelijk zijn, dat het jouw taak alléén is om hen de best mogelijke kans te geven om een betere keuze te maken. Jij kiest NIET voor mensen, je geeft ze de beste kans om zelf te kiezen.

Door mensen vrij te laten – in jouw eigen geest – kun je dat bovenmatig aanprijzen vermijden en kun je in het algemeen de reactie vermijden dat mensen zich onbewust afsluiten en je boodschap niet willen horen. Zo heb je een veel betere kans om hen te bereiken, maar je moet je nog steeds bewust zijn van hun situatie. Met andere woorden, je gedwongen voelen om anderen te redden, is natuurlijk een egocentrisch motief. En als jij dat ontstijgt – als jij zowel jezelf als anderen vrijlaat – kun je mensen benaderen zonder je gedwongen te voelen. Zo ben je vrij om neutraal naar hun situatie te kijken en te overwegen hoe je hen het beste kunt helpen. Je kunt ook de verleiding overwinnen om te denken dat je hen naar een ultiem punt van redding moet brengen. In plaats daarvan kun je inzien dat je iedereen als een individu moet bekijken en hen moet helpen om een geleidelijk pad te volgen. Het is niet een kwestie van iemand in een of andere ultieme staat van gered zijn te brengen, maar een kwestie van helpen om de eerstvolgende stap op zijn of haar pad te doen. Laat mij een paar voorbeelden geven.

Veel spiritueel ontwikkelde mensen hebben er jaren voor nodig gehad om hun huidige niveau van inzicht te bereiken, wat betekent dat zij door een geleidelijk proces zijn heengegaan. Maar als zij met anderen praten, willen ze vaak dat deze mensen in vijf minuten door dit proces heengaan en hun eigen niveau van inzicht in één reuzenstap bereiken. Dit is gewoon niet realistisch en je moet mensen de tijd geven om hun inzicht langzaam uit te breiden, in de mate waarin zij dat kunnen. Anders sluiten ze zich gewoon af en kun jij hen niet meer bereiken.

Je moet ook duidelijk voor ogen hebben dat jouw doel moet zijn om anderen te helpen – niet om hen tot een bepaald geloofssysteem te bekeren. Bijvoorbeeld, het is NIET mijn doel om iedereen deze website te laten accepteren. Niet iedereen is er aan toe om te accepteren dat de echte Jezus iemand aanwijzingen kan geven om een website te maken. Dus je hoeft niet te proberen om mensen die website te laten accepteren om hen een idee te geven dat er dingen op staan, waarmee zij hun voordeel zouden kunnen doen. Als je voelt dat mensen er niet aan toe zijn, geef hen dan eenvoudig de ideeën die zij nodig hebben zonder de site te noemen. Met andere woorden, je allereerste doel zou moeten zijn om mensen te helpen, NIET deze website promoten – of een specifieke lering, goeroe of organisatie.

Maar al te vaak dringen mensen een spirituele lering aan anderen op om hun woorden een aura van autoriteit te geven. Maar dit is een egocentrische noodzaak die uit de angst om afgewezen te worden of een dwangmatig verlangen om anderen te redden, voortkomt.

Laten we eens kijken naar de situatie die beschreven wordt in de bovenstaande vraag. Het is NIET jouw rol om je vriendin van haar homoseksualiteit te redden. Zoals ik uitleg in mijn leringen over homoseksualiteit, heeft zij haar keuzes gemaakt in vorige levens en zij is de enige die ze ongedaan kan maken. In haar specifieke situatie is het probleem van dit moment dat zij in een relatie zit, waarin ze misbruikt wordt, dus raad ik jou aan dat jij haar helpt om dat te overwinnen. Dat betekent dat je niet met haar praat over homoseksualiteit, als dat je vriendschap en jouw kans om haar te helpen, zou beëindigen.

Je moet je er vanzelfsprekend van bewust zijn dat je mensen soms in staat kunt stellen om in een slechte situatie te blijven, dus moet je proberen haar te helpen verder te gaan. Dit houdt in dat je haar moet helpen in te zien dat ze een afhankelijke persoonlijkheid bezit die het haar erg moeilijk maakt om de relatie waarin ze misbruikt wordt, te verbreken. Dit komt voort uit innerlijke leegte waardoor ze liever een relatie heeft waarin ze misbruikt wordt, dan geen relatie te hebben. Als je haar kunt helpen om deze psychologische wond te helen, zal ze onafhankelijker worden en misschien zal dit haar uiteindelijk op het punt brengen dat zij eraan toe is om over haar homoseksualiteit na te denken. Op dat punt zou jij haar misschien de leringen erover kunnen presenteren, maar je zult het weten als de tijd daar is.

Gedachte 5

Het komt hierop neer: De essentie van het ego is dat hij tegenstand biedt aan de stroom van het leven, maar dit kan zich op verscheidene manieren manifesteren. Zoals hierboven gezegd, zijn sommige mensen bang om hun mening te geven en de oorzaak is de weerstand vanuit het ego. In het andere uiterste voelen enkele mensen zich gedwongen om hun mening te geven, maar dit is ook de weerstand van het ego, alleen nu als een dwangmatigheid. Mijn punt is dat de dwang om te zeggen wat je op je hart hebt en de dwang die je voelt om NIETS te zeggen, beide van de weerstand van je ego komen.

Om de dwangmatigheid te overwinnen om NIETS te zeggen, moet je de beslissing nemen om te spreken ondanks de weerstand. Om de dwangmatigheid te overwinnen om te spreken, moet je het besluit nemen om je stil te houden als je die aandrang voelt. Met andere woorden, je moet streven naar een staat van onschuld waarin je gewoon spontaan en vanuit je hart spreekt. Wanneer je nog steeds angst voelt om dat te doen, spreek je vanuit de angst die in de solar plexus zit. Als je de aandrang hebt om anderen te redden, praat je vanuit je hoofd en ga je in je hoofd na wat je zou moeten zeggen en hoe.

Zo lang jij die dwang en intellectuele ‘obsessie’ met betrekking tot de kwestie voelt – het in gedachten steeds weer blijft herhalen – houd je dan gewoon stil. Werk eraan jezelf te bevrijden van die dwangmatigheid totdat je neutraal wordt en er niet aan gehecht bent om wel of niet je mening te geven. Streef ernaar om de open deur te worden die niemand kan sluiten, wat betekent dat noch angst voor de reactie van de mensen, noch de aandrang om anderen te redden het je hogere Zelf onmogelijk maakt door jou heen te spreken. Als jij wordt als helder vensterglas, zal je hogere Zelf inderdaad door jou gaan spreken en dat gebeurt spontaan. Je zult dan ‘met je hart spreken’ en dit heeft de maximale kans om achter de verdedigingsbolwerken van de andere persoon te belanden en hem echt te helpen of om verder dan de dualistische illusies te zien die de persoon gevangen houden.

In verband met de feitelijke vraag, juist het feit dat jij je gedwongen voelt om jouw mening te geven, maar dat jij je daarover niet op je gemak voelt, laat zien dat je nog niet die balans en onthechtheid hebt gevonden. Dus praat er nu niet over, maar werk aan jezelf. Als je de aandrang, de bezorgdheid en twijfel overwint en je helemaal op je gemak voelt in die situatie, zal er moeiteloos een gelegenheid ontstaan om je te uiten. Door uw geduld bezit ge uw ziel.

Dit heb ik uitgedrukt in deze uitspraken:

Ik kan zelf niets doen: ik oordeel naar wat ik hoor, en mijn oordeel is rechtvaardig omdat ik mij niet richt op wat ik zelf wil, maar op de wil van hem die mij gezonden heeft (Johannes 5:30).

Geloof je niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is? Ik spreek niet namens mezelf als ik tegen jullie spreek, maar de Vader die in mij blijft, doet zijn werk door mij. (Johannes 14:10)

Maar Jezus antwoordde hen:”Mijn Vader werkt aan één stuk door, en daarom doe ik dat ook.” (Johannes 5:17)

Het punt is dat je ernaar moet streven om de staat van Christusschap te bereiken, waarin je die dualistische dwangmatigheden om wel of niet iets te zeggen, ontstijgt. Je bent open en niet gehecht genoeg om een instrument voor je hoger Zelf te zijn en als je die fase bereikt, ZAL je hoger Zelf inderdaad door jou spreken.

Maar hoe bereik jij dat punt? Enkel door te experimenteren en te leren van je experimenten. Met andere woorden, vat mijn leringen niet zo op dat ik zeg dat jij je mond moet houden, totdat je perfect bent of dat je alles zo serieus moet nemen dat je nauwelijks nog iets durft te zeggen. Streef er gewoon naar om vrij te worden van elke compilatie om wel of niet spreken. Spreek met de onschuld van een kind, spreek vanuit je hart. Het zijn niet zo zeer de feitelijke woorden die andere mensen zullen helpen, maar het feit dat jij een vibratie van liefde uitstraalt. Zoek inspiratie in de woorden waarmee ik Paulus inspireerde om te schrijven (gedeeltelijk omdat hij ze echt nodig had):

1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.
2 Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.
3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.
5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan,
6 ze verheugt zich niet over het onrecht, maar vindt vreugde in de waarheid.
7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan –
9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt.
10 Wanneer het volmaakte komt, zal wat beperkt is verdwijnen.
11 Toen ik nog een kind was, sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben, heb ik al het kinderlijke achter me gelaten.
12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben.
13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde (1Korinthiërs:13).

Gedachte 6

Toen ik op aarde was, gaf ik enkele schijnbaar radicale leringen over familie en vriendschap. Bijvoorbeeld:

32 Iedereen die mij zal erkennen bij de mensen, zal ook ik erkennen bij mijn Vader in de hemel.
33 Maar wie mij verloochent bij de mensen, zal ook ik verloochenen bij mijn Vader in de hemel.
34 Denk niet dat ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.
35 Want ik kom een wig drijven tussen een man en zijn vader, tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder;
36 de vijanden van de mensen zijn hun eigen huisgenoten!
37 Wie meer van zijn vader of moeder houdt dan van mij, is mij niet waard, en wie meer houdt van zijn zoon of dochter dan van mij, is mij niet waard.
38 Wie niet zijn kruis op zich neemt en mij volgt, is mij niet waard. (Matteüs 10).

Gebaseerd op de letterlijke interpretatie van deze verklaringen zou je kunnen concluderen dat vriendschap geen optie is voor spirituele mensen en dat familierelaties waarschijnlijk langs de kant van de weg vallen. Toch is het beeld niet zo zwart-wit.

Je zou kunnen stellen dat de bovenstaande uitspraken door een totale egomaniak zijn gedaan die wil dat zijn volgelingen hem boven al het andere zullen stellen. In werkelijkheid werd het merendeel van de verklaringen waarin het woord ‘ik’ werd gebruikt niet door mij bedacht of gaan over mij als historisch persoon die op aarde verscheen. Ze werden gezegd vanuit een staat van eenzijn met de universele Christusgeest en op die manier sprak de Christusgeest door mij. Je kunt deze uitspraken alleen maar begrijpen door verder dan de uiterlijke woorden te kijken en dit is een van de basistesten van het Christusschap – Ga in uw oordeel niet op de schijn af. (Johannes 7: 24).

Neem bijvoorbeeld de uitspraak: “Iedereen die mij zal erkennen bij de mensen, zal ook ik erkennen bij mijn Vader in de hemel.” Herschrijf dit nu eens als volgt: “Iedereen die het Christusbewustzijn zal erkennen bij de mensen, zal ook het Christusbewustzijn erkennen bij mijn Vader in de hemel.” Vergelijk nu de laatste uitspraak eens met het volgende:

Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en wie de Vader is, dat weet alleen de Zoon, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren (Matteüs 11:27).

Vervang Zoon dan eens door Christusbewustzijn: “Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wat het Christusbewustzijn is, en wie de Vader is, dat weet alleen het Christusbewustzijn, en iedereen aan wie het Christusbewustzijn het wil openbaren”

Het Christusbewustzijn is de ENIGE factor die jou met God kan verzoenen. Het is de open deur die geen mens kan sluiten en je ZULT NIET op een andere manier gered worden dan door je te verenigen met het Christusbewustzijn door het Pad van Eenzijn te volgen dat ik heb gedemonstreerd. Dus als jij een spirituele zoeker bent, kun je lang spelen met spirituele leringen en technieken, maar er zal een punt komen waarop je serieus moet worden en beseffen dat jouw ware doel niet gewoon moet zijn dat jij spiritueel lijkt, maar spiritueel BENT. Daarom moet je voornaamste doel – je enige doel zelfs – zijn de dualiteit ontstijgen en één te worden met de Christusgeest.

Wanneer je dit begrijpt, snap je dat de passages hierboven eigenlijk gaan over je prioriteiten stellen. “Denk niet dat ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard” betekent in werkelijkheid dat het Christusbewustzijn gaat over keuzes maken. Als je het Christusbewustzijn wilt, moet jij je boven alles op aarde stellen. Want als je dit niet doet, ben je een huis dat tegen zichzelf verdeeld is en op die manier zul je altijd een innerlijke strijd voeren die voorkomt dat jij je doel bereikt omdat ‘de vijanden van de mensen hun eigen huisgenoten zijn!’ Je innerlijke verdeeldheid zal je ergste vijand zijn – op een bepaalde manier jouw ENIGE vijand.

Om je prioriteiten te bepalen, moet je de neiging overwinnen om de massa te volgen, het massabewustzijn te volgen in zowel je familie en je maatschappij, zelfs het massabewustzijn van de mensheid. Het massabewustzijn staat op dit moment niet open voor het pad van Christusschap, maar is gericht op het tegenovergestelde, namelijk een definitie van het leven en redding die ontspringt aan de geest van dualiteit. Dat is wat ze de brede weg noemen die leidt naar de ondergang. (Matteüs 7:13).

Daarom, wie meer van zijn vader of moeder houdt dan van het Christusbewustzijn, is het niet waard om één te worden met het Christusbewustzijn. Je kunt gewoon niet één worden met het Christusbewustzijn, zolang jij iets op aarde ziet dat belangrijker is dan jouw spirituele doel.

Let erop dat dit NIET betekent dat je niet van jouw familie mag houden. Het betekent dat je niet toe mag laten dat ze jou van het pad naar Christusschap afhouden, want als jij je door iets op aarde laat afhouden van dat pad, kun je het pad vanzelfsprekend niet afmaken en je Christusschap aannemen. Je zult tegengehouden worden voor jij je doel bereikt. Daarom is: “Wie niet zijn kruis op zich neemt en het Christusbewustzijn volgt, is eenzijn met het Christusbewustzijn niet waard.” Het kruis symboliseert de blokkades in je vier lagere lichamen, die voorkomen dat jij de dualiteit ontstijgt. En tegenwoordig is het massabewustzijn niet op dit pad, maar ontkent het de noodzaak om in mijn voetsporen te treden, zelfs te ontkennen dat iemand hetzelfde kan doen als ik (Johannes 14:12).

Zolang jij je prioriteiten niet gesteld hebt, zullen je vrienden en familie je van het pad van Christusschap afhouden en dit veroorzaakt een conflict in je geest. Als jij eenmaal je prioriteiten hebt vastgesteld, ben je niet meer gevoelig voor deze aantrekkingskracht. En dit zal zowel jou als je familie en vrienden bevrijden om een nieuwe relatie op te bouwen, die gebaseerd wordt op het feit dat jij je niet laat afhouden van het pad. Sommigen zullen niet willen erkennen dat jij veranderd bent, dus zul jij hen kwijtraken. Maar anderen zullen voelen, dat jij veranderd bent en dit accepteren en zelfs gelukkig zijn om op een nieuwe manier met jou om te kunnen gaan. Maar voordat dit gebeurt, moet jij zelf niet verdeeld zijn, waardoor jij niet gehecht raakt aan hun reacties.

Met betrekking tot je familie beveel ik je aan om ernaar te streven de relatie met hen te onderhouden, zodat je tenminste kunt communiceren. Enkele mensen zeggen dat jij je familie niet uitkiest, maar dat is niet waar. De meeste mensen kiezen hun familie wel voordat ze incarneren, omdat de communicatie over en weer met hen deel uitmaakt van jouw goddelijke plan. Je hebt vaak karma dat in evenwicht gebracht moet worden en vaak is er iets wat jij hen kunt leren. Beide taken vereisen communicatie, dus je moet je uiterste best doen om contact te houden en ernaar streven om dat zo open mogelijk te doen. Soms hoef je iemand maar één belangrijk inzicht in een leven te geven, maar hoe kun je dat doen als je geen contact met hen hebt?

Wat betreft vrienden: je hebt vriendschappen op een oppervlakkig niveau en enkele daarvan zullen langs de kant van de weg vallen, naarmate jij het pad beklimt. Je kunt geen serieuze vooruitgang boeken als jouw levensstijl feesten, bars of discotheken inhoudt. Dus de soort vrienden die dat alleen maar willen, moeten het zonder jou stellen. Toch zijn er vrienden met wie jij een dieper contact hebt – zoals de persoon die beschreven werd in de bovenstaande brief – en met hen moet je op dezelfde manier contact houden als met je familie.

Naarmate je het spirituele pad verder beklimt, vind je nieuwe vrienden die op jouw spirituele niveau zitten. Soms moet jij je best doen om hen te vinden en in veel gevallen vind je zulke vrienden alleen maar in spirituele organisaties. Vele daarvan zijn misschien niet de organisaties die jou aantrekken of waarvan je denkt dat ze niet het hoogst mogelijke zijn, maar dat zou je er niet van moeten laten weerhouden om vrienden te worden met mensen. Door ze te leren kennen, kun je hen misschien een universeler inzicht in het spirituele pad geven.

Mijn punt hier is dat ik niet de wens heb dat mensen die deze website bestuderen een exclusieve benadering adopteren en denken dat ze alleen maar kunnen omgaan met mensen die deze website accepteren. Ik wil niet dat deze site mensen verdeeld, maar hen verenigd in een non-dualistische benadering van spiritualiteit. Daarom sta ik ervoor open om veel mensen met spirituele achtergronden of organisaties de leringen te laten gebruiken, die ik hier zonder voorwaarden geef. Ik wil niet dat je deze website gebruikt om je apart van andere mensen te zetten. Ik wil dat je beter met andere mensen omgaat en helpt om hen door de sluier der dualiteit heen te zien.

Gedachte 7

Laat me commentaar geven op de volgende opmerkingen in de vraag:

Ik kijk vanaf een afstandje naar mezelf en denk: “Als ik die en die was, zou ik dan bevriend kunnen zijn met iemand die zoveel uitdagingen oproept als ik?” en ik denk, dat het antwoord waarschijnlijk nee zou zijn. Ik bedoel niet uitdagen op een confronterende manier, ik schijn mensen uit te dagen enkel doordat ik iets weet, waarvan anderen weten dat ik het weet en dat niet willen horen. Het afgelopen jaar is één van mijn beste mannelijke vrienden helemaal gestopt nog met me te praten. Hij is niet onvriendelijk, maar hij kan niet meer met mij omgaan. Ik ken hem maar al te goed en hij kan dat niet hanteren. Er zijn een aantal dingen uitgekomen, die ik hem (nauwkeurig) voorspeld had als hij een bepaalde koers bleef varen en sindsdien praat hij niet meer met mij. Ik heb een aantal keren vriendelijk aangeboden om hem te helpen, maar hij heeft nooit mijn telefoontje beantwoord of me teruggemaild. Ik veronderstel dat het bestaan van mij alleen al een bedreiging voor zijn standpunt is dat zijn depressie de schuld van andere mensen is en dat is de kern ervan. Mensen hebben me altijd ‘moeilijk’ gevonden, maar niet omdat ik zo moeilijk in de omgang ben, nee integendeel – ik ben open en vriendelijk en lach graag – maar misschien is er iets in mij dat mensen niet toelaat om ambivalent te zijn. Ik ben te recht door zee.

Deze opmerkingen zijn nogal typerend voor wat volwassen spirituele zoekers ervaren in hun relaties. Een deel van de reden is, zoals ik boven uitgelegd heb dat mensen enigszins uit hun evenwicht kunnen raken door het zwart-wit denken. Dus is er een goede reden om mijn opmerkingen ter harte te nemen en meer in evenwicht te komen. Maar je moet ook toegeven dat dit fenomeen niet gecreëerd wordt door jouw eigen onevenwichtigheid, maar vooral door de onwil van andere mensen om te veranderen.

Zie je, als oprecht spiritueel zoeker ben je op een punt gekomen, waarop je jouw leven depersonaliseert en bereid bent om je leven te veranderen, wanneer je ziet wat er veranderd moet worden. Met andere woorden je bent bereid om naar de balk in jouw eigen oog te kijken en die eruit te trekken wanneer je die ziet. Maar de meerderheid van de mensen is niet bereid om naar de balk in hun eigen oog te kijken, laat staan hem eruit trekken. In plaats daarvan hebben zij zich in een sluier van dualistische excuses gehuld van waarom zij niet in de spiegel hoeven te kijken. Dus als zij in jouw buurt zijn, voelen zij wel dat jij, omdat jij geen smoezen voor jezelf bedenkt, óf hen kunt doorhebben, óf dat jij hen niet accepteert.

Dit zorgt ervoor dat zij zich niet op hun gemak voelen, want als jij kunt veranderen, dan kunnen zij dat ook. Zoals in het oude gezegde “Misery wants company” (Ellende zoekt gelijkgestemden) en de reden is dat mensen elkaars overtuigingen versterken zodat zij niet kunnen of hoeven te veranderen, zodat ze niet de volle verantwoording voor hun leven hoeven te nemen. Wanneer zij zien dat jij verantwoordelijkheid voor jouw groei hebt genomen, beseffen ze – vaak zonder zich ervan bewust te zijn of in staat zijn om het te verwoorden – dat hun smoezen niet deugen. Als iedereen om hen heen dezelfde staat van bewustzijn had, zouden ze zich op hun gemak kunnen voelen, maar jij verstoort hun gemak door de status-quo aan te vechten.

Een ander aspect hiervan is dat veel spirituele zoekers meer spiritueel licht hebben dan de meeste niet spirituele zoekers. Omdat jij je energieveld gezuiverd hebt, straal je dit licht uit en het kan ervoor zorgen dat andere mensen zich hierbij niet op hun gemak voelen. Sommigen hebben het gevoel dat zij gewoon worden lastig gevallen, terwijl anderen er zo door geprovoceerd worden dat ze boos worden. Anderen zijn jaloers en willen licht, maar ze zijn niet bereid om de noodzakelijke veranderingen in hun leven door te voeren, dus willen ze het, óf van je stelen, óf ze willen dat jij weggaat, zodat zij de noodzaak om te veranderen kunnen vergeten.

Nogmaals het is een integraal onderdeel van jouw goddelijke plan om anderen te laten voelen dat jij licht hebt, zodat ze kunnen inzien dat het iedereen zijn bewustzijn kan verhogen. Dat is in feite waarom ik zei:

Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel (Matteüs 5:16).

Zoals ik zei, het is jouw taak om mensen een keus te bieden, en een manier om dat te doen is door hen te laten zien dat jij spiritueel licht hebt dat van God komt. Door jouw licht te ervaren, kunnen zij in ieder geval zien dat het voor iemand zoals zij mogelijk is om hoger te gaan en dit geeft hen een keuze die zij daarvoor niet hadden.

Als jij je eenmaal bewust bent van het feit dat jouw licht andere mensen kan storen, kun je vermijden er zelf door gestoord te worden. Als mensen niet willen veranderen – zoals de hierboven beschreven persoon – laat hen gewoon los. Maar als jij helemaal in balans bent, ga je merken dat jouw licht vaak tot gevolg heeft dat het mensen inspireert – in ieder geval enkele – in plaats van hen te storen. Ze zullen voelen dat jij licht hebt en nieuwsgierig worden. Jij kunt hen helpen om hun eigen potentieel te begrijpen, zodat ze dat in zichzelf kunnen vinden. Ik kwam niet naar de aarde om op een voetstuk geplaatst te worden, boven alle andere mensen te staan. Ik kwam om hen de eeuwenoude waarheid te tonen dat wat één gedaan heeft, iedereen kan – als ze bereid zijn om hun huidige niveau van bewustzijn te transcenderen.

Commentaar van Moeder Maria:

Mijn geliefden, denk na over de leringen in mijn boek over hoe je het volmaakte concept voor anderen kunt hebben. We zien zo vaak dat mensen die zich bewust worden van het spirituele pad veroordelend worden en denken dat als anderen niet jouw nieuwe overtuigingen accepteren, zij niet spiritueel zijn en dat jij je tijd niet aan hen moet verspillen. Maar bedenk dat iedereen een bewust zelf heeft dat gewoon vastzit in een sterfelijk, dualistisch, beperkt identiteitsgevoel. Dan zie je dat het bewuste zelf de mogelijkheid heeft om te ontwaken en het spirituele pad te vinden in plaats van een permanent label op iemand te plakken.

Je dagelijkse denkgeest weet eenvoudig niet hoe dichtbij of hoe ver iemand van het punt van bewustwording is verwijderd. En als je probeert om iemand te wekken voordat hij of zij er klaar voor is, help je hen niet, maar zul je waarschijnlijk de relatie verpesten. Dus je wilt geen alles of niets situatie creëren, waarin jij mensen dwingt om te accepteren wat jij zegt of jouw vriendschap te verliezen. Jij wilt een relatie met hen onderhouden, zodat jij in de toekomst gebruikt kunt worden als instrument om hen het inzicht dat ze nodig hebben, te verschaffen wanneer zij daaraan toe zijn.

Vanzelfsprekend erken ik dat jij maar een bepaalde hoeveelheid tijd en aandacht hebt, dus moet je realistisch zijn en geen tijd verspillen aan een oppervlakkige relatie. Wat ik zeg, is dat jij niet je relatie met andere mensen moet verbreken. Als zij de relatie verbreken, accepteer dan hun keuze, maar blijf openstaan voor hen als zij van houding veranderen.

Ik besef dat je bij Jezus kunt zien dat hij soms heel confronterend was en juist eiste dat mensen de keus maakten om hem en zijn leringen te accepteren of af te wijzen. Er zijn inderdaad momenten dat het de beste manier is om anderen te helpen een keus te maken om hoger op het pad te komen. Maar wat ik hier zeg, is dat Jezus elk gevoel van egocentriciteit had overwonnen en niet eiste dat de andere mensen hem persoonlijk accepteerden of afwezen. Daarom moedig ik je aan om dergelijke situaties niet op te zoeken en niet vanuit je hoofd besluiten anderen daarmee te confronteren.

Streef naar de onthechting die Jezus beschrijft en laat het dan spontaan gebeuren. Als je geen weerstand voelt om anderen te confronteren noch je gedwongen voelt om dat te doen, gaan de dingen zich ontvouwen op een manier die de mensen magie toe lijkt, maar die in werkelijkheid de Goddelijke leiding is die weet wanneer iemand klaar is om te worden gewekt.

Jouw taak is om altijd klaar te staan om als instrument te dienen om anderen bewust te maken. Om dat te doen, moet je alle weerstand laten varen door het volmaakte concept voor jezelf te hebben, waardoor jij één van de zuiveren van hart wordt die God zullen zien. Als jij God in jezelf ziet, zul je in staat zijn God in anderen te zien en dan kun jij dienen om hen bewust te laten worden om God in zichzelf te zien – wat onze wens voor iedereen is.