Hoe je ophoudt de doener te zijn zonder je uit het leven terug te trekken

ONDERWERPEN: handelen zonder van te voren weten wat je doet – de illusie opgeven dat jij als gescheiden wezen macht hebt – zuiver gewaarzijn en in stilte getuige van zijn – houd op met naar de uiterlijke schijn te oordelen – getuige zijn houdt niet in dat je passief moet zijn – je kiest waar jij je aandacht op wilt richten – jouw vrije wil echt bevrijden – niet van de werkelijkheid los –verantwoordelijkheid nemen en depersonalisatie – zoek niet naar paranormale vermogens – zoek zuiverheid van hart en jij zult God zien

Vraag: Bepaalde spirituele tradities onderwijzen dat een belangrijk criterium van een hogere bewustzijnsstaat is dat jij je niet meer als de ‘doener’ ervaart, maar als de stille getuige van alles wat je denkt, doet of droomt. En in een verder gevorderd stadium wordt er zelfs verondersteld dat je getuige kunt zijn van je slaap, dat is een innerlijk, gelukzalig wakker zijn, terwijl het lichaam in diepe slaap is. Ik denk dat ze het in India ‘Yoga Nidra’ noemen.

Is dit concept getuige zijn in overeenstemming met de leringen van de geascendeerde meesters?

Zal de persoon die ‘getuige’ is, het instrument van de ‘heilige geest’ zijn?

Als dat zo is, hoe kan zo iemand dan blijven groeien in bewustzijn, als hij niet zijn eigen beslissingen neemt en misschien zelfs niet eens zijn vrije wil gebruikt?

Of zou het kunnen zijn zoals sommige psychologen zeggen, dat dit zogenaamde getuige zijn van, een ziekte is, die soms ‘dissociatie’ of ‘depersonalisatie’ wordt genoemd?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels (28 september 2010):

Een interessante vraag. Waarmee ik bedoel dat het een vraag is waar geen rechtstreeks antwoord op is.

Het concept getuige zijn is een deugdelijk concept. Als een concept echter eenmaal, zoals al het andere, gekleed gaat in woorden, wordt het onderworpen aan interpretatie, wat betekent dat het verkeerd geïnterpreteerd kan worden of te veel geïnterpreteerd.

Het idee dat jij stopt jezelf als de doener te zien en de stille getuige wordt, is gewoon één manier om te beschrijven wat er gebeurt in het proces om persoonlijk Christusschap te bereiken. Je herinnert je misschien wel dat ik zei dat ik zelf niets kan doen en dat de vader in mij het werk doet. In mijn dictaat in Rome sprak ik over deze staat, toen ik zei dat je actie onderneemt zonder van te voren te weten wat er door jou heen gedaan of gezegd wordt. Gautama sprak hierover in zijn dictaat op Oudejaarsavond door te zeggen dat je stopt met reageren en begint te handelen vanuit het punt van stilte binnenin jou.

Om de terminologie te gebruiken die wij op deze website hebben geïntroduceerd: één van de laatste barrières die je moet overwinnen voor je Christusschap verwerft, is het idee dat de Bewuste Jij op eigen kracht kan handelen. Je moet het idee opgeven dat de Bewuste Jij een gescheiden wezen is dat zelf kracht bezit en daarmee iets kan doen. Dit is een subtiel proces, omdat jij er, zolang je naar het leven kijkt door het filter van jouw dagelijkse denkgeest en jouw ego, absoluut van overtuigd zult zijn dat jouw fysieke lichaam wel de kracht heeft om iets op aarde te doen en dus bezit jij kracht als gescheiden wezen.

Maar de diepere waarheid is dat jij om iets te doen, van jezelf bewust moet zijn en iets te hebben waardoor jij kunt handelen. Je hebt enkel zelfbewustzijn, omdat jouw IK BEN Aanwezigheid een deel van zijn Wezen door jou heeft verlengd in de vorm van de Bewuste Jij. Dit zelf is het enige deel van jouw lagere wezen dat het hoogfrequente licht van de Aanwezigheid kan ontvangen. Maar als je dat licht verkeerd gebruikt, zal de hoeveelheid licht gereduceerd worden, tot je genoeg ontvangt om in leven te blijven, wat inhoudt dat jij je van jezelf gewaar bent. Dus je kunt alleen in leven blijven als van zichzelf bewust wezen, omdat je iets van buiten het lagere zelf ontvangt.

Bovendien kun je alles wat je op aarde doet, alleen maar met het Ma-terlicht doen dat slechts blijft bestaan, omdat God zijn eigen Wezen in deze vorm laat gebruiken. Dus als God zijn Wezen zou terugtrekken, zou het materiële universum beginnen in te storten vanwege de tweede wet van de thermodynamica. En het is dan nog slechts een kwestie van tijd voor het hele universum uit zichzelf in elkaar zakt, ongeveer net zo als bij het populaire concept van het zwarte gat. Dus nogmaals, het universum kan alleen maar bestaan, omdat het iets van buitenaf ontvangt.

Naarmate jij in zelfbewustzijn groeit, begin je de misvatting van het concept te zien dat jij een gescheiden zelf bent. Je begint het licht van je IK BEN Aanwezigheid te ervaren en dan ga je inzien dat jij niets zou kunnen doen als die er niet was. Je begint ook een glimp of perioden van puur gewaarzijn te ervaren en dan besef je dat de Bewuste Jij meer is dan jouw ego en je dagelijkse denkgeest. Dan gaat de Bewuste Jij geleidelijk aan het zelfbeeld twijfelen dat hij jouw ego en dagelijkse denkgeest is. Dan ga je inzien dat jij niet echt een gescheiden wezen bent.

Door een lang en geleidelijk proces van overgave kun je zeker de illusie loslaten dat jij het vermogen hebt als gescheiden wezen te handelen. Je kunt geleidelijk het verlangen loslaten om te ervaren hoe het is om als gescheiden wezen te handelen. En dan begin jij jezelf te ervaren als een getuige die alleen maar observeert wat er om jou heen gebeurt en wat de Aanwezigheid door jou heen doet, en er op geen enkele manier een oordeel over velt. Juist omdat de Bewuste Jij puur gewaarzijn is – en niet gebonden aan welke vorm ook – heeft hij het vermogen om een stille getuige te zijn.

Maar om dit proces te laten plaatsvinden, moet je beginnen elke neiging te overwinnen om iets met jouwe dagelijkse denkgeest te beoordelen, wat ik het beoordelen naar de uiterlijke schijn heb genoemd. Je moet beseffen dat niets op deze wereld is wat het lijkt en dan begin je de zinloosheid in te zien van het denken dat jij met de dagelijkse denkgeest kunt weten wat jij het beste in een bepaalde situatie kunt doen. Daardoor kun jij in plaats van te reageren op de wereld, de open deur worden voor handelingen door een hoger deel van jouw wezen en word je niet gekleurd door de verlangens en de oordelen van het lagere zelf.

We zouden misschien kunnen zeggen dat de Bewuste Jij leert om een stap achteruit te doen en er gewoon getuige van te zijn dat de dingen zich ontvouwen zonder verwachtingen of oordelen over wat er wel of niet zou moeten gebeuren. Je ziet dat alles op deze wereld noch goed noch fout is – het is er gewoon, en jij bent meer dan wat het is, dus jij vereenzelvigt je daar niet mee.

Maar er moet wel een subtiel onderscheid worden gemaakt. Het klinkt alsof getuige zijn een heel passieve staat is, maar dat is niet zo. Je zult je nog wel herinneren dat ik zei dat mijn vader tot nu toe werkt en ik werk. Getuige zijn houdt niet in dat je alleen maar in een grot in de Himalaya hoeft te zitten en de hele dag mediteren. Getuige zijn betekent dat je actief deel neemt aan de maatschappij en dat je nog steeds keuzes maakt. Bijvoorbeeld: Je kunt blootgesteld zijn aan een situatie die het gevolg is van keuzes van andere mensen. In dat geval maak je de keus om niet gehecht te zijn en in één met jouw Aanwezigheid te zijn, waardoor je niet reageert vanuit het niveau van de dagelijkse denkgeest. Dit maakt het mogelijk dat je de open deur bent om de Aanwezigheid actie te laten ondernemen en je staat de Aanwezigheid niet in de weg om te doen wat hij graag wil doen. Je maakt de actieve keus om mogelijk te maken wat er gebeurt – zelfs al gaat dat tegen de conventies in – en dan word je met ontzag vervuld als je getuige bent van wat er in en om jou heen gebeurt, en leert van de resultaten die je ziet.

Terwijl je nog geïncarneerd bent, maak je echter ook keuzes over waar jij je aandacht op richt. Opnieuw, dit gebeurt zonder oordeel en zonder gehechtheid, maar omdat wij maar vierentwintig uur per dag hebben en ons maar op een bepaald aantal aspecten van het leven kunnen richten, moet je keuzes maken wat betreft de aspecten waar jij je aandacht op wilt vestigen. Deze keuzes zullen niet door jouw Aanwezigheid worden gemaakt, omdat dat natuurlijk de manier is waarop jij blijft groeien – door te kiezen waar jij je aandacht op richt en getuige te zijn van wat de Aanwezigheid in die situatie doet.

Je zou kunnen zeggen dat jij, hoewel jij je als gescheiden wezen beschouwt, leert door zelfstandig keuzes te maken en in te zien dat dit altijd leidt tot consequenties die je toekomstige keuzes inperken. Wanneer je jezelf niet meer als gescheiden beziet, leer van het keuzes maken die worden gebaseerd op eenzijn met de Aanwezigheid die altijd je opties vergroot en het leven van iedereen die erbij betrokken is, (afhankelijk van hun keuzes) verrijkt.

Dus om naar de specifieke vragen terug te keren, iemand in deze staat van echt getuige zijn, wordt inderdaad een instrument voor de Heilige Geest. Maar hij maakt nog steeds zijn eigen keuzes en gebruikt zijn vrije wil en dus blijft hij groeien. Je zou kunnen zeggen dat de staat van niet oordelen ingaan, niet het opgeven van je vrije wil is, het maakt in feite je wil echt vrij, zodat die niet gedwongen wordt om te reageren op een verschijnsel op aarde. Je maakt niet één keuze om je vrije wil op te geven en een passieve getuige te worden. Je moet voortdurend keuzes maken om het wankele evenwicht te bewaren door actief in de wereld maar niet de doener te zijn. Dit is een hoog niveau van de vrije wil die je niet kunt doorgronden, zolang jij je nog steeds als een gescheiden wezen beschouwt.

Laat mij duidelijk maken dat echt de getuige zijn níét hetzelfde is als wat psychologen dissociatie noemen. Omdat je een echte getuige wordt, moet jij volledig de verantwoording nemen voor jouw gemoedstoestand. Toch zijn veel mensen niet bereid dat te doen en dit kan leiden tot een psychische ziekte waarbij de mensen denken dat zij niets kunnen doen of niets doen. En hoewel dit inderdaad een afwijking is die door psychologen correct wordt omschreven, is het niet hetzelfde als echt getuige zijn. Getuige zijn betekent niet dat je afgesloten bent van de werkelijkheid; het betekent dat je aangesloten bent op een hogere werkelijkheid en daardoor het leven op aarde vanuit dat hogere perspectief beziet.

Je zou kunnen zeggen dat iemand die het Christusschap krijgt, geleidelijk aan leert zich niet meer met de aardse omstandigheden te vereenzelvigen en daardoor depersonaliseert hij of zij alles. Maar een Christuswezen trekt zich niet uit het leven terug, maar neemt in plaats daarvan actief deel aan het leven, maar doet dat alleen op de manier zoals net is beschreven. Het is een toestand die alleen tot stand kan komen door volledig de verantwoording voor jezelf te nemen, terwijl de psychologische ziekte juist tot stand wordt gebracht, omdat mensen weigeren hun verantwoordelijkheid te dragen.

Laat me eindigen met te zeggen dat er een duidelijke neiging is onder spirituele mensen om te verlangen naar het bereiken van een of andere gevorderde staat, zoals er getuige van zijn dat je slaapt of andere para-normale vermogens bezitten. Maar zulke fenomenen – zulke verschijnselen – hebben op zich weinig waarde (wat is de praktische waarde ervan om getuige te zijn van dat jij jezelf ziet slapen?) en wanneer mensen naar dergelijke vaardigheden streven in plaats van een grotere omslag in hun bewustzijn te maken, dan span je de kar achter de wagen. Bepaalde vermogens hebben, of in staat zijn om bepaalde fenomenen te produceren, is niet beslist een teken van een hogere bewustzijnsstaat. En het is heel goed mogelijk om een hogere bewustzijnsstaat te hebben zonder ongewone vermogens of fenomenen te ervaren of te manifesteren.

Het hoogste waar jij naar moet streven, is trouwens de zuiverheid van hart die komt door het oordelen naar verschijnselen te transcenderen. Waarom? Omdat de zuiveren van hart gezegend zijn, want ze zien God. Welk vermogen of fenomeen is groter dan getuige zijn van Gods Aanwezigheid en er getuige van zijn dat die Aanwezigheid door jou heen werkt?