Het pad is een staat van voortdurende zelf-observatie

ONDERWERPEN: Zelf-observatie – op de middenweg of in de uitersten – op hogere niveaus van het pad worden de testen subtieler – wanneer je geen tegenzin hebt om ergens naar te kijken – niet verder dan een bepaald punt kunnen komen, als je niet anderen helpt – wanneer je op de buitenwereld richten een valkuil wordt – probeer altijd te transcenderen

Vraag: Zoals Moeder Maria zei, en Boeddha in het verleden heeft gezegd, is het pad naar ons Christusschap één van werken aan jezelf veranderen en het werken aan veranderingen in onszelf, onszelf transformeren, kun je dan de fijne balans bespreken tussen het egoïstische pad en de manier om de Christus te worden en je op jezelf te concentreren, omdat je meer je Godpotentieel wilt worden, en je op jezelf richten op een manier die gemakkelijk kan veranderen in een vorm van negatief egoïsme.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Een uitstekende vraag, die de onmogelijkheid demonstreert van een spirituele lering geven die niet verkeerd door de dualistische bewustzijnsstaat kan worden geïnterpreteerd. En daarom leggen we steeds opnieuw de nadruk op de middenweg, leggen we de nadruk op evenwicht, leggen wij de nadruk op verder gaan dan de dualiteit.

De sleutel om dit op te lossen is natuurlijk het besef dat het pad een staat van constant jezelf observeren is, omdat je constant naar jezelf kijkt om te zien of je nog op de middenweg bent, of dat je bent doorgeschoten in één van de dualistische uitersten.

En natuurlijk is dit niet iets waar je vaste regels voor kunt geven en zeggen: “Hier moet je altijd naar op zoek zijn.” Want één van de dingen die je moet begrijpen als volwassen spirituele zoeker is dat het pad subtiel is – en hoe verder jij op het pad vordert, hoe subtieler het wordt.

Wanneer je naar iemand kijkt die een massamoordenaar is, kun je gemakkelijk zien dat hij niet op het spirituele pad is en iets doet wat overduidelijk niet spiritueel is. Maar als je verder dan dat niveau van schreeuwend misbruik in de buitenwereld kijkt, wordt het steeds moeilijker om het delicate verschil te weten tussen wanneer je op één van de dualistische uitersten overgaat. En dan besef je, naarmate je volwassener wordt, dat je verder moet gaan dan het zwart-wit denken en het grijs denken, zoals ik het heb genoemd. Je moet constant alert zijn of je tot het ene uiterste of het andere uiterste wordt aangetrokken.

En dit vereist dat je constant alert bent, constant jezelf observeert. Maar ik moet zeggen dat er een moment komt waarop je niet meer gehecht raakt aan het beschermen van je ego, het beschermen van welk gevoel van individualiteit je ook hebt, dat je het gevoel geeft dat je er controle over hebt of het gevoel dat jij op het juiste spoor zit. Je komt op een punt waarop je bereid bent alles in je eigen psyche te onderzoeken en je biedt geen weerstand bij het zien van de waarheid. Omdat je weet, zoals wij al heel vaak heb gezegd, dat de Bewuste Jij meer is dan de persoonlijkheid in de buitenwereld, meer dan het dualistische zelf. En dus kun je, als je eenmaal iets als dualistisch ziet, het loslaten en je vrijer zijn dan ooit.

Het is inderdaad waar dat er een fase op het spirituele pad is, waarin jij je in de eerste plaats op jezelf moet concentreren, die balk in je eigen oog ontdekken, die verwijderen, zodat je een bepaald gevoel van vrede en helderheid kunt krijgen. Want hoe kun je anderen helpen als jij jezelf niet echt hebt geholpen? Maar als je eenmaal een bepaald gevoel van vrede hebt bereikt, dan sta je voor de delicate kwestie dat je op een punt van het pad komt, waarop je niet verder kunt tot je andere mensen of de planeet als geheel helpt.

Zelfs dit kan een doodlopende weg worden die door jouw ego wordt gebruikt. En we hebben daadwerkelijk een paar van onze volwassener discipelen en studenten in die val zien trappen door zich te richten op het redden van de wereld, of andere mensen te helpen, of de leringen te verspreiden, of in een bepaalde spirituele organisatie te werken, tot zij op het punt kwamen waarop ze zeiden: “Ik hoef niet meer naar mijn eigen psychische problemen te kijken. Want ik sta boven die behoefte. Ik heb beseft wat ik moet beseffen op het spirituele pad.”

En dus is er, opnieuw, niet één manier om altijd het juiste te doen. Er kan geen regel in de buitenwereld worden gegeven. De manier om het juiste te doen, is het besef dat jij, zolang je fysiek geïncarneerd bent, naar een hoger inzicht in jezelf en het spirituele pad moet reiken, je moet bereid zijn jezelf te transcenderen.

Dus in zekere zin is het korte antwoord: In welke bewustzijnsstaat jij nu ook bent, ga altijd op zoek naar het volgende niveau. Probeer altijd te transcenderen. Observeer jezelf en volg dan je innerlijke leiding wanneer je plotseling een situatie in de buitenwereld tegenkomt waarbij je de innerlijke ingeving krijgt dat er iets is waar jij naar moet kijken, hier is iets wat je los moet laten.

Dit mijn geliefden, is iets wat alle ware boodschappers constant doen. En ik kan je ervan verzekeren dat als je verafgoding voor hen voelt, dat zij boven de testen staan, of dat zij niets hoeven te leren en iets in hun eigen bewustzijn moeten overwinnen, dan heb je niet helemaal begrepen waar zij voor staan. Want echte boodschappers zijn constant bereid om naar zichzelf te kijken. En wanneer zij iets zien, gaan ze er achteraan en laten het los. En dezelfde houding moet jij krijgen – de bereidheid om altijd te kijken naar wat er ook maar opduikt. Soms kan het in je eigen bewustzijn zijn, soms kan het iets zijn wat je hebt opgenomen uit het massabewustzijn.

Maar zolang je hier fysiek geïncarneerd bent, moet jij jezelf transcenderen. Want enkel degenen die voortdurend transcenderen, zullen op den duur dat niveau van zelftranscendentie bereiken, waarop ze het materiële rijk voorgoed transcenderen.