Waarom overgave zo’n essentieel onderdeel van het spirituele pad is

ONDERWERPEN: probeer je niet tot visualiseren te dwingen – Je kunt jezelf niet tot eenzijn dwingen – je moet het oude zelfgevoel opgeven – overgave is spontaan – zoek innerlijk weten – je verliest niet als jij je overgeeft – overgeven doe je niet met de dagelijkse denkgeest – verdeeldheid leidt tot frustratie – kijk naar jezelf in plaats van de situatie – jouw oude zelfbeeld opgeven – zoek naar wat je niet hebt begrepen – een oude lering gebruiken om jouw mentale kader te versterken – een nieuwe lering verwerpen om jouw ego te houden – wanneer je iets verdedigt, ben je eraan gehecht – geef het concept van een pad op

Vraag: Ik ontdek dat als ik probeer te visualiseren, ik alleen maar zwart krijg. Is er iets dat ik of andere mensen met hetzelfde probleem eraan kunnen doen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria door Kim Michaels:

Als je het moeilijk vindt om te visualiseren, probeer dan niet te visualiseren. Heb niet het idee, het mentale beeld dat je iets specifieks moet visualiseren. Laat de visualisatie uit zichzelf komen – en als er niets komt, wees daar dan tevreden mee. Wees er niet aan gehecht, concentreer je enkel op het opzeggen van een rozenkrans, of het lezen van een boek, een lering internaliseren en laat daarna de visualisatie spontaan opkomen, als die al komt. Zie je, hoe meer jij je inspant, hoe meer je het wegduwt.

En dit geeft mij de gelegenheid om in te gaan op een vraag die een aantal van jullie hebben, over hoe jij je overgeeft. Jullie zijn zo door de verkeerde leraren en het dualiteitsbewustzijn geprogrammeerd dat je gelooft dat je iets moet DOEN om verlost te worden. Maar in werkelijkheid is de reden dat jij je van het eenzijn hebt afgescheiden, dat jij iets ging doen met je dualistische geest, waardoor je het eenzijn verliet.

Dus je kunt niet iets DOEN om terug te gaan naar eenzijn. Ik zeg hiermee niet dat je niets moet doen, omdat je wel leringen moet bestuderen en proberen je die eigen te maken, rozenkransen op te zeggen en andere geschikte technieken gebruiken om je spirituele groei te bevorderen. Omdat er, zoals wij al hebben gezegd, bepaalde mechanische aspecten zitten aan spirituele groei, zoals het transformeren van energie. Niettemin is het element dat essentieel is voor spirituele groei het overwinnen van je oude beperkende overtuigingen en naar een hoger inzicht en gewaarzijn opklimmen.

En die transitie kan niet worden geforceerd, kan niet met de dualistische geest gebeuren, want wanneer je iets op het spirituele pad probeert te doen met het dualiteitsbewustzijn, dan stap je op het verkeerde pad, het pad van de buitenwereld, door te denken dat als je maar iets in de buitenwereld doet, God je wel in de hemel moet toelaten.

Dus de echte essentie van het pad is alle beperkingen loslaten, de onechtheid loslaten en dat is iets wat je niet met je dagelijkse denkgeest kunt doen. Je kunt het fysiek niet forceren, je kunt het emotioneel niet forceren, je kunt het mentaal niet forceren. En hoe meer je probeert dat te forceren met je dagelijkse, bewuste denkgeest, met je gevoelens en je gedachten, hoe meer jij ervoor zorgt dat jij je vasthoudt aan de dingen die jij probeert op te geven. Overgave kan slechts spontaan gebeuren.

Je kunt het grondwerk doen voor overgave door een lering te bestuderen en steeds meer inzichten te krijgen in waarom je iets moet opgeven, zodat je daardoor de voorbereidingen treft om de spontane overgave te laten gebeuren. Maar je kunt dat niet afdwingen en als je het probeert te forceren, zul je het jezelf onmogelijk maken om je over te geven. En ik kan je ervan verzekeren dat ik veel mensen op het spirituele pad zie die al decennia lang proberen, soms zelfs al vele levens, een bepaald aspect in hun psyche, een bepaalde dualistische illusie, op te geven. Maar toch kan het niet gebeuren, omdat ze het proberen af te dwingen.

Het beeld dat ik gisteren aan deze boodschapper heb gegeven, is dit. Denk er eens aan dat je een object in je hand hebt en iemand zegt je dat je het moet laten vallen, loslaten. Nu, je kunt dan in gedachten misschien zeggen en beslissen: “Moet ik het laten vallen, of moet ik het blijven vasthouden? Wil ik ervan af of wil ik het houden?” En dus kun je in gedachten heen en weer gaan en hoe meer je daarover nadenkt – hoe intenser je gedachten zijn – hoe vaster je greep onbewust wordt om het te behouden. Maar stel je nu eens voor dat je zenuwstelsel je brein plotseling een teken gaf dat het voorwerp dat je vasthoudt, gloeiend heet is. Wat zou je doen – je zou spontaan en ogenblikkelijk je hand openen en het object laten vallen, toch?

Begrijp je dan dat overgave alleen maar spontaan kan gebeuren? Je kunt dat op geen enkele manier forceren en als je probeert het te forceren, duw je het van je af. En wat je dan kunt doen, is je hiervan bewust worden, zodat je de neiging van je geest kunt neutraliseren om aan iets vast te houden. Je zou dan ook, wat ze in de traditionele religie vertrouwen noemen, kunnen cultiveren, maar dat meer is, omdat het een innerlijk weten is. En de innerlijke wetenschap die je kunt bereiken, is dat je door de hulpmiddelen te gebruiken en je op je Christusschap af te stemmen, begint te beseffen dat een deel van jouw wezen boven het ego en de menselijke situatie, jouw situatie in de buitenwereld, staat.

En dan kom je te weten dat je niet iets kunt verliezen door het in de materiële wereld op te geven, want je wordt niet in een zwart gat ondergedompeld waarin je geen identiteit meer over hebt. In plaats daarvan krijg je een hogere identiteit in God. En dit inzicht en besef en dit internaliseren brengt je dan op het punt waarop je graag en bereidwillig alles aan God geeft en jouw Christuszelf aan jou terug laat geven wat echt is. Met andere woorden, je kunt alles opgeven zonder je op een specifieke overtuiging, of gewoonte, of praktijk, te concentreren.

Je kunt jezelf gewoon in handen van God leggen en doen wat Jezus heeft gedaan, toen hij zei: “Vader, als het jouw wil is, laat deze beker dan aan mij voorbij gaan. Niettemin niet mijn wil maar de uwe geschiede.” En wanneer je erop vertrouwt dat de hogere wil de wil van jouw eigen hogere Wezen is, de allergrootste realiteit van jouw wezen is, ben je niet meer bang om iets te verliezen. En zodoende is het gemakkelijker om het ego en zijn pogingen om een gehechtheid te creëren te slim af te zijn, waardoor jij op een of andere manier bang wordt of weerstand voelt om je over te geven aan die staat van overgave die de allergrootste bevrijding van je ego is.

Let op wat ik zeg in mijn voorbeeld. Als je eenmaal ervaart dat een voorwerp heet is, twijfel je er niet aan om het los te laten en spontaan op te geven. Dit is vanzelfsprekend een sensorische ervaring, maar je kunt net zo’n ervaring krijgen die boven de zintuigen staat, namelijk wat mensen een intuïtieve Aha-ervaring noemen. Als je eenmaal deze ervaring hebt en ziet waarom een bepaalde situatie jou verhindert te komen waar jij wilt, die overgave spontaan gebeurt.

Wat veel spirituele zoekers in verwarring brengt, is dat ze het pad nog steeds met hun dagelijkse denkgeest benaderen, met de geest die gevoelig is voor de dualiteit. Dus ze lezen een spirituele lering en de lering zegt dat ze moeten ophouden iets te doen, hetzij vlees eten of boos worden. Dus ze krijgen het idee dat ze deze toestand moeten loslaten – opgeven – maar toch zit het idee nog steeds in hun hoofd.

En dus proberen ze het idee op te geven – over te geven – met één deel van hun dagelijkse denkgeest, maar een ander deel van de dagelijkse denkgeest – die vaak onder het niveau van bewust gewaarzijn zit – houdt nog vast aan die toestand. Dus zijn ze verdeeld in hun wezen en worden ze in tegengestelde richtingen getrokken. Dus dan zien ze dat ze de situatie niet opgeven en dit creëert frustratie in de dagelijkse denkgeest, dus proberen ze nog meer hun best te doen. Maar dit vergroot alleen maar de spanning, dus het andere deel van jouw geest zal die situatie nog steviger vasthouden. De spanning kan heel lang worden gehandhaafd of het kan een crescendo opbouwen dat de persoon als een crisis ervaart en het tenslotte loslaat.

Het is beter om je niet meer op de situatie in de buitenwereld te richten en de aansporing van Jezus te volgen om eerst naar de balk – de deling – in je eigen oog – wat vanzelfsprekend je eigen psyche betekent, op zoek te gaan. De subtiele verleiding van het uiterlijke pad, het verkeerde pad, is dat je toegang kunt krijgen tot de hemel door iets te doen – of door iets op te geven – op deze wereld. En daardoor richten mensen hun aandacht op iets – het kan niet schelen wat – buiten hen.

Bijvoorbeeld, sommige mensen concentreren zich heel erg op wat andere mensen verkeerd doen of de wereldomstandigheden – die ervoor zorgen dat ze op een kruistocht gaan in plaats van hun kruis op te nemen en Jezus te volgen. Anderen concentreren zich op het overwinnen van bepaalde omstandigheden in henzelf, maar ze doen dit nog steeds in de buitenwereld. Je kunt elk gedrag en alle imperfecte emoties of gedachten die door een spirituele lering worden gespecificeerd in de buitenwereld opgeven en toch de balk in je eigen oog eigenlijk nog steeds niet ontdekt hebben.

De balk in je eigen oog is jouw zelfbeeld, het beeld van jezelf als sterfelijk, menselijk, gescheiden wezen. Dit beeld is uniek voor ieder, zelfs al zijn er bepaalde overeenkomsten. Maar iedereen heeft een unieke reden om aan zijn of haar beeld van het gescheiden zelf vast te houden. Daarom moet iedereen een eigen unieke innerlijke ervaring meemaken om het gescheiden zelf te zien en te zien – door een Aha-ervaring te krijgen – hoe onecht dat gescheiden zelf is en jouw ware zelf – de Bewuste Jij – verhindert één met je hogere zelf te worden.

Je kunt dan het zuivere gewaarzijn dat de Bewuste Jij is, ervaren en dit maakt jou duidelijk dat je meer bent dan je uiterlijke persoonlijke trekken, wat betekent dat jij niet sterft als je die opgeeft. Als je eenmaal die totale – onverdeelde – ervaring krijgt, laat je spontaan jouw gescheiden zelf los, maar zolang jij je nog richt op het opgeven van een deel van dat gescheiden zelf, nu dan zullen alle andere delen van dat zelf weerstand bieden aan jouw overgave. Begrijp je dat zolang jij je nog richt op WELKE uiterlijke omstandigheid OOK, overgave heel moeilijk is?

Je kunt een Aha-ervaring krijgen die je toont dat een specifieke situatie schadelijk is en daardoor geef je die op. Zodoende, is het pad, voor sommigen, een voortdurend proces van iets kleins opgeven tot ze uiteindelijk bij iets groots uitkomen. Maar voor de mensen die moeite hebben met overgave, stel ik voor dat jij je concentreert op de uiterlijke omstandigheden en resoluut op zoek gaat naar het gescheiden zelf dat zich probeert te verbergen door jou je op uiterlijke omstandigheden te laten richten. Zoals Albert Einstein heeft gezegd: “Als je hetzelfde blijft doen en andere resultaten verwacht, ben je gek.” Dus als je moeite hebt met het bereiken van een specifiek doel op het pad, doe dan iets anders, wat inhoudt dat je zoekt naar iets wat je tot dusver nog niet hebt gezien.

Daarom zijn progressieve openbaringen zo essentieel. Mensen zijn al gauw gewend aan een bepaalde lering en hun ego gebruikt die om een mentaal kader te creëren. De mensen denken dat zij, zolang zij maar binnen dat kader blijven, gegarandeerd verlost worden. Dus als dat eenmaal gebeurt, moeten wij proberen een andere lering te geven die het mentale kader en het gevoel van comfort van de mensen weer aanvecht. Sommigen reageren erop en groeien, terwijl anderen zich vastklampen aan dat kader, vaak door de nieuwe lering aan te vallen met slimme argumenten die worden gebaseerd op de oude lering. Het argument is altijd hetzelfde: Omdat de nieuwe lering iets zegt wat niet in de oude staat, kan het niet waar zijn, want God zou zoiets nooit zeggen. Maar zie je niet, mijn geliefden, dat de nieuwe lering iets nieuws MOET zeggen dat verder gaat dan de oude lering als die de mogelijkheid moet krijgen om jullie uit je mentale kader los te schudden?

Gehechtheid aan iets, zelfs een spirituele lering, is de vijand van groei, want groei ontstaat alleen als je ELKE gehechtheid aan íets op aarde opgeeft. Dus, als je ontdekt dat jij je huidige overtuigingen aan het verdedigen bent, ben je van het echte pad afgestapt, want je bent niet meer op zoek naar de Levende Leraar in vermomming. Dus wanneer je iets verdedigt, overweeg dan of je er iets in je psyche zit wat je verdeelt. Want als je één was, had je geen behoefte om je te verdedigen. Bij totale overgave kan er geen verdeeldheid bestaan, dus als er verdeeldheid is, is er iets wat jij nog niet hebt opgegeven. En de reden dat er iets is wat je nog niet hebt gezien en dat iets is het gescheiden zelf zelf – niet de situatie die je aandacht op de dingen in de buitenwereld richt.

Mijn geliefden, we hebben het altijd over het pad. Maar zoals Jezus al eerder heeft gezegd, kan zelfs het concept van een pad door het ego worden misbruikt. Want het houdt in dat je altijd door moet gaan. Maar er zijn stadia op het pad en er komt natuurlijk een moment waarop je eraan toe bent om jouw gescheiden zelf te zien en op te geven. En als je blijft denken dat je stappen op het pad moet doen, dan zul je nooit die Aha-ervaring krijgen die jou in staat stelt om jouw gescheiden zelf te zien – en spontaan op te geven.

Als je dat gescheiden zelf nu op dit moment kon zien en opgeven, zou je eigenlijk ogenblikkelijk een Christuswezen kunnen worden. Dus de vraag is hoeveel stappen jij moet nemen voor je tot dat besef komt en dat het grotendeels van je inzicht in overgave en je bereidheid om je op dat gescheiden zelf te concentreren, afhangt in plaats van de vele aparte omwegen die hij heeft gemaakt om zich voor jou verborgen te houden.