Fundamentele leringen over het opvoeden van kinderen

ONDERWERPEN: kinderen helpen grenzen te stellen – verlangens op korte of lange termijn – geen systeem over hoe je kinderen moet opvoeden – fysiek straffen – moeilijke tiener wordt geboren op tweejarige leeftijd – nooit een kind straffen – reageer jouw frustraties niet op je kinderen af – grote kans op spirituele groei – jij bezit je kinderen niet; jij dient hen – stel jezelf grenzen – de gevaarlijkste val van het ouderschap – geen ideaal gezin – het ouderschap is een leerproces – vergeef je kinderen en jezelf – kans om karma in evenwicht te brengen – gebruik spirituele middelen om je gezin te beschermen

Vraag: Ik heb diverse inzichten gekregen over kinderen, de opvoeding, corrigeren en/of straffen. Het Oude Testament van de Bijbel zegt de roede of fysieke straf, ik kan dat nergens in het Nieuwe Testament terugvinden. Wat onderwijs jij over die onderwerpen, Jezus?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Doe aan je kinderen zoals jij jouw kinderen aan jou wilt laten doen. Dat is het antwoord uit het Nieuwe Testament.

Hoe staat dat in verband met fysiek straffen? Het simpele feit is dat één van de verplichtingen van ouders is om kinderen te leren hoe ze grenzen aan hun eigen gedrag moeten stellen. Als je hierover nadenkt, besef je dat één van de kenmerken van kinderen is dat ze de juiste balans moeten leren tussen hun egocentrische verlangens op korte termijn en de wensen op lange termijn waarvan de voldoening afhangt van hun vaardigheid om met andere menselijke wezens om te gaan. Dit betekent dat de kinderen moeten leren hoe ze hun verlangens op korte termijn leren in te perken om te vermijden dat ze het onmogelijk maken om hun wensen op lange termijn te vervullen. Je zou kunnen stellen dat dit de basale les in het leven is – wil je een tijdelijke beloning op deze wereld of een eeuwige in de hemel?

Wanneer de kinderen klein zijn, kunnen ze dit gewoon niet leren met het vermogen om iets te beredeneren met hun geest, omdat die vermogens nog niet voldoende ontwikkeld zijn. Daarom moeten ze dit van hun ouders leren die de rol van liefdevolle gids op zich moeten nemen om geschikte en standvastige grenzen te stellen aan het egoïstische gedrag van hun kinderen. Wanneer je hierover nadenkt, is dat wat je had gewild dat je ouders voor jou hadden gedaan en daarom is het wat jij voor je kinderen zou moeten doen.

Een kind grenzen leren, moet zo vroeg mogelijk gebeuren, in feite begint het al wanneer de baby gezoogd wordt. Je moet de baby leren dat de moeder niet 24 uur per dag beschikbaar is. Maar de uitdaging is om dit op een liefdevolle manier te doen, zodat het kind zich nooit in de steek gelaten voelt. Ik besef dat dit een wankel evenwicht kan zijn en ik besef dat er geen zwart-witregel kan worden toegepast.

Het belangrijkste wat ouders over kinderen kunnen inzien, is dat elk kind een uniek individu is. Een kind is niet een nieuwe levensstroom, maar een oude levensstroom met een heel complexe psyche die in vele levens is gevormd. Daarom kun je niet eenvoudig een systeem maken over hoe je kinderen moet opvoeden en je kunt niet een zwart-witregel maken voor hoe je met alle kinderen moet omgaan. Dat is de grootste misvatting van enkele moderne psychologen en opvoeders. Ze streven naar de heilige graal door naar het ultieme systeem te zoeken, een soort mind control machine waar je alle kinderen aan de ene kant in kunt stoppen en er als volmaakte burgers aan de andere kant uitkomen. Zo’n systeem bestaat gewoonweg niet en de reden is dat God iedere levensstroom een unieke individualiteit heeft gegeven.

Het gevolg hiervan is dat elk kind als een uniek individu behandeld moet worden en in het ideale geval kan dit alleen wanneer de ouders een sterke intuïtie hebben, wat betekent dat zij een bepaald niveau van Christusschap hebben bereikt. Daardoor kunnen de ouders zich op hun eigen Christuszelf afstemmen en dan de innerlijke aanwijzingen ontvangen over hoe een specifiek kind behandeld zou moeten worden in bepaalde situaties. De ouders kunnen dan hun geplande rol vervullen als spirituele leraar die liefdevol de evolutie van hun kind begeleidt tot het kind dat zelf kan door zijn eigen innerlijke afstemming.

In de context van fysiek straffen, is het belangrijke punt dat de ouders geschikte grenzen moet stellen aan het egoïstische gedrag van hun kind. Voor sommige kinderen is hiervoor fysiek straffen nodig, toch zijn er genoeg kinderen die nooit een pak voor hun broek nodig hebben. Als het nodig is, dan kan dit vanaf twee jaar gedaan worden, in sommige gevallen al eerder. Er is een reden waarom mensen spreken over de verschrikkelijke twee, en dat is dat op deze leeftijd het kind moet leren om grenzen te stellen aan zijn eigen gedrag. Als het kind dit niet op deze leeftijd leert, zal het uiterst moeilijk voor het kind worden om deze grenzen tijdens de pubertijd te stellen – en op die leeftijd hebben de ouders hun kans gemist om het kind grenzen te leren. Een moeilijke tiener wordt op de leeftijd van twee geboren.

Vanzelfsprekend ben ik er geen voorstander van dat kinderen hard geslagen worden. Ik ben er geen voorstander van dat kinderen van elke willekeurige leeftijd op wat voor manier ook zwaar gestraft worden, of het nu fysiek of niet fysiek is. Het belangrijke punt is dat de rol van de ouder zou moeten zijn om grenzen te stellen aan het egoïstische gedrag van het kind. Het zou nooit het doel van de ouder moeten zijn om het kind te straffen.

Er bestaat een fundamenteel verschil tussen standvastig grenzen stellen en het kind straffen. Grenzen stellen wordt gedaan met een zuiver en liefdevol motief om het kind te helpen opgroeien. Het kind straffen, wordt gedaan uit een onzuiver en niet liefdevol motief, waardoor de ouder zijn of haar eigen frustratie op het kind afreageert. Dit is nooit gepast en ik bedoel NOOIT. Het is jouw persoonlijke verantwoording om te leren hoe jij met je eigen frustraties omgaat zonder die op andere mensen af te reageren.

Ik besef dat het opvoeden van kinderen geen gemakkelijke taak is en het kan vaak tot frustraties leiden. Niettemin zouden mensen die de verantwoording op zich nemen om kinderen te krijgen, het als een unieke kans moeten beschouwen om hun eigen spirituele groei te vergroten. Er is nauwelijks een menselijke activiteit die je meer kans op spirituele groei geeft dan het krijgen van kinderen. De reden is dat het hebben van kinderen jou de unieke kans biedt om te leren hoe jij je ego opzij zet en je in de rol plaatst van dienaar van een ander menselijk wezen. Dit is echt een unieke kans om je van de slavernij van het menselijke ego te bevrijden en naar het niveau van Christusschap te stijgen waarover ik sprak in de volgende quote:

46 Ze begonnen onderling te redetwisten over wie van hen de belangrijkste was.
47 Jezus merkte wat hen bezighield en hij nam een kind bij zich, dat hij naast zich neerzette.
48 Hij zei tegen hen: “Wie dit kind in mijn naam bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt hem op die mij gezonden heeft. Want wie de kleinste onder jullie allen is, die is werkelijk groot.” (Lucas 9)

Het punt is dat de persoon met het grootste niveau van Christusschap zich als dienaar van iedereen beschouwt, waaronder je eigen kinderen. Het zou uiterst nuttig zijn als ouders in deze tijd een oprechte poging zouden doen om de oude cultuur los te laten dat ouders hun kinderen bezitten. Jouw kinderen zijn niet jouw eigendom en je kunt ze niet behandelen op elke willekeurige manier die jij wilt.

Je kinderen zijn echter jouw verantwoording. Om de verantwoording ten opzichte van je kinderen te nemen en ten opzichte van jezelf als spirituele zoeker, moet je de les leren waarvan ik gezegd heb dat je die aan je kinderen moet onderwijzen. Je moet leren hoe je jouw egoïstische wensen opzij zet en grenzen stelt aan je eigen ego. Vanzelfsprekend betekent dit niet dat jij de slaaf van het ego van jouw kinderen wordt en daarom moet je grenzen aan hen stellen. Dit kun je doen door te beseffen dat je jouw kinderen het beste dient door God zowel in jou als in hen te dienen. Daarom zou de bedoeling van jullie relatie, juist de spirituele groei van allen moeten zijn. Het hoofd van de huishouding zou de Christusgeest moeten zijn.

Als je ouderschap vanuit dit perspectief bekijkt, kun je veel van de frustraties vermijden die door het ouderschap veroorzaakt worden. Je kunt de gevaarlijkste val vermijden in het ouderschap, namelijk dat je negatieve gevoelens en negatieve energie in je relatie met je kinderen opbouwt. Het gevaarlijkste aspect van het ouderschap is dat je een neerwaartse spiraal creëert met je kinderen die leiden tot een geleidelijke opbouw van zo veel negatieve energie dat je niet meer een normale relatie met jouw kinderen kunt hebben.

Maar als jij je boven zulke negatieve spiralen kunt blijven stellen, en dat kun je alleen doen door spiritueel alert te zijn en door de geschikte spirituele bescherming te gebruiken voor jou en je kinderen, kan het hebben van kinderen een prachtige kans bieden op groei. Om deze kans volledig te benutten, moet je beginnen jezelf discipline bij te brengen en te leren hoe jij grenzen stelt aan jouw eigen egoïstische wensen. Je moet die fundering dan gebruiken om geschikte grenzen aan jouw kinderen te stellen. Wanneer dit met succes gedaan wordt, kun je het grootste deel van hun leven van een positieve relatie met je kinderen genieten.

Ik zeg niet dat het mogelijk is om een ouder te zijn zonder frustraties te ervaren. Dit is nauwelijks realistisch in deze tijd waarin maar weinig ouders persoonlijk Christusschap bereikt hebben en waarin de meeste kinderen geboren worden met psychologische wonden uit vorige levens. Dus ik probeer niet een ideaal neer te zetten dat zo verheven is dat niemand er ooit aan kan voldoen. Ik probeer je gewoon wat hints te geven die jou kunnen helpen om tegemoet te komen aan de uitdaging van het ouderschap. Mijn punt is dat heel veel ouders geprobeerd hebben om mijn leven te gebruiken om een afgod te creëren over het ideale gezin waar geen mens ooit aan kan voldoen. Ik heb geen enkele wens om deze afgod in stand te houden, omdat ik niet wil dat mijn leven gebruikt wordt als manier om andere mensen zich ontoereikend of schuldig te laten voelen.

Mijn ouders waren geen perfecte ouders, en ik was niet het perfecte kind. Ouderschap is een leerervaring en als je vanaf het begin perfect bent, waarom zou je dan nog iets moeten leren? Dus je moet het ouderschap met veel vergevingsgezindheid voor jezelf en je kinderen benaderen. Verwacht niet dat jij een perfecte ouder bent, en verwacht niet dat jouw kinderen perfecte kinderen zijn. Als jij je in feite kon ontdoen van de door mensen gemaakte normen van hoe jij als ouder zou moeten zijn en hoe jouw kinderen zouden moeten zijn, dan zou je die taak veel gemakkelijker voor jou en jouw kinderen maken. Verwachtingen zijn het zaad voor frustratie.

Tenslotte zou ik willen zeggen dat veel ouders ervoor kiezen om geboorte te geven aan levensstromen met wie ze zwaar karma hebben uit vorig levens. Dit karma zorgt er hoogst waarschijnlijk voor dat er een negatieve spiritueel tevoorschijn komt en je ziet dat tegenwoordig in veel gezinnen. Om het karma tussen hen en tussen hen en hun kinderen te boven te komen, moeten alle ouders ijverige pogingen doen om negatieve energie in het gezin te transformeren. De meest efficiënte manier om dit te doen, is door de invocaties van Moeder Maria en de decreten te gebruiken.

Er moet ook op gelet worden dat het gezin in de wereld van tegenwoordig zwaar aangevallen wordt, vooral in het westen. Deze aanval wordt door de duistere krachten in elkaar gezet die het gezin willen vernietigen die duizenden jaren de kern van de maatschappij was. Daarom is het heel belangrijk dat alle mensen spirituele bescherming oproepen voor zichzelf en hun kinderen.