Is Gods liefde onvoorwaardelijk?

ONDERWERPEN: God wordt als uitsluitend mannelijk neergezet – het taoïsme – Tai Chi – de rol van mannelijk en vrouwelijk – Gods wet is geen beperking – geen veranderlijkheid in Gods wetten – Gods wetten zorgen voor stabiliteit en groei – God de Moeder lijkt onvoorwaardelijk – jij straft jezelf – naar een lagere bewustzijnsstaat afdalen – het verschil tussen Gods wet en Gods liefde

Vraag: Sommige leraren zeggen dat de liefde van God de Vader voorwaardelijk is, terwijl de liefde van God de Moeder onvoorwaardelijk is. Is dat waar? Wanneer een levensstroom begint aan de terugweg naar God, ervaart hij dan de onvoorwaardelijke liefde van de Vader of is die liefde altijd voorwaardelijk?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Vanuit het hoogste standpunt is de liefde van God altijd onvoorwaardelijk. God heeft maar één soort liefde en die liefde is compleet en totaal onvoorwaardelijk. Je hoeft er niets voor te doen om Gods liefde voor jou te verdienen, omdat je die liefde al hebt verdiend toen God je schiep. Je moet onthouden dat God jou heeft geschapen naar zijn beeld en gelijkenis. Als jij geschapen wordt naar het beeld en de gelijkenis van God, hoe kunnen er dan voorwaarden zijn voor de liefde van God?

Het is echter begrijpelijk vanuit het standpunt van de levensstroom, dat iemand verschil kan ervaren in de liefde die komt van God de Vader, of het mannelijke aspect van God, en de liefde die komt van God de Moeder, of het vrouwelijke aspect van God.

Een van de voornaamste problemen in dit verband is dat gedurende duizenden jaren de meeste westerse religies God hebben afgeschilderd als uitsluitend mannelijk en in principe het vrouwelijke aspect van God hebben genegeerd. Tegelijkertijd hebben veel religies God afgeschilderd als een kwade en veroordelende God die klaarstaat om iedere levensstroom voor de minste overtreding van zijn wet te straffen. Zoals ik elders heb uitgelegd, is dit beeld van God onjuist. God is geen boze en veroordelende God. God is een God van liefde en die liefde is onvoorwaardelijk.

Om dit volledig te kunnen begrijpen, moeten we naar een lering kijken die prachtig beschreven is in de religie het taoïsme. Het taoïstische symbool van de Tai Chi beeldt twee elementen van de schepping uit die meestal de yin en yang-elementen genoemd worden. Deze twee elementen illustreren hoe de gehele wereld van vorm wordt geschapen. De wereld van vorm wordt geschapen door de interactie tussen twee complementaire krachten. In deze context zal ik die krachten, de Vader en de Moeder noemen, die het mannelijke en het vrouwelijke aspect van God symboliseren.

De Vader is het mannelijke, of actieve, principe die de Moeder, of het passieve, principe beïnvloedt. De rol van de Vader is om het creatieve proces in gang te zetten en parameters te definiëren voor hoe dat proces zich ontvouwt. Met andere woorden, de Vader is degene die de principes, of wetten, definieert die de ontwikkeling van de wereld van vorm begeleiden.

Voordat de schepping begon, visualiseerde God de Vader de wereld die hij wilde creëren. God heeft een onbeperkt voorstellingsvermogen en kan alles scheppen wat hij zich voorstelt. Om echter iets te maken dat vorm heeft, moet je een keuze maken. Je moet kiezen welke vorm je wilt manifesteren en wanneer je die keuze maakt, sluit je andere potentiële vormen uit. Daar is niets mystieks of abstracts aan. Dit is gewoon een kwestie van hoe scheppen in elkaar zit. Wanneer je één bepaalde vorm kiest, sluit je andere vormen uit, omdat iets nu eenmaal niet rond en vierkant tegelijk kan zijn.

Het belangrijke punt hier is dat God een bepaald stel principes, of wetten, definieerde die de ontvouwing, of de evolutie, van dit universum zou sturen. Het is heel goed mogelijk om een universum met andere principes te creëren, maar voor dit universum koos God een bepaald stel principes. Deze principes werden de Wetten van God. Alles in het hele universum wordt op deze wetten gebaseerd.

Sommige menselijke wezens, en sommige duistere wezens die tegen Gods wet hebben gerebelleerd, schijnen te denken dat Gods wet op een of andere manier een beperking inhoudt. Deze visie is niet correct en wordt gebaseerd op onvolledig inzicht in hoe scheppen in zijn werk gaat. Gods wet zorgt eenvoudig voor consistentie en duurzaamheid. Als de schepping niet op een stel consistente wetten werd gebaseerd, zou die in feite zichzelf wel kunnen vernietigen of geleidelijk aan aftakelen in plaats van oneindig groeien.

Laat we terugkeren naar de twee elementen van schepping. De Vader bepaalt een stel wetten en principes. De Vader begint aan het creatieve proces en door dit te doen legt de Vader een bepaalde vorm op aan de passieve substantie, of energie, van de Moeder. De Moeder, de passieve of reactieve substantie, zal elke vorm aannemen die door de Vader op haar wordt geprojecteerd.

Wanneer je hier vanuit een globaal perspectief naar kijkt, zie je dat er echt geen verschil bestaat tussen de liefde van de Vader en de liefde van de Moeder. Ze zijn beiden liefde en die liefde is onvoorwaardelijk. De Vader en Moeder hebben echter een verschillende rol bij het scheppen.

De rol van de Vader is om de wetten en principes die de ontvouwing van dit specifieke universum sturen op te leggen of te definiëren. Om voor consistentie te zorgen en de zelfvernietiging van het universum te voorkomen, moet God deze wetten zonder uitzondering opleggen. God respecteert geen individuele personen, wat inhoudt dat God zijn wetten niet zal veranderen, alleen omdat een paar menselijke wezens, of sommige niet materiële wezens, juist willen dat die anders zijn, zodat ze kunnen doen wat ze zelf willen.

Toen God begon met het scheppen van dit universum, deed God een belofte aan de wezens die dit universum bewonen. God deed de belofte dat ze een aantal vaste principes zouden hebben waarmee ze hun individualiteit konden uitbreiden en waarbinnen zij hun creativiteit tot uitdrukking konden brengen zonder zichzelf te vernietigen. God kan die belofte niet verbreken. Daarom zijn de wetten van de Vader totaal onveranderlijk.

Wanneer je dit bekijkt vanuit het perspectief van een onverlichte levensstroom, een levensstroom die de principes van het scheppen niet begrijpt, kan het lijken alsof Gods wetten beperkingen opleggen. Het kan lijken alsof God van zijn zonen en dochters eist zonder uitzondering aan zijn wetten te gehoorzamen. Het zou kunnen lijken alsof God degenen die zijn wetten niet opvolgen, straft. Daarom zou het kunnen lijken alsof de liefde van de Vader voorwaardelijk is.

In werkelijkheid verschilt Gods wet van Gods liefde. Zoals ik zei, de wet van God is eenvoudig bedoeld om een stabiele evolutie van het universum te garanderen. Gods wet is bedoeld om zijn zonen en dochters een stabiel podium voor hun persoonlijke evolutie te garanderen. Om dit te kunnen, moeten Gods wetten standvastig te zijn. De liefde van God hangt echter niet af van of de levensstroom aan zijn wetten gehoorzaamt.

Het probleem in deze context is dat menselijke wezens de neiging hebben om hun eigen menselijke eigenschappen op God te projecteren. Ze denken dat God, omdat zij kwaad worden op hun eigen kinderen, ook kwaad op zijn eigen kinderen wordt. Dit is niet het geval. God heeft gewoon een aantal wetten in het leven geroepen waarin staat dat als jij energie verkeerd gebruikt, bepaalde consequenties het resultaat zijn. Wanneer je begrijpt hoe Gods wet werkt, zie jij dat God jou niet straft omdat je zijn wetten overtreedt. God heeft eenvoudig een onpersoonlijke wet gecreëerd die jou teruggeeft wat jij gezaaid hebt. Daarom straf jij in werkelijkheid jezelf.

Wanneer de mensen zich bewust beginnen te worden van het vrouwelijke aspect van God, hebben ze vaak het gevoel dat de Moeder onvoorwaardelijker is dan de Vader. Dit is ook weer te begrijpen, omdat een onverlichte levensstroom nog geen inzicht heeft in het ware karakter van God en scheppen. Zoals ik al zei, de Moeder neemt elke vorm aan die de Vader erop projecteert. In de Bijbel staat dat de eerste daad van schepping was dat God zei: “Laat er licht zijn.” Licht wordt gemaakt van het vrouwelijke aspect van God. Licht is een substantie die zelf geen vorm heeft, maar wel het potentieel heeft om iedere vorm aan te nemen.

Toen God de spirituele wezens schiep die zichzelf momenteel als menselijke wezens beschouwen, schiep God hen naar zijn beeld. Een levensstroom wordt dus geschapen om dezelfde creatieve vermogens als God te hebben. Daarom heeft de levensstroom van een menselijk wezen het potentieel om op dezelfde manier als God te scheppen door een specifieke vorm op het licht, of de Goddelijke Moeder, te projecteren.

Het moederaspect van God is reactief. Het moederaspect zal elke vorm aannemen die jij op haar projecteert. Met andere woorden, de Moeder zal je laten doen wat je maar wilt en dat is de reden dat menselijke wezens de ellende en het lijden dat nu op planeet aarde te zien is, hebben gecreëerd. Dit betekent niet dat God de Moeder deze ellende en het lijden wilde. Maar het betekent dat God de Moeder, juist vanwege haar aard, de menselijke wezens toestaat elke willekeurig vorm op haar te projecteren.

Wat je dan ziet, is dat God de Vader een stel wetten en principes heeft gedefinieerd die totaal onveranderlijk zijn. Tegelijkertijd zal God de Moeder iedere vorm aannemen die jij erop projecteert. Wanneer je naar deze situatie kijkt vanuit het perspectief van een onverlichte levensstroom, lijkt het alsof de Moeder onvoorwaardelijk is, omdat die met zich laat doen wat jij maar wilt. En tegelijkertijd lijkt het alsof de Vader voorwaardelijk is, omdat de Vader jou nergens mee weg laat komen.

Wanneer je een stapje achteruit doet en vanuit het perspectief van een verlichte levensstroom kijkt, zie je dat de Vader en de Moeder God eenvoudig hun respectievelijke rol in de schepping spelen. Zowel de Vader als de Moeder bezit onvoorwaardelijke liefde voor jouw levensstroom. Die liefde verandert niet of houdt niet op, zelfs als jij niet aan de wetten van de Vader gehoorzaamt en onvolmaakte beelden op de Moeder projecteert.

Wat er echter wel gebeurt wanneer je niet gehoorzaamt aan de wetten van God, is dat je de energie van de Moeder gebruikt om een gevangenis voor je levensstroom te bouwen, een gevangenis van vervormde energie. Door die gevangenis te creëren, maak je het jezelf geleidelijk aan steeds moeilijker om jezelf als zoon of dochter van God te bezien. Je daalt geleidelijk af naar een lagere bewustzijnsstaat, waarin je elk besef van jouw goddelijke bron verliest. Je realiseert je niet meer wie je bent of je kunt niet meer accepteren wie je bent.

Jij hebt vrije wil gekregen. Juist het feit dat je de energie van de Moeder kunt misbruiken en een realiteit scheppen waarin je denkt dat je gescheiden bent van God, zou moeten bewijzen dat de liefde van de Vader onvoorwaardelijk is. Als de liefde van de Vader voorwaardelijk was, zou de Vader jou dan toestaan ongehoorzaam aan zijn wetten te zijn? Zou hij dan toestaan dat jij je afsnijdt van je bron?

Dus wanneer een levensstroom verlicht wordt, begint hij het verschil tussen de wetten van God en de liefde van God te beseffen. Hij gaat dan geleidelijk aan de liefde van God accepteren en het accepteren van die volmaakte liefde bant alle andere angsten van de levensstroom uit; de angsten die de voornaamste oorzaak zijn van het feit dat de levensstroom zichzelf gescheiden voelt van zijn bron.

Een levensstroom kan door een fase gaan waarin hij het makkelijker vindt om de onvoorwaardelijke liefde van het Moederaspect van God te accepteren, zoals door een vrouwelijke godheid of geascendeerd wezen. Daarom vinden sommige mensen het gemakkelijker om een relatie met Moeder Maria of haar tegenhanger in het oosten, de Godin van Genade, Kuan Yin te hebben. Naarmate een levensstroom echter volwassener wordt, gaat hij geleidelijk aan contact maken met de Vader God en de onvoorwaardelijke liefde van de Vader accepteren. Dit zal de levensstroom in staat stellen om de eigen mannelijke en vrouwelijke aspecten in evenwicht te brengen en daardoor heel worden.