Waarom is het belangrijk om jouw zelf te kennen?

door Kim Michaels

Laten we eens proberen naar het leven kijken zoals je het nu ervaart. Laten we zeggen dat bepaalde omstandigheden in jouw leven jou inperken, omdat die macht over jou lijken te bezitten. De vraag wordt dan: “Hoe kan ik die omstandigheden transcenderen?”

De conventionele wijsheid en de ervaring zeggen gewoonlijk dat de enige manier om een beperking te transcenderen is door de omstandigheden in de buitenwereld te veranderen. Met andere woorden, de enige manier om je ervaring van het leven te veranderen, is door iets buiten jou te veranderen.

Het probleem met deze aanpak is dat er zo veel omstandigheden in de buitenwereld zijn waar jij schijnbaar maar beperkt iets, of helemaal niets, aan kunt doen. Met andere woorden, het enigma van het leven is: Hoe kunnen wij onze ervaringen in het leven veranderen, als wij geen macht over de omstandigheden in de buitenwereld hebben waar wij van denken dat die ons leven beheersen?

Wat kan die impasse, die catch-22, doorbreken? Wat als wij nu eens een andere vraag zouden stellen: “Hebben de dingen in de buitenwereld echt macht over ons of hebben die alléén maar macht over ons in de mate die wij hen geven?” Met andere woorden, waar ligt het centrum van onze macht? Ligt dat buiten ons (waardoor wij denken dat wij er niets aan kunnen veranderen) of zit het in ons hoofd (waardoor wij er wel iets aan KUNNEN doen)?

Heeft ‘iets’ in de materiële wereld waarachtig macht over ons, of heeft dat alleen maar macht omdat wij dat iets macht over ons geven?

Wat als de sleutel nu eens is dat wij meer diepgaand inzicht krijgen in wie wij werkelijk zijn?

Dus wie ben jij? Nu, wat als we eens zeiden dat wat jouw ervaringen in het leven bepalen zoals het nu gaat, gewoon een zelf is. Een zelf dat vanzelfsprekend gelooft dat bepaalde omstandigheden in de buitenwereld echt bestaan en dat die macht over jou bezitten – of liever over ‘dat zelf’.

Door deze vraag te stellen, krijgen wij een andere manier van naar het leven kijken. Op dit moment ervaar je het leven op de manier van nu, omdat je het leven door een specifiek zelf bekijkt. Maar is dit de enige manier naar het leven te kijken?

Wat als het zelf dat je momenteel hebt, een waarnemingsfilter is dat we zouden kunnen vergelijken met een bril met gele glazen.

Als jij door een gele bril kijkt op een heldere dag, zie je letterlijk dat de lucht groen is. Dus hoe zit het dan als je de lucht nog nooit zonder die bril had gezien? Wat als iemand jouw gele contactlenzen had gegeven, toen je werd geboren? Je zou opgegroeid zijn met het vaste idee dat de lucht echt groen is en dat je de lucht niet op een andere manier kunt ervaren.

We zien nu dat het belangrijkste probleem in het menselijke bestaan als volgt kan worden beschreven:

  • Wij ervaren het leven door een waarnemingsfilter.
  • Wij zien niet dat dit maar één is van veel mogelijke filters.
  • Wij denken dat wat wij door het filter zien misschien de enige manier is om het leven te ervaren.
  • Wij denken dat wat wij zien de werkelijkheid is.

We begrijpen dan dat wat wij geloven over onszelf omstandigheden van buitenaf zijn, dat wat wij door het filter zien de werkelijkheid is die niet afhangt van onze waarneming.

Als jij je eenmaal realiseert dat de manier waarop wij naar het leven kijken, een specifiek zelf is, een bepaald waarnemingsfilter, schept dat een kans voor ons om van te watertanden. Wij kunnen dan een vraag stellen die misschien wel ons leven verandert: “Is mijn huidige zelf de enige manier om naar de wereld te kijken, of zijn er ook nog ander mogelijkheden – die mij zouden kunnen helpen om de beperkingen van dit moment te transcenderen?”

Wij zien natuurlijk allemaal dat er veel andere mensen zijn die niet op dezelfde manier als wij naar het leven kijken. De logische verklaring is dat zij de wereld met diverse verschillende zelven, verschillende waarnemingsfilters bekijken.

Dit idee verklaart waarom het zo moeilijk is om het met anderen ergens over eens te zijn, of zelfs met hen te communiceren. Iemand met een gele bril en iemand met een rode bril worden het niet eens over de kleur van de lucht, omdat zij beide iets anders zien.

Dus wat gaan wij doen? Nu, wij kunnen ons bezig houden met een proces om ons waarnemingsfilter te verfijnen of uit te breiden om ons inzicht in het leven en spirituele onderwerpen te begrijpen. Velen doen dit door spirituele leringen te bestuderen. Wij krijgen meer inzicht in de spirituele aspecten van het leven en het helpt ons inderdaad om ons waarnemingsfilter ter veranderen.

Maar wij zien ook dat deze aanpak beperkingen heeft. Veel spirituele mensen hebben bijvoorbeeld nog bepaalde karaktertrekken of gewoonten die zij niet kunnen transcenderen. In feite hebben een aantal mensen zelfs een spirituele lering gebruikt om een nieuw waarnemingsfilter te maken die hen in vele opzichten met zo beperkt als de filter die zij hadden voor zij die spirituele lering hadden. Sommige mensen voeren een strijd met andere mensen omdat ‘mijn waarnemingsfilter gelijk heeft en dat van jou niet’, een strijd die al heel lang op deze planeet gaande is. Sommigen voelen zich zelfs superieur, omdat zij het gevoel hebben dat hun spirituele goeroe of lering hen een waarneming verschaft die superieur is aan alle andere.

Dit wil niet zeggen dat het verkeerd is om een spirituele lering te bestuderen of dat het verkeerd is om je waarnemingsfilter te vergroten. Maar hoe zit het als het maar een fase is en er nog een hoger niveau op het spirituele pad bestaat? Als dat zo is, wat kan dit volgende niveau dan zijn?

Nu, als wij dan eens een andere vraag zouden stellen: “Is het mogelijk om het leven zonder ENIG ander waarnemingsfilter te ervaren?”

Met andere woorden, is het mogelijk om alle waarnemingsfilters te transcenderen in plaats van die alleen maar uit te breiden? Als wij over deze vraag gaan nadenken, kunnen wij nog een vraag stellen: “Wat is de kern van ons wezen?”

De volgende is: Wat is de  kern van jouw (lagere) wezen precies?