Vind Jezus ook dat Johannes Paulus II heilig verklaard moet worden?

ONDERWERPEN: de katholieke kerk is een menselijk instituut en Jezus heeft er niets over te zeggen – het instituut overeind houden in plaats van je op één lijn te brengen met Christus – om te ascenderen, moet je lijden – verlossing krijg je NIET door te lijden – de gescheidenheid van God veroorzaakt lijden – lijden is geen teken van heiligheid – de ware betekenis van het kruis

Vraag: Ik zou graag willen weten wat Jezus vindt van zelfkastijding, vooral in het licht van het boek dat beweert dat Paus Johannes Paulus II het zijn hele leven heeft beoefend. Een nieuw boek schildert dit af als een teken van heiligheid en gebruikt het als argument om het proces te versnellen om hem heilig te verklaren. Is Jezus het ermee eens dat Johannes Paulus II heilig moet worden verklaard?

Noot: In 1984 schreef Johannes Paulus II een apostolische brief, Salvifici Doloris, Over de Christelijke Betekenis van het Menselijk Lijden:

“Christus heeft niet voor zijn luisteraars de noodzaak van lijden verborgen gehouden. Hij heeft heel duidelijk gezegd: “Als iemand mij zou navolgen… neem dan iedere dag je kruis op,”

“Jezus heeft in plaats van de mens en voor de mens geleden. Christus heeft ook het menselijk lijden verheven tot het niveau van Verlossing. Elk wordt opgeroepen om in dat lijden te delen waardoor de Verlossing wordt voltooid.”

“Door de Verlossing door het lijden tot stand te brengen, heeft Christus ook het menselijke lijden op het niveau van Verlossing gebracht. Daardoor kan elk mens, door te lijden, het verlossende lijden van Christus gaan delen.”

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Laat mij de laatste vraag eerst beantwoorden. De Rooms katholieke kerk is een menselijk instituut. Ik heb er niets over te zeggen, omdat ik vanaf het begin door het leiderschap ben buiten gesloten – op een paar uitzonderingen na, toen pausen openstonden voor hoger leiderschap. Zodoende kan de kerk, als menselijk instituut, haar eigen posities bepalen en die posities geven aan ieder die het wil.

Er zijn een paar katholieke heiligen die ook geascendeerde meesters zijn, dit geldt echter niet voor de overgrote meerderheid van hen. De reden is dat de criteria van de kerk om iemand als heilig te erkennen door de mens wordt bepaald en erop gericht zijn om het instituut zelf te verheerlijken en in stand te houden. Het is altijd belangrijker voor het katholieke leiderschap geweest om het instituut op aarde te handhaven en uit te breiden in plaats van dat op één lijn te brengen met de waarheid van Christus.

De criteria om te ascenderen worden niet door de mens bepaald. Die eisen de totale transformatie van het bewustzijn dat geen enkel menselijk instituut kan garanderen – of beletten. En één van die criteria is om volledig de bewustzijnsstaat te transcenderen en achter te laten die ervoor zorgt dat een menselijk wezen het leven als lijden ervaart.

Juist mijn lijden heb ik niet voor de mensen verborgen gehouden, maar de reden was NIET dat ik het lijden tot stand probeerde te brengen als iets waar je beslist aan moet voldoen voor je naar de hemel kunt gaan. Integendeel de reden dat ik mezelf liet kruisigen, was – onder andere – om mensen te demonstreren dat ik ook leed, zodat zij zich met mij konden vereenzelvigen. En door zich met mij te vereenzelvigen, zouden ze misschien beter in staat zijn mijn voorbeeld op te volgen van hoe ze hun lijden moesten transcenderen. Met andere woorden, mijn lijden was niet belangrijk, maar het TRANSCENDEREN van dat lijden was belangrijk.

Daarom noemde ik mezelf in het algemeen ook de ‘Zoon des Mensen’ om GEEN ondoordringbare barrière op te werpen tussen mij en andere mensen (wat de katholieke kerk vervolgens heeft gedaan in het Decreet van Nicea). De reden was, zoals ik op de website uitleg, dat ik het voorbeeld kwam geven dat iedereen kon opvolgen. Met andere woorden, ik kwam tonen dat hoewel er lijden op aarde is, je het lijden en het bewustzijn van lijden kunt ontstijgen door de ‘rechte en smalle weg’ te volgen die naar het Christusbewustzijn leidt.

Daardoor staat de bewering dat ik de verlossing tot stand heb gebracht door het lijden, volledig los van de waarheid van mijn missie. Zo’n bewering kan alleen maar worden gedaan door iemand die geen dieper inzicht heeft in de innerlijke mysteries van Christus, maar heel erg gehecht is aan de uiterlijke schijn – wat natuurlijk de reden is waarom zo iemand tot leider van een menselijk instituut kan worden gekozen die geheel op het ophouden van de schijn in de buitenwereld is gericht.

Zoals ik verder heb uitgelegd in mijn verhandelingen over Moeder Teresa, is het niet nodig om te lijden. In feite hoe meer jij de neiging hebt om je op het lijden van Christus en de illusie dat hoe meer je lijdt jij mij dan meer behaagt, te concentreren, dichter bij je verlossing komt, is duidelijk een consequentie van de epische drama’s.

De waarheid is eenvoudig dat de epische drama’s worden geboren uit gescheidenheid van Gods Eenzijn. Deze gescheidenheid leidt tot lijden – gescheidenheid is de ENIGE oorzaak van het lijden. Een paar epische drama’s zeggen dat de sleutel om terug te keren tot eenzijn is dat je zelfs nog meer moet lijden. Maar zoals wij al vele keren hebben gezegd, je kunt het dualiteitsbewustzijn niet overwinnen door het tot in het extreme door te voeren. Je kunt het bewustzijn niet overwinnen dat lijden oplevert door te lijden – tenzij je op den duur op een punt komt dat je inziet dat wat jij aan het doen bent, belachelijk is en dan van bewustzijnsstaat verandert. Tussen haakjes, het bewustzijn dat Moeder Teresa had aangenomen en hoopte dat mensen dat zouden overwinnen, is juist het drama dat het lijden verheft tot weg naar het koninkrijk van God. Zij is hier niet in geslaagd, omdat ze nooit het punt heeft bereikt waarop ze kon inzien hoe belachelijk het is om te denken dat je lijden kunt overwinnen door meer te lijden.

Mijn punt is dat Johannes Paulus II door zijn uitoefening demonstreert hoe ver hij afstaat van het begrijpen van de innerlijke waarheid van mijn missie, wat één van de belangrijkste redenen is dat hij niet geascendeerd is. Dus, nee ik zie het lijden niet als teken van heiligheid, integendeel, ik zie het als teken dat iemand diep in het dualiteitsbewustzijn, de illusie van gescheidenheid, vastzit.

Wat is echte heiligheid? Dat is natuurlijk het eenzijn met God door één te zijn met jouw IK BEN Aanwezigheid. En wanneer je die innerlijke situatie ervaart, zullen zelfs de meest onaangename omstandigheden in de buitenwereld je het leven niet als lijden laten ervaren. Je zult gevuld zijn met de gelukzaligheid die iemand van al het lijden verlost – en in deze gelukzaligheid zou de gedachte aan zelfkastijding niet eens opkomen.

Laat mij tot slot duidelijk maken dat de oproep dat degenen die mij willen volgen, hun kruis moeten opnemen, niets met lijden te maken had. De kruisiging staat symbool voor het feit dat alle mensen worden gekruisigd door hun eigen psychologische problemen, die door hun ego worden bedacht. Zodoende betekent het kruis opnemen, dat je bereid bent naar de balk – jouw ego – in je eigen oog te kijken. Dus denken dat jij voor verlossing in aanmerking komt door te lijden, is gewoon een andere manier om te ontkennen dat je naar je eigen innerlijke gesteldheid moet kijken.