De ‘innerlijke duisternis’ van Moeder Teresa’

Deel 4: Het doodsbewustzijn transcenderen

ONDERWERPEN: Jezus kwam de mensen helpen het doodsbewustzijn te overwinnen – heel subtiele illusie – zien dat alles een illusie is – onderzoek het onbetwistbare – het geheim van het leven – verlossing is een illusie – je kunt in werkelijkheid niet van God gescheiden zijn; slechts in gedachten – mensen kunnen denken dat een mentaal beeld de waarheid is – gedachten geven energie een kwaliteit – sterk collectieve illusie – verkeerde pad naar verlossing – Jezus kwam ons van het verkeerde pad bewust maken – de dood is niet echt – een gescheiden zelf wordt geschapen – het gescheiden zelf denkt dat de dood bestaat, omdat hij kan sterven – proberen te ontsnappen aan de onverdraaglijke angst voor de dood – toegeven dat jij het gescheiden zelf hebt geschapen en het laten sterven – het verkeerde pad zegt dat jij gered kunt worden zonder het gescheiden zelf op te geven – planeet aarde is een virtuele werkelijkheid – de valse religie bedenkt dingen die onbetwistbaar zijn – wortel en stok – je kunt de weg naar de hemel niet doen – je kan hier op aarde worden gered – wanneer de mensen zich realiseren dat de religie een valse belofte doet – velen zijn gekomen om het innerlijke pad te demonstreren – aan de doodsspiraal ontsnappen – de illusie dat je niet bevrijd kunt worden van een fout – zelfs het verkeerde pad kan tot eenzijn met God leiden – het kruis en de wederopstanding – waarom mensen de meesters niet kunnen horen – zonde is een bewustzijnsstaat – je kunt het doodsbewustzijn transcenderen door de illusies ervan te onderzoeken

Kim: Jezus, ik ontving de volgende brief als reactie op de eerste besprekingen van Moeder Teresa en ik hoopte dat jij nog meer je licht kon laten schijnen op het doodsbewustzijn en hoe je het overwint.

Beste Kim,
Ik wil jou en Jezus te bedanken voor de diepgaande bespreking van Moeder Teresa’s boek en leven. Ik haalde zoveel aha-ervaringen en inzichten uit deze verhandeling als nooit eerder uit een andere verhandeling.
Vooral dat ik voor de eerste keer een beschrijving vond van het doodsbewustzijn wat ik mijn hele leven heb meegedragen. Zolang ik mij kan herinneren, had ik dit verlangen om te sterven. Toen ik geen idee had van het spirituele pad, was het een gedachte aan zelfmoord, maar sinds ik het spirituele pad heb gevonden, is het dit verlangen geweest naar een ‘totaal ophouden te bestaan’, zoals Jezus het beschrijft. Het is niet echt een verlangen, behalve in mijn donkerste momenten, het is meer het idee dat ik het niet erg zou vinden totaal op te houden met bestaan, omdat ik dan niet zou weten dat ik ooit bestaan had en ik niet meer naar iets hoefde te streven en te lijden. Ik bedoel, wie wil er tot in de eeuwigheid leven, als dit alles is wat er in het leven is. Ik heb geen conflict in mij hierover, ik kan deze ‘gedachte’ vrij vredig in mij zien. Alleen wanneer ik echt een gebrek aan richting en liefde voel, wordt dit idee een sterk verlangen. Ik heb geprobeerd dit aan mensen te beschrijven, maar niemand lijkt te begrijpen wat ik bedoel, dus was het een opluchting dat het zo duidelijk werd beschreven.
Nu weet ik niet of dit mijn eigen bewustzijn is, of dat ik iets op me heb genomen van het collectieve bewustzijn. Maar als het van dienst kan zijn voor Gods schepping, zou ik graag dit bewustzijn willen overwinnen. Ik weet alleen niet hoe. Jezus en andere meesters blijven praten over het Eenzijn met hen en met God, maar ik heb nooit begrepen wat dit werkelijk betekent. Ik weet door mijn dagelijkse denkgeest dat ik God ben en dat ik één met de Meesters ben, de laatste tijd zie ik hen in mij en niet buiten me, maar ik denk nog steeds dat ik niet begrijp wat ‘Eenzijn’ nu echt betekent.

Nogmaals, ik dank jou en Jezus voor jullie besprekingen. Lezen dat Moeder Teresa niet meer op aarde hoeft te incarneren, ondanks het feit dat zij dit bewustzijn niet heeft overwonnen, geeft mij veel hoop.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Ik ben natuurlijk zeer bereid te spreken over het doodsbewustzijn zoals dat miljoenen mensen op aarde beïnvloedt, vaak met het effect dat het hen de vreugde om te leven ontneemt. In veel gevallen leidt het hen zelfs bij de illusie dat het doden van het fysieke lichaam hun bewustzijn beëindigt en dus een einde aan hun lijden maakt – wat uiteraard niet het geval is, omdat het bewustzijn de dood van het lichaam overleeft.

Het was inderdaad deze bewustzijnsstaat waar ik over sprak toen ik zei:

ik ben gekomen om hen het leven te geven in al haar volheid. (Johannes 10:10)

Met andere woorden, ik kwam naar deze planeet met de bedoeling om de mensen te bevrijden van het doodsbewustzijn. Let op wat ik hier zeg. Ik kwam NIET om mensen fysiek te redden. Ik kwam om hen te bevrijden van het bewustzijn dat hen tegenhoudt van verlossing.

Het is een enigszins dualistisch idee een schaal te creëren met de bedoeling het ene met het andere te vergelijken. Dus zeg ik met enige tegenzin dat het doodsbewustzijn de moeilijkste van alle dualistische illusies is die je moet overwinnen – want ik weet hoe de dualistische geest zo’n uitspraak gebruikt. Desondanks is het doodsbewustzijn, bij wijze van spreken, de oorspronkelijke illusie die van zichzelf bewuste wezens van hun bron en hun spirituele leraren heeft gescheiden. Daardoor ontstaan alle andere dualistische illusies en bouwen die voort op deze ene illusie, wat betekent dat het de subtielste van alle illusies is. En dit maakt het natuurlijk tamelijk moeilijk te overwinnen, wat de reden is dat zelfs een volwassen levensstroom als Moeder Teresa niet in staat was die af te schudden.

Maar wees alstublieft alert en realiseer je hoe het doodsbewustzijn zelf direct deze bewering zal gebruiken om JOU te ontmoedigen het zelfs maar te proberen: “Kijk, nu zie je het al, als zelfs iemand zo groot als Moeder Teresa het niet kon overwinnen, wie ben jij dan dat JIJ denkt dat JIJ het kan? Geef het maar op en verzink in de vrede van de dood!”

De waarheid is dat Moeder Teresa – zoals ik uitgelegd heb in de voorgaande bespreking – specifieke illusies had die ze niet bereid was ze te onderzoeken. Dus als jij meer bereid bent je persoonlijke illusies te onderzoeken – en het doodsbewustzijn komt in vele slimme vermommingen – kun jij zeker overwinnen wat Moeder Teresa niet overwonnen heeft. (Zoals ik ook gezegd heb, haar worsteling heeft zeker geholpen de planetaire last te verlichten – hoewel niet op de manier die zij gedacht had met haar bewuste geest – en dit heeft het makkelijker gemaakt voor anderen dit juk af te werpen – dus haar werk was niet voor niets.)

In feite is het gehele concept dat één persoon beter is of capabeler dan anderen, nog een uitkomst van het doodsbewustzijn. Want wanneer je alles ziet met het licht van Christus, zie je dat de kern van elk van zichzelf bewust wezen de Bewuste Jij is, die een individualisatie van het Wezen van de Schepper zelf is. Daardoor slaat het nergens op dat één individualisatie van God vaardigheden zou kunnen hebben die een andere individualisatie van God niet heeft. Wat één heeft gedaan, kan iedereen – wanneer iedereen beseft dat zij van de ENE komen. Of, zoals we zeggen in ‘The Art of Non-war’, hoe kan één uitdrukkingsvorm van de oneindigheid meer zijn dan een andere uitdrukkingsvorm van de oneindigheid?

Laat mij nu reageren op de vraag hierboven: “Maar als het in dienst kan staan van Gods schepping, zou ik graag dit bewustzijn willen overwinnen. Ik weet alleen niet hoe.”

Het is zeker een enorme dienst aan Gods schepping als mensen die het doodsbewustzijn hebben, dit overwinnen en dan anderen laten zien hoe zij dat ook kunnen doen. Het belang hiervan kan nauwelijks overdreven worden.

Hoe overwin je het doodsbewustzijn? Dat is heel simpel. Je overwint het doodsbewustzijn op dezelfde manier als je iedere andere illusie overwint: Door te zien dat het een illusie is!

Hoe overwin je een illusie? Door de dualistische overtuigingen dat de illusie gecreëerd heeft te onderzoeken – door te betwijfelen wat de illusie zelf als onbetwistbaar afschildert.

Om je op gang te helpen, zal ik je nu een totaal radicaal en revolutionair idee toewerpen en ik vraag jou zeer alert te zijn op wat voor gedachten er bij je opkomen als jij dit idee leest.

Wat betekent het eigenlijk om gered te zijn, verlichting te bereiken, te ascenderen of hoe je het einddoel van het menselijke streven ook wilt noemen? Wat is het geheim van het leven, de verborgen sleutel achter het feit dat de meeste religies die op aarde bekend zijn, over gesproken hebben als de noodzaak om naar verlossing te streven?

Het geheim is dat je NIET gered zult worden tot je op het punt komt dat jij je realiseert dat je niet gered hoeft te worden, omdat HET HELE CONCEPT DAT JE GERED MOET WORDEN, EEN ILLUSIE IS, EEN SLIMME DOORTRAPTE LEUGEN!!!

Overweeg nu enkele gedachten die in je geest opkwamen toen je deze bewering las. En denk nu over de werkelijkheid na: AL deze gedachten kwamen van het doodsbewustzijn zelf en zij dienen maar één doel: JOU TOT IN HET ONEINDIGE GEVANGEN TE HOUDEN IN HET DOODSBEWUSTZIJN!!!

Ja, ik weet dat je allerlei slimme argumenten kunt verzinnen die tegen mijn bewering ingaan, maar laten we gewoon een stapje achteruit doen en naar het grote geheel kijken. Laten we eens een reality-check doen.

Wat zou je zeggen van een druppel water in de oceaan die gelooft dat hij gescheiden is van de oceaan door een ondoordringbare barrière of zelfs gelooft dat de oceaan niet bestaat? Nu, omdat de oceaan eindig in grootte is, is het mogelijk dat een druppel gescheiden kan worden van de oceaan, maar stel je nu eens voor dat de oceaan zo oneindig groot is dat er niets anders dan de oceaan bestaat. Hoe kan de druppel dan gescheiden zijn van iets wat overal is?

De meeste religies, en zeker het christendom, beweren dat God oppermachtig, alwetend en alomtegenwoordig is. Dit wordt weergegeven in het Evangelie van Johannes: “Zonder hem werd niets gemaakt dat gemaakt werd.” Of zoals wij zeggen in deze leringen, alles is gemaakt door het Ma-terlicht dat gemaakt is uit het eigen wezen en bewustzijn van de Schepper. Met andere woorden, het duidelijke feit dat jij bestaat, dat jij zelfgewaarzijn hebt, bewijst eigenlijk dat jij niet gescheiden kan zijn van God, want alles wat bestaat – dat gemaakt werd – wordt gemaakt uit Gods energie, Wezen en bewustzijn.

Wanneer je hierover nadenkt, zie je in werkelijkheid dat je logischerwijs niet gescheiden van God kunt zijn. De verschijning van scheiding kan ENKEL een illusie zijn. Dus is het simpel niet juist dat jij eigenlijk van God gescheiden bent of dat er een ondoordringbare barrière of een onoverbrugbare kloof zit tussen jou en Gods koninkrijk. Als God overal is, hoe kun je dan een plek vinden waar God niet is? Als het koninkrijk van God overal is, hoe kun jij dan buiten het koninkrijk zijn?

De logische consequentie is dat het gevoel van gescheiden van Gods koninkrijk zijn, alléén een illusie kan zijn. Wat betekent dat het concept dat je gered moet worden om het koninkrijk binnen te gaan, ook een illusie is. De sleutel om vrij te zijn van het gevoel van scheiding, is te ontwaken uit die illusie. Zodoende is de sleutel om gered te worden, ontwaken uit de illusie dat je gered moet worden door te zien dat je nooit werkelijk van God gescheiden werd. Je dacht dat je gescheiden werd van God, omdat je was gaan geloven in de illusie dat Gods koninkrijk buiten jou was. De sleutel om deze illusie te overwinnen, is de waarheid te beseffen in mijn bewering dat het koninkrijk van God binnenin jou is.

Dit proces van ontwaken moet – onontkoombaar – plaatsvinden waar je de illusie vindt, namelijk in jouw gedachten. Wat precies is waarom ik zei dat het koninkrijk niet komt door het naleven van een uiterlijke religie, omdat het koninkrijk van God binnenin jou is. Je ‘betreedt’ Gods koninkrijk door te ontdekken – in gedachten – dat je eigenlijk nooit buiten het koninkrijk was – je bent alleen voor de gek gehouden door te denken dat je erbuiten was. Je ‘betreedt het’ door eindelijk te accepteren dat je al in het koninkrijk bent, omdat het koninkrijk overal is.

Ja, ik weet dat het, al klinkt dit logisch, het er voor de meeste mensen niet gemakkelijker op maakt om te ontsnappen aan de illusie. Maar het legt een fundering waarop we nu verder gaan bouwen.

Hoe kunnen van zichzelf bewuste wezens ertoe komen te voelen dat zij gescheiden zijn van Gods koninkrijk? Omdat zij verbeeldingskracht en vrije wil hebben gekregen. Zodoende kunnen zij hun verbeelding gebruiken om een mentaal beeld op te bouwen – of een beeld te accepteren dat gemaakt is door anderen – en zij kunnen hun wil gebruiken om te accepteren dat dit beeld reëler is dan de realiteit.

Om dit volledig te begrijpen, moet je begrijpen dat alles wordt gemaakt uit energie en dat jouw geest de capaciteit heeft energie te gebruiken op manieren die de meeste mensen niet begrijpen. Elke gedachte en emotie die jij hebt, geeft ‘kwaliteit (eigenschap)’ aan energie die een specifieke vibratie heeft en legt een mentaal beeld over die energie heen dat ervoor zorgt dat ze een bepaald patroon of matrix vormt. En zoals de wetenschap zegt, energie kan niet gecreëerd of vernietigd worden (in ieder geval niet door de menselijke geest) dus zodra mentale energie een specifieke kwaliteit in vibratie heeft gekregen, houdt ze die vibratie en dat patroon.

Dus de reden dat de illusie van gescheidenheid overtuigend lijkt op aarde, komt omdat miljarden mensen het geloof in gescheidenheid heel lange tijd hebben versterkt en zo ‘gewicht’ hebben toegevoegd aan de energie, die een kwaliteit krijgt door deze overtuiging en alle angst, boosheid en andere negatieve emoties die hieruit voortkomen. Dit collectief gecreëerde bewustzijn omringt deze planeet als een zwarte energiewolk en het beïnvloedt ieder wezen dat erop leeft afzonderlijk en trekt aan hun geest en gevoelens. De consequentie is dat wanneer jij geboren wordt in een fysiek lichaam, jij onvermijdelijk het energieveld betreedt en omdat je opgegroeid bent in een cultuur die wordt gebaseerd op de illusie van gescheidenheid, ga je deze illusie geloven.

Wat ik probeer om jou te laten zien, is dat het einddoel van alle spirituele groei – de meester-sleutel tot verlossing – is dat je moet ontwaken uit die illusie van gescheidenheid. En theoretisch kun je op ieder moment ontwaken uit deze illusie – ook NU op dit moment!

Ik ben mij er zeer van bewust dat er sommige spirituele leraren zijn die hierover hebben gesproken en die in principe hun volgelingen hebben verteld dat zij slechts hoeven te ontwaken – wat in de meeste gevallen gewoon niet werkt. De reden is, zoals Moeder Maria en Maitreya uitleggen in hun boeken, dat jij door de tijd heen veel illusies hebt opgepikt die voortkomen uit het bewustzijn van gescheidenheid en je bent ze als de waarheid gaan accepteren. Je hebt ook verkeerd gekwalificeerde energie die zich heeft verzameld in jouw energieveld en je hebt karma gemaakt met andere mensen. Dit alles trekt aan je bewuste geest en, afhankelijk van de trekkracht, kan dit het voor jou erg moeilijk maken te ontwaken uit de illusie.

Daarom presenteren wij de mensen het concept van een pad dat geleidelijk de trekkracht aan je denken zal verminderen en jou steeds dichter bij het punt brengt waarop je bewuste geest de ultieme aha-ervaring krijgt en beseft dat gescheidenheid een illusie is. Maar let erop dat het ware pad NIET een pad in de buitenwereld is. Hoe zorgvuldig je de rituelen in de buitenwereld ook naleeft, het zal je niet automatisch een doorbraak geven. Daarom zei ik dat het koninkrijk niet komt door naleving. Doorbreken is een creatief proces en alleen JIJ kunt de wijzer van het bewustzijn verschuiven tot je de wereld in een totaal ander licht ziet dan daarvoor.

Dus ik probeer niet te zeggen dat iedereen die dit leest, kan of moet ontwaken en ogenblikkelijk bevrijd wordt van de illusie van gescheidenheid. Maar wat ik WEL zeg, is dat iedereen die dit leest het potentieel heeft gedeeltelijk te ontwaken door te beseffen door logisch nadenken dat wat ik zeg ergens op slaat. Zodra je dit beseft, zal het veel gemakkelijker voor je worden het pad te bewandelen om het doodsbewustzijn EN het verkeerde pad naar ‘verlossing’ dat gecreëerd is door het doodsbewustzijn te overwinnen. Het zal veel gemakkelijker voor de Bewuste Jij worden te beseffen dat hij meer is dan het doodsbewustzijn en zich dus losmaken uit die illusie. Dit zal het veel minder pijnlijk voor je maken het pad te volgen, zoals ik hierna uit zal leggen.

Waarom is er een verkeerd pad naar verlossing, dat ik noemde de brede weg die leidt naar vernietiging? Zoals Maitreya gedetailleerder uitlegt, zijn bepaalde wezens zo gevangen geraakt in het doodsbewustzijn dat zij proberen alle andere wezens erin mee te trekken. De meesten van deze wezens zijn gewoon verblind door de illusie, maar er zitten er een paar tussen die zich er eigenlijk wel van gewaar zijn dat gescheidenheid een illusie is, maar in hun hoogmoed proberen te bewijzen dat God ongelijk heeft door alle andere wezens in die illusie mee te trekken.

Deze wezens weten dat ontwaken uit de illusie slechts een kwestie is van een knop omzetten in je denken – zoals je een knop van een lichtschakelaar omzet om de duisternis te laten verdwijnen uit een kamer. Dus om te voorkomen dat mensen deze knop omzetten, moesten zij een verkeerd pad creëren dat mensen laat geloven dat zij op de ENIGE weg naar verlossing zijn, terwijl ze eigenlijk nooit dichterbij het punt van ontwaken komen.

De schepping van dit verkeerde pad – dat verlossing belooft terwijl het NOOIT in staat is je dit te geven – is eigenlijk het meest gevaarlijke effect van het doodsbewustzijn. Ik kwam naar de aarde juist om mensen te helpen de misleiding van deze ‘brede weg‘ te zien opdat zij de ‘rechte en smalle weg’ konden ontdekken die echt leidt naar het koninkrijk door je te laten ontwaken uit de illusie dat het koninkrijk ergens buiten jou is, ergens anders. Daardoor heeft iedereen – inclusief Moeder Teresa – die vrijwillig aangeboden heeft het doodsbewustzijn aan te nemen als onderdeel van zijn missie, mensen helpen zich bewust te worden van het verkeerde pad – wat natuurlijk betekent dat je moet beginnen met jezelf wekken door de balk uit je eigen oog te verwijderen. En dit vraagt dat je begrijpt waarom het verkeerde pad zo verleidelijk is.

De fundering van het verkeerde pad is juist dat het je een oplossing voor een probleem belooft dat niet bestaat – in ieder geval niet buiten je geest. Met andere woorden, het belooft je de ware oplossing, maar omdat het probleem niet bestaat, kan de oplossing ook niet bestaan. Dus, je bent erin geluisd om een oplossing na te streven die je eeuwige verlossing belooft, terwijl het je in werkelijkheid gevangen houdt in het bewustzijn van gescheidenheid. Maar omdat jij denkt dat jij richting verlossing gaat, ben je niet bereid de illusie van gescheidenheid te onderzoeken en dus kun je er niet uit ontwaken. Daarom wordt het verkeerde pad een catch-22.

De kern van het verkeerde pad is juist de illusie van gescheidenheid. Zodra je deze illusie gelooft, is de angst voor de dood je onvermijdelijke metgezel van dit geloof. Het verkeerde pad laat deze angst opkomen en belooft je daarna een ontsnapping aan de dood. Maar de enige ware ontsnapping is het besef dat die laatste vijand niet echt is, waardoor de dood zijn angel verliest.

Waarom is de dood niet echt? Zoals we zeggen in ‘The Art of Non-war’ is God het Oneindige en er kunnen geen scheidingen zijn in de oneindigheid. Dus wanneer jij beseft dat je een verlengstuk bent van een oneindige God, weet je ook dat je levensstroom, je bewuste zelf, gewoon niet kan sterven.

Maar waarom lijkt de illusie van de dood dan zo echt? Wat er eigenlijk gebeurt wanneer de Bewuste Jij de illusie van gescheidenheid accepteert, is NIET dat je bewuste zelf sterfelijk wordt, maar dat er een gescheiden zelf gecreëerd wordt, een zelf dat WEL sterfelijk is. Je bewuste zelf stapt nu in dat gescheiden zelf en ziet zodoende de wereld door het filter van het sterfelijke zelf en denkt dat het filter echt is. Het is zoiets als het aantrekken van een middeleeuws gevechtstuniek waardoor je de wereld ziet door een smalle spleet, je een zeer beperkt gezichtsveld gevend. Daarom gelooft de Bewuste Jij nu – of neemt waar – dat hij echt van God gescheiden is en daardoor het potentieel heeft te sterven. Omdat de Bewuste Jij zich identificeert met het sterfelijke zelf, en omdat het sterfelijke zelf KAN sterven, begint de Bewuste Jij te geloven dat hij kan sterven.

Deze angst voor de dood is onverdraaglijk en zodoende begint de Bewuste Jij naar een uitweg te zoeken. Zoals ik heb uitgelegd, is de enig echte uitweg ontwaken uit de illusie. Om dit echter te doen, moet de Bewuste Jij echter iets toegeven, namelijk dat het gevoel van gescheidenheid een illusie is, dat hij een sterfelijk zelf gecreëerd heeft en dat hij een fout gemaakt heeft door dit te doen. Om dit te doen, moet de Bewuste Jij bereid zijn eigen creatie – het monster van Frankenstein – te laten sterven.

Als je naar mensen op aarde kijkt, zie je dat sommigen liever sterven dan toegeven dat zij een fout hebben gemaakt. In feite zijn miljoenen mensen fysiek gestorven, omdat zij niet wilden toegeven dat zij diverse fouten hadden gemaakt. Maar waar ik het over heb, is dat de Bewuste Jij niet bereid kan zijn toe te geven dat hij een spirituele fout heeft gemaakt. Daarom gaat hij niet terug naar zijn spirituele leraar – die klaar staat om hem te helpen zich te bevrijden van de illusie zonder hem de schuld of een schuldgevoel te geven – zoals Maitreya gedetailleerd uitlegt in zijn boek.

Wanneer een levensstroom zich afkeert van zijn ware leraar, ziet hij geen manier waarop hij aan de angst voor de dood kan ontsnappen (omdat hij onderbewust weet dat er niet zo’n ontsnapping bestaat voor het gescheiden zelf). Dus wordt hij onvermijdelijk blootgesteld aan de verkeerde leraren – die de levensstroom beloven dat hij aan de dood kan ontsnappen zonder toe te hoeven geven dat hij een fout heeft gemaakt, zonder het sterfelijke zelf op te moeten geven dat ervoor zorgt dat de dood mogelijk lijkt. Met andere woorden, het verkeerde pad wordt gebaseerd op de belofte dat jij gered kunt worden zonder de illusie te overwinnen die het laat lijken alsof jij moet worden gered.

Begrijp je echt wat ik hier zeg? Het hele probleem is dat de Bewuste Jij dan naar de wereld kijkt vanuit het sterfelijke zelf. De vanzelfsprekende oplossing is dat de Bewuste Jij zich afscheidt van het sterfelijk zelf en hem laat sterven – waardoor de Bewuste Jij geboren wordt uit water en uit geest (Johannes 3:5). Het sterfelijke zelf kan NOOIT acceptabel worden in de ogen van God en daardoor kan hij nooit Gods koninkrijk ingaan, zoals ik beschreef in mijn parabel over het bruiloftsfeest (Matteüs 22:11). Maar het verkeerde pad geeft de belofte dat – door sommige processen op deze wereld – het sterfelijk zelf geaccepteerd kan worden en toegang kan krijgen tot het koninkrijk van God – je hoeft alleen maar de uiterlijke regels op te volgen die voorgeschreven worden door het verkeerde pad en dan moet God het sterfelijke zelf gewoon in het koninkrijk toelaten.

Je hebt misschien wel eens een modern wetenschapsmuseum bezocht en een demonstratie van de virtuele realiteit gezien. Iemand loopt op een leeg podium en zet een brilletje op. Wat iemand binnen het brilletje ziet, is een computersimulatie, maar die lijkt heel erg echt. Zodoende loopt iemand rond op het podium en is ervan overtuigd dat hij door een jungle loopt en slaat naar een pluimstaart of giftige slangen. Het publiek ziet de illusie op een scherm, maar ziet ook dat de persoon die het brilletje draagt, tegen niets aan het vechten is – zoals Don Quichot tegen de windmolens.

Planeet aarde is net een gigantische computersimulatie waarop iedereen die binnenkomt een brilletje van de mentale virtuele realiteit opzet. Maar omdat mensen de herinnering verliezen aan hoe de wereld eruit ziet zonder brilletje, groeien ze op met het geloof dat het perspectief op de wereld, geleverd door het brilletje, absoluut echt is. De taak van ieder individu is zichzelf te wekken uit de illusie en het brilletje af te zetten. Het doel van alle echte religies is mensen daarmee te helpen, terwijl het doel van alle verkeerde religies is mensen het spel zolang mogelijk te laten spelen.

Daarom zijn er een aantal religies gecreëerd om mensen dieper in die illusie te lokken. Hoe kun je zo’n verkeerde religie herkennen? Die hebben altijd bepaalde doctrines of overtuigingen die onfeilbaar of onbetwistbaar zijn, wat inhoudt dat je niet geacht wordt bepaalde fundamentele principes van die religie te betwijfelen. Om mensen ervan te weerhouden gevaarlijke vragen te stellen, zal een religie vaak een gedetailleerd wereldbeeld definiëren die het zeer gevaarlijk laat lijken om zulke ideeën te betwijfelen, één voorbeeld daarvan is de mogelijkheid om eeuwig in de hel te branden. Alsof iets wat gescheiden is van God, ooit eeuwig kan voortduren.

De bedoeling van deze op angst gebaseerde wereldbeeld is te voorkomen dat mensen juist die vragen gaan stellen die hen zouden kunnen helpen de virtuele realiteitsbril af te zetten en te ontwaken uit de collectieve illusie. Dus gecombineerd met de angst, hangt daar ook de wortel, de belofte dat het goede zal komen als jij de principes van de uiterlijke religie blijft onderschrijven. Dit is het patroon dat je in alle verkeerde religies terugziet – er zijn altijd een stok en een wortel.

De realiteit is dat de belofte die gegeven wordt door een religie in de buitenwereld net een wortel is die aan een stok voor de ezel hangt. Wanneer je ernaar toeloopt, duw je de wortel voor je uit. Als je sneller loopt, beweegt de wortel zich alleen sneller vooruit, maar zolang je in het basisprincipe gelooft, lijkt het jouw enige optie dat je sneller moet lopen, zodat je uiteindelijk de wortel inhaalt. En hoewel je hem nooit inhaalt, zal de overtuiging je zo bezig houden met de achtervolging dat je nooit tijd hebt een stap achteruit te doen en te vragen: “Waarom doe ik dit? Brengt het mij eigenlijk wel waar ik wil?”

Begrijp je echt wat ik hier zeg? Het gevoel dat jij gescheiden bent van Gods koninkrijk, is een illusie. Dit gevoel van gescheidenheid geeft aanleiding tot de volgende illusie dat jij, als jij maar iets doet op de wereld wat buiten Gods koninkrijk lijkt, tot het koninkrijk wordt toegelaten. Maar wat je ook doet of hoeveel je ook doet, een handeling die gebaseerd is op het gevoel van gescheidenheid – en de daarmee gepaard gaande angst voor de dood – kan je nooit helpen de gescheidenheid te boven te komen. Hoe meer je doet om verlost te worden, hoe meer jij de illusie versterkt dat jij gescheiden bent van God. Het ENIGE wat je bevrijd, is herkennen en TOEGEVEN dat de gescheidenheid onecht is en daardoor het sterfelijke zelf laat sterven.

Denken dat handelingen gebaseerd op de illusie van gescheidenheid tot jouw verlossing kunnen leiden, is aanleiding om de overtuiging te versterken dat een simpele daad in de buitenwereld – zoals gedoopt worden in een christelijke kerk, mij verklaren als je Heer en Verlosser of een miljoen andere van zulke leuzen – je verlossing ‘koopt’. In werkelijkheid wordt dit hele bewustzijn gebaseerd op de illusie van gescheidenheid. Het zegt dat er een god ver weg is en door deze god te plezieren – door hem iets te geven wat hij blijkbaar nodig heeft en wil van menselijke wezens – zal hij je toelaten in het ver verwijderde koninkrijk – na je dood.

De ware verlossing die ik 2000 jaar geleden gepredikt heb, was dat God niet ver weg is en hoeveel aardse handelingen je ook verricht, kunnen de weg naar de hemel niet kopen. Daarom zei ik tegen mensen dat tenzij hun rechtvaardigheid die van de Schriftgeleerden en farizeeërs overtrof – die dachten dat zij hun verlossing hadden gekocht door naleving in de buitenwereld – je het koninkrijk niet zou binnengaan (Matteüs 5:20). Wat ik bedoelde was dat je moet stoppen met denken dat het koninkrijk komt door het naleven van een religie in de buitenwereld. Je moet ontdekken dat het koninkrijk binnenin jou is, omdat het alleen gebeurt door een verandering in bewustzijn.

Daarom ging ik – nadat mijn eigen ervaring van gewekt worden bij mijn doop door Johannes – erop uit en preekte dat het koninkrijk van God nabij is (Matteüs 3:2, 4:7, 10:7), wat inhoudt dat je het nu op aarde kunt bereiken in plaats van te moeten wachten op een toekomst ver weg die nooit komt. Ik zei in principe dat je het koninkrijk pas vindt als jij beseft dat je er nooit van gescheiden was, omdat het hier is, NU op dit moment.

Maar zoals je aan mijn leven ziet, is de illusie van het verkeerde pad zeer verleidelijk en veel mensen zijn zo vast overtuigd van die realiteit dat zij totaal weigeren de misvatting van het uiterlijke pad en de realiteit van het innerlijke pad toe te geven. Daarom schreeuwden zij tegen mij en beschuldigden ze mij ervan de duivel te zijn, zoals vele christelijke stromingen zich verzetten tegen deze verhandeling als zij hem ooit zouden lezen.

We hebben nu de fundering gelegd om te begrijpen waarom het doodsbewustzijn sommige mensen het verlangen geeft te sterven, om op te houden met bestaan, niet meer bewust te zijn. We kunnen ook uitleggen waarom mensen die gevangenzitten in deze bewustzijnsstaat het leven zien als een nooit eindigende aaneenschakeling van spanningen en lijden en het gevoel dat het geen zin heeft en dat hun enige ontsnapping de dood is – wat hen ertoe aanzet om naar de spirituele dood te verlangen. We kunnen ook een dieper inzicht krijgen van hoe dit in Moeder Teresa’s leven werd uitvergroot.

Laat ons kijken naar wat er gebeurt met een levensstroom die voor de eerste keer incarneert in een katholieke cultuur. De persoon groeit op zonder kritiek op het katholieke wereldbeeld en gelooft zodoende dat als hij de leerstellingen en de praktijk van de kerk toepast, hij gegarandeerd in de hemel komt na dit leven. De persoon sterft dan en de levensstroom stijgt op naar het spirituele rijk waar hij geconfronteerd wordt met de onbetwistbare waarheid dat hij niet klaar is de hemel binnen te gaan, maar moet reïncarneren op aarde om zijn bewustzijn verder te zuiveren.

Een levensstroom kan meerdere keren door dit proces gaan en in principe twee richtingen opgaan. Sommigen eindigen met boos worden op het christendom, een specifieke kerk of alle religies, wat verklaart waarom veel mensen op de wereld van vandaag vijandig staan ten opzichte van de georganiseerde religie. Zij hebben vele levens geloofd in de belofte die door zo’n religie gedaan is, hebben de leugen ervaren en hebben daar nog een paar herinneringen aan.

Het kan misschien lijken of deze levensstromen gevangenzitten in boosheid, en hoewel dit voor sommigen van hen zo is, is deze periode eigenlijk de voorloper om de illusie te boven te komen die wordt gepresenteerd door de onechte religie, namelijk de bereidheid te onderzoeken wat de religie bepaalt als onbetwistbaar. De kneep zit hem natuurlijk hierin dat die levensstromen om echt vrij te worden, de verantwoordelijkheid moeten nemen voor zichzelf en zich moeten realiseren dat zij in plaats van de religie de schuld te geven, de balk uit hun eigen oog moeten verwijderen – de illusie van gescheidenheid. Een wereldbeeld aannemen dat Gods bestaan ontkent, zoals het wetenschappelijk materialisme, zal dit doel niet bereiken.

Een andere reactie is dat een levensstroom opnieuw incarneert in een lichaam zonder bereid te zijn de basisillusie van het verkeerde pad te onderzoeken. Hij incarneert vaak opnieuw in dezelfde of ongeveer dezelfde cultuur om opnieuw een kans te krijgen om die illusie te overwinnen. Dit kan vele levens doorgaan en sommigen raken daadwerkelijk gevangen in het spel dat ik zojuist beschreef. Zij denken dat om uiteindelijk gered te worden, zij zich gewoon ijveriger moeten toeleggen op het naleven van de religie in de buitenwereld en bij elke incarnatie wordt hun streven verbetener.

Uiteindelijk kan een levensstroom beginnen zich te bevrijden uit deze illusie en sommigen zullen dan het verlangen ontwikkelen terug te gaan naar de aarde om anderen te demonstreren dat het mogelijk is deze illusie te ontstijgen, zonder negatief ten opzichte van God of ware spiritualiteit te worden. Dit was het geval bij Moeder Teresa en vele andere volwassen levensstromen die nu geïncarneerd zijn met de bedoeling het echte innerlijke pad te demonstreren. Dus om dit te doen, zal een levensstroom met opzet incarneren om het doodsbewustzijn in de extremere vormen daarvan aan te nemen. Wat is de meest extreme uitkomst van het doodsbewustzijn?

Het verkeerde pad geeft de belofte dat jij, als je iets op deze wereld doet, gegarandeerd toegang tot de hemel krijgt. Dus wat gebeurt er wanneer een levensstroom deze belofte gelooft en ervaart dat die niet bewaarheid werd? Nu, de verkeerde leraren hebben hierop geanticipeerd en hebben zodoende een zeer gedetailleerd stel illusies gecreëerd die bedacht zijn om het allemaal jouw schuld te laten lijken. Met andere woorden, als je de wortel die voor je neus hangt niet te pakken krijgt, kwam dat omdat JIJ iets niet goed deed, jij liep niet hard genoeg.

Als de levensstroom hierin gelooft – wat hij MOET doen, zolang hij niet bereid is toe te geven dat hij een fout gemaakt heeft door de belofte van verlossing op te volgen zonder het sterfelijke zelf op te geven – zal hij een neerwaartse spiraal ingaan waardoor zijn leven steeds verbetener wordt. Met andere woorden, als een levensstroom de illusie van gescheidenheid zelf niet in twijfel trekt, MOET hij verlossing blijven zoeken op basis van deze illusie, dus geloven dat hij gewoon meer van hetzelfde moet doen om uiteindelijk gered te zijn. Veel mensen worden geboren met een gebrek aan eigenwaarde of worden op verschillende manieren gedreven te streven naar een doel dat nooit bereikt wordt. Met andere woorden, hun leven wordt opgeslokt door een onmogelijke zoektocht. Wat Albert Einstein de waanzin die mensen ertoe aanzet hetzelfde te blijven doen en ondertussen te geloven dat ze op een dag een ander resultaat krijgen, noemde.

Het zou nu mogelijk moeten zijn te zien dat zolang jij in die neerwaartse spiraal, een zichzelf versterkende spiraal, blijft, je leven steeds meer beheerst wordt door spanningen en conflicten. Je leven wordt meer en meer een gevecht, wat onvermijdelijk leidt tot verschillende soorten van spiritueel lijden evenals psychische problemen. Je bewuste zelf zal onvermijdelijk de nutteloosheid van deze zoektocht gaan voelen, maar zolang hij weigert zijn basisovertuigingen te betwijfelen, lijkt het alsof er geen uitweg uit het lijden is.

Daardoor begint een levensstroom het gevoel te krijgen dat hij vastzit in een nooit eindigende spiraal van lijden die door een of andere kracht van buiten wordt opgelegd, hetzij een boze god, of de duivel. Zo’n levensstroom kan gemakkelijk het verlangen ontwikkelen dit lijden te stoppen door een definitieve vorm van spirituele dood dat het ophouden van het bestaan veroorzaakt, het uitroeien van zelfbewustzijn. Gods ultieme geschenk van zelfbewustzijn – de Schepper die zijn eigen bewustzijn deelt met jou – wordt nu gezien als de allergrootste vloek. De verkeerde leraren zullen in hun vuistje lachen.

Hoe kan een levensstroom aan deze doodsspiraal ontsnappen? Alleen door te herkennen en toe te geven dat de gehele spiraal op illusies wordt gebaseerd – laag na laag van met elkaar verweven illusies. Het gevoel van gescheidenheid is een illusie. Het concept dat je iets moet doen op deze wereld om toegang tot Gods koninkrijk te krijgen, is een illusie. Het concept dat je, als jij het doel niet bereikt, harder moet rennen, is een illusie.

Het probleem is dat je om deze illusie te overwinnen, bereid moet zijn het verkeerde geloof dat de illusie schept te onderzoeken – waardoor je de tegenspraken gaat zien die in elk wereldbeeld dat wordt gebaseerd op het doodsbewustzijn, wordt ingebouwd. Met andere woorden, je moet bereid zijn alles te onderzoeken en je moet bereid zijn de tegenstrijdigheden in jouw wereldbeeld te erkennen – de balk in je eigen oog te zien. Een levensstroom die gevangenzit in de spiraal verzet zich er vaak tegen, zoals je duidelijk bij Moeder Teresa ziet. Het doodsbewustzijn is een zeer slimme en uitgebreide poging om een gevangenis te creëren zonder uitgang.

Denk eens na over de volgende bewering van Moeder Teresa:

Wanneer ik iemand zie die verdrietig is, denk ik altijd, ze weigert Jezus iets. (blz. 33)

Als Moeder Teresa bereid was geweest te kijken naar haar eigen tegenstrijdigheden, dan had zij een aha-ervaring gekregen die haar in staat had gesteld te zien dat de voorgaande bewering haar eigen innerlijke duisternis verklaart. Waarom leed zij? Omdat zij mij iets weigerde. Wat weigerde zij? Ze weigerde alles te onderzoeken, dus weigerde ze de Levende Christus te volgen – die ze in haar hart had ervaren – maar intussen vasthield aan het katholieke beeld van de lijdende ‘Christus’ aan het kruis.

De gevangenis van de dood is zo bestand tegen ontsnapping dat hij, wanneer een levensstroom die gevangenzit in de spiraal van lijden, het echte pad gepresenteerd krijgt, altijd een ‘waterdicht’ argument kan vinden om dat af te wijzen. Dat kan zijn dat het van de duivel komt of dat het overweldigend lijkt het pad te volgen. In feite hebben veel mensen de echte leringen van de geascendeerde meesters gevonden en hebben ze die in nog een competitie veranderd, waardoor het lijkt dat ze steeds harder moeten rennen om te ascenderen.

Er zijn twee potentiële uitkomsten. Eén is dat je de omslag in bewustzijn maakt en de leugen van het verkeerde pad en de realiteit van het echte pad ‘begrijpt’. Je ziet dan dat het echte pad NIET een vervolg van het lijden van het verkeerde pad is. In plaats daarvan krijg je in toenemende mate grotere bevrijding van alle menselijke lasten en dus ervaar je in toenemende mate meer vreugde en vrede. Het echte pad is NIET een zaak van harder rennen, maar een stap achteruit doen en de illusie opgeven die de mensen laat rennen – zonder te zien dat ze wegrennen van God in plaats van naar God toe. Niet door je vast te houden aan de dingen van deze wereld kom je in de hemel, maar door ALLE dingen op deze wereld los te laten.

Het verkeerde pad heeft een uitgebreide illusie gecreëerd dat jij, door toe te geven dat je een fout gemaakt hebt, door God wordt veroordeeld of schuld of schaamte zou moeten voelen. De realiteit is dat jij, wanneer je echt toegeeft dat je een fout gemaakt hebt, ogenblikkelijk bevrijd bent van het bewustzijn dat door de fout is gecreëerd– inclusief de angst, boosheid, schuld, schaamte en gebrek aan eigenwaarde die ontstaat uit de illusie van gescheidenheid. God wil NIET dat jij je schuldig voelt, omdat je een fout gemaakt hebt, God wil alleen maar dat je het bewustzijn van gescheidenheid ontstijgt dat de fundering is voor al deze fouten.

Begrijp je wat ik zeg? Het doodsbewustzijn laat het lijken alsof jij je gewoon niet kunt bevrijden van een fout door die toe te geven en het bewustzijn van de fouten op te geven. Nee, nee, dat is al te gemakkelijk. In plaats daarvan moet je door een uitgebreid ritueel om je te bevrijden van de ‘zonde’ van je fout, inclusief het ervaren van onuitgesproken lijden voor God jou uiteindelijk je zonden vergeeft. De realiteit is dat God je ogenblikkelijk je zonde vergeeft op het moment dat jij het bewustzijn van gescheidenheid achterlaat. Je hebt misschien nog steeds karma dat in evenwicht moet worden gebracht, maar dat kan gedaan worden zonder enig gevoel van schuld of schaamte – dus zonder lijden.
Het verkeerde pad zegt dat je niet vrij kunt zijn tot op een moment in de verre toekomst. Het echte pad zegt dat je NU op dit moment vrij kunt zijn, omdat het koninkrijk van God nabij is!

Wat gebeurt er met degenen die het verkeerde pad niet kunnen achterlaten en het echte pad niet accepteren? Nu, de realiteit is dat je eigenlijk ook naar eenzijn kunt terugkeren door het verkeerde pad te volgen!

Aan het eind moet je op het punt komen van jezelf volledig aan God overgeven, wat betekent dat je het sterfelijke zelf opgeeft. Dus de enige vraag is wat voor soort ervaringen – zelf gecreëerde ervaringen – een levensstroom moet doormaken om dat punt van totale overgave te bereiken. Sommigen kunnen op dat punt komen door het pad van de echte leraren te volgen, terwijl anderen het pad moeten volgen door te handelen volgens de illusies van het verkeerde pad tot zij een breekpunt bereiken en gewoon niet meer in die illusies kunnen geloven.

Vanuit dit oogpunt kan iemand denken dat wij, die de echte leraren zijn, achterover kunnen leunen en simpel de levensstromen elk willekeurig pad laten bewandelen dat zij kiezen. Wij doen dit echter niet, omdat wij heel duidelijk zien dat een levensstroom op het verkeerde pad vaak door bijna onpeilbare diepten van lijden heen moet voor hij uiteindelijk dit pad opgeeft en het uitschreeuwt om bevrijding daarvan. Vanuit dit perspectief zie je dat sommige mensen door ongelooflijke extremen willen gaan om hun overtuigingen over het verkeerde pad te verdedigen, meestal – bijna – ondraaglijk lijden veroorzaken voor zichzelf en degenen om hen heen.

Ik kwam naar deze wereld om mensen dit lijden te besparen – daarom zei ik dat ik gekomen ben om mensen het leven te geven en dat in haar volheid. Natuurlijk er zit ook een reëel risico aan vast dat degenen die het verkeerde pad volgen, eindigen op het punt dat ze daadwerkelijk de spirituele dood verwelkomen en daardoor NIET in staat zijn het gescheiden zelf op te geven, en in plaats daarvan er de voorkeur aan geven om ermee te sterven en beëindiging van individueel gewaarzijn te ervaren.

Als je naar het leven van Moeder Teresa kijkt, zie je dat zij één van de meer extreme uitdrukkingsvormen van het verkeerde pad aannam, namelijk het hele concept van de Via Dolorosa, het concept dat je door lijden moet gaan om gered te worden – in feite dat God en Christus van je eisen dat je dit doet.

Zoals ik in de laatste verhandeling heb gezegd, heeft de katholieke kerk nooit het echte pad vertegenwoordigd. Als je kijkt naar het katholieke geloof in het delen van het lijden van Christus, vraag jij je misschien af waar het vandaan kwam. Maar het zou duidelijk moeten zijn voor degenen die de Bijbel lezen dat het niet van mij afkwam, noch van de vroege christenen.

Volgens Moeder Teresa’s geloof – en het geloof van vele katholieken, inclusief sommigen die als heilige beschouwd worden in de kerk – was het meest belangrijke aspect van mijn leven en missie mijn lijden aan het kruis. Daardoor richten zij zich op de gekruisigde Jezus en het geloof dat mijn lijden en het vergieten van mijn bloed het offer was dat betaalde voor de zonden van de mensheid. Dit heeft ervoor gezorgd dat velen geloven dat als zij lijden, dit komt omdat zij mijn passie delen en dat hun lijden, ofwel mijn lijden zal verlichten, of dezelfde functie heeft om levensstromen voor God te ‘kopen’.

Nu, wij kunnen een lange discussie beginnen over waar dit geloof vandaan kwam, maar mijn punt is onmiddellijk dat mijn vroege volgelingen niet rondliepen en tegen elkaar gezegd hebben: “Christus werd gekruisigd en hij leed voor onze zonden!” Nee, zij liepen rond en zeiden tegen elkaar: “Christus is opgestaan!”

Mijn vroege volgelingen begrepen dat het niet echt belangrijk was, of ik gekruisigd werd. Wat WEL belangrijk was, is dat ik weer opstond na mijn dood aan het kruis en zodoende het potentieel demonstreerde dat iedereen niet gewoon de dood, maar het doodsbewustzijn zelf, moet overwinnen. Het kruis staat symbool voor het bewustzijn van gescheidenheid dat ervoor zorgt dat mensen gevangenzitten in een strakke positie die lijden veroorzaakt. Mijn opstanding is een symbool van het potentieel van mensen om het kruis te ontstijgen door de geest op te geven van het sterfelijke zelf.

Waarom ging dit besef verloren? Omdat het christendom werd overgenomen door degenen die zo vastzaten in het doodsbewustzijn dat zij het rotsvaste geloof in de externe God niet konden loslaten, die één of andere vorm van compensatie vereist, offers of betaling om je de hemel in te laten gaan. Waarom konden zij dit niet loslaten? Omdat zij de droom niet wilden loslaten dat het sterfelijke zelf op een of andere manier acceptabel kan zijn voor God en dan kunnen zij gered worden zonder het sterfelijke zelf te laten sterven.

Het psychologische effect was, dat zelfs mijn voorbeeld van de dood overwinnen, verdraaid werd en veranderd werd in een pad dat de mogelijkheid bood je weg naar de hemel te kopen door te delen in mijn lijden, mijn passie aan het kruis. Je zou kunnen zeggen dat dit een begrijpelijk geloof was gezien het fysieke lijden dat mensen tijdens de middeleeuwen en daarvoor hebben ervaren, maar wat kwam het eerst – de kip of het ei?

Wanneer je beseft dat het universum een spiegel is, zie je dat door te focussen op het lijden, mensen meer lijden opriepen, wat een zichzelf versterkende spiraal werd. Het was de bedoeling dat mijn leringen dit zouden voorkomen, maar in plaats daarvan versnelden de verdraaide versies van mijn leringen feitelijk de spiraal en maakten het moeilijker voor mensen om eraan te ontsnappen. Daarom is de enige uitweg voor veel mensen, al het geloof in het christendom uit te bannen en in plaats daarvan zich te richten op de wetenschap voor een minder beperkt wereldbeeld.

Dus de bewering dat de lijdensweg eigenlijk het ware pad van Christus is, laat zien dat men totaal niet begrijpt waar het in mijn missie om gaat.

Dat gezegd hebbende, wij, de geascendeerde meesters, geven echter nooit een levensstroom op. Hoe diep mensen ook wegzinken in het dualiteitsbewustzijn, wij proberen hen altijd aan te bieden wat – met hun huidige niveau van bewustzijn – een uitvoerbare uitweg lijkt te zijn. En als mensen vastzitten in het geloof dat zij moeten lijden en zich opofferen om gered te worden, proberen wij nog steeds hen te helpen. In veel gevallen is de ENIGE manier waarop we hen echter kunnen helpen, door hen feitelijk aan te moedigen zo extreem de lijdensweg te nemen dat zij uiteindelijk doorbreken en de onechtheid van alles inzien. We moeten de onaantrekkelijke optie kiezen om te proberen mensen zo snel mogelijk op het breekpunt te brengen om hun lijden te bekorten.

Neem de volgende opmerking die Moeder Teresa maakte tegen één van haar superieuren, toen zij probeerde hem te overtuigen van de oprechtheid van haar missie:

…geeft de Goede God deze verlangens en is het dan niet de bedoeling ze uit te laten komen? (blz. 94)

Moeder Teresa redeneert op een manier zoals veel andere religieuze mensen, wanneer zij het gevoel hebben dat zij een soort hogere richting voor hun leven ontvangen hebben. Zij interpreteren de aanwijzingen met hun huidige bewustzijnsstaat en nemen aan dat hun interpretatie volledig accuraat is. Dus, als zij geloven dat zij een echte aanwijzing hebben ontvangen, MOETEN zij geloven dat de aanwijzing werd gegeven met de bedoeling die er beweerd wordt. Zij kunnen geen denkbeeld vormen van de mogelijkheid dat de aanwijzing werd gegeven om Gods allerhoogste doel te bereiken, die is: alle levensstromen bevrijden van de illusies van de dood. Zodoende is het heel goed mogelijk – en veel meer gebruikelijk dan de meeste spirituele mensen bereid zijn toe te geven – dat mensen een hogere aanwijzing ontvangen die NIET letterlijk bedoeld wordt. En als de aanwijzing letterlijk genomen WORDT, zal het de mensen feitelijk verder in de catch-22 duwen die hen hopelijk zo snel mogelijk bij het punt van overgave zal brengen.

Wanneer je het pad begint te volgen je verlossing te zoeken door die te kopen, zet jij jezelf in een mentaal kader. Je overtuigingen dat door dingen in de buitenwereld te doen jij God ertoe ‘dwingt’ jou in zijn koninkrijk te laten, vormen de zijden van het kader. En hoe meer jij probeert te duwen om je van jouw verlossing te verzekeren, hoe meer jij dat kader sluit. Je komt op het breekpunt wanneer het kader zo nauw is geworden dat jij je niet meer kunt bewegen en dan hopelijk om bevrijding schreeuwt, in het besef dat er een betere manier moet zijn.

Nu, je moet begrijpen dat als een levensstroom echt vast zit in het doodsbewustzijn, de wet van vrije wil zal voorkomen dat wij iets doen om deze levensstroom te helpen. Maar wanneer een levensstroom dit bewustzijn heeft aangenomen als onderdeel van zijn missie – zoals Moeder Teresa gedaan heeft – zijn we bevoegd om aan de verlangens van de hogere geest van die levensstroom te voldoen, zelfs wanneer de dagelijkse denkgeest het gewaarzijn daarvan heeft verloren. Daardoor kunnen we inderdaad zulke mensen een zetje geven om hen op het punt van overgave te brengen, die de echte sleutel vormt voor hun missie – als zij het accepteren en zich daadwerkelijk overgeven.

Ik weet heel goed dat deze concepten niet voor degenen zijn die pas op het spirituele pad zijn. Maar houd in het achterhoofd dat zij gegeven worden om degenen te helpen die belast worden door het doodsbewustzijn. Mijn doel is jullie te laten zien dat de essentie van het doodsbewustzijn is dat je denkt dat er iets is dat je gewoon niet kunt onderzoeken. Maar de sleutel tot bevrijding van het doodsbewustzijn is datgene te onderzoeken wat zegt dat je het niet moet onderzoeken. alléén door dit te doen, doorzie jij de illusie die je gevangenhoudt in een mentale gevangenis die totaal onecht is!

Neem, als voorbeeld van het soort catch-22 situaties die je moet overwinnen, de volgende belofte van Moeder Teresa eens in overweging:

Ik heb God een belofte gedaan, bindend onder (de pijn van) doodszonde, God alles te geven wat hij kan vragen, “Hem niets te weigeren.” (blz. 29)

Deze belofte die vroeg in haar leven werd gedaan, was een belangrijke factor die haar totale overgave aan God heeft belet, inclusief het opgeven van haar dualistische beeld van de god ver weg. Er zijn veel dingen fout met het bewustzijn achter deze belofte, maar laat me een paar naar voren brengen die het meest relevant zijn voor deze bespreking:

  • Ze wordt gebaseerd op de visie van God als extern wezen die eisen aan je stelt die je misschien wel niet wilt opvolgen met je dagelijkse denkgeest. Wanneer je de illusie van de externe God ontstijgt, zie je dat ‘Gods wil’ synoniem staat voor de wil van jouw hogere wezen. Er is geen extern wezen dat probeert zijn wil aan jou op te dringen. Het is je eigen hogere wezen dat probeert jou te helpen om te doen wat je besloot te doen voordat je incarneerde en verblind werd door het collectieve bewustzijn op aarde.
  • Waarom zou je de behoefte voelen zo’n belofte te doen? Omdat jij je nog niet volledig aan God had overgegeven en daardoor ben je bang dat je misschien de externe God iets weigert wat hij eist. Dus je doet een belofte om jezelf bang te maken om de externe God nooit iets te weigeren. Wanneer jij je volledig overgeeft aan God, geef je ook de illusie van de externe God op en daardoor volg je spontaan ‘Gods wil’ op, omdat jij wel weet dat het je eigen hogere wil is. Dus, je hoeft niet zo’n belofte te doen.
  • Alleen het sterfelijk zelf kan weerstand bieden aan je eigen hogere wil, dus als je bang bent dat je misschien weerstand biedt, bewijst het dat jij je sterfelijke zelf niet hebt opgegeven. Moeder Teresa geloofde dat door deze belofte te doen, zij zich volledig had overgegeven aan God, maar de belofte zelf bewijst dat zij het sterfelijke zelf en het ingebouwde geloof ervan in de externe God niet volledig had opgegeven.
  • Niet alleen ziet dit bewustzijn God als de externe God, het denkt zelfs de baas te zijn over die God. Wat Moeder Teresa tussen de regels door zei, is dat zij dacht dat ze God kon dwingen haar naar de hel te sturen als zij God iets weigerde. Dit is het extreme resultaat van het doodsbewustzijn, waarin wezens zo verblind zijn door hoogmoed dat zij denken dat wat zij doen, gebaseerd op het doodsbewustzijn, daadwerkelijk enig effect op God heeft. Maar God laat niet met zich spotten en houdt geen rekening met personen. Niets wat het doodsbewustzijn ooit zou kunnen doen, kan God aantasten. Wat onecht is, kan niets aantasten wat echt is.
  • Het overtuigingen achter deze gelofte lieten Moeder Teresa denken dat wat zij ook voelde dat God van haar eiste, zij daaraan moest voldoen om doodszonde te vermijden. Maar veel van wat God van haar eiste, was bedacht om haar in de hoek te duwen waarin zij eindelijk nee zou zeggen en haar gehele beeld van de externe God, haar overtuiging om verlossing te kopen door te lijden, en het verkeerde pad zelf gaan onderzoeken.

Deze vragen kwamen in haar hoofd op:

Waar werk ik zo hard voor? Als er geen God is – kan er geen ziel zijn. – Als er geen ziel is behalve Jezus – bent U ook niet echt. (blz. 192-193)

Mijn hele leven lijkt zo tegenstrijdig. Ik help zielen – om waar naartoe te gaan? – Waarom dit alles? (blz. 210)

Maar in plaats van deze gedachten te erkennen als afkomstig van haar hogere zelf, wees zij ze af als afkomstig van de duivel.
In werkelijkheid is zonde het bewustzijn van gescheidenheid, het doodsbewustzijn. Begrijp je wat ik zeg? Zonde is geen handeling die jij verricht. Een handeling creëert gewoon een reactie in de vorm van energie van een verkeerde kwaliteit of karma. Je moet die terugbetalen, maar het proces eist niet van je dat jij je schuldig voelt of dat jij je moet afscheiden van God. Zonde IS het gevoel van gescheidenheid van God, want deze bewustzijnsstaat – en alleen deze bewustzijnsstaat – houdt je buiten Gods koninkrijk.

Niets wat jij kunt doen, terwijl je in het doodsbewustzijn bent, kan je van jouw verlossing verzekeren. De ENIGE weg naar verlossing is je compleet scheiden van het doodsbewustzijn, wat alléén gedaan kan worden door alle aspecten van dit bewustzijn op te geven, inclusief de overtuiging dat je aan bepaalde wereldlijke voorwaarden moet voldoen om je verlossing te kopen. Zodoende hield Moeder Teresa’s dualistische concept van zonde en terugbetalen door lijden haar feitelijk vijftig jaar buiten het koninkrijk van God, terwijl het mijn wens voor haar was dat zij de hele tijd in het koninkrijk zou zijn en dit demonstreerde aan anderen.

Wat is mijn punt voor deze lange verhandeling? Als jij één van de mensen bent die geworsteld heeft met het doodsbewustzijn, dan hoop ik dat je eindelijk het bewuste besef krijgt dat AL je moeilijkheden veroorzaakt zijn door het feit dat er iets is wat je niet hebt opgegeven. En de reden dat jij het niet hebt opgegeven, is dat je bepaalde overtuigingen niet hebt onderzocht – juist omdat deze overtuigingen op zo’n manier bedacht zijn dat ze voorkomen dat jij ze onderzoekt.

Dus wat je moet doen om eindelijk te ontsnappen aan deze tredmolen van voortdurende pijn en lijden, is het onbetwistbare onderzoeken en opgeven wat zeker illusies zijn. Wat er echt gebeurd is, is dat de prins van deze wereld de mensen heeft laten geloven dat zij om bevrijd te worden uit het doodsbewustzijn aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen. Toch worden deze voorwaarden bepaald door het doodsbewustzijn en daardoor kun je zolang jij gelooft in hun realiteit, niet ontsnappen aan dit bewustzijn.

De ENIGE uitweg is ALLE voorwaarden op te geven door je te realiseren dat Gods liefde voor JOU absoluut onvoorwaardelijk is. Waarom? God heeft je lief als zichzelf omdat je hem zelf BENT, jij bent een verlengstuk van het wezen van de Schepper en niets wat jij op deze wereld doet, kan dat feit ooit veranderen. De prins van deze wereld wil je laten geloven dat wat jij in het verleden hebt gedaan de realiteit heeft veranderd van wie jij bent, maar dat is niet waar. Je moet alle aspecten van deze illusie opgeven, tot je op het punt van totale overgave komt, waarop de prins van deze wereld niets bij jou vindt. Op dat moment is de Christus in jou opgestaan en ben je in staat de wereld te verkondigen: “Hij is opgestaan!” – je kent de echte betekenis van deze bewering.

Je kunt dat nu doen als je wilt!

Als je het absoluut noodzakelijk vindt te wachten tot een niet nader te bepalen tijdstip in de toekomst, dan kan ik alleen maar jouw keus accepteren. Echter, kom later niet bij me en zeg dat ik geen moeite heb gedaan om jou het lijden te besparen dat ligt tussen nu en je toekomstige ontwaken.

***

Laat ik tenslotte reageren op de volgende vraag hierboven: “Nu weet ik niet of dit mijn eigen bewustzijn is, of dat ik iets heb opgepikt uit het collectieve bewustzijn.”

Laat mij je een manier geven om te evalueren of je één van de wezens bent die gevangenzit in het doodsbewustzijn, of dat je vrijwillig hebt aangeboden het aan te nemen om anderen te helpen. De sleutel is je identificatieniveau.

Mensen die vast zitten in het doodsbewustzijn zijn meestal zeer terughoudend om hun basale aannames te onderzoeken en hebben het gevoel dat zij het beter weten dan anderen, zelfs beter dan de echte spirituele leraren – in sommige gevallen zelfs beter dan God. Dit zijn de mensen die dit zullen lezen en die onmiddellijk gaan ontrafelen wat ik gezegd heb, het interpreteren volgens de overtuigingen waarvan zij denken dat ze onfeilbaar zijn en die ze daarom niet hoeven te onderzoeken. Met andere woorden, sommigen zijn bang om het doodsbewustzijn te onderzoeken, maar degenen die er het meest in gevangenzitten, zijn degenen die – uit spirituele hoogmoed – denken dat zij hun overtuigingen niet hoeven te onderzoeken, omdat zij er volledig van overtuigd zijn dat zij geen ongelijk kunnen hebben.

Degenen die slechts het doodsbewustzijn op zich hebben genomen, zijn degenen die veel milder en bescheidener zijn, en daardoor meer bereid te overwegen of zij het mis kunnen hebben, of iets moeten leren. Dus al je bereid bent toe te geven dat je beïnvloed bent door het doodsbewustzijn, is het een goed teken dat je het, óf hebt aangenomen, óf goed op weg bent het te overwinnen.

In essentie werd geen enkel wezen ooit gecreëerd in het doodsbewustzijn, dus alle wezens hebben het aangenomen. Maar sommigen namen het echter in een hoger rijk op zich en zijn er dus meer mee geïdentificeerd dan degenen die het hier op aarde hebben aangenomen. Dus door het feit dat je de vraag stelt, bewijs je dat het iets is dat je het op je hebt genomen om op aarde te laten zien hoe je het overwint. Dus ga door met het te overwinnen, zodat je aan jouw verlangen kunt voldoen anderen te helpen hetzelfde te doen!

Vanzelfsprekend heeft deze lering betrekking op veel van degenen die deze website al een tijdje bestuderen – ongeacht of je een of ander aspect van dualiteit hebt aangenomen. Veel van jullie hebben al oprechte pogingen gedaan om je karma in balans te brengen en je psychische problemen op te lossen. Jullie zijn klaar om te ontwaken uit de illusies van het doodsbewustzijn – om de laatste ketenen gewoon af te werpen. Alles wat tussen jou en overwinning instaat, is een laatste handeling van totale overgave – jou te bevrijden om aan je echte missie te beginnen. Dus laat ons allen samen hogerop komen en het bedrog benoemen van degenen die zich als de echte leraren van de mensheid afschilderen, maar van binnen zijn als gewitte graftombes die de botten van dode mensen bevatten.

Wij moeten nog andere werelden veroveren – maar laten we met deze beginnen.