Een nieuw identiteitsgevoel accepteren als zoon of dochter van God

ONDERWERPEN: Jezus door God verlaten – kruisiging als symbool – mensen kunnen nar het Christusbewustzijn opstijgen – een nieuw identiteitsgevoel opbouwen – jezelf accepteren als individualisatie van God – de illusie dat je zonder God kunt handelen – het meest subtiele identiteitsgevoel opgeven

Vraag: Ik heb twee versies gehoord van wat er aan het kruis gezegd werd. De ene is: “Waarom hebt gij mij verlaten.” De tweede is dat dit een vergissing was. Welke is correct? Als je het wel gezegd hebt, waarom dan? En als je het niet gezegd hebt, wat werd er dan gezegd?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

In feite sprak ik de woorden wel ongeveer uit zoals in de Bijbelse quote: “Mijn God, mijn God, waarom hebt ge mij verlaten?” Er zijn mensen die het moeilijk te accepteren vinden dat ik mij door God in de steek gelaten zou hebben gevoeld. Ze zijn gaan geloven dat ik de enige Zoon van God was of dat ik de geïncarneerde God was en zodoende op de een of andere manier volmaakt was. Als ik de geïncarneerde God was, hoe zou ik me dan ooit door mezelf in de steek gelaten hebben kunnen voelen? Als ik de enige Zoon van God was en dus volmaakt, hoe had ik dan ooit kunnen voelen dat de Vader mij in de steek had gelaten?

Deze ideeën worden gebaseerd op gebrek aan inzicht in mijn echte missie. Ik kwam niet naar de aarde om te tonen dat God volmaakt is en mensen onvolmaakt (waarom iets wat zo duidelijk is aantonen?). Ik kwam het pad aantonen waarmee onvolmaakte mensen naar de volmaaktheid van het Christusbewustzijn kunnen stijgen.

Het is de bedoeling dat die hele episode van mijn leven en kruisiging wordt gezien als symbolische illustratie van het proces om van de lagere bewustzijnsstaat naar het Christusbewustzijn op te stijgen. Een integraal onderdeel van dit proces, zoals ik overal op de website uitleg, is dat je jouw verkeerde identiteitsgevoel als sterfelijk menselijk wezen moet loslaten en een nieuw identiteitsgevoel accepteren als zoon of dochter van God.

Naarmate je het spirituele pad bewandelt, begin je geleidelijk een gevoel van contact op te bouwen met je Christuszelf. Door je Christuszelf krijg je ook contact met hemelse wezens, leden van de geascendeerde meesters, die dienen om je te assisteren op je spirituele pad. Tijdens dit proces is het gemakkelijk om op deze leraren te gaan vertrouwen en hen als vanzelfsprekend te nemen. Dit is niet beslist fout, maar uiteindelijk moet de levensstroom in staat zijn om de laatste stappen van het pad alleen te doen zonder hulp van een bron van buiten.

De basiswet van het universum is de Wet van Vrije Wil. Om volledig het lagere bewustzijn te ontstijgen en het koninkrijk der hemelen binnen te gaan, dat het Christusbewustzijn is, moet je een volledig vrije beslissing nemen om die laatste stap te zetten. Om die laatste stap te nemen, moet je al je gehechtheden aan de lagere bewustzijnsstaat en de dingen op deze wereld opgeven.

Je spirituele leraren kunnen je veel assistentie bieden op het pad met betrekking tot verlichting en bemoediging, maar ze kunnen en zullen geen keuzes voor jou maken. Jij bent degene die moet kiezen en jij moet dat alleen doen.

Mijn leven en kruisiging waren een illustratie van dit pad. Je zult zien dat ik niet alleen contact had met mijn Vader in de hemel, maar ook met geascendeerde wezens. Ik vertrouwde voortdurend op hen en ik voelde constant dat de Vader al mijn gebeden zou verhoren. Maar op het spirituele pad loop je altijd het risico dat het hulpmiddel dat bedoeld is om de levensstroom te bevrijden, een kruk wordt die de levensstroom op het pad tegenhoudt.

Er bestaat altijd het risico dat de levensstroom medeafhankelijk wordt van een hulpmiddel buiten zichzelf (een leraar in de buitenwereld) in plaats van het hulpmiddel zelf (het Christuszelf). Daarom moet iedere levensstroom op het eind de laatste initiatie doen. De initiatie wordt vaak de duistere nacht van de ziel genoemd, maar zou technisch gezien de duistere nacht van de geest moeten heten. Een levensstroom kan veel hulp van buitenaf verwachten om het pad te bewandelen, maar ten slotte moet de levensstroom de laatste stap alleen doen. Met andere woorden, wanneer de levensstroom de allerlaatste initiatie krijgt, wordt alle hulp van buiten teruggetrokken.

Daarom voelt het de levensstroom zich letterlijk door God verlaten. Mijn uitroep aan het kruis was gewoon een stem geven aan wat mijn levensstroom juist op dat moment heeft gevoeld. Ik hing niet alleen hulpeloos aan het kruis, daar geplaatst door de krachten van deze wereld, maar plotseling voelde ik mij ook nog in de steek gelaten door de krachten van de hemel.

Als je eenmaal begrijpt dat deze initiatie een integraal onderdeel van het pad is, hoef je er niet bang voor te zijn. Als je eenmaal begrijpt wat er komt, kun jij je daar op voorbereiden. Het is gewoon een feit dat je moet kiezen om die allerlaatste stap alleen te doen. Hoe kun je de allerlaatste stap zetten? De sleutel is te begrijpen waar het spirituele pad over gaat.

Toen je levensstroom een verkeerd identiteitsgevoel opbouwde als gescheiden zijn van God, begon de levensstroom het idee op te bouwen dat hij, om zelfstandig te handelen, de doener is. Naarmate de levensstroom het spirituele pad beklimt, begint die te beseffen dat hij niet van God gescheiden is en daarom natuurlijk niets zelfstandig kan doen. De levensstroom heeft vrije wil en de levensstroom kan handelen, maar het is handelen door Gods energie te gebruiken. Dit wordt uitgedrukt in mijn woorden: “Mijn Vader werkt en ik werk.”

De laatste initiatie op het pad is om eindelijk en volledig de illusie los te laten dat de levensstroom zonder God kan handelen. Dit eist dat de levensstroom de illusie los moet laten dat God iemand buiten of gescheiden van zichzelf is. Let op mijn evangelieverkondiging. Ik sprak over mijn Vader in de hemel. Het spreekt vanzelf dat wanneer je God ergens in de hemel ziet, jij God als iemand buiten jou ziet. Dit is de allerlaatste illusie die je moet afschudden voor je het koninkrijk der hemelen kunt ingaan. Je moet beseffen dat jij niet gescheiden van God bent, omdat je een individualisatie van God bent.

Let op wat er met me aan het kruis gebeurde. Tot dan toe, had ik sterk geloofd in en vertrouwd op mijn Vader in de hemel. Plotseling werd die steun mij onthouden en in het begin voelde mijn ziel zich verward en alleen. Daarom riep ik het uit in doodsstrijd. Toen voelde ik de stuwkracht die ik tijdens mijn hele missie had opgebouwd door mij terug te trekken van de dingen op deze wereld en naar de meest diep zittende gebieden van mijn levensstroom te gaan.

Daar herkende ik eindelijk de illusie die mensen laat geloven dat ze misschien van God gescheiden kunnen worden. Ik besefte dat het idee dat God op een of andere manier buiten me was, de belangrijkste illusie op deze wereld was. Toen ik die allerlaatste illusie doorzag, gaf ik, zoals de Bijbelboeken zeggen, de geest. Wat ik natuurlijk opgaf, was mijn verkeerde identiteitsgevoel als gescheiden van God zijn, als anders dan God zijn.

Het jammerlijke effect van de afgoderij die rondom mijn persoon is opgebouwd de laatste 2000 jaar, is dat zo weinig mensen mij kunnen zien als voorbeeld. Daarom slagen ze er niet in te zien dat het de bedoeling was van mijn missie, waaronder mijn kruisiging, om het pad te illustreren dat ze moeten volgen. De hele bedoeling van het spreken van mij nu in deze tijd, is om mensen te helpen verder te kijken dan die illusie en echt de betekenis van mijn gebod: “Als je van mijn houdt, houd je dan aan mijn geboden.” Als je echt van me houdt, volg mij dan in mijn voetsporen. Wees bereid het pad te bewandelen dat ik bewandeld heb.

Let op mijn woorden: “Degene die bereid is zijn leven om mijnentwil te verliezen, zal het vinden.” De echte betekenis is dat degene die bereid is het verkeerde identiteitsgevoel te verliezen als sterfelijk wezen dat gescheiden van God is, het echte leven van het Christusbewustzijn zal vinden.

Let er alsjeblieft op dat ik hiermee niet zeg dat iedereen letterlijk aan een houten kruis genageld moet worden zoals ik. Nogmaals, de gebeurtenissen in de buitenwereld van de kruisiging stonden symbool voor het innerlijke, spirituele pad. Naarmate een levensstroom persoonlijk Christusschap aanneemt, zal die door een proces heen gaan van veroordeeld worden door de krachten van deze wereld. De sleutel om succesvol de spirituele kruisiging te voltooien, is je sterfelijke identiteitsgevoel op te geven en alle gehechtheden die daar bij horen.

Laat me ook zeggen dat je niet fysiek hoeft te sterven om je Christusschap te behalen. Mijn dood aan het kruis stond symbool voor de dood van het lagere bewustzijn, het verkeerde identiteitsgevoel, het menselijke ego. In het ideale geval zou een levensstroom bereid moeten zijn dit ego te laten sterven, zodat de levensstroom Christusschap kan bereiken, terwijl hij nog geïncarneerd is. Maar je moet bereid zijn te sterven, wat betekent dat je bereid bent alle gehechtheden aan de dingen op deze wereld los te laten.