Het homohuwelijk

ONDERWERPEN: Wil je leren door inzichten of harde klappen? – een natie heeft het recht om een homohuwelijk legaal te maken – alleen de middenweg tussen twee extremen geeft het juiste begrip – het floreren van seksuele perversies – onevenwichtige tolerantie zorgt voor sociale problemen – de wetten van een natie op goddelijke principes baseren, terwijl de scheiding tussen kerk en staat blijft bestaan

Vraag 1: In het licht van wat je het gezegd over de oorzaak van homoseksualiteit, wat vind je van een natie of staat die het homohuwelijk op één lijn stelt met het heteroseksuele huwelijk?

 
Vraag 2: Geliefde Jezus, ik vraag me af of je iets zou kunnen zeggen over het onderwerp homoseksualiteit. Het is tegenwoordig een heel belangrijke kwestie in Zweden, omdat de kerk gaat beslissen of homoseksuelen in de kerk mogen trouwen of niet. Ik weet dat je er al eerder over hebt gesproken op de website, maar kun je er alsjeblieft nog niets meer duidelijkheid over geven, omdat ik denk dat het veel mensen zou kunnen helpen. Waarom is homoseksualiteit niet de Godwaarheid, bij wijze van spreken?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels (27 oktober 2007):

Zoals wij al hebben gezegd, wordt alles uit de twee polariteiten van de uitbreidende en samentrekkende kracht geschapen. Wij hebben ook gezegd dat je alleen iets duurzaams kunt scheppen wanneer er een evenwichtige interactie bestaat tussen die twee krachten en dat kan alleen met het Christusbewustzijn. Als je niet in evenwicht bent, verval je tot het dualiteitsbewustzijn dat die twee polariteiten vervormt door in beide uitersten te gaan. Dit is het bewustzijn van de antichrist. Hoewel het een poosje kan lijken alsof deze bewustzijnsstaat meer macht op aarde heeft, zal die er op den duur voor zorgen dat de onevenwichtige schepping zichzelf vernietigt.

De Wet van Vrije Wil is de allerhoogste wet in het materiële universum. Deze wet geeft mensen het recht om elke keus te maken die ze willen. Maar er zijn geen gratis ritjes, zoals het populaire gezegde zegt. De Wet van Oorzaak en Gevolg zal ervoor zorgen dat iedereen krijgt, wat hij heeft gezaaid. Dus de keus waar alle menselijke wezens voor komen te staan, is gewoon deze: hoe wil jij je lessen in het leven leren?

Wil jij je lessen leren door te doen wat je maar wilt en dan de consequenties van je daden oogsten? Of wil je bepaalde richtlijnen volgen die jou in staat stellen om van de fouten van anderen te leren, zodat de geschiedenis zichzelf niet in iedere volgende generatie hoeft te herhalen? Met andere woorden, wil je leren door naar hoger inzicht op zoek te gaan, of wil je leren door de school van de harde klappen?

Als je mijn leringen leest over de spirituele oorzaak van homoseksualiteit, ontdek je dat homoseksualiteit niet door God werd geschapen en daarom is het niet een natuurlijk of noodzakelijk onderdeel van de schepping. Vanwege de Wet van Vrije Wil heeft een natie het recht om civiele wetten te maken die homoseksuele huwelijken erkennen. Maar kan een land echt een vrije keus maken zonder de onvermijdelijke consequenties van die acties te begrijpen? Hoe kun je keuzevrijheid hebben als je niet het juiste inzicht hebt in de consequenties van jouw keuzes?

Door de hele geschiedenis heen heeft God getracht mensen inzichten te geven over de consequenties van hun keuzes. Dit is door diverse spirituele leringen gedaan die de Wetten van God beschrijven. Ik ben mij ervan bewust dat veel religies, zoals de katholieke kerk, deze leringen hebben vervormd en een cultuur heeft geschapen die wordt gebaseerd op angst en veroordeling. Ik ben mij ervan bewust dat veel echt spirituele mensen de misvatting van deze veroordelende aanpak erkennen en daarom accepterend en tolerant zijn geworden. Toch moet ik je zeggen dat al te tolerant zijn net zo onjuist is als al te veroordelend. Enkel de middenweg tussen twee extremen zal je het juiste evenwicht en inzicht geven.
Hoewel de Verenigde Staten een oudere democratie is dan de naties in Europa, is het een jongere natie. Het effect hiervan is dat de Verenigde Staten nog steeds meer door het zwart-wit denken wordt beïnvloed zoals je duidelijk kunt zien door het feit dat het fundamentalistische christendom veel meer macht in de Verenigde Staten heeft en in feite hier grotendeels is ontstaan. Dus hoewel dit een natie is met een grondwet die de scheiding tussen kerk en staat garandeert, heeft de op angst gebaseerde vorm van het christendom veel meer invloed op de nationale psyche en de politiek dan de bedoeling was van de stichters en de geascendeerde meesters.

Een manier waarop zich dit kan uiten, is door onevenwichtigheid in de op angst gebaseerde neiging om zich bedreigd te voelen door mensen die anders zijn. Dit heeft ervoor gezorgd dat Amerika zichzelf als tegenstander beschouwde van het fundamentalisme van de moslims en de islam als religie, al hebben ze dit niet gezegd. Dat heeft ervoor gezorgd dat de V.S. oorlogen ging voeren in Irak en Afghanistan, die de strijdkrachten op een breekpunt hebben gebracht. Als de V.S. op een dwaalspoor werd gezet om aan diverse andere oorlogen als deze te beginnen, zou het de economie de das om kunnen doen.

In contrast daarmee, veel naties in Europa hebben een lange geschiedenis van oorlog voeren met elkaar en Europa heeft natuurlijk twee wereldoorlogen en de Holocaust op haar grondgebied gehad. Dit heeft ervoor gezorgd dat de meeste Europese naties niet meer zwart-wit denken, maar sommige zitten nu in plaats daarvan in het grijs denken gevangen. En dit is natuurlijk een andere vorm van onevenwichtigheid. Het zwart-wit denken brengt de uitbreidende kracht van de vader in het ene uiterste, en het grijs denken brengt de samentrekkende kracht van de moeder in een ander uiterste.

Laten we als voorbeeld eens de natie Nederland nemen die heel toegeeflijke wetten heeft ten opzichte van drugs, prostitutie en pornografie. De onvermijdelijke consequentie van deze toegeeflijkheid is dat al deze praktijken zullen floreren. De consequentie is bijvoorbeeld dat je kinderen krijgt die al op heel jonge leeftijd worden verkocht voor seksuele slavernij (homo- en heteroseksueel), hetzij voor pornografie en prostitutie. Je krijgt kinderen die opgroeien tussen volwassenen die dagelijks drugs gebruiken. Om met dit misbruik om te gaan, beginnen veel van deze kinderen al op jonge leeftijd zelf drugs te gebruiken. Denk er gewoon eens over na wat voor volwassenen zulke kinderen moeten worden. Denk gewoon eens na over het aantal sociale problemen dat dit voor dat land kan scheppen.

Denk er dan eens aan dat de natie Nederland een heel uitgebreid sociaal stelsel heeft waarin de staat betaalt voor allerlei sociale problemen. Is het moeilijk te voorspellen dat de kosten van sociale problemen zo groot zullen worden in de niet al te verre toekomst dat de belastingen het niet meer kunnen opbrengen? Wanneer mensen zo belast worden door psychische problemen dat ze geen baan meer kunnen houden en de belasting betalen, wat gebeurt er dan met de economie? Wat zal de natie Nederland doen om geld te vinden om die sociale problemen op te lossen die ze met haar eigen toegeeflijkheid heeft gecreëerd?

Zoals de V.S. failliet kan gaan door oorlogen, kan Europa failliet gaan door sociale problemen of de economische ellende die je in Griekenland, Spanje en Portugal ziet, die ook uit een onevenwichtig bewustzijn van de moeder voortkomen, omdat de mensen geen verantwoordelijkheid voor hun leven willen dragen en hun talenten vermenigvuldigen. Denk nu eens hoe dit samenlevingen beïnvloed met de kwestie homoseksualiteit en het homohuwelijk. Nogmaals, de V.S. heeft de neiging te INtolerant te zijn en Europa heeft de neiging om al te tolerant te zijn. Maar bedenk nu eens hoe dit verband houdt met de kwestie van het evenwicht in het vader- en moederelement handhaven.

Nogmaals, de Wet van Vrije Wil is de meest basale wet van dit universum. Zoals ik in mijn verhandeling uitleg: er zijn een aantal mensen bij wie het onderdeel van hun proces is dat zij de menselijke seksualiteit transcenderen, dat zij een poosje door een homoseksuele periode heen moeten in één of meerdere levens. Zoals ik zei, is dit niet noodzakelijk, maar het gevolg van menselijke keuzes, en een vrije samenleving moet de mensen hun les op hun eigen manier laten leren, zolang ze niet de vrije wil van andere mensen in het geding brengen. Dus is het gewoon een feit dat bij het leven hoort dat een deel van de bevolking homoseksueel is, zoals in iedere tijdsperiode van de bekende geschiedenis het geval was.

Nogmaals, als mensen onevenwichtig zijn in het vaderelement, zijn ze geneigd intolerant te zijn en dus zullen zij erop tegen zijn dat de maatschappij homoseksuele banden in alle vormen erkent. En als de mensen niet in evenwicht zijn in het moederelement, zeggen ze dat homoseksualiteit erkend moet worden als iets natuurlijks en dus mogen homoseksuele paren trouwen, zelfs in kerken, om dezelfde erkenning te krijgen als heteroseksuele paren.

Maar het evenwichtige perspectief van de Christusgeest zou de middenweg zoeken. De precieze manier om die kwestie af te handelen kan variëren en varieert van de V.S. tot Europa. Maar het komt erop neer dat het nodig is dat de maatschappij, omdat het momenteel een deel van het leven is, een legale bindende band tussen twee homoseksuele mensen erkent. Als zij een vastere relatie willen, moet de samenleving hen dezelfde, legale, en belasting-, voordelen geven als heteroseksuele paren.

De vraag die overblijft, is hoe de samenleving zo’n band noemt: huwelijk of iets anders, zoals een ‘burgerlijke band (burgerhuwelijk)’. In de V.S. zou de federale regering dit – voorlopig – moeten overlaten aan de staten en het ook aan hen overlaten of zij zelfs homoseksuele verbanden toestaan. In Europa bepaalt vanzelfsprekend elk land dat individueel.

Ik stel echter wel voor dat het een redelijke benadering is als je zegt dat het huwelijk een religieus instituut is, wat betekent dat je het alleen een huwelijk noemt wanneer de ceremonie in de kerk plaatsvindt. Voor verbanden – hetero– en homoseksueel – die bij de gemeente plaatsvinden, noem je die allemaal een burgerlijke band of een soortgelijk woord. Dit zorgt voor onderscheid tussen banden die in de kerk worden gesloten, omdat de mensen dan vrij zijn om een christelijke mening over homoseksualiteit en het huwelijk te hebben, en een nieuwe vorm van burgerlijke banden. Dit zorgt er dan voor dat homoseksuele paren dezelfde legale en belastingvoordelen als heteroseksuele paren krijgen.

Ik ben mij ervan bewust dat sommigen willen dat homoseksualiteit wordt erkend door de maatschappij en zelfs door religies als iets natuurlijks en zij het woord huwelijk willen gebruiken. Nu, zoals ik zei, is homoseksualiteit natuurlijk niet iets natuurlijks, maar wij moeten ons hoofd buigen voor de vrije wil. Als een aantal mensen een kerk willen stichten die homoseksuele huwelijken sluit, dan moet men dat toelaten. De regering van de V.S. kan trouwens niets doen vanwege de scheiding tussen kerk en staat.

In Europa is de situatie enigszins anders, omdat een aantal naties een staatskerk of een kerk heeft die door de belastingbetaler wordt onderhouden. In dat geval heeft de regering het constitutionele recht om van een kerk te eisen een homohuwelijk te sluiten.

Ik zou het echter een ongelukkige keus vinden als de regering zo’n mandaat stelde. Een kerk zou op één lijn moeten zijn met de waarheid van God, zoals in de doctrines van de kerk wordt gezegd en een burgerregering moet zich hier niet mee bemoeien. Dus stel ik voor dat sommige naties in Europa dezelfde scheiding tussen kerk en staat in de wet vastleggen als de V.S. Houd ermee op één kerk als staatskerk te hebben. Een natie kan altijd wel een bepaald percentage van de belasting geven om religieuze instituties te steunen, maar die zou over vele organisaties kunnen worden verdeeld op basis van het ledenaantal. Dit zou veel democratischer zijn dan de huidige situatie, omdat de meerderheid een staatskerk steunt die maar door een klein en snel slinkende minderheid wordt bezocht.

Als je een kerk hebt die homoseksualiteit erkent, openlijk een homoseksuele priesterschap en homoseksuele huwelijken in de kerk toestaat, dan heb je al bewezen dat dit een kerk is die gescheiden van Gods waarheid en totaal een aards instituut is geworden – zoals ik heb gezegd dat het geval is met de Church of England nadat de koning zichzelf tot hoofd van die kerk heeft benoemd.

Dit mag natuurlijk, als de mensen zo’n kerk willen – dan krijgen zij de kerk die zij verdienen. En de mensen hebben het recht om te kiezen wat voor samenleving zij willen en terwijl zij de consequenties daarvan dragen, krijgen ze een nieuwe kans om over hun eerdere keus na te denken. Zo wordt de Wet van Vrije Wil uitgevoerd. En zoals wij al eerder hebben gezegd, als mensen niet willen leren van Goddelijke Leiding, moeten zij leren van de school van de harde klappen en sommigen leren niets tot zij heel, heel harde klappen krijgen.

Toch hoop ik dat een aantal mensen gaat begrijpen dat er een fundamenteel verschil bestaat tussen het zoeken naar een evenwichtige aanpak en een maatschappij die wordt gegijzeld door mensen in een van beide uitersten. Als je de onevenwichtige aanpak van de vader hebt en heel veroordelend over anderen spreekt, zal een natie natuurlijk zwaar karma maken. Als je in het andere uiterste zit en zegt dat homoseksualiteit iets natuurlijks is, in overeenstemming met Gods principes of zelfs door God geschapen, dan maak je ook zwaar karma. De enige manier om te vermijden dat je karma maakt, is door de middenweg te zoeken, waardoor je uit puur praktische overwegingen erkent dat homoseksuele paren dezelfde legale rechten moeten krijgen als heteroseksuele paren zonder dat de maatschappij homoseksualiteit als iets natuurlijks, of door God verordend, hoeft te erkennen.

Ik zeg nu niet dat er maar één manier is om hiermee – of met elke andere kwestie – om te gaan. Je hebt momenteel een situatie op aarde waar alles hevig wordt beïnvloed door het dualiteitsbewustzijn. Dus is er in de meeste gevallen geen ideale aanpak. Het is een kwestie van accepteren waar de samenleving staat en dan ernaar streven om de volgende stap boven het huidige niveau te nemen. Daarom zouden de wetten moeten worden gebaseerd op het evenwicht tussen de moeder – op basis van wat er nu is – en de vader – de visie dat wij inderdaad hogerop kunnen komen. Wanneer dat evenwicht wordt gevonden, kan de maatschappij zeker een manier vinden om met elke kwestie om te gaan die geen karma maakt, omdat het die samenleving in de stroom van zelftranscendentie houdt.