ONDERWERPEN: Gaan de moslims geweld gebruiken om te protesteren tegen het feit dat zij als gewelddadig worden bestempeld? – gebruik je religie om boosheid te overwinnen – bepaalde moslimgroepen roepen in het westen boosheid op; net de mensen – de toespraak van de paus was niet intelligent – meer geweld gepleegd door het christendom dan de islam – geloven dat jouw religie superieur is, bevordert de dialoog tussen geloven niet – hoe kan een onfeilbare paus zijn verontschuldigingen aanbieden?
Vraag van Kim: Jezus, ik zou wat commentaar van je willen vragen op de toespraak van de Paus waarin hij de Byzantijnse keizer, Manuel II Paleologus, aanhaalt, die zegt: “Toon me wat Mohammed aan nieuwe dingen heeft gebracht en dan zul je alleen dingen vinden die slecht en onmenselijk zijn, zoals zijn gebod om het geloof dat hij heeft gepredikt, met het zwaard te verspreiden.”
Blijkbaar was de Paus het niet eens of oneens met deze keizer, maar gebruikte de opmerking om het onverenigbare van religie en geweld aan te tonen. Niettemin werd het door een aantal Islamitische groepen en regeringen als belediging opgevat. Het parlement van Pakistan heeft er juist voor gestemd om de opmerkingen te veroordelen en hier is nog een voorbeeld:
“De Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) betreurt de opmerkingen die door de paus geciteerd werden over het leven van de Eerbare Profeet Mohammed, en waar hij naar verwees als ‘de islam verspreiden ‘door het zwaard’ ‘.
“Het toevoegen van de verspreiding van de islam over de wereld door bloedvergieten en geweld, die ‘niet overeenkomt met de aard van God’ is een totale vervorming van de feiten, die grote onwetendheid van de islam en de Islamitische geschiedenis aantoont.”
De voorzitter Mohammed Mahdi Akef van de Moslim Broederschap heeft gezegd: “De verklaringen van de paus werpen olie op het vuur en roepen boosheid op in de moslimwereld en tonen dat het westen met haar politici en geestelijkheid vijandig tegenover de islam staan.”
Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels (15 september 2006):
Wel, het is een beetje vroeg om hierop commentaar te leveren, omdat je niet een profeet hoeft te zijn om te voorspellen dat de woede van de moslims zich zal verspreiden, net als bij de cartoons over Mohammed eerder dit jaar. De ‘grote’ vraag is of de protesten gewelddadig zullen worden? Met andere woorden, zullen de moslims – die beweren dat ze beledigd zijn doordat hun religie aan geweld gekoppeld wordt – geweld gebruiken om te protesteren tegen het feit dat ze als gewelddadig bestempeld worden? Of zullen ze er kalm op reageren en bewijzen dat die bewering onjuist was?
Mijn onmiddellijke reactie is te zeggen dat beide partijen:
Hoe kun je tegen hen zeggen: “Laat mij de splinter in je oog verwijderen,” terwijl je de balk in je eigen oog niet ziet? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter in het oog van je broeder of zuster te verwijderen. (Lucas 6:42).
Ik heb al gesproken over de veranderingen die in de islam nodig zijn toen ik de mijn opmerkingen heb gemaakt over het conflict met de Cartoons, dus laat mij hier kort in zijn.
Als je goed naar het voorbeeld kijkt en de leringen die door de Profeet Mohammed zijn gegeven, moet je niets als belediging opvatten. Dan zul je anderen niet aanvallen en zeggen: “Je had niet iets mogen zeggen dat woede in mijn teweeg brengt.” In plaats daarvan gebruik jij je eigen religie om alle boosheid in jezelf te overwinnen, zoals Mohammed heeft gedemonstreerd door zijn vijanden te vergeven. Dit moslims die zich wel beledigd voelen door iets, demonstreren dat ze een ‘diepe onwetendheid hebben van de islam en de Islamitische geschiedenis.”
Een opmerking als “De verklaringen van de paus werpen olie op het vuur en roepen boosheid op in de moslimwereld en tonen dat het westen met haar politici en geestelijkheid vijandig tegenover de islam staan.” is zo diepgaand hypocriet dat het bijna niet te beschrijven is. Zoals ik net heb gezegd, juist het feit dat het vuur er in de eerste plaats is, toont de onwil aan om de leringen toe te passen en het voorbeeld van Mohammed te volgen. Als meer moslims bereid waren dat te doen, zou niets ‘aanleiding kunnen worden tot boosheid in de moslimwereld. De Jihad zou iets uit het verleden zijn waar geen enkele moderne moslim ooit nog een gedachte aan zou spenderen.
De opmerkingen van de paus gebruiken om te generaliseren en te zeggen dat ‘het westen met haar politici en geestelijkheid vijandig tegenover de islam staan’ is niet alleen hypocriet, maar toont een duidelijke agenda aan. Dit demonstreert dat de boosheid op het westen niet van de moslimmensen zelf komt. Deze boosheid wordt gecreëerd door een paar groepen in Islamitische landen die er belang bij hebben om boosheid tegen het westen op te roepen en een ‘botsing tussen beschavingen’ in gang te zetten. Er zijn verscheidene van dat soort groepen en hun motieven zijn zowel complex als tegenstrijdig. Niettemin is mijn punt dat de mensen in zowel moslimlanden als in het westen door die verborgen agenda’s heen moeten zien – in beide gebieden – en vermijden dat ze een negatieve mening over elkaar vormen.
Laat mij me nu op de paus richten. Het is duidelijk dat de paus eigenlijk probeerde de dialoog verder op gang te brengen over de kwestie geweld en religie. De opmerking die boven werd aangehaald, werd uit haar verband gerukt en gebruikt om de hele toespraak te karakteriseren – zoals de pers zo graag doet om sensatie te creëren. Niettemin is de grote vraag waarom de paus ervoor gekozen heeft om die opmerking in zijn lezing op te nemen?
Als je een dialoog tussen geloven met de islam op gang probeert te brengen over het onderwerp geweld, waarom zou je dan een keizer aanhalen die in een tijd heeft geleefd dat – na eeuwenlange kruistochten – de vijandschap tussen de christenen en de moslims op haar hoogtepunt was? Zou deze keizer een objectieve kijk op de islam kunnen hebben? Dus waarom zou je hem in een toespraak aanhalen die zogenaamd bruggen moet bouwen en de dialoog bevorderen?
De uitspraak gebruiken dat Mohammed niets anders heeft gebracht dan ‘slechte en onmenselijke’ dingen bevordert waarschijnlijk de dialoog ook niet direct. Bovendien is het een uitspraak die zichtbaar verkeerd is. Wij, de geascendeerde meesters, zijn in geen geval blind voor het geweld dat door de islam wordt gecreëerd, maar we zien ook dat deze religie veel goeds heeft gebracht en veel mensen dichter bij God heeft gebracht. Daardoor is het gewoon niet zo slim dat de paus deze uitspraak doet.
De geascendeerde meesters ziet ook duidelijk het geweld dat door christenen wordt gepleegd, veel daarvan werd juist gecreëerd door de kerk die de paus vertegenwoordigt. In feite valt het niet te ontkennen dat christenen meer geweld hebben gepleegd en meer hebben gedood dan de moslims. Zelfs de katholieke kerk zelf heeft voor meer geweld gezorgd dan de hele islam. Zou de paus dit misschien zijn ‘vergeten’? Of denkt hij dat de Kruistochten gerechtvaardigd waren van de kant van de christenen?
Het is overduidelijk dat moslims tegenwoordig gewelddadiger zijn geworden en christenen minder gewelddadig. Maar niettemin, moet je, voor je een dialoog tussen geloven op gang probeert te brengen – vooral wanneer je beweert dat je de vertegenwoordiger van Christus bent – de balk uit je eigen oog verwijderen voor je de splinter uit het oog van een broeder verwijdert. En dat heeft de huidige paus niet gedaan en zijn voorganger evenmin. Ik ben me ervan bewust dat de katholieke kerk haar gedrag heeft aangepast om minder gewelddadig te worden, maar de overtuiging die hieraan ten grondslag ligt, die geweld in vorige eeuwen heeft veroorzaakt, is niet totaal uit de kerk verwijderd.
Het is gewoon een feit dat als je spreekt over een dialoog tussen geloven, terwijl je nog steeds de overtuiging hebt dat jouw religie superieur is, je dan hypocriet handelt. De katholieke kerk wordt gebaseerd op de volgende aannames:
- Het christendom is de enige weg naar verlossing en alle mensen die niet gedoopt worden, gaan naar de hel.
- De katholieke kerk is de enig echte christelijke kerk.
- De paus is de enig echte vertegenwoordiger van Christus op aarde.
Het is niet mijn bedoeling om op de geldigheid van deze beweringen in te gaan zoals ik op deze hele website al doe. Maar zelfs iemand die gelooft dat de beweringen kloppen, zou bereid moeten zijn toe te geven dat als je gelooft dat jouw religie de enig echte religie is en dat alle mensen ertoe bekeerd moeten worden, jij je niet tegelijkertijd eerlijk kunt bezig houden met een dialoog tussen geloven. De echte bedoeling van de dialoog tussen geloven zou moeten zijn dat je begrip kweekt tussen religies die tot wederzijds respect kunnen leiden en vreedzaam naast elkaar bestaan. Dus zolang zowel de katholieke kerk als de Islamitische leiders vasthouden aan de overtuiging dat hun religie de enig echte is, kan er geen betekenisvolle dialoog tussen geloven zijn. Er kan geen vreedzaam naast elkaar bestaan van groepen zijn die beweren dat zij exclusief zijn en iedereen proberen te bekeren.
Let op dat ik nu niet zeg dat de dialoog tussen de geloven waardeloos is. Integendeel, veel mensen die aan zo’n dialoog meedoen, hebben al de overtuiging losgelaten van exclusiviteit en superioriteit. Daarom zijn zulke gesprekken essentieel om de spanning tussen religies te verminderen. Niettemin zit er, tenzij mensen ook het onderwerp exclusiviteit aanpakken, een heel grote limiet aan hoever zo’n dialoog kan gaan. Ik spreek hier veel gedetailleerder over in het boek ‘Beyond Religious Conflict‘.
Dus in het geval van de christenen, zal er geen echte vooruitgang zitten in de dialoog tussen geloven tot de christelijke gemeenschap bereid is om openlijk en eerlijk de kwestie aan te pakken of het christendom de enig echte religie is en of alle ongelovigen ‘eeuwig in de hel zullen branden’. Pas als dit gebeurt, zal ik er over nadenken of degenen die beweren dat ze mijn volgelingen zijn, hypocriet zijn en weigeren om de balk uit hun eigen oog te verwijderen. Want ik zeg dat de overtuiging dat de uiterlijke religie het christendom de enige weg naar verlossing is, de belangrijkste balk is in het oog van de wereldwijde christelijke gemeenschap.
Kim: dus je denkt dat de paus zich zou moeten verontschuldigen voor het gebruik van de quote?
Jezus: een goede vraag – zoals men zegt wanneer men eigenlijk geen echt antwoord heeft.
Ik zou zeggen dat de paus genoeg gezond verstand had moeten hebben om die quote niet te gebruiken. Nu het niet ongedaan kan worden gemaakt, zou je kunnen zeggen dat je verontschuldigen aanbieden een daad van nederigheid is en toegeven dat hij een fout heeft gemaakt. Maar als de paus toegeeft dat hij een vergissing heeft gemaakt, zou door veel katholieken worden gezien als een ondermijning van dat hij de echte vertegenwoordiger is van Christus en dat de katholieke kerk de enig echte kerk is. Daardoor zou de paus kunnen redeneren dat om de integriteit van de kerk te behouden, hij zich niet moet verontschuldigen. Ik zeg niet dat ik het hier mee eens ben, ik beschrijf enkel de verleiding waar de paus aan bloot wordt gesteld.
Objectief gesproken hoeft de paus zich niet te verontschuldigen, omdat hij geen belediging heeft gemaakt. De moslims hebben ervoor gekozen om het als een belediging op te vatten en moslims zijn snel geneigd om beledigd te zijn. Daardoor zou het verontschuldigen kunnen worden gezien als onderwerping aan de voor de hand liggende poging van moslimleiders om de dreiging met geweld te gebruiken om de wereldopinie te tiranniseren om zich stil te houden over de gewelddadige kant van de islam.
Praktisch gezien, de onomwonden geestelijkheid zal zich niet stilhouden, hoeveel verontschuldigingen je ook aanbiedt, omdat hun agenda er duidelijk op gericht is om de islam over de hele wereld te verspreiden met alle middelen die zij acceptabel achten. En zolang ze niet bereid zijn de balk van superioriteit uit hun eigen oog te halen, zal niets anders dan de totale onderwerping van het westen hun voldoening geven.
Dus mijn antwoord is dat ik geen antwoord heb. Wat er vaak op aarde gebeurt, is dat omdat mensen verblind worden door het dualiteitsbewustzijn van het menselijke ego, zij situaties creëren die geen echte uitkomst bieden. Daardoor is het onmogelijk om met een snelle en gemakkelijke oplossing te komen die deze situatie op orde brengt. Of de paus nu wel of niet zijn excuses aanbiedt, maakt geen substantieel verschil.
Wat wel verschil zou maken, was dat de situatie werd gebruikt om aan de echte dialoog te beginnen en aandacht voor het probleem van exclusiviteit dat ik hierboven heb beschreven. Ik voorspel echter dat het onwaarschijnlijk is dat zoiets gebeurt, omdat de wereldpers en de meeste mensen die betrokken zijn bij dit debat momenteel te oppervlakkig zijn in hun denken om het probleem te kunnen doorgronden.
Desondanks bestaat er altijd het potentieel dat een conflict zoals dit de aandacht op een probleem richt en bepaalde dingen openbaar maakt waardoor de mensen eindelijk kunnen zien hoe het zit. Dus blijf ik altijd goede hoop houden dat situaties zoals deze, meehelpen om de mensen aan beide kanten de balk in hun eigen oog duidelijker zien.