Is Padre Pio geascendeerd?

ONDERWERPEN: Het was niet de bedoeling dat Padre Pio zou proberen een leiderschapspositie zou ambiëren – het pad naar Christusschap demonstreren en van de geest over de materie – bewijzen dat Jezus een pad onderwees dat iedereen kan volgen

Vraag: Lieve Jezus, ik heb laatst een heel inspirerend boek gelezen over een opmerkelijke heilige uit de 20e eeuw, Padre Pio. Ik vroeg me af of Padre Pio nu tot de geascendeerde meesters behoort? Tot slot, omdat Padre Pio door de leiders van zijn kerk zeer achtervolgd is, geloof je zijn instelling om niet te spreken over de verkeerde daden van deze leiders de juiste was?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Een soortgelijke, hoewel niet identieke, overweging kan op Padre Pio worden toegepast als wat ik heb uitgelegd over Johannes Paulus II. Het was onderdeel van zijn goddelijke plan dat hij zou proberen de kerk van binnenuit te hervormen, maar niet door een leiderschapspositie zoals Johannes Paulus. Hij had al veel verworvenheden, veel meer dan Johannes Paulus, voor die incarnatie. Maar hij is er ook niet in geslaagd om zijn innerlijke visie in praktische maatregelen om te zetten om de kerk te hervormen.

Het was onderdeel van het goddelijke plan van Padre Pio om zijn zogenaamde bovennatuurlijke vaardigheden te ontwikkelen en tot uitdrukking te brengen om ze dan te gebruiken om te demonstreren dat er veel meer achter mijn leringen zit dan wat er door de katholieke kerkdoctrines wordt bepaald. Door te demonstreren dat wanneer iemand de voetsporen van Christus treedt, had Padre Pio kunnen dienen als instrument om de schreeuwende noodzaak om de katholieke kerk, de katholieke beoefening, en de katholieke organisatiestructuur, te hervormen, duidelijk te maken.

Als je mijn besprekingen over de katholieke kerk op deze website leest, vooral mijn verhandeling ‘Volg mij, niet Petrus’, is het gemakkelijk te concluderen dat de katholieke kerk vanaf haar inceptie werd gebaseerd op een gebrekkige interpretatie van mijn leringen. Het belangrijkste probleem was dat de kerk van mijn een afgod maakte en mensen ontmoedigde om mijn voorbeeld te volgen en de werken te doen die ik deed. Het is dus waar dat er grote behoefte is aan hervormingen in de kerk.

Maar er zijn verschillende manieren om dat te doen en hier volgen een paar:

  • Eén aanpak is te redeneren dat de kerk zo ver afstaat van mijn ware leringen, en zo in eeuwenlange tradities gedompeld, dat het onmogelijk is om de kerk van binnenuit te hervormen. Dan moet iemand een andere organisatie opzetten die werd gebaseerd op een hogere interpretatie van mijn leringen. Door dat te doen, zou die persoon het hele bestaan van de kerk aanvechten en haar bewering dat zij de enig ware kerk van Christus is. Die persoon zou de kerk aanvechten als institutie en in ieder geval een aantal aspecten van de doctrines in de buitenwereld. Deze aanpak klopt helemaal voor een aantal mensen en daarom hebben de geascendeerde meesters diverse organisaties en boodschappers gesponsord om een hoger begrip te geven van mijn ware leringen. Maar dat was niet de benadering die Padre Pio had.
  • Een andere benadering is dat je redeneert dat hoewel de kerk hervormingen moet ondergaan, het nog steeds een levensvatbare organisatie is en dus van binnenuit hervormd moet worden. Iemand moet specifieke aspecten van de doctrine en de organisatiestructuur aanvechten, maar dit wordt gedaan door te werken binnen de bestaande structuur en op zoek te gaan naar periodieke veranderingen. Opnieuw, dit is een goede aanpak (hoewel met enige beperkingen) en zo deed Paus Johannes 23e het, die culmineerde in Vaticaan II. Maar dit was ook niet de benadering van Padre Pio.
  • Nog een andere aanpak is de ware leringen van Christus zodanig belichamen dat iemand enige meesterschap over de materie demonstreert, door wat men vaak bovennatuurlijke vermogens noemt. Door die vaardigheden tentoon te spreiden, zou iemand dan bewijzen dat hij de werken van Christus doet, en als dit werkelijk door de kerk werd aanvaard, zou dat tot grote veranderingen in ieder aspect van de organisatie leiden.

Die laatste aanpak vormde in feite onderdeel van het goddelijke plan van Padre Pio. Maar tijdens zijn opvoeding ging hij het gezag van de kerk en het leiderschap in de buitenwereld accepteren als onbetwistbaar en dit zorgde voor terughoudendheid bij hem.

Mijn punt is dat het niet de rol van Padre Pio was om de katholieke kerk als organisatie aan te vallen of een andere kerk te stichten. Het was ook niet zijn rol om specifieke aspecten van de doctrines in de buitenwereld aan te vechten, zoals de doctrine tegen reïncarnatie. Het was niet zijn rol om het leiderschap in de kerk te ambiëren. Zijn rol was demonstreren dat hij mijn innerlijke leringen belichaamde en zo het leiderschap in de kerk uitdagen om de kerk te hervormen en op één lijn te brengen met mijn ware, innerlijke leringen, en katholieke kerk openlijk mijn voorbeeld te laten volgen.

Padre Pio besloot loyaal te blijven aan de katholieke kerk en haar machtsstructuur in de buitenwereld in plaats van dat aan te vechten door middel van Christusschap. Hij was loyaal aan de kerk in de buitenwereld in plaats van de ware kerk, de innerlijke kerk, van Christus. Dus ik zeg inderdaad dat Padre Pio kerkleiders had moeten uitdagen, zoals ik de verkeerde leiders van de joodse religie heb aangevochten. Het is altijd de rol van een Christuswezen om de leugenaar en zijn leugen uit te dagen, hoewel deze uitdaging niet altijd zo direct hoeft te zijn als die van mij.

Stel je voor dat Padre Pio openlijker zijn bovennatuurlijke vermogens had gedemonstreerd, die de bewering van de katholieke kerk zou weerleggen dat ik de enige was die die werken kon verrichten. Dit had grote implicaties kunnen hebben met betrekking tot het demonstreren dat ik in feite een pad naar Christusschap had onderwezen dat alle mensen in principe konden volgen. Als Padre Pio zijn missie had aanvaard, had hij het fundament gelegd dat andere mensen zoals Paus Johannes 23e hadden kunnen uitbouwen. De kerk had in een moderne organisatie kunnen transformeren die aan de spirituele behoeften van veel spirituele zoekers van tegenwoordig tegemoet had kunnen komen.

In plaats van aan zijn missie te voldoen, besloot Padre Pio om zijn kudde in zijn lokale kerk te hoeden in plaats van de kudde van alle katholieken te hoeden en daarnaast van alle menselijke wezens. Je ziet dat dit een heel smalle missie was vergeleken met wat het had kunnen zijn.