De noodzaak kinderen te leren hun psyche te beheersen

ONDERWERPEN: Mythisch denken leidt tot verhalen over dieren – de milieubeweging en de loochening van het zelf – een universele lering over spiritualiteit die verder gaat dat een op zichzelf staande religie – kinderen onderrichten over de psyche

Vraag: Dit is een vraag over het opvoeden van kinderen, over dieren, zoals in verhalen en cartoons en ik vroeg me af hoe gezond het is en wat het alternatief zou kunnen zijn. Welke andere hulpmiddelen zouden we kunnen gebruiken om kinderen iets over dieren te leren?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria door Kim Michaels:

Ik ervaar het echt als een zware last in mijn hart dat zoveel kinderen op de wereld van tegenwoordig worden opgevoed met beelden van dieren die denken en spreken als menselijke wezens. Dit is enigszins ontstaan uit de oude cultuur waarin mensen anders dan tegenwoordig dachten. Er zijn een paar filosofen die leringen naar buiten hebben gebracht over de evolutie van het menselijke bewustzijn dat door bepaalde stadia heen gaat, zoals Jezus al lang geleden op de website heeft gezegd.

Het concept dat dieren kunnen denken en spreken als mensen ontstaat uit mythisch denken. En het was honderden, of zelfs duizenden jaren, geleden een waardevolle vorm van denken. Maar in het huidige tijdperk dat rationeler is, is het natuurlijk niet constructief om hier mee door te gaan. Het probleem is echter er een beweging is – vaak onder één naam de milieubeweging genoemd – die het als hun doel zien om menselijke wezens gevoeliger te maken voor het milieu. En dus beschouwen zij het als iets positiefs dat kinderen wordt geleerd te geloven dat dieren net als mensen denken en handelen en voelen – en dat ze daarom net als mensen beschermd moeten worden.

En hoewel het enige waarde heeft om de gevoeligheid voor de natuur te laten toenemen, kan het natuurlijk heel gemakkelijk worden veranderd in een loochening van jezelf als menselijk wezen, of beter spiritueel wezen. Dus zonder diep in te gaan op een heel erg groot onderwerp, moet aan kinderen natuurlijk worden onderwezen dat dieren niet hetzelfde als mensen zijn en dat mensen geen hogere diersoort zijn. Want mensen zijn fundamenteel anders dan dieren, doordat ze een levende spirituele levensstroom hebben die een fysiek lichaam bewoont, terwijl dieren een groepsziel hebben en niet een individuele ziel.

En wat daarom naar buiten moet worden gebracht, zijn veel verschillende variaties van de leringen die kinderen – al op jonge leeftijd – onderwijzen dat ze spirituele wezens zijn. Maar dan loop je weer tegen de uitdaging aan van de traditionele religie die ontkent dat jij een spiritueel wezen bent. Want men zal zeggen dat je een zondaar bent en dat je geen hogere bewustzijnsstaat kunt bereiken, zoals het Christusbewustzijn.

Dan nog is het mogelijk om kinderen een universele lering te geven die er niet beslist religieus of spiritueel uitziet, maar zich richt op kinderen iets leren over hun eigen psyche. En dus is de middenweg om een lering te formuleren die universeel van aard is, zodat die niet tegen de traditionele opvoedkundige filosofie ingaat – die in vele landen niet het onderwijzen van religieuze concepten toestaat. En niet botst met de traditionele religieuze filosofie, omdat die in feite het kind waardevolle vaardigheden leert met betrekking tot hoe je omgaat met de psyche van het kind zelf, hoe het zijn emoties de baas wordt door zijn gedachten te beheersen.

Dit kan heel goed en er zijn opvoeders op de wereld die al aan dit proces zijn begonnen. En het kan op zo‘n manier gebeuren dat bijna niemand dat kan weigeren, omdat de tijd rijp is om het inzicht bij de bevolking te laten ontwaken dat als wij kinderen leren lezen en schrijven en technologie te gebruiken, zoals computers, nu waarom zouden we ze dan niet de allerbelangrijkste ’technologie’ leren die ze iedere dag in hun hele leven gebruiken, namelijk de menselijke psyche, de menselijke geest.

Want hoe kunnen we beweren dat we kinderen een uitgebreide opvoeding geven, als we hen de anatomie van het lichaam onderwijzen zonder hen te leren hoe zij de leiding over hun eigen geest moeten nemen en die gebruiken om een positieve levensspiraal te creëren in plaats van slachtoffer te worden van omstandigheden, zodat hun leven degenereert tot het misbruik van materie of andere manieren van zelfvernietigend gedrag.

Er zijn genoeg mensen op het gebied van onderwijs en op andere gebieden van de maatschappij die klaar staan om zo’n aanpak te omarmen, zo’n filosofie – als het wordt geformuleerd in universele termen en niet op een manier die gebonden is aan een specifieke organisatie of spirituele lering.