Laat de Letten sluw als Slangen zijn, zonder besluiteloos te worden

ONDERWERPEN: Hoe kun je een land opbouwen zonder leiders? – De Letse traditie om naar vreedzame oplossingen te zoeken – De drievoudige vlam van de Baltische landen – De internationale machtselite heeft het IJzeren Gordijn gevormd – De financiële crisis was een ongeluk dat ontworpen is – De noodzaak om openlijk over de sovjetbezetting te spreken – Alles vormt een potentieel tot groei

Geascendeerde Meester Lord Lanto, 30 oktober 2011 – Onderweg in een auto naar Riga, Letland

IK BEN Lord Lanto en ik kom een speciale vlam hier in de Letse hoofdstad Riga verankeren om het potentieel van het Letse volk te vergroten om een rol te spelen in de Baltische regio en ook bij de drie Baltische landen onderling.

Er zijn natuurlijk verschillende manieren om landen te classificeren en één manier – maar zeker niet de enige manier – is door naar de drie Baltische landen te kijken als de drievoudige vlam van macht, wijsheid en liefde. Zodoende draagt het Litouwse volk, zoals mijn geliefde collega en broeder Master More zo welsprekend al heeft uitgelegd, de blauwe vlam. En degenen die het Letse volk kennen, is het ook duidelijk dat zij de gele vlam dragen – die het potentieel heeft om in wijsheid te veranderen.

Maar om dat potentieel te laten opbloeien, is het zeker nodig dat het Letse volk beseft dat hun natie voor een delicate uitdaging staat. Die uitdaging is hoe zij besluitvaardig genoeg worden om een duidelijk beeld op de toekomst van hun natie te ontwikkelen, terwijl ze tegelijkertijd vermijden dat ze al te intellectueel en lineair in hun denken worden.

Hoe kun je een land opbouwen zonder leiders?
Degenen onder jullie die iets over de geschiedenis van de Baltische landen afweten en over veel van de andere landen die door de Sovjet-Unie waren bezet, weten wel dat in de beginjaren van de sovjetbezetting na de Tweede Wereldoorlog, in principe de hele elite uit die landen verdween. Ze werden, óf geliquideerd in hun eigen land, óf in de meeste gevallen in veewagens geladen en naar concentratiekampen gebracht in diverse delen van wat toen de Sovjet-Unie, maar nu Rusland is. Dus de uitdaging die alle drie Baltische landen en alle voormalige sovjetrepublieken krijgen, is hoe zij hun land opbouwen wanneer juist de mensen die de visie en het initiatief hadden om een land op te bouwen, verdwenen zijn.

Natuurlijk zie je dat onmiddellijk na de bezetting door de sovjets er zeker mensen waren die naar voren gekomen zijn. En door die observatie wordt het dus wel duidelijk dat er nog steeds mensen waren die niet aan die programmering meededen, zelfs al had de Sovjet-Unie geprobeerd de mensen te hersenspoelen en te programmeren tot ‘goede communistische burgers’ – wat inhield dat ze nooit het initiatief zouden nemen, nooit het systeem zouden onderzoeken, nooit het gezag betwijfelen – maar die onmiddellijk de kans aangrepen om vrijheid en zelfbeslissingsrecht te krijgen toen ze konden inzien dat dit zonder al te veel bloedvergieten zou kunnen lukken.

De Letse traditie om naar vreedzame oplossingen te zoeken
Zodoende heeft de natie Letland natuurlijk een traditie van vreedzame actie, om vreedzaam te zijn. En het is belangrijk om dit verlangen naar vreedzame oplossingen op zoek te gaan, te herkennen en te bevestigen. Ieder die naar vreedzame oplossingen zoekt, zal natuurlijk niet zo gemakkelijk gepolariseerd worden in een van de twee uitersten die altijd bij een kwestie aanwezig zijn. En hoewel je ziet dat het Litouwse volk veel gemakkelijker gepolariseerd kan worden in het zwart-witdenken – zoals door de invloed van de katholieke kerk wordt aangetoond – zie je ook dat het Letse volk die neiging bijna niet heeft.

In feite hebben ze dat maar heel weinig vergeleken met veel andere landen en dit geeft hen natuurlijk het potentieel om bij moeilijke onderhandelingen te gaan bemiddelen. Maar je moet toegeven dat de andere kant van de medaille, bij wijze van spreken, is dat degenen die evenwichtiger of rechtvaardiger zijn, ook de neiging hebben besluiteloos te zijn.

Want het is natuurlijk zo dat degenen die in evenwicht zijn, in evenwicht zijn omdat ze vaak beide kanten van een kwestie kunnen zien. En daarom begrijpen ze de voor- en tegenargumenten van een bepaald standpunt, een of andere theorie, heel goed. Maar wanneer dit niet in evenwicht wordt gehouden door een bepaalde hoeveelheid van blauwe en de roze vlam van liefde, kan dat ook leiden tot een verwarde staat, waarin men geen heldere visie heeft, omdat vele opties even goed lijken of geen enkele optie echt goed lijkt.

En dan leidt dit tot besluiteloosheid, omdat een natie er eigenlijk niet in slaagt om een heldere structuur te bepalen voor hoe ze moet functioneren, van duidelijke wetten tot een heldere grondwet of zelfs de bereidheid om belasting te betalen om de regering een solide economische fundering te geven om openbare diensten te verlenen – in plaats van die door leningen te laten financieren die op den duur niet meer te betalen zijn.

En dus moet het duidelijk worden dat je deze tekenen duidelijk in de recente geschiedenis van Letland kunt zien, vooral door wat er gebeurd is nadat de financiële crisis toesloeg en de economie, die in de jaren daarvoor was opgebouwd, en die bekend staat als de Baltische Tijger, als een luchtbel uit elkaar spatte, zoals dat vanaf het begin af aan al gedoemd was.

En dan zie je dat het Letse volk, vanwege het vermogen om overtuigend voor- of tegenargumenten over een kwestie aan te voeren, bereid was om overtuigend te beargumenteren – in ieder geval tegen zichzelf – dat de economie niet zou instorten. En ze waren des te verbaasder toen die wel instortte dan ze anders zouden zijn geweest, als ze niet die extremere neiging hadden om voor- of tegenargumenten aan te voeren bij een kwestie zonder te willen erkennen dat er altijd een standpunt is dat – hoewel die niet beslist de absolute waarheid– zeker wel een betere koers van actie voor deze specifieke natie was, gezien haar cultuur en geschiedenis en de psyche van de mensen.

De drievoudige vlam van de Baltische landen
Want het is natuurlijk niet zo dat alle naties maar één koers van actie zouden moeten volgen. Elke natie heeft individualiteit, heeft een eigen cultuur. En dus moet elke natie haar eigen weg zoeken. En daarom proberen wij op geen enkele manier een maatstaf te stellen waar alle naties naar moeten luisteren – want dat laten wij wel aan de gevallen wezens over.

En natuurlijk moet men erkennen dat de gevallen wezens op aarde een onverzadigbare zucht naar macht hebben. En aan die wens wordt zo niet gemakkelijk voldaan in een klein land, daarom zie je trouwens dat er zowel in Europa als op wereldschaal, minder gevallen wezens incarneren dan in de kleinere naties. En dat geeft de kleinere naties natuurlijk een belangrijke rol om vrede, samenwerking en evenwicht op grotere schaal te brengen.

Dus de vlam die ik veranker, is daadwerkelijk een vlam die de natuurlijke geneigdheid van het Letse volk om door diverse rookgordijnen en kwesties die door de kromme geest en het dualiteitsbewustzijn worden opgeworpen, heen te kunnen zien. Maar die moet wel in evenwicht worden gebracht, en wel door de bereidheid om beslissingen te nemen en door de liefde die je innerlijk het gevoel geeft over wat juist is, hoewel je er niet altijd op een intellectuele, lineaire manier argumenten voor kunt aanvoeren.

En dan zie je dat het geen toeval is dat Letland tussen Estland en Litouwen in ligt. Want het Litouwse volk heeft de blauwe vlam en de stuwkracht in overvloed, maar het volk van Estland heeft de liefdesvlam – hoewel weinigen dit als zodanig herkennen. En daardoor zouden de drie Baltische naties veel van elkaar kunnen leren – als ze bereid waren om op een opener manier met elkaar te praten.

En natuurlijk beseffen wij, de geascendeerde meesters, duidelijk het dilemma van de Baltische landen. Na vijftig jaar van wrede onderdrukking en bezetting door de sovjets, hebben ze eindelijk vrijheid als onafhankelijke landen gekregen. En wanneer je zo’n geschiedenis hebt, is het niet gemakkelijk om rond de tafel te gaan zitten en te praten over het samenvoegen van de drie Baltische landen tot één natie. Dit zien we duidelijk en daarom wijzen we op een alternatief. En dat is het thema voor deze dictaten die de Oostzee in een ring van spiritueel vuur hebben gezet.

Het alternatief is dat men in plaats de naties tot één samen te voegen, zodat de oude naties ophouden te bestaan, een regio vormt. En dat zorgt ervoor dat de afzonderlijke naties, in ieder geval in de afzienbare toekomst hun onafhankelijkheid, hun nationale karakteristieken, hun taal, behouden. En dit is de visie die ik hier daadwerkelijk veranker en die wij verankerd hebben overal waar wij vlammen in de naties die aan weerszijden van de Oostzee liggen, hebben verankerd.

Want er bestaat een mogelijkheid dat deze landen een regio kunnen vormen die model kan staan voor wat er in andere gebieden van de wereld kan gebeuren, omdat er geografische eigenschappen zijn die het uitvoerbaar maken dat landen samengaan, in de geest van coöperatie, tot een regio waarin zij hun individualiteit houden, die vaak sterk emotioneel in een volk resoneert. En daarom stellen we voor dat dergelijke regio’s worden gevormd alvorens de meer drastische stap te doen van landen samenvoegen, waardoor een aantal naties niet meer bestaan.

De internationale machtselite heeft het IJzeren Gordijn gevormd
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dit de enige koers is. Want er zijn zeker een paar naties die ervan kunnen en zullen profiteren als ze met andere samengaan, of zelfs in één of verscheidene regio’s worden opgesplitst. Toch is het beeld dat wij over de Baltische regio geven er zeker één van samenwerking over nationale en grenzen en begrenzingen heen. Het is één die oost en west samenbrengt en dat zal natuurlijk het proces accelereren om het oosten en het westen samen te voegen dat al aan de gang is zolang het IJzeren Gordijn is gevallen.

Want zoals wij natuurlijk al eerder hebben genoemd, was dit een kunstmatige indeling van het Europese werelddeel. En er moet botweg gezegd worden dat die indeling duidelijk niet in het beste belang van de mensen was. Die werd ontworpen en uitgevoerd door de internationale machtselite die in die tijd grote invloed had op regeringen in zowel de Sovjet-Unie, Engeland als de Verenigde Staten. En wat er op de Conferentie van Malta is gebeurd, was natuurlijk op geen enkele manier het ontwerp van de geascendeerde meesters.

Het was het ontwerp van de gevallen wezens, om Europa op te delen en zo te verzwakken en daardoor het proces van unificatie en coöperatie te vertragen, wat natuurlijk het ontwerp van de geascendeerde meesters is en is gebleven zolang Saint Germain fysiek geïncarneerd is om een Verenigde Staten van Europa te stichten. Opnieuw, zijn pogingen werden destijds gedwarsboomd door de gevallen wezens – de koningen en de internationale elite – die toen al begonnen te denken dat zij in staat waren om de wereld achter de schermen te besturen zonder ooit opgemerkt te worden en daardoor niet door het volk aansprakelijk konden worden gesteld.

De financiële crisis was een ongeluk dat ontworpen is
En dus moeten wij zeggen dat ook de financiële crisis niet zomaar per ongeluk gebeurde. Het was natuurlijk een ongeluk dat werd ontworpen, want de internationale machtselite had opnieuw de luchtbeleconomie doorgevoerd in hun poging om het unificatieproces in Europa te vertragen. Want ze wisten dat zij door kunstmatig geld in een paar van de zich nieuw ontwikkelende landen in de oostelijke Europese landen te pompen, een crash konden veroorzaken die de echte unificatie en coöperatie tussen oost en west zou vertragen.

Want je ziet – vanwege alles wat wij hebben gezegd over het dualiteitsbewustzijn – dat de machtselite moet proberen om overal waar dat mogelijk is, die kunstmatige indelingen te vormen. En de sovjetbezetting van Oost-Europa was zeker hun ontwerp. En zelfs machtige mensen in de Verenigde Staten dachten dat het in het belang van de Verenigde Staten was te voorkomen dat een verenigd Europa economisch, politiek, zelfs militair, sterker zou worden dan de Verenigde Staten.

Want destijds dachten de leiders van de Verenigde Staten dat ze zo ver op de Sovjet-Unie voorlagen dat ze hen in toom konden houden. Maar ze beseften niet hoe de machtselite achter de schermen gebeurtenissen manipuleerde, zodat de Sovjet-Unie al heel snel nucleaire wapens kon ontwikkelen en daarom niet per se militair gelijk aan de Verenigde Staten worden, maar zeker een kracht die garandeerde dat de Koude Oorlog nog decennia lang in stand bleef.

Stel je eens voor wat er gebeurd zou zijn als de Oost-Europese naties na de Tweede Wereldoorlog onafhankelijk waren gebleven. Stel je eens voor hoeveel meer overvloed er in deze naties was geweest als het persoonlijke initiatief niet door de hersenspoelmachine van de sovjets was vernietigd. Stel je eens voor hoe de pogingen tot unificatie die je in West-Europa zag door de EU, decennia geleden zich naar het oosten van het IJzeren Gordijn had kunnen verspreiden. En hoe de armoede die je in de Oost-Europese naties ziet dan totaal onbekend was geweest, omdat die naties bijna economisch gelijk aan de westelijke naties zouden zijn geweest.

Dit had een groot voordeel kunnen zijn, niet alleen voor het werelddeel Europa, maar voor de wereld als geheel. Want Europa heeft het potentieel om een evenwichtige factor te vormen tussen oost en west. Dus zagen de gevallen wezens natuurlijk de noodzaak in om de bolsjewistische revolutie te plegen, zodat de Sovjet-Unie zou worden gevormd en Rusland daardoor van Europa zou worden buitengesloten, zoals Peter de Grote het zolang geleden voor zich zag.

De noodzaak om openlijk over de sovjetbezetting te spreken
En dan zie je dat er heel veel onderliggende stromingen van bedrog en manipulatie zijn, die men moeten begrijpen en aan de kaak stellen. De vlam die ik veranker, is daadwerkelijk bedoeld om niet alleen in Letland, maar in veel andere landen de noodzaak op te wekken om openlijk te erkennen dat er over de sovjetbezetting van Oost-Europa en andere voormalige sovjetrepublieken moet worden gesproken.

Want hoewel een paar mensen pogingen hebben gedaan om dit onderwerp aan te roeren, heeft dit zeker nog niet het niveau bereikt dat noodzakelijk is om deze landen hun verleden te laten transcenderen. En dus zeg ik: “Er is grote behoefte om te spreken en te schrijven over hoe het was om onder het juk van de sovjetbezetting te leven, hoe het was om als jongere onder het bestuur van de sovjets op te groeien en hoe het destijds was om van die onderdrukking bevrijd te worden.” Dit is vooral een potentieel in de Baltische landen en Letland moet hier een belangrijke rol bij spelen vanwege de aanzienlijke Russische minderheid in dit land.

Men moet erop letten dat de Russische mensen in Letland, bij de laatste verkiezingen, bijna beter georganiseerd en besluitvaardiger dan het Letse volk zelf waren. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat wij het Letse volk nu aanmoedigen om oppositie tegen de Russische mensen te vormen. We moedigen hen liever aan om naar een wankel evenwicht op zoek te gaan, waardoor het Letse volk bereid wordt om met grote vrijmoedigheid over de sovjettijd te praten, zodat zelfs de Russische mensen in Letland de kans krijgen te kiezen of ze zich van het sovjetverleden willen distantiëren.

Want dat is echt de enige manier waarop het Russische volk ooit het sovjetverleden transcendeert. Het is niet realistisch te verwachten dat het Russische volk in Rusland het sovjetverleden gaat analyseren, de fouten uit de sovjettijd erkent en dan besluit die te transcenderen. Maar het is wel realistisch om te hopen dat de Russisch sprekende mensen die nog in de voormalige sovjetrepublieken wonen, inderdaad bereid zijn om het effect te erkennen dat de sovjetbezetting op deze landen heeft gehad – en daarom naar de mensen te willen luisteren die in de allereerste plaats het doel van deze onderdrukking waren.

Dit geeft de mogelijkheid dat het Russische volk dan mededogen, empathie en begrip kan ontwikkelen voor hoe de acties van de Sovjet-Unie andere mensen hebben beïnvloed – en henzelf trouwens ook. En dit zou dan – in potentie – invloed op Rusland zelf kunnen hebben en ervoor zorgen dat de Russen in Rusland bereid zijn met het verleden te worstelen – wat nog niet gebeurd is. Omdat jonge mensen in principe niets van het sovjetverleden afweten en dat niet wensen te weten. Want zij willen niet lastig gevallen worden met nadenken over de fouten uit het verleden.

Maar wat moet je er dan van weerhouden om die te herhalen? Niets! Want zoals Moeder Maria in Polen heeft gezegd, tenzij mensen zeggen: “Genoeg is genoeg”, komt er een machtselite die de zaken nog verder in het extreme door wil voeren.

Alles vormt een potentieel tot groei
Daarmee heb ik het licht verankerd dat ik wilde verankeren. Ik heb de impuls en de visie gegeven die nodig zijn voor alle voormalige sovjetrepublieken – maar vooral de Baltische landen – om openlijker over de sovjettijd te beginnen te praten en openlijk proberen van de effecten van het communisme op de menselijke geest en een maatschappij te leren.

Want het westen moet dat ook leren. Want het westen heeft weinig inzicht in wat er echt gebeurd is met mensen tijdens het communistische bestuur. En dit is nodig, als Europa een systeem wil vermijden waardoor ze ook onderdrukkend zou kunnen worden, omdat het door de gevallen wezens wordt geregeerd. En ze zullen proberen te doen wat ze altijd doen, als de mensen niet alert zijn.

En dan zie je in dat niets zomaar is, want alles vormt een kans tot groei. Dit wil niet zeggen dat we niet volledig het lijden van de mensen die zo lang onder het sovjetjuk zaten, begrijpen en empathie voor hen voelen. Maar we kijken ook vooruit en zeggen: “Hoe kun je in de toekomst iets ongedaan maken, aangezien dit gebeurd is en dit niet in de tijd ongedaan kan worden gemaakt – in ieder geval in het verleden – zodat de mensen het bewustzijn kunnen transcenderen en daardoor vooruit gaan?”

Maar je kunt niet transcenderen wat je niet kunt zien en je kunt niet zien waar je niet naar wilt kijken en openlijk over praten. Want er zijn veel mensen die input moeten geven, want het proces van heling en transcendentie heeft het beste potentieel om in de Baltische landen wortel te schieten.

Daarom ben ik, Lanto, dankbaar voor deze kans en ik – net als wij allemaal – kijk vooruit naar de toekomst, om te zien wat er zich voordoet en ontwikkelt in de Baltische regio. IK BEN, Lanto.