Wat er voor nodig is om een goede President van de Verenigde Staten te zijn

ONDERWERPEN: Had de Verenigde Staten zonder bloedvergieten kunnen worden gesticht? – De zucht naar gewapende conflicten – De jonge George Washington – De opgroeiende George Washington – Geen koning willen zijn – Hoe je een goede president kunt zijn – Praktisch realisme – De wet van George Washington

Geascendeerde Meester Godfre, 13 februari 2011
Gegeven in Mount Vernon, het persoonlijke landgoed van George Washington in Virginia. George Washington was één van de incarnaties van de geascendeerde meester Godfre.

Ik ben de geascendeerde meester Godfre en ik verwelkom jullie op de grond van dit historische nationaal bekende punt dat mijn landgoed hier in Virginia was. Hier werden veel gelukkige uren doorgebracht, een paar van die gelukkigste tijdens het paardrijden, alleen of enkel vergezeld van mijn persoonlijke bediende. Die niet een stuk bezit was, maar een vertrouwde vriend, die ik ook echt als zodanig zie.

Maar was er ondanks dat destijds niet een verbazingwekkend scherpe scheidslijn tussen verschillende groepen mensen? Je ziet in deze natie de scheidslijn tussen slaven en vrije mensen, maar er waren nog veel meer indelingen in de Amerikaanse maatschappij. Indelingen die vanaf het begin natuurlijk de grootste bedreiging vormden voor de stichting van deze natie, voor de overleving van deze natie. En zelfs tegenwoordig vormen ze nog de grootste bedreiging voor deze natie om haar potentieel van een gouden eeuw waar te maken en te accelereren.

Had de Verenigde Staten zonder bloedvergieten kunnen worden gesticht?
Dus kon ik mij hier enigszins terugtrekken uit deze verdeelde gefragmenteerde dualistische samenleving en de voortdurende dualistische strijd – die zo’n groot deel vormde van mijn leven in die incarnatie als George Washington. Zelfs op jonge leeftijd, werd ik opgevoed met die dualistische strijd door in het Britse leger en – tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog – slechts een andere fase van die strijd, te dienen.

Dus als ik de kans kreeg wandelde ik op dit landgoed of was aan het paardrijden om over een vraagstuk na te denken waar maar heel weinig Amerikanen zich tegenwoordig mee bezighouden. Het was het vraagstuk of wij misschien een bestaan als natie hadden kunnen opbouwen zonder bloedvergieten. Was het inderdaad mogelijk om de Verenigde Staten van Amerika te stichten als onafhankelijke natie zonder de Onafhankelijkheidsoorlog?

In die tijd kon ik natuurlijk niet zien hoe dat dan moest. Jefferson of iemand anders van de stichters ook niet. Hoewel veel van de zogenaamde stichters van deze natie een achtergrond hadden in de vrijmetselarij – en daarom in universele spirituele principes en goddelijke voorzienigheid geloofden – waren we nog steeds niet in staat te zien hoe wij onafhankelijker van Engeland konden worden zonder ons de woede van de koning op de hals te halen en de daarop volgende militaire beperkende maatregel die – of in ieder geval naar het leek – onvermijdelijk was in die dagen.

Jullie, die op gegroeid zijn in samenlevingen, of in een tijd met minder oorlogen – of zonder er in ieder geval zelf direct bij betrokken te zijn – zullen de denkwijze uit die tijd moeilijk kunnen bevatten, omdat gewapende conflicten bijna een natuurlijk onderdeel van het leven vormden. En het werd vaak vanzelfsprekend gevonden omdat er gewoon geen andere manier was om oplossingen te bereiken voor wat belangrijke conflicten leken.

Maar wanneer je er natuurlijk vanuit het perspectief van een geascendeerde meester naar kijkt, kun je ontdekken hoeveel kansen er waren om een aparte natie te vormen. Tegenwoordig kun je zien dat als er een andere koers was ingezet, er ook wel een onafhankelijke natie op het Noord Amerikaanse vasteland zou zijn. Dat had natuurlijk meer tijd gekost; die zou niet gesticht zijn toen de Verenigde Staten van Amerika werd gesticht. Maar die zou er tegenwoordig wel zijn. En in dat proces om een vredige transformatie na te streven, zou Engeland ook sneller getransformeerd zijn dan nu.

De zucht naar gewapende conflicten
En wijsheid komt natuurlijk altijd achteraf, zoals ze zeggen. Niettemin is het altijd de moeite waard om naar de lessen van de geschiedenis te kijken en ervan te leren. Destijds waren wij – degenen van ons die aan het proces van onafhankelijkheid begonnen en in de Onafhankelijkheidsoorlog vochten – er niet alleen snel bij om tot een gewapende opstand op te roepen, we verlangden ernaar. Want wij beschouwden het als een doorslaggevende manier om onze eigen carrières te bevorderen, zelfs ons persoonlijke eergevoel en trots.

Dit is een denkwijze die de meeste spirituele mensen tegenwoordig vreemd vinden door de manier waarop zij zijn opgegroeid. Maar dat komt, omdat er sinds die tijd zoveel is gebeurd in het collectieve bewustzijn van de mensheid dat je maar boft dat je in een deel van de wereld bent opgegroeid waar geen conflicten waren, zoals in bepaalde andere gebieden.

Kijk naar het voorbeeld van het Midden-Oosten of Afrika of andere delen van de aardbol, waar veel meer spanningen en conflicten zijn. En bedenk dat de denkwijze waarin ik als George Washington opgroeide, wel heel veel leek op bepaalde manieren die je tegenwoordig op de wereld ziet. Omdat de mensen zich maar al te graag met conflicten bezighouden, bijna ogenblikkelijk, omdat dit altijd als een onderliggende werkelijkheid in hun wereldbeeld bestaat. Ze zien het niet alleen als onvermijdelijk, ze zien het ook als wenselijk om diverse redenen.

De jonge George Washington
Ik werd in dat leven niet in een rijke familie geboren, maar wel een familie met ambities. Hoewel mijn vader jong stierf, had ik genoeg van het bewustzijn dat hij belichaamde meegekregen, de ambitie om zijn status in de maatschappij te verbeteren en iemand te worden. Dit was natuurlijk een denkwijze die uniek was in de koloniën, want in Europa werden mensen in een bepaalde stand geboren en de meeste van hen stierven ook in diezelfde stand. Maar hier in de Verenigde Staten was een nieuw bewustzijn, hoewel het in die tijd nog niet de Verenigde Staten was, maar de koloniën.

Er was een nieuw bewustzijn dat zich realiseerde dat jij jouw status in het leven zou kunnen verbeteren. Je zou in een relatief arme familie geboren kunnen worden, de sociale ladder beklimmen en status bereiken. Natuurlijk kon dit niet als je slaaf was. Maar als je vrij geboren was, dan kreeg je die kans, door je vaardigheden en initiatieven en je bereidheid om risico’s te nemen. Bij de jonge George Washington zie je duidelijk iets van die mentaliteit. Ik wilde in mijn leven bereiken wat mijn vader niet in dat van hem had bereikt en ik was bereid er risico’s voor te nemen door in het leger te gaan, omdat dat één manier was om destijds je status te verhogen.

En dus ging ik in het leger. Ik wierp mij in de onzekerheid van gewapende conflicten en ik heb veel lessen geleerd die waardevol voor mij zijn geworden, niet alleen door mijn rol als leider tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, maar ook in het leven in het algemeen. Hoe fragiel het is, hoe gemakkelijk je het verliezen kunt voor degenen die niet, zoals ik het ging bezien, in de gunst van de goddelijke voorzienigheid stonden. Want er waren gevechten, waarin mijn vrienden om mij heen zag sterven en de kogels door mijn jas vlogen – en toch ontsnapte ik ongedeerd.

En ik wist – er was een groeiend besef in mij – dat de goddelijke voorzienigheid wel degelijk mijn leven heeft gespaard, omdat ik door die goddelijke voorzienigheid voor een grotere missie was uitgekozen. Natuurlijk wist ik dat nog niet toen ik jong was, maar langzaamaan werd me dat duidelijker naarmate ik in rang steeg in de Onafhankelijkheidsoorlog en op den duur natuurlijk president werd.

Dus je ziet, hoe ik als jonge man begon, met weinig respect voor het leven van anderen, bereid om mijn eigen persoonlijke carrière te bevorderen door in principe een baan te hebben die van mij eiste dat ik anderen het leven ontnam. Dit was gewoon de denkwijze uit die tijd: doden of gedood worden, oog om oog en tand om tand, wat er ook maar nodig was om je waarde in de strijd te bewijzen.

De opgroeiende George Washington
Toch begon er in de Onafhankelijkheidsoorlog iets in mij te veranderen. Vooral die winter in Valley Forge, toen ik op de rand van volledige wanhoop was, op een punt waarop ik totaal alle persoonlijke ambities, alle persoonlijke wensen, alle persoonlijke verwachtingen over hoe het leven zou moeten zijn, heb opgegeven.

Ik kwam op precies hetzelfde punt dat deze boodschapper heeft beschreven voor hij aan de AskRealJesus website begon. Letterlijk tegen God zeggen: “Je kunt mij nu op dit moment wel thuishalen!” En ik wist dat ik, als ik toen was gestorven, er geen spijt van had gehad, ik zou bereid geweest zijn om alles in dat leven achter te laten om op een andere vorm van dienstbaarheid over te stappen.

Want ik besefte echt dat ik zelf niets kon. Er was geen enkele manier waarop ik alleen – door mijn leiderschap en met de mannen die ik ter beschikking had – deze oorlog had kunnen winnen om een nieuwe natie te vormen. Al mijn jeugdige ambities hadden me laten geloven dat ik de vaardigheden had om leiding te geven. Mijn vroege overwinningen hadden mij er nog zekerder van gemaakt dat ik op den duur op een dag zou triomferen en mijn persoonlijke ambities om de hoogste rang te bereiken, zouden vervuld zijn, door mijn boute beslissing om deze natie te leiden. Op mijn knieën in Valley Forge gaf ik het toch op. Ik gaf alles op, mijn geliefden. Ik gaf mij totaal aan God over zoals ik het zag, de God van de natuur, de God binnenin mij en ik beval mijn leven en mijn geest aan dat hogere wezen. Die ik in die tijd voelde als de IK BEN Aanwezigheid, maar zijn naam niet wist, zoals Saint Germain later door mij heeft gedaan in mijn rol als boodschapper voor hem.

En vanaf dat moment stierf de jonge George Washington dus in feite. Daar in die koude donkere dagen in dat verafgelegen bos, is hij gestorven. Maar ik ben niet gestorven. Ik werd niet thuisgehaald. En ik besefte dat er maar één reden kon zijn waarom ik nog steeds geïncarneerd was. En dat was dat de goddelijke voorzienigheid nog steeds een rol voor mij had. De goddelijke voorzienigheid had iets wat hij door mij wilde doen, nu ik zelf aan de kant was gegaan, mijn eigen ambities aan de kant had gezet.

Geen koning willen zijn
En dus werd ik herboren. En daardoor kwam natuurlijk het proces op gang dat op den duur tot de overgave van de Britten heeft geleid en het vormen van een nieuwe natie. Dit heeft daarna geleid tot de cruciale situatie, waarin ik daar stond – als held van de nieuwe natie – en men mij, in principe, de hoogste macht aanbood. Ik had die macht kunnen nemen, net als Napoleon. Maar ik heb bedankt en dit was het moment waar in mijn incarnatie alles in het openbare leven om heeft gedraaid.

Maar als ik mij in die verafgelegen vallei niet totaal had overgegeven, dan had ik het machtsvertoon nooit kunnen opgeven. Het trok natuurlijk uit alle macht aan mij om mij die positie als god voor die nieuwe natie te laten aannemen en daardoor te denken dat ik dit zou kunnen doen. Niettemin wist ik, vanwege mijn eerdere overgave, dat ik niet koning of keizer van deze nieuwe natie zou kunnen zijn. En daardoor was ik weer in staat dat op te geven en te bedanken voor deze positie. En dit maakte het natuurlijk mogelijk dat ik later wel de positie als eerste president van de Verenigde Staten kon accepteren en die positie leiden op een manier waartoe ik nooit in staat zou zijn geweest voor die totale overgave aan God.

Hoe je een goede president kunt zijn
En wat is dus de moraal van dit verhaal? Ik wil natuurlijk niet klagen over mijn persoonlijke ervaringen, die allang in de vuren van ascensie zijn getranscendeerd. Het is natuurlijk om jullie te tonen wat er voor nodig is om een goede president van de Verenigde Staten te zijn. Het gaat juist om die ene eigenschap: de totale overgave aan een hogere macht. De absolute, onwrikbare acceptatie dat je zelf niets kunt, hoewel ze zeggen dat jij het machtigste ambt van de wereld bekleedt.

Je moet in staat zijn om voor de spiegel te staan, jezelf recht in de ogen te kijken en te accepteren: “Ik ben niets. Ik kan niets zonder een hogere macht. Ik kan slechts succesvol als president zijn door de open deur, een helder vensterruit, te zijn.”

Dit is de sleutel om een succesvolle president te zijn. Daarom kon ik zeggen dat acht jaar genoeg was en zo een precedent voor deze natie scheppen, dat anders gemakkelijk had kunnen worden doorbroken door degenen die niet hun zucht naar ultieme macht hadden opgegeven – en daardoor deze natie zelfs in een vroeg stadium in een meer totalitaire vorm van regeren te veranderen.

Dit is dan de les die je van het leven van George Washington kunt leren: de overgave aan een hogere macht. De machten van de mens kunnen bedwelmend lijken wanneer die in zo ruime mate aanwezig zijn dat je denkt dat niets op aarde die van jou af zou kunnen nemen. Maar ik zeg je dat er geen macht bestaat die jou die kan laten houden wanneer de goddelijke voorzienigheid besluit aan de raderen van het lot te draaien.

Niets kan de raderen van de tijd stoppen die alles van jou afpakken en alles waarvan je denkt dat je het kunt krijgen en bezitten op deze aarde. En alleen degenen die dit weten, zijn in staat om op te geven en los te laten, terwijl degenen die het niet weten doorgaan alle macht die ze ter beschikking hebben te gebruiken, tot hun uiteindelijke nederlaag, zoals je zag bij Hitler, Napoleon en vele andere mensen door de eeuwen heen. Zelfs mensen die geen leider van naties zijn geweest, maar steeds opnieuw hetzelfde hebben gedaan en denken dat ze op een dag zeker genoeg kracht zouden verzamelen om een ander resultaat te krijgen.

Praktisch realisme
Maar wanneer jij je volledig aan God overgeeft, besef je iets heel eenvoudigs: we leven in een universum dat bepaalde mechanische eigenschappen heeft. Wat jij naar de kosmische spiegel uitzendt, zal de spiegel naar jou reflecteren. Hoe harder de impuls die je uitzendt, hoe harder de reflectie terugkomt. En als je denkt dat je eigen reflectie meer kracht vereist, krijg je enkel een nog sterkere reflectie terug. En dit kan zo doorgaan tot je, of gebroken bent, of het licht ziet en het gewoon opgeeft, het hele dualistische spelletje opgeeft. En die eigenschap moet gemanifesteerd worden, als je een succesvol leider van deze natie of elke democratische natie wilt zijn. Want zelfs al moet de democratie wereldlijk zijn en niet door een bepaalde religie worden overgenomen, kan een democratie niet functioneren zonder acceptatie van een hogere macht, een hoger principe, een hoger idee.

Niettemin zeg ik dan niet dat je om een succesvolle president van de Verenigde Staten te zijn, een idealist moet zijn. Want als je naar het leven van George Washington kijkt, zie je dat ik ondanks dat ik duidelijk idealen en principes had, niet wat je noemt een idealist was. Als je naar mijn bewustzijn kijkt tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, zie je duidelijk dat ik een praktische realist was. Ik gebruikte wat mij ter beschikking stond en probeerde dat te vermenigvuldigen om het maximale effect te bereiken. Maar daarna, toen ik het feit erkende dat ik geen troepen meer wilde, ik geen buskruit meer wilde, ik geen geld meer wilde, wijdde ik me er met 100% aan om het beste te doen wat je kon doen en dan het resultaat te accepteren.

De Alpha is de totale overgave aan God, de Omega is het praktisch realisme van wat er mogelijk is in het materiële universum. Daarom was ik ook niet in staat om een oplossing te vinden voor het slavernijvraagstuk, dat je hier duidelijk in Mount Vernon ziet uitvergroot. Maar zelfs de man die idealistischer was, zoals mijn vriend Thomas, kon de kwestie ook niet oplossen met zijn redeneringsvermogen. Dit kwam gedeeltelijk, opnieuw wijsheid achteraf, vanwege het collectieve bewustzijn uit die tijd. Het was te moeilijk voor ons om door de mist van het collectieve bewustzijn heen te zien om te doen wat er gedaan moest worden om de slavernij te beëindigen, in ieder geval op persoonlijke basis.

Ik was te veel gericht op de praktische aspecten, om niet gezinnen van slaven uit elkaar te willen halen. En toch, als ik meer bereid was geweest om ook deze kwestie helemaal aan God over te geven, had ik de oplossing wel gevonden. Dus je ziet, de totale overgave aan God is niet een eenmalig proces; het is iets wat vereist is, iedere keer als je een probleem hebt, wanneer je schijnbaar niet een enigma, een probleem, kunt oplossen.

De wet van George Washington
Mijn geliefden, laat me jullie een wet van George Washington geven: Als je geen oplossing voor een probleem ziet, is er iets wat je niet hebt opgegeven. Je hebt niet totale overgave bereikt met betrekking tot die kwestie, want anders zou de oplossing wel duidelijk zijn.

Dit is een regel waar jullie misschien wat langer over kunnen nadenken, omdat jullie naar spirituele groei streven en daardoor in het hedendaagse tijdperk de mensen worden die het potentieel hebben om zelfs nog meer impact op het collectieve bewustzijn te hebben door het voorbeeld te zijn, dat het voorbeeld dat ik als George Washington gaf of dat door de stichters gegeven werd, overtreft. Want dit is echt een nieuwe dag in een nieuw tijdperk.

Heel veel jonge mensen komen hier naar het landgoed en museum van Mount Vernon en kijken naar het leven van George Washington en ze denken dat ze op een of andere manier mijn voorbeeld moeten volgen. Maar de tijd gaat door; het is niet meer de hoogste oplossing dat de natie de Verenigde Staten zich bezighoudt met conflicten overal ter wereld. En het daarom nog steeds nodig acht om haar jonge mensen op te leiden – hen te programmeren – met denken dat zij voor vrijheid moeten strijden, zoals je in verscheidene musea in de hoofdstad van deze natie en zelfs hier ziet. Dit is niet het allerbeste voorbeeld en daardoor is er behoefte aan mensen die een nieuw voorbeeld willen geven, een beter voorbeeld dat gebaseerd wordt op het collectieve bewustzijn zoals het tegenwoordig is en het potentieel voor een Gouden Eeuw.

Jullie die je openstellen voor een universele spirituele lering – zoals ik ervoor openstond om vrijmetselaar te worden in mijn vroege jaren – jullie hebben het potentieel om een beter voorbeeld te stellen in deze tijd. En je kunt bepaalde lessen leren door mijn leven als George Washington te bestuderen. Maar nogmaals, jullie moeten natuurlijk verder gaan; jullie moeten je verwachtingen en gesneden beelden opgeven zoals ik die van mij opgegeven heb, toen ik in mijn tent knielde op die koude winterdag, omdat het leek alsof het vormen van een nieuwe natie niet zou lukken. Niets mislukt ooit voor God. Alleen voor het menselijke bewustzijn kan het lijken alsof iets mislukt is. En wanneer je denkt dat het mislukt is, komt dat omdat jij een deel van jouw menselijke bewustzijn niet hebt opgegeven. En dit bewustzijn denkt dat alles mislukt is.

Wat verloren gaat, zijn jouw onechte verwachtingen. Wanneer je die onechte verwachtingen opgeeft, word je herboren met een beter beeld, omdat je ziet dat er niet echt iets verloren ging, want alles was een transformatie. Als wij de Onafhankelijkheidsoorlog hadden verloren, zou er ook wel een vrije natie op dit continent gekomen zijn. Opnieuw, het had langer geduurd, maar omdat de democratie op den duur zelfs in Engeland werd gevestigd – en India en Canada zijn onafhankelijk geworden – dan begrijp je dat ook de Amerikaanse koloniën hetzelfde op den duur hadden kunnen bereiken.

Dus is er een tijd dat je het leiderschap moet oppakken en een tijd dat je het leiderschap moet neerleggen. Er is een tijd om de wapens op te nemen en een tijd om je wapens neer te leggen en de hand aan de ploeg te slaan. Wijs zijn degenen die de timing hebben. Ik zeg hiermee niet dat ik of anderen in de Onafhankelijkheidsoorlog niet hadden moeten doen wat wij gedaan hebben. Dit is niet het moment om de geschiedenis te herschrijven. Het is een kwestie van beseffen dat er een alternatief was voor wat we gedaan hebben. In die tijd was het niet een haalbaar of praktisch alternatief, gezien de bewustzijnsstaat die wij hadden en het collectieve bewustzijn en de fysieke omstandigheden.

Maar mijn punt is dat je vandaag niet van de stichters en de Onafhankelijkheidsoorlog kunt zeggen dat jullie tegenwoordig moeten doen wat wij destijds hebben gedaan. Je zou je geïnspireerd moeten voelen door ons voorbeeld, maar jullie moeten dat voorbeeld transcenderen, je eigen verwachtingen en gesneden beelden opgeven en de hogere visie vatten van wat de praktische oplossing van tegenwoordig is.

Zodoende verzegel ik deze uitgave terwijl ik met een liefdevolle blik over deze landerijen uitkijk, waar ik heel veel vrede heb gevonden in mijn latere jaren. En ik schenk mijn dankbaarheid aan de persoon die bereid was de open deur te zijn, die het me mogelijk gemaakt heeft een portie, niet van de vlam van George Washington, maar van de geascendeerde meester Godfre op dit land te verankeren. Zodat degenen die hier vanaf nu komen, geïnspireerd kunnen worden om te reiken naar de hogere visie en de noodzaak te begrijpen om je totaal over te geven voor je die hogere visie kunt vatten. Dus IK BEN Godfre. En dit is mijn vlam.