De Haat tegen de Moeder beginnen te begrijpen

ONDERWERPEN: De kosmische spiegel begrijpen – Is er een periode tijd? – Waar mensen echt een hekel aan hebben – Waarom mensen niet krijgen wat ze zeggen dat ze willen – De rol van de onderbewuste geest – De illusie dat jij de doener bent

Geascendeerde Meester Moeder Maria, 1 januari 2011

Noot: Dit dictaat werd voorafgegaan door een dictaat van Moeder Maria door Helen Michaels

Ik ben inderdaad dezelfde Maria, dezelfde Goddelijke Moeder die door een mannelijke boodschapper spreekt, terwijl ik net door een vrouwelijke boodschapper gesproken heb. Ik ben hetzelfde Wezen en ik beleef er veel plezier aan om mij door verschillende boodschappers tot uitdrukking te brengen en dan te ervaren hoe het wezen dat ik ben – en daardoor enigszins gevormd wordt door – door het prisma waar mijn licht door heen schijnt, stroomt. Waarom is dit plezierig? Veel mensen op aarde kunnen dit natuurlijk maar moeilijk begrijpen. Maar ik zeg jullie dat enkel het ego de blijdschap over de diversiteit niet kan begrijpen. Want hij wil dat alles beheersbaar is en dus voorspelbaar, herhaalbaar, hetzelfde moet zijn.

Maar waarom is er diversiteit in de wereld van vorm? Hebben we jullie niet proberen uit te leggen dat alles een uitdrukkingsvorm van het Wezen van de Schepper is en dat er maar één Schepper is. Dus klopt het dan ook niet dat de ene Schepper zijn licht door vele van de van zichzelf bewuste verlengstukken van zichzelf laat stromen om de diversiteit te creëren en om te ervaren hoe het licht van de Schepper wordt veranderd, terwijl het door verschillende prisma’s, verschillende uitdrukkingsvormen van hem stroomt. Dit is het plezier dat de Schepper eraan beleeft.

Het is de vreugde die jullie ook zullen voelen, wanneer jullie je echt in de Rivier van Leven onderdompelen. Ineens ga je voelen dat jij jezelf niet hoeft te beoordelen op grond van een maatstaf van buitenaf die door de gevallen wezens wordt vastgesteld. En dan zul jij je vrijer voelen om je creativiteit tot uitdrukking te brengen, of liever de creativiteit van jouw Aanwezigheid – en die vrijuit laten stromen zonder van te voren te beoordelen hoe die tot uitdrukking moet worden gebracht.

En wanneer jij je vrijuit tot uitdrukking brengt, zul je in staat zijn om andere mensen zichzelf vrijuit tot uitdrukking te laten brengen. En dan ga je op een andere manier naar anderen en hun diversiteit – hun verschillen, hun creativiteit – te kijken. Omdat je hen niet meer als een bedreiging beschouwt, omdat je niet langer constant een relatieve evaluatie hoeft te doen: “Is deze persoon beter dan ik, brengt hij iets naar buiten wat ik niet naar buiten zou kunnen brengen, zullen de mensen hem leuker vinden dan mij, zal God meer van hem houden dan van mij?” En al die subtiele evaluaties, waar jij je misschien niet bewust van bent geweest, maar die er desondanks zijn, op de achtergrond meelopen bijna zoals muziek, die Muzak heet, die je een tijdje geleden in veel fabrieken of kantoren of warenhuizen had. Die muziek met de bedoeling dat die er is zonder dat je die echt opmerkt.

De kosmische spiegel begrijpen
En dit is precies hoe het ego en de gevallen wezens in jouw bewustzijn willen doordringen, zodat ze constant op de achtergrond kunnen meelopen, constant je gemoedstoestand beïnvloeden, maar dat op zo’n subtiele manier doen dat je dat eigenlijk niet eens merkt. Omdat er niets is wat je ineens wakker schudt en je laat beseffen dat dit lawaai, dit achtergrondgeluid, niet natuurlijk is en dat jij het niet meer wilt. Dus zijn er mensen die hun hele leven met dit achtergrondgeluid van hun ego leven, constant oordelen, constant evalueren, op grond van een maatstaf waar ze zich niet eens bewust van zijn, die ze niet hebben gemaakt, maar die eigenlijk de maatstaf is van de gevallen wezens, die wordt aangepast aan hun eigen samenleving of cultuur of zelfs hun familieachtergrond.

Dit is één van de dingen die het komende jaar zullen worden aangevochten. Deze subtiele, bijna onbewuste, oordelen, overtuigingen, wereldbeelden die mensen individueel en collectief, jaren, decennia, eeuwen, millennia, lang hebben verzameld. Die zullen allemaal door het Wiel van de Dharma dat de Boeddha hen toewerpt, worden aangevochten en door de spiegel van de Moeder, die steeds extremere uitdrukkingsvormen reflecteert van wat ze op de kosmische spiegel projecteren.

Want wat heeft de Moeder eigenlijk beloofd dat ze zou doen? Je denkt misschien dat de materie heeft beloofd geboorte te geven aan jouw uitdrukkingsvorm, jouw fysieke lichaam, aan een planeet. En hoewel dit misschien wel waar is, moet je beseffen dat er een reden is waarom de materie dit heeft gedaan. Het is niet, zoals sommigen van jullie misschien denken, om jou alles wat je maar wilt doen te laten creëren. Want de vrije wil, de Wet van Vrije Wil, staat niet op zichzelf. Die bestaat als polariteit van de wet die zegt dat je zult oogsten wat je zaait. Je zult in staat zijn alles te creëren wat je maar wilt, maar die wet zegt ook dat jij je eigen schepping moet ervaren.

En dus, laat de materie – als het Alpha-aspect – jou elk mentaal beeld creëren wat je maar wilt en dat beeld op het Ma-terlicht projecteren. Maar als het Omega-aspect, zal de materie ook ervoor zorgen dat je ervaart wat je projecteert op het Ma-terlicht, omdat het dan in een fysieke vorm iets uitvergroot wat jij niet kunt ontlopen. En dit hebben we de kosmische spiegel genoemd, dat door dit uitvergroten van je gedachten in fysieke vorm naar je reflecteert wat je in de vorm van mentale beelden projecteert, geladen met de emoties die de energie in beweging zetten.

En wat is dan de haat tegen de Moeder? Nu, wanneer je niet bereid bent te erkennen dat wat je ervaart op het materiële vlak een reflectie is van wat er in je eigen gedachten bestaat en jij die op de buitenwereld hebt geprojecteerd. En omdat je niet de verantwoording op je wilt nemen voor jezelf, projecteer je dat de materie deze omstandigheden heeft geschapen. Of dat andere mensen deze omstandigheden hebben gecreëerd. Of de duivel heeft deze omstandigheden gecreëerd. Of God heeft deze omstandigheden gecreëerd.

En dan begin je wrok te koesteren tegen deze externe kracht, er weerstand aan te bieden en te haten, die deze omstandigheden aan je opdringt – dat denk je tenminste. Maar de waarheid die wij – al jaren en vooral de laatste paar jaar als wij het over de drama’s en het epische bewustzijn hebben – proberen aan jullie uit te leggen, wordt wat je ervaart in de materie niet gemaakt door een externe kracht. Het is allemaal een creatie in het bewustzijn.

Is er een periode tijd?
Nu, we gaan één stap verder en dan besef je iets wat de meeste mensen nog lang niet kunnen voelen. Neem de lering van Gautama dat tijd niet bestaat. Waarom bestaat de tijd niet echt? Wat doet de tijd? Tijd geeft je de illusie dat iets een bestaan heeft die een bepaalde periode kan worden gehandhaafd.

Maar mijn geliefden, wat is een periode? Is het niet een stip, één enkel punt? Kan er dan een periode tijd zijn? Want wanneer jij die stip oprekt, wat krijg je dan? Je krijgt een lijn, maar wat is een lijn? Het is een serie stipjes die zo dicht bij elkaar liggen dat je de ruimte ertussen niet kunt zien. Jullie zijn allemaal wel eens naar de bioscoop geweest en hebben een film op het scherm gezien. En je ogen vertellen jou dat je naar een doorgaande beweging op het scherm kijkt.

Maar als je terugdenkt aan de begintijd van de film, zie je dat het eigenlijk niet film genoemd werd, maar bewegende plaatjes. Omdat de waarheid natuurlijk is dat een film niet echt beweegt. Die wordt gemaakt van een serie stilstaande plaatjes die op het scherm geprojecteerd worden die elkaar zo snel opvolgen dat je ogen niet de afzonderlijke plaatjes zien, maar slechts een vloeiende beweging.

Dit gaat precies zo met de tijd. Je denkt dat de wetenschap correct is, wanneer die zegt dat de planeet waarop je leeft vier en een half miljard als een aparte entiteit heeft bestaan. Toch is er niets wat fysiek in die tijdspanne heeft bestaan. Als je naar de planeet aarde zou kunnen kijken, of zelfs het hele materiële universum zoals ik het zie, zie je dat er geen klomp stof vier en een half miljard jaar om de zon heen beweegt. Wat je als de aarde ziet, zie ik een mentaal beeld dat vele malen per seconde op het scherm van het moederlicht wordt geprojecteerd.

Maar ik zie ook dat het niet hetzelfde beeld is dat op het Ma-terlicht geprojecteerd werd vanaf het begin der tijd tot heden. Het beeld dat in de geest van de Elohim werd geprojecteerd was veel zuiverder, veel verfijnder dan wat je tegenwoordig ziet. Over dat beeld is een ander beeld heen gelegd dat door het collectieve bewustzijn van de mensheid werd gevormd. Toch heeft dit beeld de fysieke planeet niet veranderd, het heeft enkel het beeld dat op het filmscherm van het Ma-terlicht wordt geprojecteerd, veranderd dat er door de collectieve geest op werd geprojecteerd.

Waar mensen echt een hekel aan hebben
En dat is nu juist waarom, zoals ik net gezegd heb door mijn vrouwelijke boodschapper, alles in de materiewereld veranderd kan worden – wanneer je bereid bent de beelden in je geest te veranderen. Maar wat is er met de meeste mensen gebeurd? Ze hebben – zoals we nu al op veel verschillende manieren hebben uitgelegd – het meest opvallend in de laatste verhandeling van Jezus – geweigerd om de verantwoording voor zichzelf te nemen, voor hun gemoedstoestand, voor de beelden die ze met hun geest projecteren. En daardoor vallen ze, wanneer ze weigeren om die verantwoording te nemen, onmiddellijk ten prooi aan de illusie die begon bij de gevallen engelen en gehandhaafd is, en zelfs verder opgebouwd sinds die oorspronkelijke val.

Dit is de illusie dat er een wereld is die op zichzelf staat, een wereld die wordt gebaseerd op bepaalde natuurwetten die onveranderlijk zijn en het daarom de macht van de menselijke geest ontstijgt om er verandering in te brengen. Zie je dat dit de droom, niet alleen van de gevallen wezens, maar ook van het ego is? Want als er zo’n wereld bestaat – die niet onderworpen is aan veranderingen door het bewustzijn – dan is het mogelijk dat wezens niet alleen op deze wereld bestaan en denken dat ze permanent zo blijven, maar dan is het zelfs mogelijk dat ze denken dat ze deze wereld kunnen beheersen zonder hun bewustzijnsstaat te transcenderen. Ze kunnen het gescheiden zelf handhaven en ze kunnen het gescheiden zelf perfectioneren, tot hij meesterschap bereikt over de wereld zoals die er tegenwoordig uitziet.

Maar zoals ik al zei, er is niets wat niet onderworpen is aan verandering. Zoals Gautama Boeddha heeft gezegd, beweegt de aarde zich door de absolute ruimte en als jij niet meegaat met het acceleratietempo op de achtergrond van het hele universum – dat inderdaad de aarde door die absolute ruimte heen trekt – raak je achterop. En om achterop te komen, moet je weerstand bieden. En hoe meer je achterop raakt, hoe meer weerstand er nodig wordt en dit neemt al je energie, je aandacht. En daar beginnen mensen dan een hekel aan te krijgen. Ze beginnen een hekel aan die weerstand te krijgen, maar die weerstand is hun eigen weigering om te transcenderen, om het oude zelfbeeld te laten sterven en vele keren herboren te worden in een nieuw beeld. Zodat zij een nieuw mentaal beeld op het Ma-terlicht kunnen projecteren en zo de situatie in de buitenwereld veranderen.

Begrijpen jullie dat de vreugde van de Schepper ontstaat doordat hij constant zichzelf tot uitdrukking brengt in steeds weer nieuwe vormen? Wanneer je met de Rivier van Leven meegaat, bestaat er geen weerstand en daarom ben je voortdurend blij dat je transcendeert. Maar wanneer je weigert mee te gaan op de stroom, wanneer je een zelfbeeld en een wereldbeeld probeert te handhaven – wanneer je een gesneden beeld tracht te handhaven dat stilstaat, wat een beeld is dat stilstaat en wanneer je dat beeld voor de levende God plaatst – nu, dan zal er weerstand optreden.

Hier hebben mensen een hekel aan. En omdat ze ervaren dat de weerstand uit het materierijk voortkomt, hebben zij een hekel aan de materie, ze haten de Moeder. Maar niet de Moeder creëert die weerstand, want de Moeder doet alleen maar wat ze beloofd heeft, namelijk in vorm de mentale beelden uitvergroten die de mensen erop projecteren. De Moeder reflecteert slechts wat jij op de spiegel projecteert.

Waarom mensen niet krijgen wat ze zeggen dat ze willen
Wanneer je op de stroom van de Rivier van Leven meegaat, projecteer je constant beelden die transcenderen en meer worden. En dan reflecteert de Moeder overvloed en koestering (voeding). Maar wanneer je probeert hetzelfde beeld steeds opnieuw te projecteren, dan geeft de Moeder je ook terug wat je op de buitenwereld projecteert. Alleen is het niet precies hetzelfde als wat je projecteert, zoals je dit in gedachten had.

Wanneer je met de stroom van de Rivier van Leven meegaat, heb je geen mentaal beeld van hoe jij wilt dat de werkelijkheid eruit ziet. Waarom zou je een mentaal beeld willen, wanneer jij voortdurend transcendeert? Wat heeft het voor zin om een mentaal beeld te hebben dat je gefixeerd, gesneden, permanent ziet? Je handhaaft dat beeld echt niet in je dagelijkse denkgeest; je laat de Aanwezigheid zich tot uitdrukking brengen door jou. En dan zit het beeld dat door het heldere vensterglas van de Bewuste Jij naar buiten wordt geprojecteerd, niet in de dagelijkse denkgeest, het wordt niet in de dagelijkse denkgeest gevormd. Het wordt niet op het niveau van de Aanwezigheid geschapen en vandaar naar buiten geprojecteerd.

En daardoor heb jij, zoals Jezus in Sint Petersburg, heeft gezegd, niet een structuur in je geest die je probeert te handhaven. Je laat je Aanwezigheid zich door jou tot uitdrukking brengen en je ervaart die terwijl hij zich tot uitdrukking brengt. En dan voel je geen behoefte om een mentaal beeld van de wereld of een mentaal beeld van het gescheiden zelf te handhaven, dat je door de tijd heen wilt handhaven. Je bent als het kleine kind geworden, zoals Jezus gezegd heeft, voor wie elke dag een nieuwe ontdekking is, dat steeds meer vreugde ontplooit.

Pas wanneer jij je van de stroom van de Rivier van Leven afscheidt, ga je de wereld door een mentaal beeld ervaren dat in de dagelijkse denkgeest wordt gevormd. En dan denk je dat je op het Ma-terlicht projecteert wat je van binnenuit dat gescheiden zelf ziet. Maar de waarheid die zo weinig spirituele zoekers begrepen hebben, is dat wat je van binnenuit het gescheiden zelf ziet, vanuit de rol zelf, niet is wat jij op de kosmische spiegel projecteert.

Mijn geliefden, ik ben me er volkomen van bewust dat de leringen die ik tot nu toe gegeven heb, ertoe kunnen leiden dat sommige mensen zich beginnen af te vragen: “Hoe komt het dan dat ik probeer een positief beeld te scheppen, maar niet de positieve omstandigheden terugkrijg die ik voor mij zie?” Nu, de reden is dat jij je waarneming niet bent gaan onderzoeken en te beseffen dat er verschil zit tussen wat jij ziet – wat jij waarneemt – met de bewuste geest vanuit je rol en wat je feitelijk op de kosmische spiegel projecteert door het filter van die rol – veel daarvan bevindt zich beneden het niveau van bewust gewaarzijn.

Zie je, dat je misschien hebt gedacht – zoals velen van jullie – dat je op het bewuste niveau een positieve mentale houding hebt aangenomen en gedachten van overvloed op de kosmische spiegel projecteert. Je doet dit dagelijks en nadat er een bepaald aantal dagen voorbij is, vraag jij je af waarom het universum jou niet met overvloed overlaadt, zoals de vele verkeerde of oppervlakkige leraren op de wereld je beloven – als je dit programma maar doet, hun snelle fix, als je hun gegarandeerde pad naar verlossing maar volgt.

De rol van de onderbewuste geest
Maar de waarheid is dat de bewuste geest, hoewel je met je bewuste geest iets kunt projecteren, het topje van de ijsberg is. En beneden de drempel van bewust gewaarzijn, heb je geen positieve mentale houding. Want ik kan je wel zeggen dat het ego, het gescheiden zelf, nooit een positieve mentale houding kan ontwikkelen. Want het ego kan nooit ontsnappen aan de angst voor de dood en wanneer je angst voor de dood hebt op onderbewuste niveaus, zul je die angst voor de dood, de angst voor gebrek, die angst voor verlies, naar buiten projecteren. En hoe kun je dan weer ontvangen wat je op het bewuste niveau van je geest naar buiten projecteert, wanneer je niet de verantwoording voor je onderbewuste niveaus neemt?

Zien jullie niet, zoals we nu uitgelegd hebben, dat jij, toen jij besloot je voor je kosmische leraar te verbergen, dit enkel kon doen door te beslissen dat er iets in jouw eigen bewustzijn was waar je niet naar wilde kijken. Want je wilde niet projecteren dat je één bent met je leraar, zodat je niet je eigen gedachten kon zien – de beelden in jouw geest – op de manier zoals de leraar die ziet. Je besloot om die beelden te handhaven en daarom wilde je niet dat de leraar jou de onechtheid van die beelden toonde.

Maar door deze beslissing te nemen om deze mentale beelden voor je leraar te willen verbergen, wat heb je toen gedaan? Nu, je moest ze ook voor jezelf verbergen, en dit heeft (een aantal van) de onderbewuste niveaus van de geest gecreëerd. Je dwong bepaalde mentale beelden beneden de drempel van het bewuste gewaarzijn te blijven, een drempel die er niet was toen je nog steeds één met je leraar wilde zijn. En daarom zit er dus een kloof tussen wat je waarneemt en naar buiten projecteert met de bewuste geest en dat wordt naar je gereflecteerd door de kosmische spiegel.

En zie je dan niet in dat dit eigenlijk precies is wat de Moeder beloofd heeft te doen? De Moeder heeft beloofd jou te reflecteren wat jij in gedachten uitzendt. Jij bent degene die heeft gekozen een deling in je geest te scheppen tussen wat je bewustzijn is – en waar je graag naar kijkt – en wat je onbewust hebt gemaakt, omdat je er niet naar wilt kijken en de verantwoording voor nemen. Je denkt misschien, in je naïviteit of spirituele hoogmoed dat er is niets anders is waar je graag naar kijkt. Desondanks is het een feit dat je de totaliteit van je geest op de kosmische spiegel projecteert. En de Goddelijke Moeder reflecteert gewoon alles wat jij op de kosmische spiegel naar buiten projecteert.

En waarom doet de Moeder dit? Uit liefde natuurlijk, zodat de Moeder jou kan tonen wat er beneden de drempel van het bewuste gewaarzijn verborgen zit. Dit is de naakte waarheid, die heel, heel erg weinig spirituele zoekers wilden erkennen. Toch zeg ik je dat degenen die dat wel wilden erkennen, zich uit hun eigen onderbewuste gevangenis hebben bevrijd. Dat zijn degenen die – door naar hun onderbewuste beelden te willen kijken en die beslissingen te vervangen door betere besluiten – verlichting hebben bereikt.

Door dit proces is iedere geascendeerde meester heengegaan. Heel veel studenten die een lering van een eerder geascendeerde meester hebben gevolgd, hebben een afgodsbeeld opgebouwd van degenen die geascendeerd zijn, omdat ze zich altijd op het positieve hebben geconcentreerd. Maar de waarheid is dat degenen die geascendeerd zijn, geascendeerd zijn omdat wij bereid waren naar alles in onze eigen geest te kijken – en te transcenderen wat onecht is. We zijn bereid geweest het oude te laten sterven en zo vaak herboren te worden dat het geen zin heeft te zeggen hoe vaak, want het is eeuwige wedergeboorte, de eeuwige transcendentie.

Dat je zelfs niet eens overweegt of er een bepaald doel is dat je moet bereiken; je bent gewoon bereid dagelijks te sterven, zoals Paulus heeft gezegd. Maar dat niet alleen, je sterft vele malen per dag en je wordt steeds weer opnieuw geboren.

Wanneer er iets komt, kijk je ernaar, je ziet dat het niet echt bestaat, je vervangt de onechte beslissingen – de beslissingen die je uit dat eenzijn hebben gehaald – je laat dat zelf sterven en je accepteert dat je herboren wordt, dat je niet meer dat oude zelf bent. Je bent een nieuw zelf en naarmate je dat zelf blijft uitbreiden, kom je langzaamaan op het punt dat je ineens die drempel overgaat naar de geascendeerde staat. En hoewel het vanuit het menselijke perspectief een dramatische verandering kan lijken, wanneer je dat werkelijk van binnenuit ervaart, is het alleen maar één ervaring van dood en wedergeboorte meer.

Want dan ben je niet meer bang voor de dood. Je weet dat de dood alleen maar kan bij iets wat onecht is. Wat betekent dat wanneer een deel van het onechte zelf sterft, het echte zelf bevrijdt wordt, vrijgelaten wordt, meer wordt. En dus is de dood, zoals Paulus heeft gezegd, de laatste vijand. Omdat heel weinig mensen wilden beseffen dat alleen het gescheiden zelf kan sterven. Want de Bewuste Jij kan niet sterven. Maar wat wel herboren kan worden, is het bewustzijn van de Bewuste Jij dat hij de open deur is voor de Aanwezigheid en niet een gescheiden zelf dat zelfstandig kan handelen, zelfstandig dingen kan doen.

De illusie dat jij de doener bent
Wat is de eis van de gevallen wezens? Die is: “We willen ervaren hoe het is om in een wereld te bestaan die gescheiden van God is, zodat wij als gescheiden wezens kunnen bestaan in die wereld, die de macht hebben om op die wereld te handelen en dan meesterschap kunnen bereiken en zich als goden op die wereld kunnen gedragen.” Dat hebben ze geëist. En zoals wij hebben gezegd, verordent de Wet van Vrije Wil dat als je een bepaalde ervaring wenst, jij die ervaring krijgt. Toch kun je natuurlijk die ervaring niet eeuwig hebben, want dat zou verhinderen dat je terugkeert naar de grotere ervaring van eenzijn met jouw bron.

En daarom geeft de tijd jou de ervaring om een god op aarde te zijn – maar slechts bepaalde tijd. En dan begint de Moeder dat zelfgevoel af te breken, zodat de echte jij kan worden bevrijd en herboren in het echte zelfgevoel van één met zijn bron en één met het Al zijn. Wat is de belangrijkste illusie die je moet overwinnen op het spirituele pad? Wat is de essentiële illusie die je moet overwinnen om een geascendeerd wezen te worden? Dat is inderdaad wat Jezus uitgedrukt heeft toen hij zei: “Ik zelf kan niets doen; de vader in mij doet het werk.” De essentiële illusie is dat de Bewuste Jij een aparte eenheid is geworden die onafhankelijk van de IK BEN Aanwezigheid bestaat.

Zolang het zich nog als een gescheiden entiteit beschouwt, denkt de Bewuste Jij dat hij zelfstandig kan handelen, dat hij iets weet, dat hij dingen kan uitvlooien, dat hij kan uitvlooien hoe de wereld werkt en daarom meesterschap over deze wereld kan bereiken als gescheiden wezen. Dit is een ervaring die je mag hebben. Als je deze ervaring wilt, dan is de wereld hier voor jou. Maar pretendeer niet dat je een student bent van de geascendeerde meesters, die ascensie nastreeft, als je nog steeds de ervaring wilt dat jij, als gescheiden zelf, iets spiritueels aan het doen bent en je daardoor kwalificeert voor je ascensie als gescheiden zelf. Want dat kan niet. Dat is de leugen van de verkeerde verlossing, het pad van de antichrist.

De waarheid is dat je ascendeert door terug te keren naar de waarheid dat je zuiver gewaarzijn bent, dat de Bewuste Jij de open deur is voor de Aanwezigheid, dat de Aanwezigheid kan handelen op deze wereld, dat de Aanwezigheid weet hoe deze wereld in elkaar zit. En dat jij, de Bewuste Jij, geen inherente wijsheid bezit, geen inherente macht, geen inherente liefde, geen inherente zuiverheid, geen inherente waarheid, geen inherente vrede, geen inherente vrijheid heeft. Tenzij jullie als kinderen worden, zul je op geen enkele manier het koninkrijk binnengaan. Tenzij je het heldere vensterglas wordt dat de Aanwezigheid naar deze wereld heeft verlengd, keer je niet terug naar het eenzijn met de Aanwezigheid in het proces van Ascensie.

Dit is de les van het spirituele pad. Het is een les die in het Jaar van de Moeder moet worden geleerd. Die zal op veel verschillende niveaus worden geleerd en correspondeert met de bewustzijnsstaat van de mensen. Waar mensen ook op vertrouwen, wat ze ook als permanent zien, wordt aangevochten. Ze zullen ‘gedwongen’ worden vraagtekens te zetten bij dingen waarvan ze denken dat die niet hoeven of kunnen worden betwijfeld. Waar ze zich ook aan vasthouden, wordt afgenomen. Want wie zijn leven probeert te behouden, zal het verliezen, maar wie bereid is zijn leven te verliezen om te transcenderen, zal het eeuwige leven vinden in die eeuwige zelftranscendentie.

Zodoende ben ik van plan het hele jaar door meer leringen te geven over dit en andere onderwerpen. En dus zal ik niet op mezelf vooruitlopen, maar geleidelijk meer leringen uitbrengen, wanneer ik acht dat de studenten onze leringen hebben geïnternaliseerd tot ze eraan toe zijn om een hogere lering te ontvangen. Dus zal ik eindigen met dezelfde woorden als Gautama: “De keuze is aan jou!”