Waarom vernietigen zoveel rijke en beroemde mensen zichzelf?

ONDERWERPEN: Kritisch zijn op het beleid van Israël is geen antisemitisme – de Joden hebben niet alle oorlogen veroorzaakt – veel christenen hebben een negatieve houding ten opzichte van Joden – het psychologische mechanisme dat ervoor zorgt dat mensen zichzelf vernietigen – spirituele dingen de prioriteit geven boven wereldse zaken – jouw ziel bezitten – jezelf met anderen vergelijken – een schisma in de psyche pakt jouw heelheid af – niets is ooit genoeg – het doel kan de middelen heiligen om anderen te doden – omgaan met anderen moeten doden – geweld verheerlijken als manier om problemen op te lossen – een film maken over Christus om de filosofie van de antichrist te rechtvaardigen – moeilijker om het geloof te behouden dat het doel de middelen heiligt – zelfs een aantal christelijke kerken geloven dit – aards lidmaatschap  zoeken door de filosofie van de antichrist aan te hangen

Vraag: Op vrijdag 28 juli 2006 werd de acteur en regisseur Mel Gibson gearresteerd on verdenking van rijden onder invloed van alcohol in Malibu, Californië. Volgens de mediaberichten heeft Mel Gibson bepaalde opmerkingen over de Joden gemaakt, waaronder: “F… Joden… De Joden zijn verantwoordelijk voor alle oorlogen op aarde.” Waarom lijkt het zo vaak alsof die rijke en beroemde mensen die alles hebben niet gewoon van het leven kunnen genieten, maar een of ander uiterste moeten opzoeken dat ervoor zorgt dat zij zichzelf vernietigen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Ik besef dat de arrestatie van een acteur in Hollywood niet het belangrijkste is wat de wereld op dit moment onder ogen moet zien, maar ik wilde dit bespreken, omdat het verhaal een belangrijke eraan ten grondslag liggende kwestie onthult. Ik gebruik Mel Gibson als voorbeeld om deze kwestie te illustreren, omdat zijn leven erg in de openbaarheid staat en ik daardoor niet zijn recht op privacy schend.

Laat me eerst zeggen dat hoewel de media er zeer moeilijk over doen dat Mel Gibson zogenaamd antisemitisch is, ik opkom voor zijn recht op vrije meningsuiting. Ik ben het niet eens met wat hij heeft gezegd; ik ben het eens met zijn recht om het te zeggen – dronken of niet. Een mening geven die niet in overeenstemming is met de politiek van de staat Israël is op zich niet antisemitisch.

Wat betreft de bovenstaande quote, laat me het duidelijk maken dat Joden niet verantwoordelijk zijn voor alle oorlogen op de wereld. De machtselite – in al haar verschillende groeperingen – is verantwoordelijk voor alle oorlogen op aarde. Enkele leden van de machtselite zijn of waren Joden, maar vele ook niet. Je zou zelfs kunnen stellen dat de meeste leden van de machtselite boven ras, nationaliteit of religie staan en zichzelf als elite bestempelen wat gebaseerd wordt op andere criteria. Ze geloven dat ze het recht hebben om de baas te zijn over de algemene bevolking en naties naar willekeur in oorlogen onder te dompelen, alsof de wereld hun privéschaakbord was.

Ik zou ook willen opmerken dat de houding van Gibson ten opzichte van de Joden niet zoveel anders is dan die van vele christenen, of ze nu katholiek of evangelisch zijn. Veel christenen maken de Joden verantwoordelijk voor het doden van Christus, maar in werkelijkheid, zoals aangetoond in het boek ‘I love Christ, I hate Christianity’ hebben degenen die mij gedood hebben, dat niet gedaan omdat ze Joden waren, maar omdat ze een bepaalde benadering hadden van religie. Ze waren rigide geworden en weigerden te veranderen, waardoor ze bereid waren om alles te doen om de boodschapper tot zwijgen te brengen die veranderingen eiste. Helaas zijn veel hedendaagse christenen ten prooi gevallen aan precies dezelfde houding, die is dat ze deze website en de boodschap tot verandering die hier word gepresenteerd, afwijzen.

Nu de kwestie die hieraan ten grondslag ligt, die ik wil bespreken. Deze wordt beschreven in een uitspraak die ik 2000 jaar geleden heb gedaan:

Wat heeft een mens eraan, als hij de hele wereld wint, maar zijn ziel verliest? (Marcus 8:36).

In Mel Gibson hebben we een voorbeeld van iemand die schijnbaar alles heeft wat wereldlijk succes kan bieden – iemand die in zekere zien ‘de wereld heeft gewonnen’. Mel Gibson is beroemd, een Oscarwinnaar en heeft al het geld dat iemand wenst – vooral na het financiële succes van de film ‘The Passion of het Christ‘. Maar toch onthult dit laatste incident – die maar één episode is in zijn levenslange strijd tegen alcoholisme – dat Mel Gibson niet zijn eigen ziel bezit. Diverse vrienden van hem hebben opgemerkt dat wanneer hij drinkt, hij een heel ander persoon wordt, wat een gebruikelijke gebeurtenis is voor alle soorten verslavingen.

Mel Gibsons leven heeft een patroon gevolgd dat je bij veel rijke beroemde mensen ziet die gewoon niet van hun faam en succes kunnen genieten, maar tenslotte zichzelf vernietigen. Ik zou nu het psychische mechanisme willen uitleggen dat achter dit syndroom zit. En laten we beginnen met een voorbeeld uit mijn eigen historische leven:

8 De duivel nam hem opnieuw mee, nu naar een zeer hoge berg. Hij toonde hem alle koninkrijken van de wereld in al hun pracht
9 en zei: “Dit alles zal ik u geven als u voor mij neervalt en mij aanbidt.”
10 Daarop zei Jezus tegen hem: “Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.””
11 Daarna liet de duivel hem met rust, en meteen kwamen er engelen om voor hem te zorgen. (Matteüs 4: 8-11)

In dit opzicht maakt het niet uit of je in een gepersonifieerde duivel gelooft die mensen agressief verleidt. De zaak waar het hier om draait, is dat de wereld mensen met verleidingen presenteert, namelijk of je succes wilt nastreven zoals het door de wereld wordt gedefinieerd of succes zoals door Gods werkelijkheid wordt gedefinieerd. Dit is het eeuwige menselijke dilemma dat ik als volgt heb beschreven:

24 Niemand kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon. (Matteüs 6: 24)

Mammon is het symbool voor wereldlijk succes, of je het nu in termen van faam, macht of genot definieert. Hier komt een essentieel maar subtiel punt. Ik zeg NIET dat je niets mag hebben van wat de wereld je kan aanbieden. Het is een gebruikelijk misverstand dat een spiritueel persoon zijn, inhoudt dat je af moet zien van ALLE wereldlijke bekoringen. Dit is niet het geval. De materiële wereld wordt van het Moederlicht gemaakt, wat Gods eigen substantie is. Als je medeschepper bent, is het de bedoeling dat je heerschappij over de aarde hebt en je kunt die heerschappij niet uitoefenen als jij je uit de wereld terugtrekt. Zoals ik zei:

Vrees niet, kleine kudde, want jullie Vader heeft jullie het koninkrijk willen schenken (Lucas 12:32).

Hoewel dit in de eerste plaats naar een bewustzijnsstaat verwijst, omvat het ook alle materiële aspecten van Gods koninkrijk. Het gaat erom dat jij je prioriteiten stelt, zodat het verwerven van ‘dingen’ niet belangrijker wordt dan dat je de dingen van de geest verwerft:

Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. (Matteüs 6: 33)

Het koninkrijk van God staat symbool voor het Christusbewustzijn en is een denkkader waarin je psychische en spirituele heelheid hebt verworven. Je bent niet een huis dat tegen zichzelf is verdeeld, omdat je geen conflicterende of elkaar wederzijds uitsluitende wensen of gehechtheden hebt. Daardoor kun je zeggen dat jij je ziel in de allerhoogste zin bezit.

Wat er met veel van de rijke en beroemde mensen gebeurt, is dat – gewoonlijk in een ver verleden – ze ten prooi zijn gevallen aan de verleiding om te weigeren eerst de heelheid van hun ziel te zoeken, en in plaats daarvan hun beloning op aarde wilden hebben:

Dus wanneer je aalmoezen geeft, bazuin dat dan niet rond, zoals de huichelaars doen in de synagoge en op straat om door de mensen geprezen te worden. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen (Matteüs 6: 2).

Door zo te doen, vallen ze ten prooi aan hun ego om zich met anderen te vergelijken en daardoor de wens te ontwikkelen om ‘beter’ dan anderen te zijn volgens de wereldlijke norm. Dit leidt er onvermijdelijk toe dat ze de allereerste verleiding van het ego en de duivel accepteren, namelijk dat de middelen de doelen kunnen heiligen. De doelen om iets op aarde te bereiken, kan het negeren van Gods wetten rechtvaardigen.

Dit leidt mensen naar een neerwaartse spiraal door te proberen zichzelf te verheerlijken vergeleken met andere mensen. Ze proberen dan zichzelf te verheffen door andere mensen naar beneden te halen of tenminste zichzelf te verheffen zonder de consequenties die het voor anderen heeft, in ogenschouw te nemen. Het onvermijdelijke resultaat is dat een deling wordt gecreëerd in de psyche van deze mensen en hoe meer ze proberen zichzelf te verheffen, hoe groter het schisma wordt. Daarom zie je dat zoveel van deze mensen over de streep van krankzinnigheid gaan, ondanks het feit dat ze schijnbaar alles hebben wat de wereld te bieden kan hebben.

Ze hebben wel alles wat de wereld te bieden kan hebben, maar omdat hun psyche niet heel is, kunnen ze geen gemoedsrust vinden. Zodoende, lijkt het nooit genoeg, hoeveel ze ook verwerven en kunnen ze zich nooit op hun gemak voelen. Dit drijft ze ertoe om altijd meer te willen, wat er op den duur toe leidt dat ze te ver gaan en een of andere crash in het leven roepen. Soms ontwaken ze en veranderen hun leven, maar in veel gevallen gaan ze gewoon door tot ze zichzelf totaal vernietigen. Ik denk dat Hollywood er wel een heel aantal volmaakte voorbeelden van heeft geleverd, maar er worden zelfs nog meer in de geschiedenisboeken gevonden.

Nu is mijn echte doel om aan te tonen dat Mel Gibson het voorbeeld is van een specifieke versie van de overtuiging dat de doelen de middelen heiligen. Als je naar de films van Mel Gibson kijkt, zie je dat hij vaak een persoon speelt die als volgt kan worden gekarakteriseerd:

  • Hij staat op de grens van waanzin of hij is de grens naar waanzin gepasseerd.
  • Hij bevindt zich in een situatie waarin het lijkt alsof het doden van mensen de enige manier is om een probleem op te lossen
  • Als hij eenmaal begint met doden, kan hij niet meer stoppen, net als een vos in een kippenren, die meer doodt dan hij ooit kan eten.

Mijn punt is dat Gibson vaak een persoon speelt die gelooft in de meeste extreme versie van de filosofie dat het doel de middelen kan heiligen, namelijk dat je onder bepaalde omstandigheden andere mensen mag doden. Maar als hij eenmaal begint te doden – zoals in Braveheart en The Patriot – kan hij zich niet meer inhouden. Het is alsof hij de grens overgaat naar waanzin en verandert in – of wordt overgenomen door – een wezen dat zonder onderscheid des persoons of zonder duidelijke reden aan het doden slaat.

In werkelijkheid worden zulke mensen vaak door demonen overgenomen die doden om bloed te vergieten en daardoor een uitgave van spiritueel licht forceren dat ze nodig hebben om te overleven. Wanneer de demon verzadigd is, laat hij de persoon (een poos) met rust en de persoon komt terug in zijn of haar normale bewustzijnsstaat. De persoon beseft dan wat hij heeft gedaan en moet leven met zijn daden. Dit zorgt er dan weer voor dat hij zijn daden moet rationaliseren, dat het doden op een of andere manier nodig was of toch nog te verdedigen viel. En dit wordt een voortdurende strijd die het hele leven van iemand in beslag kan nemen.

Laat me je ervan verzekeren dat het doden van een ander menselijk wezen een grens overgaat die aan niemand ongemerkt voorbij gaat. Als je eenmaal een leven hebt genomen, kun je het simpelweg niet negeren. Je moet een manier vinden om ermee om te gaan. De gemakkelijke uitweg is de filosofie dat het doel de middelen kan heiligen en één van de meest effectieve zetten van de duivel is mensen zover te krijgen dat ze een ogenblik de macht verliezen en iemand doden en dan ze levens lang bezig zijn de overtuiging te versterken dat het middel het doel kan heiligen. De echte uitweg is tussen haakjes de erkenning dat het doden niet gerechtvaardigd was in de ogen van God, maar het resultaat was dat je werd beïnvloed door een extreme vorm van het bewustzijn van de antichrist. Je kunt dan uitreiken naar het Christusbewustzijn waarin doden onmogelijk wordt.

Mijn punt is dat Mel Gibson één van de vele levensstromen op deze planeet is die al levens lang bezig is – privé en in het openbaar – de filosofie te verdedigen dat de doelen de middelen kunnen heiligen. De meest films in dit leven zijn gemaakt om – grotendeels onderbewust – geweld te verheerlijken en het af te schilderen als de enige manier om bepaalde problemen op te lossen.

Dit brengt me bij de allergrootste poging tot dit doel, namelijk de film die – zogenaamd – over mij ging, The Passion of The Christ. De onderliggende boodschap van deze film is dat het doden van Christus aan het kruis uiteindelijk gerechtvaardigd was, omdat ENKEL door het vergieten van mijn bloed de zonden van de mensheid konden worden geabsolveerd. Met andere woorden, als een subtiele poging om de primaire filosofie van de antichrist te rechtvaardigen, maakt Mel Gibson een film over Christus. En de boodschap van de film is dat de filosofie van de antichrist gerechtvaardigd is door de noodzaak om de mensheid te absolveren van hun zonden. Christus heeft nu – schijnbaar – de antichrist verlost.
Er zijn talloze problemen met deze boodschap, maar laat me de twee nemen die het meest voor de hand liggen:

  • Het is niet correct. Het vergieten van mijn bloed aan het kruis was NIET nodig of het allergrootste offer om de mensheid de absolutie van hun zonden te laten ‘kopen’. Ik weet dat veel christenen zullen zeggen dat de Bijbel dit tegenspreekt, maar ik daag ze uit om één uitspraak van mij te vinden die dat gezichtspunt ondersteunt. Er zijn uitspraken van Paulus die dat ondersteunen, maar die werden specifiek gedaan om de Joden – die vast in bloedoffers geloofden – zover te krijgen dat ze plegen van dierenoffers op zouden geven.
  • In werkelijkheid, is de ENIGE weg naar verlossing dat elk menselijk wezen het Christusbewustzijn moet bereiken – het bruiloftskleed – dat de ENIGE manier is om Gods koninkrijk in te gaan. Waarom heb ik gezegd dat het koninkrijk in je is (Lucas 17:21), wat betekent dat GEEN ENKEL CRITERIUM IN DE BUITENWERELD nodig is of je verlossing kan garanderen. Met andere woorden, zelfs de dood aan het kruis is een gebeurtenis in de buitenwereld die niet beslist je bewustzijnsstaat verandert.
  • Het schildert God af als een boze, wraakzuchtige God die het doden van zijn enige zoon eist als betaling voor de zonden van de mensheid. Dit is zo een godslastering tegen de echte God van Liefde dat het voor mij niet te bevatten is dat moderne mensen nog steeds deze misvatting kunnen geloven, laat staan het van de kansel of het filmscherm prediken.

In werkelijkheid was mijn dood aan het kruis uiteindelijk helemaal niet nodig of door God verordend. Ik ben naar de aarde gekomen om mensen – en vooral bepaalde recalcitrante levensstromen – een kans te geven om de Levende Christus te ontmoeten en hem, of te accepteren, of af te wijzen. Als bepaalde levensstromen me als de Messias hadden geaccepteerd, was het niet nodig geweest dat ik gekruisigd werd. Maar omdat deze levensstromen hun geest gesloten bleven houden, heb ik vrijwillig aangeboden me te laten doden in een laatste poging om hun geest te openen voor de denkfouten bij hun daden, waaronder hun geloof in de filosofie dat het doel de middelen kan heiligen:

en hij (Kajafas) was het die de Joden had voorgehouden: ‘Het is goed dat één man sterft voor het hele volk.’ (Johannes 18:14)

Ik hoop dat je mijn onderliggende punt kunt zien. Juist het idee dat het doden van één persoon – of je nu wel of niet gelooft dat het Gods zoon was – nodig is om de mensheid te verlossen, rechtvaardigt het doden als een noodzakelijk kwaad. Zodoende rechtvaardigt het de allereerste leugen van de duivel, namelijk dat het doel de middelen kan heiligen. Het doel om iets op deze wereld te bereiken (om de mensheid te redden), kan het schenden van Gods wet (Gij zult niet doden) rechtvaardigen.

Mijn punt is dat de reden waarom je gered moet worden, is dat je hebt meegedaan aan het bewustzijn van de antichrist, zoals ik in mijn egoverhandelingen tot in detail heb uitgelegd. Daardoor is de ENIGE manier het bewustzijn van de antichrist transcenderen en de geest van Christus aan te doen. JE KUNT HET BEWUSTZIJN VAN DE ANTICHRIST NIET OVERWINNEN DOOR DE ALLERBELANGRIJKSTE LEUGEN DIE HET BEWUSTZIJN VAN DE ANTICHRIST LEVERT, TE GEBRUIKEN. Je kunt niet aan de verleidingen van de duivel ontsnappen zolang je gelooft in de filosofie van de duivel en die probeert te verdedigen.

In het geval van Mel Gibson was zijn allerbelangrijkste motivatie om deze film te maken een onderbewust geloof dat het hem van zijn daden uit het verleden zou absolveren door te bewijzen dat zijn overtuigingen correct waren. In vorige levens was Gibson eigenlijk de soort persoon die in zijn films wordt neergezet en hij heeft ermee geworsteld om zijn daden om te doden of de oorzaak ervan te zijn dat er duizenden mensen werden gedood, te rechtvaardigen. Vanzelfsprekend is hij niet de enige persoon die geïncarneerd is die verantwoordelijk is voor de dood van vele mensen, wat de reden is dat veel mensen hebben getracht te verdedigen dat de middelen de doelen heiligen.

Mel Gibson dacht dat hij gemoedsrust zou kunnen ‘kopen’ door deze film te maken, maar toch omdat hij zijn situatie niet heeft gebruikt om de eraan ten grondslag liggende kwestie op te lossen (zichzelf van de leugens van de antichrist bevrijden), heeft hij geen gemoedsrust gekregen. Dit bewijst natuurlijk mijn punt dat je geen gemoedsrust kunt krijgen, als je niet eerst het koninkrijk van God zoekt en zijn gerechtigheid, namelijk het Christusbewustzijn waarin je volledig en eindelijk de leugens van de duivel berispt.

Natuurlijk is het niet mijn bedoeling om me op Mel Gibson te concentreren, maar zijn situatie te gebruiken om mijn punt te bewijzen dat  de hele wereld betreft. Veel mensen zitten vast in de overtuiging dat de doelen de middelen kunnen heiligen, maar we zijn nu een overgangsperiode ingegaan waarin deze mensen het in toenemende mate moeilijk vinden om dit geloof te handhaven. Ze zullen deze overtuiging moeten transcenderen of ze zullen het op een extreme manier vergroot opvoeren, die ze hopelijk de onderliggende misvatting laat zien.

Een voor de hand liggend voorbeeld – en wat heeft bijgedragen aan de uitspraken van Gibson – is de oorlog van Israël in Libanon. Zoals ik al heb uitgelegd, geloven de leiders van Israël dat hun politieke doelen de middelen kunnen heiligen om zonder onderscheid te maken te doden en ze zullen dit tot in het extreme doorvoeren, tot het eindelijk duidelijk wordt voor het volk van Israël en ze andere leiders kiezen.

Ik zou er ook nog op willen wijzen dat de film, ‘The Passion of The Christ’ alleen succes heeft gekregen, omdat verscheidene christelijke kerken als Mel Gibsons marketing machine fungeerden. Ze wisten dat de film geweld en bloedvergieten verheerlijkte, maar het kon ze niets schelen omdat ze dachten dat het hun zaak bevorderde. Met andere woorden, zij geloofden ook dat het doel de middelen kan heiligen. Ze waren bereid om een gewelddadige film te gebruiken om mensen te schokken om ‘bij Christus uit te komen’. Maar laat me je toch zeggen dat deze film niet één persoon bij de Levende Christus die IK BEN heeft gebracht. Hij heeft mensen bij de valse Christus gebracht die door de valse religies de Naam van de Heer ijdel gebruiken.

Als de leiders van zulke kerken ook maar een beetje open hadden gestaan voor de Geascendeerde Jezus Christus die IK BEN, had het ze ernstige zorgen moeten baren dat hun kerken een film ondersteunden die de filosofie van de antichrist verspreidt. Maar de realiteit is dat de meeste ervan zo verblind zijn door juist die filosofie dat ze de realiteit niet meer kunnen zien. Daardoor zijn ze blinde leiders geworden en zowel zij als hun volgelingen zullen vanzelfsprekend in de sloot belanden en zichzelf van binnenuit vernietigen. Eén zo voor de hand liggend voorbeeld zijn de uitspraken van Pat Robertson van de laatste paar maanden.

Het bevalt me helemaal niet dat de beweging de beweert mij op aarde te vertegenwoordigen, zo verblind is door het bewustzijn van de antichrist dat ze bereid is aardse glorie te zoeken – in de vorm van leden, geld en macht – in plaats van te proberen trouw te blijven aan de Levende Christus. Maar mijn onmiddellijke bedoeling voor dit artikel is om oprechte, spirituele zoekers door de denkfouten heen te laten zien om je leven te baseren op het zoeken naar aardse glorie in een of andere vorm.

Let erop dat ik hiermee niet zeg dat je moet afzien van iets bezitten of iets doen op deze wereld. Val niet ten prooi aan het zwart-wit denken of het grijs denken van het ego. Probeer in plaats daarvan de innerlijke heelheid van de Christusgeest te zoeken en laat God je dan de aardse dingen geven die je nodig hebt om je missie in dit leven te vervullen. Het is de ENIGE manier om je vrede op aarde te krijgen of toegang tot de hemel.