Hoe moeten westerse naties omgaan met Libië en andere Arabische naties

ONDERWERPEN: De andere wang toekeren is niet alleen een passieve maatregel – in Egypte waren de protesten geweldloos – de meesters werken met veel mensen maar moedigen geweldloosheid altijd aan – in Libië was geen vreedzame opstand – buitenlandse machten hebben de rebellerende troepen getraind en bewapend – Libië is niet aan een democratie toe omdat het nationale bewustzijn te zwak is – kan een democratie door één religie worden beheerst de filosofie dat het doel de middelen heiligt is de antithese van democratie – democratie is niet de belangrijkste regel omdat het wordt gebaseerd op onvervreemdbare rechten – je kunt het volk niet tot een democratie dwingen – je kunt een groter kwaad niet laten verdwijnen door een kleiner kwaad te plegen – de geascendeerde meesters zien de dingen anders dan wij – niet de bedoeling van de meesters om overal ter wereld democratieën te vormen – de oorzaak is altijd het bewustzijn

Vraag: Jouw commentaar op de situatie in Libië zou erg gewaardeerd worden. De belangrijkste aspecten waar ik naar kijk zijn: Ja, de V.S. en de Geallieerden gebruiken het leger om levens in Libië te redden en de zaak van de vrede in Libië te ondersteunen. Maar aan de andere kant dringen ze zich op aan een onafhankelijke natie, ze zullen zelf levens verliezen en hun gebruik van dwang en geweld zal nauwelijks een klimaat van samenwerking scheppen. Wat zou de hoogste positie en actie zijn die de wereld in de huidige situatie kan ondernemen? Dank je.

Vraag: Wat is de beste wereldinvocatie voor de situatie in Libië?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels (10 mei 2011):

Wat was de regel die ik je bijna 2000 jaar geleden heb gegeven? Was het niet om geen weerstand aan het kwaad te bieden, maar de andere wang toe te keren?

Natuurlijk is, zoals met al het andere, ‘de andere wang toekeren’ verkeerd uitgelegd en verkeerd begrepen, in veel gevallen opzettelijk.

De andere wang toekeren, is niet beslist een passieve maatregel. Je kunt trouwens erg actief zijn, zelfs met betrekking tot andere mensen provoceren, maar als je niet gewelddadig bent, keer je nog steeds de andere wang toe.

Toen ik opzettelijk de machtselite van mijn tijd provoceerde, oefende ik de actieve kant van de andere wang toekeren uit, doordat ik acties ondernam die ze niet konden negeren. Daardoor dwong ik hen in zekere zin ertoe om een keuze te maken wat ze met me zouden doen. Ik dwong hen er niet toe om geweld te gebruiken, maar ik dwong hen om hun bewustzijnsstaat vergroot op te voeren. Dit was een actieve maatregel, toch voldeed ik nog steeds aan de vereisten voor een niet gewelddadige actie.

Kijk eens met dat in je achterhoofd naar de gebeurtenissen in Egypte. Een kleine groep van wat ik onlangs de vreedzame revolutionairen noemde, gebruikte moderne technologie om grote aantallen Egyptenaren in een actie te verenigen die niet passief was, maar er daadwerkelijk op gericht was om de dictator een keus te laten maken, en door dat te doen de dictator te dwingen een keus te maken en zodoende zijn bewustzijn bloot te leggen en het bewustzijn van zijn regeren,  zodat iedereen het kon zien. Maar de oorspronkelijke demonstranten gebruikten geen geweld, ze bleven binnen de grenzen van niet gewelddadige acties.

Wat je daarna zag, was dat de demonstranten agressief geprovoceerd werden door het regime, zelfs door er niet geüniformeerde strijdkrachten op af te sturen om geweld op te wekken. De dictator wiens regeren gebaseerd werd op geweld hoopte dat door de demonstranten te provoceren, hij succes zou krijgen door hen te laten terugvechten, waardoor hij hun vreedzame revolutie door het slijk kon halen en wraak nemen.

Als hij hierin geslaagd was, zou de revolutie mislukt zijn. Door terug te vechten, zouden de demonstranten Mubarak een excuus hebben gegeven om het leger in te zetten om het ‘gezag’ te herstellen. Maar zelfs nog belangrijker, ze hadden dan de spirituele legitimiteit van hun zoektocht afgebroken en daardoor de nogal aanzienlijke hulp vanuit het spirituele rijk gestopt hebben.

Zoals we op deze hele website uitleggen, is de materiële wereld gewoon het laagste niveau van een continuüm van vibraties, dat zich uitstrekt van het spirituele rijk tot in de etherische, mentale en emotionele rijken. De meeste mensen zien enkel het materiële rijk, maar voor een actie zich kan manifesteren in het materiële rijk, moet die tenminste in één van de hogere rijken al begonnen zijn.

Wij, de geascendeerde meesters, hebben een beperkt gezag om rechtstreeks in het materiële rijk te handelen, maar we hebben meer gezag om in de hogere rijken te handelen. We proberen voortdurend op veel verschillende manieren het bewustzijn van de mensheid te verhogen – door de talrijke spirituele wezens die met de planeet aarde in diverse hoedanigheden werken. Dus toen de fysieke gebeurtenissen in Egypte begonnen, was het simpel de culminatie van een lang proces dat in het spirituele rijk begonnen is door diverse raden en daarna naar de lagere rijken gebracht werd. Het heeft decennia geduurd om met vele individuen te werken voor er een verschuiving in het bewustzijn plaats had dat de revoluties in Tunesië en Egypte mogelijk gemaakt hebben. Nodeloos te zeggen dat we met mensen over de hele wereld werken om vooruitgang te boeken, dus het is een kwestie van waar we het eerst de formatie van een kritieke massa zien die fysieke veranderingen mogelijk maken.

Maar al onze inspanningen worden geleid door de Gouden Regel dat we het NOOIT aanmoedigen om gewelddadige oplossingen te zoeken. We weten maar al te goed dat geweld de dualistische strijd enkel verlengt en ons algemene doel is om deze planeet boven de dualiteit uit te laten stijgen, zodat we de Gouden Eeuw zo snel mogelijk kunnen brengen.

Dus wat ik hier zeg, is dat er al een enorme hoeveelheid werk verzet is in de hogere rijken voor de fysieke gebeurtenissen in Tunesië en Egypte plaats hadden. En als de demonstranten tot geweld waren overgegaan, hadden ze onze assistentie verloren en hadden ze het proces op hun eigen kracht en de kracht van degenen waren ze zich mee op één lijn gebracht hadden door geweld moeten dragen.

Gebaseerd hierop, moet het wel overduidelijk zijn dat de situatie in Libië vanaf het begin fundamenteel anders was. Je zag niet een vreedzame opstand, maar vanaf het allereerste begin zag je georganiseerde opstandelingenlegers die zowel training als wapens hadden om tegen het goed getrainde en goed bewapende regeringsleger te vechten.

Zeker, de Libische rebellen ontwaakten niet op een morgen en besloten een opstand te creëren. Dit was een proces dat al lange tijd aan de gang was en het werd overduidelijk gesponsord door krachten van buitenaf. Maar die krachten kwamen niet van de geascendeerde meesters. We zijn met een klein groepje mensen in Libië aan het werk, maar er waren niet genoeg mensen in dat land die er echt aan toe waren om het belang van een niet gewelddadige oplossing te begrijpen. Dus we hebben maar beperkte opties om met Libië te werken, en daardoor het aan de mensen moeten overlaten – door de keuzes van het volk uit vrije wil – aan de krachten op aarde en de krachten van de duisternis. Kies maar uit, welke buitenlandse machten hebben de Libische rebellen al jaren en decennia getraind en bewapend.

Mijn punt is dat er een fundamenteel onderscheid gemaakt moet worden. Als een opstand – of andere verandering in de maatschappij – door mensen opgezet die echt het belang begrijpen van geweldloosheid, dan zal het door de Opgevaren Schare gesteund worden. Als er niet voldoende toewijding is aan geweldloosheid, dan moeten we een stap achteruit doen en mensen hun lessen laten leren door de harde leerschool. Zo is het op aarde geweest sinds de mensen een rechtstreekse relatie met hun geascendeerde meesters de rug toegekeerd hebben, zoals gesymboliseerd wordt in het verhaal van de Hof van Eden.

Juist het feit dat geen één natie officieel erkent dat ze leiding moeten vragen aan het geascendeerde rijk – waar we boven de dualiteit staan – zal het vanzelfsprekend onwaarschijnlijk maken dat een natie mijn advies hier opvolgt. Toch was het het verstandigste van de westerse naties geweest om de aanpak te hebben die ik zonet besproken heb, namelijk ENKEL met mensen te werken die zich toeleggen op geweldloosheid.

Wat de westerse naties gedaan hebben in Libië, was het tegenovergestelde, namelijk een gewelddadige opstand tegen Kadhafi aanmoedigen. Dit is niet alleen onverstandig, maar ook inconsistent, omdat het Westen decennia lang dictators in Egypte, Saoedi-Arabië en vele andere moslimlanden steunen. Dus waarom de ene dictator niet en de andere wel, wanneer ze beide de stabiliteit leveren die jullie willen?

Door tussenbeide te komen in Libië heeft het Westen ongeveer hetzelfde gedaan als in Irak. Ze hebben geprobeerd een dictator te verwijderen die in feite het etnische geweld tegenhield die anders het land zou hebben geteisterd. En dit toont aan dat Libië nog niet toe was aan democratie. Een democratie kan gewoon niet bestaan – tenminste niet in volledige mate – in een natie waar geen nationaal bewustzijn heerst die de verschillen kan opheffen, zoals religie, ras of etniciteit.

In feite is één van de grote vragen die je hier moet stellen – onderstreept door het recente geweld in zowel Tunesië als Egypte – of een democratie echt kan functioneren in een natie waar één religie de geest van de meeste mensen domineert. Kunnen moslimlanden echt functioneren tenzij de islam gereduceerd wordt tot een niet dominante rol, zoals religies in het Westen? De meeste mensen kunnen zeker wel begrijpen dat toen de katholieke kerk het middeleeuwse Europa domineerde, er geen mogelijkheid was om als democratie in die streek te laten functioneren? En de meeste mensen kunnen zeker ook wel begrijpen waarom er een goede reden was dat de Amerikaanse stichters in de Grondwet schreven dat de staat noch één enkele religie mocht aanbevelen noch vervolgen.

Als je een stap achteruit doet en naar de diepere betekenis kijkt, zie je dat dit echt niet alleen een kwestie van religie is. De onderliggende kwestie is dat een democratische regeringsvorm gewoon niet kan functioneren als de meerderheid van de mensheid beïnvloed wordt door het bewustzijn van fanatisme – hetzij religie, politiek of aangestuurd door andere factoren. Fanatisme is een gemoedstoestand die nooit het ethos onderzoekt van ‘de doelen heiligen de middelen’ en deze manier van denken is de directe antithese van de democratie.

De essentie van democratie is juist om NIET ‘de meerderheid beslist’, een feit dat de meeste mensen niet kunnen begrijpen. De essentie van democratie is dat alle mensen rechten hebben die niet door de staat bepaald worden en daardoor door geen enkele macht op aarde geschonden mogen worden, waaronder de meerderheid.

Dus wie bepaalt deze rechten? Nu, een macht die boven de aarde en daardoor boven de dualiteit staat. Je kunt deze kracht God noemen, maar dat hoeft niet beslist. Om een democratie te laten werken, moet er de erkenning zijn dat er een hogere macht bestaat en dat deze macht de rechten van de mensen heeft bepaald. Maar het is niet nodig dat deze hogere macht een specifieke naam krijgt of gedefinieerd wordt in een formele religie. Als in feite de hogere macht wordt bepaald door een religie die de geest van de mensen domineert, dan kan de democratie niet functioneren.

De geschiedenis heeft de waarheid aangetoond in het axioma ‘Alle macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut’. Op het moment dat een instituut – hetzij de communistische partij, het katholicisme of de islam – een maatschappij domineert, zal het tot fanatisme leiden en dit zal onvermijdelijk en zonder uitzondering ervoor zorgen dat mensen denken dat hun instituut de rechten van de mensen kan overtreden en zelfs definiëren. En op het moment dat dit gebeurt, heb je niet meer een functionerende democratie.

Het is echt zo simpel!

De conclusie is natuurlijk dat de democratie nooit aan een bevolking kan worden opgedrongen. Ze moeten erop voorbereid zijn, meestal door een lang proces dat zowel de harde leerschool inhoudt als spirituele leiding voor de meer gevoelige mensen van de bevolking. Daardoor is de Amerikaanse overtuiging dat het vrijheid en democratie kan afdwingen van een moslimland naïef.

Wie heeft de Amerikaanse democratie opgesteld? Europeanen die een lange en bloederige geschiedenis van Europa in hun geest hadden en die gevoelig waren voor spirituele leiding. Met andere woorden, de meest gevoelige mensen hadden Europa verlaten of waren in de kolonie geïncarneerd, omdat er een betere kans was om de democratie te vestigen in Amerika dan in Europa. Mijn punt is dat de democratie niet in een vacuüm verscheen, maar het proces dat geleid heeft tot de democratie in Amerika, werd al in Europa gestart. En daarom kun je niet een stad binnenrollen, de dictator afzetten en verwachten dat het volk ogenblikkelijk een democratie zal vestigen.

Nogmaals, de verstandigste aanpak voor democratische naties, is om je toe te leggen op geweldloosheid en enkel met mensen te werken in dictatorschappen die bereid zijn tot vreedzame revoluties. Als je eenmaal met militaire strijdkrachten begint, waar houdt het dan op? Zou de NATO ook moeten beginnen te bombarderen in Syrië, Jemen en een half dozijn andere landen? En wat gebeurt er als duidelijk wordt dat je burgers niet kunt beschermen tegen de veiligheid van een jet vliegtuig of een kantoor in Washington D.C.? Sturen jullie dan ook troepen en naar hoeveel landen dan? Kan de NATO de politieagent zijn in het hele Midden-Oosten? Dat kan niemand anders ooit doen.

Je zegt misschien dat als het Westen niet gehandeld had, Kadhafi’s troepen dan burgers zouden hebben gedood in de steden van opstandelingen. Toch wordt dit gelogenstraft door het feit dat als de rebellen niet training en wapens van buitenaf hadden gekregen, ze nooit aan een gewelddadige opstand begonnen zouden zijn. Zodoende bracht de interventie van troepen van buitenaf de burgers in de eerste plaats in gevaar. Dus wat is de rechtvaardiging voor het geweld?

Als je eerlijk naar elke willekeurige situatie kijkt, zie je dat er nooit een echte rechtvaardiging voor geweld is. Pas wanneer je naar een situatie kijkt vanuit een beperkt perspectief – wat juist is wat de machtselite probeert te bereiken – dat geweld nodig lijkt, gerechtvaardigd als het mindere kwaad.

Laat me je nog een Gouden Regel geven: Er bestaat niet zoiets als ‘minder’ kwaad. Juist de concepten van goed en kwaad ontstaan in de dualiteit. De dualiteit kan nooit vrede stichten. Wanneer je dit echt ziet, weet je dat je nooit het grotere kwaad kunt uitpoetsen door het mindere kwaad te doen. Je transcendeert het kwaad alleen wanneer je stopt met er op een dualistische manier op te reageren door de andere wang toe te keren.

Met betrekking tot invocaties, gebruik die voor het Midden-Oosten en de vrede. Doe specifieke oproepen om de verborgen manipulaties aan het licht te brengen, waaronder de machten van buitenaf die het conflict in gang gezet hebben en hun motivatie daarvoor.

Laat me tot slot nog de volgende gedachte ter overweging geven. Het zou heel nuttig zijn wanneer spirituele mensen erover nadenken dat wij, de Opgevaren Schare, niet op dezelfde manier naar het leven op aarde kijken zoals mensen geneigd zijn. Ik ben me ervan gewaar dat hoewel je nog steeds geïncarneerd bent, je niet volledig het bewustzijn van de geascendeerde staat kunt doorgronden, maar jullie kunnen er wel glimpen van opvangen. Je zult die glimpen echter pas krijgen als je begint je geest te openen voor de mogelijkheid dat de geascendeerde staat radicaal anders is dan de niet geascendeerde staat. Zodoende moet je bereid zijn om je meest gekoesterde overtuigingen te onderzoeken om een glimp op te vangen van onze visie.

Wij, de geascendeerde meesters, weten duidelijk dat planeet aarde een schoolklas is. Ze heeft maar één bedoeling, namelijk als het uiterlijke kader dienen waarin mensen hun bewustzijn kunnen verhogen. Daardoor is het niet ons doel, zelfs wanneer we over de Gouden Eeuw spreken, om een van te voren vastgesteld geavanceerde beschaving te vestigen. Ons doel is simpelweg het bewustzijn van mensen verhogen en dit kan op heel veel verschillende manieren. Democratie is één manier om het bewustzijn van mensen te verhogen, maar het is niet de enige en het werkt alleen voor mensen met een bepaald niveau van volwassenheid. Dus het is niet ons algehele doel om een westerse vorm van democratie in ieder land op aarde te vestigen.

Het is echter belangrijker dat jullie die de spirituele mensen zijn, de echte oorzaak en de reeks gevolgen overpeinzen. Mensen die geïncarneerd zijn hebben de neiging om te denken dat fysieke omstandigheden een bepaalde bewustzijnsstaat creëren. Bijvoorbeeld toen de Amerikaanse regering besloot Irak binnen te vallen, geloofden enkele van de mensen die beslissingen namen dat als ze Sadam Hoessein maar verwijderden en een vrije en democratische natie in Irak vestigden, het bewustzijn van het volk wel snel zou veranderen.

De ervaring in Irak bewijst het tegendeel van deze overtuiging, maar het ging zelfs nog verder. Het besef dat we door deze website proberen te brengen is dat de fysieke omstandigheden NOOIT de oorzaak zijn. De oorzaak is ALTIJD het bewustzijn.

Er zitten vele subtiele aspecten aan, maar neem maar één. Er bestaat een algemene overtuiging in westerse naties dat als we de fysieke omstandigheden maar verbeteren in minder ontwikkelde landen, dat alles dan precies zo wordt als in het Westen. Maar dat is niet zo. De huidige omstandigheden die je overal ter wereld vindt, zijn het vergroot opvoeren van het collectieve bewustzijn van de mensen. Tot het bewustzijn verandert, zullen de uiterlijke omstandigheden niet op een fundamentele manier veranderen.

Ik zeg hiermee niet dat de westerse naties moeten stoppen om de fysieke omstandigheden te verbeteren. Als iemand bloedt, moet je het bloeden stoppen met een verbandje. Maar als je de oorzaak van het bloeden niet verwijdert, zal iemand blijven bloeden en moet je doorgaan er pleisters op te plakken.

Dit is de aanpak die het Westen heeft om de minder ontwikkelde naties te helpen. Dit kan tot in het oneindige doorgaan tenzij het Westen het belang van het bewustzijn begint te erkennen en het veranderen van het bewustzijn tot een prioriteit maakt. Dat vraagt natuurlijk van de westerse landen dat ze de noodzaak om te veranderen in hun eigen land erkennen. Die verandering heeft zich al ingezet, maar zal pas opbloeien als de spirituele mensen in het Westen volledig de rol van het bewustzijn erkennen. Daarom is het mijn dringende advies dat jij hierover nadenkt.

Zoek eerst het koninkrijk van God en al het ander wordt je geschonken. Probeer eerst je bewustzijn te veranderen en een verandering in fysieke omstandigheden volgt daarop – niet zonder inspanningen, maar zeker zonder geweld.

Noot: Voor spirituele hulpmiddelen die je in staat kunnen stellen om deze situaties te verbeteren, klik je hier.