Wat zou Jezus zeggen over het wetenschappelijk materialisme?

ONDERWERPEN: mensen verheffen denksystemen tot onfeilbaarheid – materialisten zoeken ook naar het onfeilbare systeem – de wetenschap gaat snel, dus hoe kun je dan beweren dat iemand de allerlaatste waarheid heeft ontdekt? – de huidige wetenschap kan niets over God zeggen – het wetenschappelijk materialisme is een geloofssysteem – het bewijs van God wordt geleverd door een innerlijke ervaring – wetenschappelijke methoden gebaseerd op het onderzoeken van het huidige mentale kader – het materialisme heeft de wetenschap in een catch-22 geplaatst

Vraag: Je sprak eerder over de neiging van mensen om te polariseren in de twee uitersten van orthodoxe religie en wetenschappelijk materialisme. Wat zou je zeggen tegen mensen die geloven in het wetenschappelijk materialisme en haar bewering dat de wetenschap bewezen heeft dat God niet bestaat?

Antwoord van Geascendeerde MeesterJezus door Kim Michaels:

Mijn eerste impuls is te zeggen, niets, omdat ik het onwaarschijnlijk vind dat een wetenschappelijk materialist ooit dit boek zal lezen. Niettemin, besef ik dat veel mensen verward zijn door de beweringen die de wetenschap doet.
Ik zou beginnen naar de geschiedenis te verwijzen. Ik geloof dat een studie met een open geest zal aantonen dat mensen de neiging hebben om geloofssystemen te maken en ze dan te verheffen tot een absolute en onfeilbare waarheid. Laten we alleen maar één voorbeeld noemen waartoe alle op wetenschap gerichte mensen in staat zouden moeten zijn om die te accepteren, namelijk het feit dat middeleeuwse katholieken beweerden dat de aarde het centrum van het universum was. Vanzelfsprekend was dit een onjuiste overtuiging, en het was niet verstandig dat de katholieke kerk het tot een onfeilbare doctrine verhief.

Op wetenschap gerichte mensen zien deze neiging heel snel op het gebied van religie, maar ze zijn vaak niet bereid om te zien dat diezelfde neiging hen de behoefte geeft aan een solide en onveranderlijke fundering in een wereld die constant aan het veranderen is. Mensen neigen ernaar een geloofssysteem te zoeken dat beweert dat het volledig en onfeilbaar is en hen daarom een stabiele fundering biedt. Wetenschappers zijn niet anders dan religieuze mensen. We hebben het gewoon over de menselijke natuur en hoewel veel wetenschappers schijnen te geloven dat ze boven religieuze mensen staan en verder dan hen zijn, denk ik dat de geschiedenis iets anders laat zien.

Van tijd tot tijd hebben groepen wetenschappers verklaard dat we nu het eind van de wetenschap bereikt hebben. De wetenschap heeft alle basale wetten ontdekt die tot de schepping van het universum geleid hebben en daarom hebben we een volledig en onfeilbaar wetenschappelijk paradigma of geloofssysteem. Natuurlijk zien wetenschappers wetenschap niet als een geloofssysteem. Ze geloven dat het een onfeilbare waarheid vertegenwoordigt. Maar dan opnieuw, orthodox religieuze mensen zeggen hetzelfde over hun religie. Aan het eind van de 19e eeuw geloofden wetenschappers sterk dat materie en energie twee verschillende elementen waren. Albert Einstein bewees dat die bewering onjuist was.

Wat ik van op wetenschap gerichte mensen zou willen zien, is een beetje nederigheid. De wetenschap is één van de snelst bewegende menselijke ondernemingen en nieuwe ontdekkingen vinden met een enorme snelheid plaats. Ik kan niet begrijpen hoe een wetenschapper serieus kan geloven dat de wetenschap momenteel alles heeft ontdekt wat er te weten valt over het universum. Als je open staat voor het feit dat wetenschappelijke ontdekking door zal blijven gaan, zou je moeten beseffen dat de huidige wetenschappelijke kennis geen volledig inzicht in het universum kan geven of hoe het werd gevormd.

Ik wilde dat mensen het feit zouden zien en accepteren dat wanneer wetenschappelijke materialisten beweren dat God niet bestaat, ze gewoon een bewering doen. Want puur uit logisch oogpunt, kun je niet bewijzen dat iets niet bestaat. Als je een echte wetenschapper bent, kun je alleen maar zeggen dat de huidige wetenschappelijke onderzoeken niet bewezen hebben dat God bestaat. Als je het anders zegt, ben je net als de middeleeuwse mensen die geloofden dat het bewezen was dat de aarde plat was.

De bewering dat God niet bestaat is een bewering die niet tot het veld van de wetenschap behoort, dat gebaseerd dient te zijn op wat bewezen is door herhaalde experimenten. Deze bewering behoort tot het veld van geloof. Wetenschappelijk materialisme is gewoon een geloofssysteem en omdat het gaat over het onderwerp God, is het een religie. Als wetenschappers erop staan dat het geloofssysteem van het wetenschappelijk materialisme enigszins superieur is aan wat zij religie noemen, zijn ze niet wijzer dan alle religieuze mensen die beweren dat hun religie de enige echte is.

Ga terug naar mijn oorspronkelijke verklaring dat mensen een beeld hebben gecreëerd van de wereld die niet overeenkomt met de werkelijkheid. Zolang mensen gevangen zitten in een lagere bewustzijnsstaat, zullen ze nooit in staat zijn het bestaan van God te bewijzen. Als mensen echter bereid zijn om boven die beperkte bewustzijnsstaat uit te stijgen, zullen ze in staat zijn bewijs te vinden. Door de geschiedenis heen, hebben vele mensen bewezen dat God bestaat door een directe innerlijke ervaring, vaak een mystieke of spirituele ervaring genoemd.

Ik zal profeteren dat als meer wetenschappers hun geest openen voor de spirituele kant van het leven, het binnen de volgende paar decennia mogelijk zal zijn om wetenschappelijke methoden te gebruiken om echt en geldig bewijs te produceren voor het bestaan van iets dat buiten het materiële universum valt. Dit zal niet het bestaan van God in ultieme zin bewijzen. Als je echter eenmaal bewijs hebt dat er iets buiten het materiële universum is, zal ieder met een open geest moeten toegeven dat wetenschappelijk materialisme, of onvolledig, of incorrect is.

Ik zou ook nog graag erop willen wijzen dat de diepste essentie van de wetenschappelijke methode is dat je nooit moet stoppen met vragen stellen. Wat wetenschappers het meest verafschuwen in religie is dat zoveel religieuze mensen ertoe neigen hun geest af te sluiten en te denken dat hun religieuze doctrine de ultieme en onfeilbare doctrine is. Ik geef ruiterlijk toe dat ik deze zorg deel. Ik denk ook dat religieuze mensen de neiging hebben om te gesloten van geest te zijn. Niettemin, zoals ik eerder uitgelegd heb, zie ik vele wetenschappers die precies hetzelfde doen zonder dat ze het willen toegeven.

Ik ben voldaan over het feit dat er al een aantal wetenschappers is die beginnen te beseffen dat het wetenschappelijk materialisme de wetenschap in een catch-22 heeft geplaatst. Het feit dat als je eenmaal een ‘onfeilbaar’ paradigma accepteert, je automatisch beperkingen stelt aan de wetenschap door het type vragen dat je bereid bent te stellen. Dit is wat wetenschappers het meest verafschuwen in de katholieke kerk. Dit heeft de afgrond tussen religie en wetenschap ontwikkelt. De katholieke kerk wilde niet dat mensen vragen stelden die niet door kerkdoctrines konden worden beantwoord. Tegenwoordig zullen veel wetenschappers niet eens vragen in overweging nemen die buiten een materialistisch wereldbeeld vallen.

Als je het idee accepteert dat er niets buiten het materiële universum is, heb je enkele zeer beperkende beperkingen voor wetenschappelijk onderzoek en speculatie gemaakt. Je hebt in wezen de wetenschap in hetzelfde dilemma gemanoeuvreerd waar de religie toe gedwongen werd door de katholieke kerk en zo veel andere orthodoxe kerken.

Ik zal profeteren dat dit op den duur niet een houdbare situatie is. De vitaliteit van de wetenschappelijke methode zal op den duur het wetenschappelijk materialisme onderuit halen en de meeste wetenschappers zullen het als een doodlopende weg gaan zien. Ik vind het heel waarschijnlijk dat binnen een paar decennia een groot aantal wetenschappers terug zal kijken op het wetenschappelijk materialisme en zeggen: “Hoe heb ik ooit een dergelijk beperkend geloofssysteem kunnen accepteren? Hoe hebben we ooit een dergelijk idee onze wetenschappelijke exploraties laten beperken?”