De wetenschap is net zo corrupt geworden door de dualiteit als het christendom uit de middeleeuwen

ONDERWERPEN: Verder kijken dan de parameters van een debat die worden gesteld door degenen die elkaar bestrijden – hoe het dualiteitsbewustzijn een debat laat ontsporen – het gewelddadig onderdrukken van alle tegenovergestelde meningen – een bron van kennis vinden die boven de dualiteit staat – wetenschappelijke observatie en goddelijke openbaring – de dualiteit maakt dat jij onmogelijk jouw mentale kader kunt zien – geen absolute kennis op deze wereld ware kennis krijgen – de methoden van observatie en openbaring combineren – hoe zowel religieuze mensen las materialisten hun zoektocht naar kennis beperken – de wetenschap is gecorrumpeerd door de dualiteit, net als de kerk in de middeleeuwen

Kim: Jezus, nadat ik het debat over Intelligent Ontwerpen versus de Evolutie/het Materialisme heb bestudeerd, ben ik eigenlijk helemaal van de kaart. Ik bedoel, beide kanten beargumenteren heel goed hun positie en ze gebruiken beide veel wetenschappelijk jargon en concepten die erg moeilijk te volgen zijn voor een leek. Beide kanten lijken er absoluut van overtuigd dat ze gelijk hebben, en geen van beide is bereid om bewijs van de andere kant te willen overwegen. In feite is wat ik tot dusver heb gezien een heleboel bewijs die jouw uitspraken bevestigen in onze laatste discussie dat geen van beide kanten naar een hoger inzicht zoekt en daardoor is het debat alleen maar een dualistische tredmolen die de maatschappij niet verbetert, maar enkel beslist welk machtsblok zal domineren. Ik voel me een beetje geïrriteerd en ik vraag me serieus af of er iets is wat de kwestie over de oorsprong van het leven kan afhandelen. Hoe zou je dergelijke discussies ooit kunnen afhandelen?

Antwoord van Geascendeerde MeesterJezus door Kim Michaels:

Ondanks je frustratie zit je in een denkraam dat vaak het begin is van echte vooruitgang. Het enige wat het debat in een voorwaartse beweging om kan zetten, is dat een kritieke massa mensen gefrustreerd raakt door het uitdagen aan beide kanten en besluiten om verder te kijken dan de parameters die door de twee strijdende kanten worden gesteld. De mensen moeten bereid zijn om uit de mentale kaders te stappen die het debat gevangen houden en ze moeten vragen of er een betere manier is om de kwestie te benaderen.

We kunnen misschien beginnen met overwegen hoe menselijke wezens ooit conflicten of onenigheden kunnen oplossen. Als je mijn leringen over het dualiteitsbewustzijn in ogenschouw neemt, kun je hier een nieuw perspectief op krijgen. Dit zijn de eigenschappen van het dualiteitsbewustzijn die relevant zijn voor deze discussie:

  • Het kan geen absolute waarheid waarnemen. De ‘waarheid’ die het ziet, is relatief voor twee extremen, zoals goed en kwaad, goed en fout, waar en niet waar.
  • Het kan niet bevatten dat er een waarheid zou kunnen zijn die niet op de dualistische weegschaal kan worden gelegd, het probeert zijn eigen relatieve waarheid te verheffen tot de status van onfeilbare waarheid. Het probeert een absolute waarheid te definiëren in plaats van Gods absolute waarheid te zoeken – die boven ALLE dualistische beelden uitgaat.
  • Het bepaalt wat het wil dat waar is en bouwt een mentaal beeld op van hoe het wil dat het eruit ziet. Het zoekt vervolgens naar bewijs dat het mentale beeld steunt en negeert of weerlegt elk bewijs dat er tegengesteld aan is.
  • Als er eenmaal besloten is wat waar is, accepteert het het mentale beeld ervan als een absolute en onfeilbare waarheid. Het weigert daarna om de basisveronderstellingen te onderzoeken waarop het wereldbeeld daarvan wordt gebaseerd.
  • Omdat het redeneert vanuit een relatief denkkader, kan het altijd overtuigend het mentale beeld ervan verdedigen en tegen alle uitdagingen ingaan. De maatstaf voor wat overtuigend is, wordt bepaald door het eigen relatieve beeld ervan. Wat overtuigend is, ondersteunt wat het wil geloven.
  • Zijn evaluatie van wat overtuigend is en wat niet, wordt gebaseerd op een dubbele maatstaf. Het evalueert niet bewijs dat het steunt net zo kritisch als bewijs dat het aanvecht. Het ziet enkel wat het wil zien.

Juist deze eigenschappen maken het mogelijk dat twee groepen mensen met elkaar in conflict komen, zowel degenen die er absoluut van overtuigd zijn dat ze gelijk hebben en dat hun wereldbeeld de onfeilbare waarheid is. Dit is al talloze malen in de geschiedenis gebeurd en het heeft tot ontelbare gruweldaden geleid. Wat zijn de mogelijke uitkomsten van een dergelijke strijd?

Eén mogelijkheid is dat één kant macht gebruikt om dominant te worden in de maatschappij en de andere kant te onderdrukken. Dit kan door fysiek geweld worden gedaan (zoals de katholieke kerk tijdens de Inquisitie heeft gedaan) of het kan door mentaal geweld (zoals het wetenschappelijke establishment doet om het materialisme tot een onbetwijfelbaar wetenschappelijk ‘feit’ te maken).

Een andere mogelijkheid is dat één kant erin slaagt de andere kant te overtuigen door erover te redeneren. Dit is een geweldloze oplossing, maar het garandeert niet dat de oplossing in overeenstemming met de waarheid is. Bijvoorbeeld, als alle mensen in de dualistische denkwijze vast zitten, is het mogelijk dat ze het volkomen eens kunnen worden over dat de aarde plat is.

Dus de echte vraag is, hoe mensen boven het dualistische debat kunnen gaan staan en een wereldbeeld ontwikkelen dat – op zijn minst deels – wordt gebaseerd op een hogere waarheid en klopt met de werkelijkheid. Het voor de hand liggende antwoord is dat mensen contact moeten maken met een bron van kennis die boven de dualistische geest staat, iets wat niet uit de relatieve, dualistische, manier om naar het leven te kijken, ontstaat.

Hoe kunnen mensen dat doen? Er zijn twee manieren om dat te doen:

  • Onbevooroordeelde, neutrale en objectieve observaties van de ‘echte wereld’. Bijvoorbeeld, dergelijke observaties stelden mensen in staat om te ontsnappen aan het dualistische wereldbeeld dat de aarde plat was of dat het het centrum van het universum was. Dat vormt de basis voor de wetenschappelijke methode. De essentie is dat we een theorie formuleren en dan naar feitelijk bewijs zoeken om het te ondersteunen OF we weerleggen de theorie. Maar om dit te laten werken, moet je denkwijze niet gehecht zijn aan de uitkomst van je experimenten. Je moet net zo openstaan om je theorie te laten weerleggen als het te laten bevestigen – omdat je beseft dat op beide manieren er vooruitgang in je inzicht zit. In tegenstelling, de dualistische geest wil niet naar bewijs zoeken, omdat het niet wil dat zijn mentale beeld wordt ontkracht. Het zou liever in een illusie blijven geloven dan een hoger inzicht krijgen.

 

  • Goddelijke openbaringen, waarin mensen hun bewustzijn verhogen en contact maken met een geest die boven de dualistische geest staat en verder is. Door dit contact kunnen mensen kennis ontvangen die niet uit de dualistische gedachtegang voortkomt. Opnieuw, dit kan enkel werken wanneer je geest niet gehecht is aan haar huidige overtuigingen. Je moet bereid zijn om die meningen uit te laten breiden voor je een hogere waarheid kunt ontvangen.

Het is essentieel te erkennen dat geen van beide methoden veilig is. Zolang mensen worden beïnvloed door het  dualiteitsbewustzijn, kan deze bewustzijnsstaat hun verkenningen en conclusies beïnvloeden op subtiele manieren die onmogelijk te bespeuren zijn door de mensen die onderworpen zijn aan de dualistische manier van denken. We kunnen misschien wel zeggen dat het algehele effect van de dualistische geest is dat het je geest in een mentaal kader vasthoudt. Het doet dat echter op zo een subtiele manier dat je niet doorhebt dat je in een mentaal kader zit. Daardoor kun je het kader niet zien en je kunt niet gemakkelijk buiten het kader zien.

Gebaseerd op deze observaties kunnen we een uiterst belangrijke conclusie trekken. Sinds het begin van de bekende geschiedenis (en in feite veel langer) is de mensheid op een zoektocht om haar kennis uit te breiden. De essentie van die zoektocht is dat mensen gevangen zitten in een dualistisch raamwerk en ze breiden hun kennis uit wanneer ze uit dat kader willen stappen. Dit leidt tot de volgende observaties:

  • Er zit verschil tussen dualistische kennis – die relatief is en vaak (tenminste gedeeltelijk) geen contact met de werkelijkheid heeft – en echte kennis – die op één lijn ligt met de werkelijkheid.
  • De enige manier om echte kennis te vergaren is door uit het mentale kader te stappen dat door de dualistische geest wordt geschapen.
  • Om echte kennis waardevol te houden, moet iemand constant op zijn hoede zijn tegen de neigingen van de dualistische geest om echte kennis te relativeren. Dit doet het door echte kennis in zijn mentale kader te laten passen in plaats van de kennis te gebruiken om het kader te vergroten. Het probeert ook om echte kennis in een ‘absolute’ waarheid te veranderen waar niet aan te twijfelen valt – en daardoor de groei tegenhoudt naar zelfs nog diepere inzichten.

We moeten daarom concluderen dat echte kennis niet hetzelfde is als absolute kennis. In werkelijkheid is er geen absolute kennis in het materiële universum. Wanneer je NIET gevangen zit door de dualiteit, zie je jouw huidige kennis als een springplank voor verder onderzoek. Je valt NOOIT in de val door te denken dat je huidige kennis niet kan worden uitgebreid.

De geschiedenis staat bol van de voorbeelden van hoe mensen er niet in geslaagd zijn om deze principes te begrijpen. In sommige gevallen hebben ze nooit echte kennis gekregen, maar eeuwenlang in een dualistisch geloofssysteem geleefd dat geen voeling had met de werkelijkheid. Een voor de hand liggend voorbeeld is de overtuiging dat de aarde plat was. In andere gevallen heeft een maatschappij eigenlijk wel echte kennis gekregen, maar die werd gedegradeerd in een dualistisch geloofssysteem. Eén voorbeeld is hoe mijn originele leringen in een stel rigide kerkdoctrines werden veranderd die weinig meer lijken op wat ik feitelijk heb onderwezen. We kunnen nu nog een belangrijke conclusie trekken:

  • Als je echte kennis wil krijgen, moet je constant alert zijn en bereid zijn om ‘buiten het kader’ te denken.
  • Je moet proberen om je mentale kader te vergroten door één van de methoden te gebruiken om nieuwe kennis te verzamelen buiten je mentale kader.
  • Je moet constant bereid zijn om je mentale kader uit te breiden. Je kunt NOOIT aannemen dat je het hoogst mogelijke inzicht hebt in het onderwerp.
  • Je moet bereid zijn om periodiek de basisaannames te onderzoeken waar je huidige wereldbeeld op wordt gebaseerd.
  • Je moet constant alert zijn op de mogelijkheid dat de methode die je gebruikt om kennis te vergaren je bekwaamheid om echte kennis te vinden, kan beperken.
  • Je moet constant op je hoede zijn voor de dualistische geest (die van jou of van iemand anders) en de neiging ervan om de kennis die je gekregen hebt, te degraderen.

Samengevat, de echte vraag die jij jezelf moet stellen, is welke limieten je aan je bekwaamheid hebt gesteld om echte kennis te vinden. Hoe stelt je dualistische geest (jouw ego) of dat van je cultuur grenzen aan je bekwaamheid of je bereidheid om kennis te vinden buiten je huidige mentale kader om?

In het verleden hebben een paar samenlevingen met succes beide methoden gecombineerd om echte kennis te vergaren. Ze zagen geen conflict tussen wetenschappelijk onderzoek en goddelijke openbaringen en een paar culturen hadden een veel verfijnder wereldbeeld dan wat je in de huidige beschaving vindt. Eén van de grote beperkingen in de wereld van tegenwoordig is de splitsing tussen religie en wetenschap, die ervoor zorgt dat veel mensen hun geest afsluiten voor één van de methodes om echte kennis te vergaren. En ik kan je ervan verzekeren dat de beste resultaten kunnen worden bereikt door beide methodes te combineren.

Om te begrijpen waarom, overweeg eens hoe de katholieke kerk mijn leringen heeft gedegradeerd – die door goddelijke openbaring ontstonden – door er een stel rigide doctrines van te maken die duidelijk geen contact met de werkelijkheid hadden, zoals de doctrine dat de aarde het centrum van het universum was. De dualistische misvatting werd enkel vervangen, omdat een paar mensen de tweede methode hebben gebruikt van directe observatie. Maar toch heeft deze methode ook bepaalde beperkingen. Bijvoorbeeld, er zijn veel vragen over het leven die niet met wetenschappelijke instrumenten onderzocht kunnen worden (tenminste niet met de huidige aanpak van de wetenschap).

Mijn punt is dat beide methoden tot een denken in kringetjes kan leiden. Als goddelijke openbaring wordt beïnvloed door de dualistische krachtspelletjes, zal het onbetrouwbaar zijn. Bijvoorbeeld, de katholieken geloofden dat de Paus goddelijke openbaringen kon ontvangen en dat zijn woorden onfeilbaar waren. Omdat de wetenschap op observaties van de materiële wereld stoelt, kan het niet gemakkelijke vragen opwerpen over iets anders dan de materiële wereld.

Als we dit overbrengen op het debat over Intelligent Ontwerpen, kunnen we zien hoe beide kanten hun zoektocht naar echte kennis hebben beperkt:

  • De voorstanders van Intelligent Ontwerpen proberen het geloof in een intelligente Schepper opnieuw te introduceren in het openbare leven en beleid. Ze doen dit door een theorie te formuleren waarvan ze beweren dat het een wetenschappelijke theorie is, en het wordt in een raamwerk gegoten van wetenschappelijke taal en concepten. Maar toch wordt het gebaseerd op de Bijbelse kijk op God als een almachtig wezen in de lucht, een wezen dat boven menselijke kennis staat. Deze mensen zijn niet bereid om serieus de basisaannames te onderzoeken die achter hun beeld van God zitten. Bijvoorbeeld, het zou voor de hand moeten liggen dat de Bijbelse afschildering van God aan mensen werd gegeven met heel beperkte feitelijke kennis van de materiële wereld. Hoeveel meer zou je kunnen onthullen aan mensen in de moderne wereld, aangezien zulke mensen een veel verfijnder inzicht hebben in de materiële wereld (dankzij de wetenschap)? Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat het beeld van God in de Bijbel op vele manieren wordt beïnvloed door de dualistische denkwijze van de mensen. Dus als mensen echt God willen begrijpen, moeten ze een paar van hun basisaannames onderzoeken. Ze moeten verder kijken dan de Bijbel en ze moeten wetenschappelijke methoden gebruiken om hun overtuigingen te testen.

 

  • De wetenschappelijke materialisten voeren aan dat er bepaalde onderwerpen zijn die niet met wetenschappelijke methoden kunnen worden onderzocht. Als iets niet te kwantificeren valt, of als het niet gemeten kan worden door instrumenten die van materie zijn gemaakt, kan het niet onderzocht worden. De conclusie is dat deze mensen geloven dat de wetenschap niets anders dan de materiële wereld kan onderzoeken – wat een voor de hand liggende beperking is van de bekwaamheid van de mensen om kennis door de wetenschap te verzamelen.

Maar tegelijkertijd geloven materialisten dat de wetenschap nog steeds tot waardevolle conclusies kan leiden over de oorsprong van het leven. Bijvoorbeeld, als observaties aantonen dat het leven had kunnen evolueren door een geleidelijk proces, kan dit worden uitgebreid tot de algemene conclusie dat er geen intelligente Schepper is. Deze mensen slagen er niet in te zien dat als de wetenschap niet iets anders kan onderzoeken dan de materiële wereld, dan kan dat niet tot de conclusie leiden dat er buiten de materiële wereld iets bestaat of niet bestaat. Je kunt niet allebei hebben – tenzij je in de dualistische staat vastzit waarin je alleen maar ziet wat je wilt zien.

Dit heeft er zelfs toe geleid dat wetenschappers beweren dat als een theorie het concept bevat dat een materieel fenomeen het gevolg is van een niet materiële oorzaak, dan is de theorie – per definitie – onwetenschappelijk. Wat echt onwetenschappelijk is, is dat het limieten stelt aan wat een wetenschappelijk onderzoek aan het licht kan brengen. Deze denkwijze is precies hetzelfde als die van de katholieke kerk die de bevindingen van de vroege wetenschappers afwees. En het bewijst dat het wetenschappelijke establishment net zo corrupt is door de dualistische aanpak van het leven als de Middeleeuwse kerkleiders.

Stel je voor dat een groep mensen hun hele leven in een grot had gewoond dat een gat in het plafond had. Bij vlagen schijnt er zonlicht door het gat en de mensen proberen uit te zoeken wat de oorzaak van het licht is. Maar ze hebben een paradigma bepaalt dat zegt dat er buiten de grot niets is en daardoor proberen ze de oorzaak van het licht te vinden door alleen maar binnenin de grot te zoeken. In werkelijkheid is het licht zonlicht dat door het gat naar binnen schijnt gedurende de dag, maar deze mensen zullen nooit de voor de hand liggende oorzaak vinden zolang ze weigeren om verder te kijken dan hun paradigma en hun grot.

Mijn punt is dat als je niet echt je inzicht wilt uitbreiden over de oorsprong van het leven, je bereid moet zijn om verder te kijken dan de mentale kaders die door zowel door de religie als de wetenschap zijn gecreëerd. En als je een uitgebreid inzicht wilt, moet je zowel wetenschappelijk onderzoek als goddelijke openbaring gebruiken. Je moet bereid zijn om verder dan de Bijbelse kijk op God te zien en je moet overwegen dat de wetenschap uitgebreid zou kunnen worden door de niet materiële wereld te onderzoeken. Je zou misschien zelfs kunnen overwegen om wetenschappelijke methoden te gebruiken in combinatie met goddelijke openbaringen om een meer verfijnde benadering te geven om antwoorden te vinden op alle levensvragen.