Diversificatie en verschillen zorgen in feite niet voor conflicten

De hele boodschap staat hier.

Gautama Boeddha, 31 december 2007

IK Ben de Boeddha en ik kom vrede op de aarde brengen, maar niet de vrede die tot stand komt wanneer iedereen hetzelfde wordt gemaakt, of iedereen gedwongen wordt lid te worden van een bepaalde religie, of op een bepaalde manier moet leven. Want zo’n vrede kan geen vrede zijn om de eenvoudige reden dat je, wanneer je alle mensen een bepaald gedachtesysteem wilt opdringen – hetzij een religie of politieke ideologie – een gesloten systeem creëert dat onherroepelijk door zijn eigen interne conflicten en tegengestelde krachten wordt afgebroken.

De geschiedenis heeft een paar maatschappijen gekend met periodes van grote harmonie tussen verschillende religies, zodat de leden van die religies in vrede en tolerantie met elkaar konden leven, waardoor hun samenleving – hun gezamenlijke gemeenschap in staat was – tot bloei te komen. En hoewel de oorzaak hiervan de mensen niet helemaal duidelijk was, dit juist veroorzaakt wordt doordat er diversiteit bestaat in een harmonieuze setting, de creatieve spanning tussen verschillende levensstijlen en overtuigingen brengen dan groei en voorspoed, zowel in materieel als in spiritueel opzicht, voort.

Maar jullie hebben ook gezien hoe de maatschappij – wanneer één kracht dominant wordt en probeert de diversiteit te vernietigen en uniformiteit tot stand te brengen – dan in een neerwaartse spiraal terechtkomt die uiteindelijk, óf tot haar eigen vernietiging, óf tot één of andere revolutie leidt die de maatschappij op een nieuw en hoger niveau brengt. De les die je kunt leren van een samenleving zoals Al-Andalus in Spanje, is dat – in tegenstelling tot wat veel mensen geloven – uniformiteit geen vrede brengt. En het is belangrijk dat jullie ook begrijpen hoe dit komt.

Diversiteit veroorzaakt geen conflicten
Je kunt dit begrijpen door stil te staan bij een heel simpel feit. God was – voor er ook maar iets werd gecreëerd – Eén. Dit is uniformiteit. Maar God wenste niet de Ene te blijven. God wilde graag scheppen en om iets te scheppen, moest God meer dan de Ene, het ongedeelde geheel, worden. Zo bracht God zichzelf tot uitdrukking als de eerste polariteit van de zich uitbreidende en samentrekkende kracht – de Alpha en Omega, het begin en het einde, de Vader en Moeder, of hoe je het maar wilt noemen.

En vervolgens kwam uit die eerste polariteit, alle diversiteit voort die je in het materiële universum ziet. Maar ik kan je ervan verzekeren dat er in de spirituele wereld zelfs nog meer diversiteit is dan in de materiële wereld. Zodoende zie je dus dat de stuwende kracht in schepping, de stuwkracht is om méér te worden door diversiteit. En dan kun je ook begrijpen dat de menselijke wens om iedereen te dwingen in een bepaald systeem of maatschappij te passen, tegen de basale kracht van het leven ingaat.

En dus kan de menselijke wens om diversiteit tegen te houden, nooit vrede brengen. Dat is een illusie. Als mensen gedwongen worden een staat van uniformiteit te krijgen, zullen er onvermijdelijk conflicten ontstaan die eigenlijk door de Rivier van Leven tot stand komen, door de kracht van het leven. Omdat de Rivier van Leven spanningen veroorzaakt die zich op den duur als diversiteit in de maatschappij uiten. En wanneer er een kracht is die probeert diversiteit tegen te gaan, dan zijn conflicten het onvermijdelijke resultaat en dan zie je een maatschappij die zich in afzonderlijke groeperingen opdeelt.

En als er geen tolerantie voor diversiteit is, welnu dan moeten die afzonderlijke groeperingen onvermijdelijk oorlog met elkaar voeren, die misschien wel leidt tot een staat waarin de maatschappij versplinterd of vernietigd wordt. Het is in feite niet de Rivier van Leven die het conflict veroorzaakt. Het is niet zo dat diversiteit en verschillen het conflict eigenlijk veroorzaken. Wanneer menselijke wezens de denkwijze krijgen dat zij diversiteit moeten tegengaan en wanneer zij op een kunstmatige manier uniformiteit willen creëren, dan is een conflict onherroepelijk het resultaat.

Als menselijke wezens hun aandacht richten op meer worden en hun samenlevingen verhogen naar een staat van meer zijn of meer worden, dan is er geen tijd of aandacht of energie over voor conflicten. Want als je weet dat je meer kunt manifesteren door je in te zetten, door jouw creativiteit tot uitdrukking te brengen, waarom zou je dan conflicten met je buren moeten hebben? Waarom zou je de baas moeten zijn over anderen, van anderen stelen, wanneer je ziet dat iedereen groeit en meer wordt? Juist het fundament voor een Gouden Eeuw is dat de mensen een bewustzijnsstaat bereiken waarin zij zich concentreren op meer worden in plaats van anderen in hun macht hebben – wat het bewustzijn van minder worden is.