Hoe je het verleden echt achter je laat

De hele boodschap staat hier.

 

De ware oorzaak van de moord op de Goddelijke Moeder
Waar stuur ik nu dan op aan? Het is om je iets te laten begrijpen, een inzicht, dat gebaseerd wordt op je eigen ervaringen in dit leven en in deze tijd, van wat de echte oorzaak was van de moord op de Goddelijke Moeder op Lemurië. Want dat was juist dit proces, van de neiging van jullie ego en de verkeerde leraren om gesneden beelden van God te maken. En wat is het doel van de Goddelijke Moeder, toen er een vertegenwoordiger was van de geïncarneerde Goddelijke Moeder? Nu, die heeft hetzelfde doel als Heer Krishna, als de Boeddha, als Jezus, als iedere echte spirituele vertegenwoordiger of leraar. Om de mentale kaders, de gesneden beelden die de mensen hebben gemaakt, te vernietigen en aan te vechten, want dit is de essentie van het pad.

Degenen die de Goddelijke Moeder hebben vermoord, kwamen in het bewustzijn terecht dat het mechanische pad wilde bewandelen, een gesneden beeld wilde aanbidden – dat hen de macht gaf, niet alleen over het beeld, maar over het pad, en dat hen de illusie gaf dat zij macht hebben over hun materiële omstandigheden. Zij waren niet bereid het gesneden beeld te transcenderen en hogerop te komen. Dus wanneer iemand hun gesneden beeld aanviel, wilden ze er bijna alles voor doen om die aanval de mond te snoeren. En in enkele gevallen gingen ze tot het uiterste door die persoon te doden, hetzij door hen de keel door te snijden in een tempel of door hen aan het kruis te nagelen.

Dus je begrijpt dat wat ik je hier probeer te verduidelijken, is dat er een paar onder jullie zouden kunnen zijn die het gevoel hebben dat zij op Lemurië waren en erbij waren toen de moord op de vertegenwoordiger van de Goddelijke Moeder plaats vond. Toch probeer ik jullie een ander perspectief te geven, waardoor je beseft dat alle menselijke wezens op aarde dat bewustzijn hebben gehad en nog steeds vastzitten in het bewustzijn dat de moord op de Goddelijke Moeder heeft veroorzaakt.

De onwil om juist het bewustzijn te transcenderen dat voor de moord van de Goddelijke Moeder op Lemurië heeft gezorgd, elders, en de moord op de vertegenwoordigers van God door de eeuwen heen. Want dit is niet alleen met Jezus en de Goddelijke Moeder op Lemurië gebeurd, het is talloze malen gebeurd en het gebeurt tegenwoordig nog steeds. Zelfs in de vorm van psychische moord, omdat je degenen de mond snoert die erover hadden kunnen spreken en de maatschappij verder brengen.

Waartoe ik jullie oproep, is te beseffen dat wat overwonnen moet worden, dat bewustzijn is, de onwil om te transcenderen, om te zelf-transcenderen. En ik roep je ook op nu te beseffen dat ik dit niet zeg om je een schuldgevoel te geven. Ik zeg het eigenlijk om je misschien een aanleiding te geven, zodat je kunt zien of jij je hier schuldig over voelt. Want dan is er iets wat jij moet onderzoeken. Want hebben wij niet heel mooi uitgelegd hoe de Goddelijke Moeder zich voelt over de moord op haar vertegenwoordiger? Er is geen oordeel, er is geen boosheid, er zijn geen negatieve gevoelens – er is slechts onvoorwaardelijke liefde. En bij onvoorwaardelijke liefde is het zelfs niet eens nodig om te vergeven.

Hoe de haat voor de Moeder ontstaat
Wat je ook gedaan hebt in dit of vorige levens, het is niet belangrijk in het grootse plan der dingen. Want alles wordt gecreëerd uit het Ma-terlicht, dat als zand in de zandbak is, waarin jullie allemaal als kinderen hebben gespeeld. Wat je ook met het zand doet, welk kasteel je er ook van bouwt, je kunt het zand geen pijn doen. Maar je kunt ook niets blijvends creëren, want wanneer je het zand achterlaat en de zon komt erbij en het zand van je kasteel droogt op, dan begint het af te brokkelen. Begrijpen jullie dat, mijn geliefden? God is niet de boze, oordelende God die jullie op een wereld heeft gezet, waar de kleinste vergissing je voor eeuwig in de hel zal laten branden. God is de liefdevolle God die je in de zandbak heeft gezet en zei: “Bouw alles wat je wilt, want je kunt het zand geen pijn doen. Je kunt alleen jezelf maar pijn doen.”

Maar je doet jezelf enkel door je eigen waarneming echt pijn. Begrijp je dus dat welke fouten jij ook hebt gemaakt, die niet belangrijk zijn in het grootse plan der dingen? Maar het heeft wel gevolgen in jouw eigen wereld, omdat het je schuldig kan laten voelen, onwaardig, angstig, zelfs boos. En dus is het subtiele, psychologische mechanisme, dat wanneer jij jezelf veroordeeld laat voelen, zelfveroordeling, voor het feit dat jij een vergissing hebt gemaakt – je in een staat van pijn komt die gemakkelijk zo intens kan worden dat je weigert naar de beslissingen, het bewustzijn, te kijken die ervoor gezorgd hebben dat jij die handelingen in de buitenwereld verrichtte. En als je weigert naar dat bewustzijn te kijken, nu, hoe kun je het dan oplossen en doorgaan. En dit wordt dan de Catch-22 – voor sommigen zelfs een Catch-33 of een Catch-99 – want ze bouwen heel veel lagen van deze schuld, boosheid en angst op.

Dit is in essentie wat de moord op de Goddelijke Moeder heeft veroorzaakt. Want de onwil om te transcenderen komt voort uit de onwil om naar iets uit het verleden te kijken – en ervan te leren – omdat het te pijnlijk is. En houdt jouw ego je altijd voor de gek door het schuldgevoel te verminderen, zodat je ermee kunt leven. En hoe doet jouw ego dit? Hij doet dat door jou naar buiten te laten projecteren dat het eigenlijk niet jouw schuld was. Er was iets anders waardoor jij dat deed.

En in veel gevallen, gebeurt er dit:

  • Je incarneert in het materiële universum waarin alles gemaakt wordt van het Ma-terlicht.
  • Je maakt een fout die wij niet als fout zien, maar die jij als fout beschouwt.
  • Dat veroorzaakt pijn.
  • Je wilt niet naar de pijn kijken. Dus je projecteert dat het niet jouw schuld was. Er was een omstandigheid in het materiële universum die daarvoor heeft gezorgd.

En wat heb je toen gedaan? Je hebt op de Moeder geprojecteerd dat het de schuld van de Moeder is. En hoe kan dit niet tot haat voor de Moeder leiden, die dan – wanneer je uitgedaagd wordt om te beseffen dat nee, niet de Moeder jou dwong zo te doen, jij maakte die de keuze – en dan wil je die stem tot zwijgen brengen. Want je bent niet bereid naar die pijn te kijken, die pijn te voelen en te beseffen dat jij, hoewel erbij weglopen de intensiteit van die pijn kan verminderen, toch nooit in staat bent er van weg te lopen. In plaats daarvan krijg je de mindere intensiteit van die pijn als constante metgezel. Maar als jij, in plaats daarvan je omdraait – recht de pijn in zou lopen – dan zou je korte tijd de intensiteit van die pijn voelen, maar je zou er doorheen lopen en beseffen dat jij meer bent dan de pijn. En dat er vrede, bevrijding, overgave, vrijheid aan de andere kant is.

De oorzaak van zelfhaat
Maar zolang jij wegloopt, kun je dat niet. Dus wat moet je doen? Je moet het weglopen verdedigen door opnieuw dikke lagen beelden en illusies op de Moeder te projecteren. Wat er daarna voor zorgt dat jij steeds wrokkiger wordt, tot het moment dat je de Moeder begint te haten. Wat eigenlijk haat voor het zelf is; want wie ben jij? Je bent een uitdrukkingsvorm van de Vader, maar je bent in de Moeder van God. Want alles in de wereld van vorm is de Moeder. En dus ben jij ook de Moeder. Dus wanneer je de Moeder haat, haat jij jezelf.

Maar begrijp je wat je haat? Je haat een illusie. En wat is de allergrootste illusie? Nu, de illusie die veroorzaakt wordt door het feit dat het verlagen van het collectieve bewustzijn op een planeet als aarde, de materie een zekere dichtheid heeft gegeven, waardoor het lijkt alsof je acties fysieke gevolgen hebben waaraan je niet kunt ontsnappen en die je nog lange tijd zullen achtervolgen. En dus lijkt het alsof de Moeder je echt straft voor jouw fouten door een of andere fysieke consequentie. Maar de waarheid is dat de Moeder jou niet straft. De Moeder spiegelt op elk moment de beelden naar jou terug die in jouw bewustzijn zijn. En dus haat je die beelden die niet de Moeder zijn – die niet jou zijn. Ze worden gecreëerd door het dualiteitsbewustzijn dat onecht is. Dus wat je haat, is onecht.

En de enige manier om er vanaf te komen, is door er vanuit een realistisch perspectief naar te kijken en te erkennen dat het niet echt is. Geef toe dat het niet echt is. Geef toe dat jij ervoor koos een illusie te geloven. Maar dat noch God de Vader, noch God de Moeder jou aan die keuze houden en zeggen dat als je eenmaal die keuze hebt gemaakt, jij er voor altijd aan vastzit. Enkel de duivel probeert je deze leugen te laten geloven. De Vader en de Moeder hebben jou vrije wil gegeven om op elk moment van gedachten te veranderen, een onvolmaakte beslissing teniet te doen door de juiste beslissing te nemen – een LEVENSbeslissing om de doodsbeslissing te vervangen. Wat ik je nu probeer te geven, is groter inzicht in hoe jij jezelf kunt tegenhouden.

Het verschil tussen jouw geheugen en Akasha
Nu zal ik met jullie bespreken wat het verschil is tussen het geheugen, het menselijke geheugen en wat jullie zijn gaan kennen als de Akashakronieken. Want in vorige leringen hebben wij jullie het beeld gegeven dat er iets is wat de Akashakronieken heet, die eigenlijk een bepaalde energiefrequentie zijn die alles opslaat wat er ooit in het materiële universum is gebeurd. Zodat je, bij wijze van spreken, de tape in de videorecorder kunt terugspoelen en een gebeurtenis opnieuw afspelen die 10.000 of 50.000 jaar geleden heeft plaatsgevonden.

En er bestaat iets wat de Akashakronieken heet. Maar zie je, wanneer je hoort van het concept Akashakronieken, projecteer jij er jouw eigen bewustzijnsstaat op. Dus denk jij dat wat in de Akashakronieken wordt opgeslagen, is wat jij gezien hebt in die situatie toen het gebeurde, 10 of 10.000 jaar geleden. Jij denkt dat als ik je meenam naar mijn retraite en je een groot scherm aan de muur liet zien – want ik kan je wel zeggen dat ik het ultieme flat screen heb – je dan denkt dat wat je op dat scherm zou zien hetzelfde is als wat je gezien hebt toen jij je vele jaren geleden in die situatie bevond. Maar dat is niet zo.

Want zie je, wat opgeslagen wordt in de Akashakronieken, is wat er gebeurde zoals God het zag. En God kijkt hiernaar, de geascendeerde meesters kijken hiernaar, de Goddelijke Moeder kijkt hiernaar zonder menselijke emoties, zoals we hebben uitgelegd – geen van de menselijke emoties die jullie hebben, die ervoor zouden kunnen zorgen dat je naar de dingen kijkt door een negatief laagje.

Denk eens aan iets dat jullie allemaal kennen: dat je een verkeersongeluk zou kunnen krijgen en je er 5 getuigen bij haalt en hen vraagt te beschrijven wat zij gezien hebben; dan krijg je 5 verschillende versies van wat er gebeurd is. Nu, stel je voor dat jij je vele duizenden jaren geleden in de situatie bevond waarin de moord op de Goddelijke Moeder op Lemurië plaatsvond. Stel je voor dat alle mensen die deelnamen aan die gebeurtenis – dat zij elk een individuele visie op de gebeurtenis hebben.

Maar geen van hen zag die gebeurtenis op de manier zoals de geascendeerde meesters die zien. Want elk zag het door het filter van zijn eigen bewustzijn. En vanwege dat filter, vormde elk een persoonlijk beeld, waaronder een mentaal plaatje, maar ook een serie intense emoties over de gebeurtenis. En de emoties geven iedereen een persoonlijke pijn. En die pijn is zo intens dat het mechanische dat ik zojuist beschreef in werking treedt, zodat zij niet naar die pijn willen kijken en zij moeten dan de oorzaak van die gebeurtenis buiten zichzelf projecteren. En juist door weg te lopen van het kijken naar de gebeurtenis, is wat voorkomt dat je het ontstijgt en van die gebeurtenis wordt bevrijd. Begrijpen jullie dit?

Dit is precies de sleutel om jouw ego te overwinnen. Als je echt ziet en ervaart wat ik hier beschrijf. De sleutel is om van binnenuit te bepalen – te kijken naar wat jou van jouw vrede afhoudt – en te beseffen dat wat jou uit die vrede haalt, wel eens de pijn zou kunnen zijn; maar achter die pijn zit een gebeurtenis in het verleden waarin je iets hebt gedaan dat ervoor heeft gezorgd dat jij een totaal onrealistisch zelfbeeld hebt geaccepteerd. Een zelfbeeld gebaseerd op de leugens en illusies van de dualiteit.

Wees bereid te zien wat er echt is gebeurd
En als je dan zou besluiten dat je bereid bent om door de pijn heen te lopen, dan kun je op het punt komen waarop je zegt: “Ik ben bereid naar die gebeurtenis te kijken,” maar ik vraag jou, geliefde Christuszelf, geliefde Jezus, geliefde Moeder Maria, geliefde Master MORE – welke meester je ook maar na aan het hart ligt – vraag die meester om je een innerlijk visioen te tonen van die gebeurtenis, rechtstreeks uit de Akashakronieken. Zodat je niet naar die gebeurtenis kijkt door het filter van het dualiteitsbewustzijn, dat vervolgens tot in eeuwigheid voorkomt dat jij de illusie ziet, dat je ziet dat jij meer bent dan de illusie en daardoor de illusie loslaat.

Dus begin met om dat visioen te vragen van wat er werkelijk is gebeurd, niet wat jouw ego je vertelt, wat er gebeurd is. Want ik zeg dat jouw ego en de verkeerde leraren je een vals beeld zullen laten geloven dat jou laat denken dat God de Vader of God de Moeder jou veroordeelt. En daardoor kun jij je niet aansluiten bij die onvoorwaardelijke liefde die de sleutel is om de gebeurtenis te verteren.

En wat ik je dus nu graag wil geven, is het inzicht dat toen jij dat mentale beeld van die gebeurtenis vormde, jij – in het aparte deel van je geest – een beeld hebt gevormd dat onttrokken wordt aan de werkelijkheid van wat er opgeslagen ligt in de Akashakronieken. Een gesneden beeld en dat beeld ligt in jouw persoonlijke geheugen opgeslagen – het geheugen van het gescheiden zelf, het sterfelijke zelf dat jij hebt opgebouwd. Dus je hebt, bij wijze van spreken, een persoonlijke versie van de Akashakronieken. Enkel wat daar ligt opgeslagen, is niet wat er werkelijk is gebeurd, maar wat jij denkt dat er is gebeurd, omdat je door het filter van jouw ego ernaar kijkt. En zolang jij dat mentale beeld, dat gesneden beeld, niet aanvecht, zit jij eraan vast, omdat jij jezelf veroordeelt om in dat mentale kader te blijven dat door het beeld wordt gevormd.

En je kunt er nooit aan ontsnappen; je kunt er enkel voor blijven weglopen. En door dat te doen, misschien door laag na laag op te bouwen die het steeds moeilijker maken om, óf de pijn onder ogen te zien, óf tot op de bodem uit te zoeken wat er precies aan de hand was, omdat je aandacht ineens alle kanten opging. En daardoor kun je nooit bij die kern komen, dat moment van stilte, waarin je kunt vragen: “God laat mij zien wat er echt is gebeurd. Ik ben bereid om dat te weten te komen.”

En ik zeg je dat wanneer jij ziet wat er echt is gebeurd – en ik zeg dit ongeacht welke fout jij misschien ook gemaakt hebt, wanneer je ziet wat er echt gebeurd is, zie je dat het niet belangrijker is dan een kind dat een zandkasteel bouwt en besluit dat het er niet uitziet zoals hij wilde en dus veegt hij het weg en begint aan een andere.

Gun jezelf het voordeel van de twijfel
Begrijp je wat we gezegd hebben over het Ma-terlicht? Het zal elk beeld dat je erop projecteert vergroot uitbeelden, want het oordeelt niet. Dus laat het Ma-terlicht je op elk moment vrij om het oude beeld los te laten en er een beter beeld op te projecteren. Je hoeft je niet schuldig te voelen, omdat jij er een onvolmaakt beeld op hebt geprojecteerd, want God heeft jou vrije wil gegeven. En God wil dat je leert. En als je ervan leert, was het dan wel een fout? Wat was de big deal, zoals ze zeggen?

Soms, moet jij jezelf het voordeel van de twijfel geven in plaats van er zo absoluut van overtuigd te zijn dat jij slecht bent. Wees bereid dat beeld te onderzoeken – dat op je geest werd geprojecteerd en zeg: “Misschien ben ik maar een kind van God dat een zandkasteel gebouwd heeft dat ik niet mooi meer vind. En dus hoef ik mij daar niet beperkt door te voelen; ik kan het wegvegen en een andere bouwen. En mijn Goddelijke Moeder en mijn Goddelijke Vader zullen zich verheugen wanneer ik een mooier kasteel bouw. Ze laten mij me niet schuldig voelen of niet de moeite waard of bang of wat ook maar.”

Kun je het begrijpen, kun je het voelen, kun je mijn wens voelen om jou bevrijd te zien van die oude patronen? Kun je voelen dat ik een vertegenwoordiger van God ben, zowel als Vader en Moeder? Want als geascendeerd wezen, handhaaf ik het volmaakte evenwicht tussen het mannelijke en vrouwelijke. Want als ik dat niet deed, had ik ook niet kunnen ascenderen, wel?