Kunnen spirituele mensen natuurrampen voorkomen?

door Kim Michaels

Een paar eeuwen geleden geloofden de meeste mensen dat ziekte werd veroorzaakt door kwade geesten. Natuurrampen werden stelselmatig gezien als Gods straf voor de zonden van mensen. Veel moderne mensen zien zulke ideeën als bijgeloof en ze geloven dat de wetenschap effectief zulke overtuigingen heeft ontkracht. Hoewel de wetenschap er echter voor kan hebben gezorgd dat de meeste mensen dit geloof in kwade geesten achter zich hebben gelaten, heeft de wetenschap enkel de basale redenering versterkt die geleid heeft tot het geloof in dergelijke geesten. De wetenschap heeft in grote mate één ding bewezen: verborgen oorzaken leiden tot zichtbare gevolgen.

Wetenschappers erkennen kwade geesten misschien niet, maar de wetenschap heeft ons geleerd dat veel zichtbare effecten ongeziene oorzaken hebben. Met andere woorden, alles gebeurt met een reden. Wanneer we een effect zien in de materiële wereld, kunnen we er zeker van zijn van dat er een oorzaak is en hoewel we die niet met onze zintuigen kunnen bespeuren, de oorzaak bestaat en die is echt. De wetenschap heeft ons ook aangetoond dat zulke verborgen oorzaken erg complex kunnen zijn. In feite zouden we misschien wel kunnen zeggen dat de moderne wetenschap, vooral na Albert Einsteins ontdekkingen, een proces is geweest van het geleidelijk uitbreiden van ons gewaarzijn van alleen maar hoe complex en onderling verband houdend onze wereld eigenlijk is.

Nog maar een paar decennia geleden zouden de meeste mensen – zelfs veel wetenschappers – gespot hebben met het idee dat het bespuiten van muskieten een bedreiging zou kunnen zijn voor de overleving van het menselijke ras. Vervolgens gingen we beseffen dat bepaalde door mensen gemaakte chemicaliën niet door natuurlijke processen kunnen worden afgebroken en zich daarom verzamelen terwijl ze door de voedselketen gaan. Op den duur bereiken zulke chemicaliën ons lichaam en in hogere concentraties kunnen ze onze genen beïnvloeden met mogelijk catastrofale gevolgen.

Sindsdien zijn we ons ervan bewust geworden van vele andere manieren waarop de vervuiling door mensen planetaire gevolgen kan hebben en tegenwoordig debatteren wetenschappers erover of de productie van gas uit broeikassen het wereldklimaat aantasten met een mogelijk toename van heftige weersverschijnselen. Hoewel wetenschappers het er niet over eens zijn, bewijst juist het feit dat we erover debatteren het punt dat de wetenschap een proces is van ons helpen om het diepere verband en de complexe oorzaken achter zichtbare fenomenen te zien. Dit opent de heel echte mogelijkheid dat de wetenschappers de komende decennia beginnen verbanden en oorzaken te zien die tegenwoordig op science fiction of modern bijgeloof lijken. Misschien zullen we spoedig zien dat een paar van onze huidige paradigma’s en aannames net zo primitief zijn als het Middeleeuwse geloof dat de aarde plat was?

Is het mogelijk dat de moderne wetenschap al een verband heeft ontdekt tussen ons bewustzijn en de fysieke planeet waar we op leven? Zo een verband is theoretisch mogelijk sinds Albert Einstein zijn beroemde vergelijking E=mc2, een eeuw geleden publiceerde. Het probleem is dat omdat bepaald wetenschappelijke paradigma’s (dat de geest onbetrouwbaar zijn en wetenschappelijke objectiviteit ondermijnen) de meeste wetenschappers het verband hebben genegeerd tussen geest en materie. Maar laten wij dit verband onderzoeken vanuit het perspectief van een leek.

Het is allemaal een kwestie van energie
Voor Einstein geloofden wetenschappers dat het universum werd gemaakt uit materie en energie en hoewel ze met elkaar in wisselwerking konden treden, kon de ene niet in de andere overgaan. In dit wereldbeeld zat geen verband tussen geest en materie en de wetenschap heeft de spot gedreven met het idee dat het bewustzijn van de mensheid het gebeuren van natuurrampen zou kunnen beïnvloeden. Sinds die tijd zijn de dingen aanzienlijk veranderd en hoewel de meeste wetenschappers het idee nog steeds bespottelijk vinden, hebben ze veel minder basis om dat te doen.

Laten we beginnen met eens na te denken over de vergelijking van Einstein: E = mc2. Met maar één streek van de pen, vernietigde Einstein het dualistische paradigma. Zijn vergelijking bewijst dat materie en energie geen aparte elementen zijn en dat de ene inderdaad in de andere kan overgaan. Er kan echter nog meer. Einstein heet bewezen dat het universum niet wordt gemaakt uit twee elementen, maar uit één basissubstantie wordt gemaakt – en die substantie is energie. Met andere woorden, alle schijnbare vaste materie is simpelweg energie die een andere vorm heeft aangenomen. De materie lijkt alleen maar vast en onveranderbaar voor onze zintuigen. Wanneer je beter kijkt, ontdek je dat ‘vaste’ materie grotendeels uit lege ruimte bestaat. Zelfs de klassieke theorie van het atoom als een miniatuur zonnestelsel toont aan dat atomen heel weinig materie hebben, namelijk een paar zogenaamde elementaire deeltjes en heel veel lege ruimte. Maar latere ontdekkingen hebben de vraag opgeworpen of er eigenlijk wel vaste deeltjes bestaan.

Gebaseerd op de theorie van Einstein hebben fysici de kwantummechanica ontworpen, die ontdekt heeft dat elementaire deeltjes in nog kleinere deeltjes kan worden gedeeld. Maar deze kleinere deeltjes gedragen zich niet als miniatuurbiljartballen en in vele gevallen gedragen ze zich als golven pure energie. Hoewel de kwantumtheorie complex is, komt het erop neer dat wanneer je naar de kern van de zaak gaat, je een lijn bereikt waarop het onderscheid tussen vaste deeltjes en pure energiegolven verdoezeld wordt en misschien helemaal niet bestaat. Dit valt niet moeilijk te begrijpen in het licht van Einsteins vergelijking, die zegt dat materie slechts een andere vorm van energie is. De consequentie is dat materie wordt gecreëerd wanneer pure energiegolven een vorm aannemen die ze stationair maken en ze zich aan onze zintuigen voordoen als vaste materie. Met andere woorden, er is een volmaakt natuurlijk proces waardoor energiegolven in materie worden veranderd en dit is hoe het hele materiële universum werd gecreëerd.

Wetenschappers kunnen niet volledig verklaren hoe dit proces verloopt en er zijn momenteel diverse theorieën die een verklaring proberen te geven. Enkele van deze theorieën hebben het over een ander rijk waarin alles zuivere energie is en sommigen noemen het een andere dimensie of een parallel universum. Dit concept is gemakkelijker te begrijpen wanneer we in overweging nemen dat wetenschappers energie zien als een vorm van vibratie. Het beweegt zich in golven en de golven kunnen worden beschreven in termen van frequentie. We weten allemaal dat infrarood licht onzichtbaar is voor onze ogen, omdat het zo een lage frequentie heeft dat we het niet kunnen zien. Ultraviolet licht heeft zo een hoge frequentie dat onze ogen het niet kunnen waarnemen. Daarom wordt het mogelijk dat er een rijk, of dimensie, is waarin we energiegolven vinden met zo een hoge frequentie dat noch de fysieke zintuigen noch de huidige wetenschappelijke instrumenten ze kunnen waarnemen. Deze hoogfrequente energie wordt in vibratie verlaagd, waardoor het als fysieke energie en fysieke materie verschijnt.

Natuurlijk is het bestaan van een dergelijk hoger rijk al eeuwenlang bekend bij de mensheid. Religieuze mensen hebben het de hemel genoemd en spiritueel ingestelde mensen hebben over een spiritueel rijk gesproken. De vraag is of de laatste wetenschappelijke bevindingen fysieke materie aan de menselijke geest koppelen?

De geest over de materie opnieuw bekeken
Lange tijd hebben religieuze mensen geloofd in de mogelijkheid van de geest boven de materie. Bijvoorbeeld, de meeste christenen geloven dat Jezus in staat was om een diversiteit aan wonderen uit te voeren en de zieken te genezen, was één voorbeeld van de kracht van de geest te gebruiken om fysieke materie te veranderen. Veel moderne spirituele mensen geloven in gebedsgenezing, en zelfs de meeste dokters beseffen nu dat de geest van de patiënt diepgaande invloed heeft op het helingsproces. Vanzelfsprekend volgt hier logischerwijze uit dat, als de geest de genezing van een ziekte kan beïnvloeden, de geest ook het creëren van de ziekte kan beïnvloeden. Er is al bewezen dat veel aan stress gerelateerde ziekten worden veroorzaakt door het feit dat iemands geest het fysieke lichaam beïnvloedt. Met andere woorden, er is een groeiend gewaarzijn dat ons bewustzijn directe invloed kan hebben op onze fysieke lichaam.

Een wetenschappelijk materialist zal dergelijke bevindingen moeten ontkennen, maar Einsteins theorie werpt fundamentele vragen op over de deugdelijkheid van het zuivere materialisme. Door de barrière tussen materie en energie te slechten, slechtte Einstein ook de barrière tussen geest en materie. In de post-Einsteinwereld, is het theoretisch mogelijk dat gedachten fysieke materie kunnen beïnvloeden. Hoe komt dat?

Einstein heeft bewezen dat materie geen energie produceert – energie produceert materie. Met andere woorden, energie is de eraan ten grondslag liggende oorzaak van het bestaan van het materiële universum. Achter de fenomenen kunnen we met onze zintuigen en wetenschappelijke instrumenten observeren dat er een diepere oorzaak is, namelijk het gedrag van zuivere energie. Bijvoorbeeld, denk eens dat je een steen gooit. Het effect dat we kunnen observeren is dat de steen door de lucht vliegt. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat je de steen hebt gegooid, wat inhoudt dat de oorzaak van het gedrag van de steen in het materiële universum moet worden gevonden. We hoeven niet het bestaan van een verborgen rijk van zuivere energie te overwegen om uit te leggen waarom de steen de zwaartekracht tartte.

Maar wat gebeurt er wanneer we onze overwegingen naar het volgende niveau tillen en vragen waarom de steen – en jouw fysieke lichaam – in de eerste plaats bestaan? Einstein zegt dat we niet het bestaan van materie kunnen verklaren door enkel naar het niveau van materie te kijken. Om het bestaan van materie en het basale gedrag van materie uit te leggen, moeten we verticaal kijken – we moeten naar onzichtbare oorzaken kijken in het rijk van energie. De kwantumfysica heeft gewezen op het bestaan van een rijk dat zelfs boven de fysieke energie ligt en daardoor kan de oorzaak achter het bestaan van materie niet worden gevonden door te kijken naar wat wij traditioneel het materiële universum noemen. Daarom kijken een groeiend aantal wetenschappers verder dan de traditionele paradigma’s naar een dieper inzicht in energie.

Tijdens hun streven naar zo een verklaring, heeft de kwantumfysica een ontdekking – in de (19)20er jaren – gedaan die fysici versteld liet staan en die nog steeds niet volledig verklaard is. Ze hebben gevonden dat op het niveau van subatomaire deeltjes er een onweerlegbare wisselwerking tussen de menselijke geest en de zogenaamde materie’deeltjes’ is. Wanneer fysici een subatomair deeltje observeren, zien ze in feite niet het deeltje. Hoewel weinigen betwisten dat er een feitelijk ‘iets’ is, dat wordt geobserveerd, heeft de kwantumfysica bewezen dat wat we zien een product is van de ‘hele meetsituatie’. Dit is inclusief het fenomeen dat wordt bestudeerd, het instrument dat is gebruikt (zoals een deeltjesaccelerator) EN het bewustzijn van de wetenschapper die de observatie doet. De consequentie is dat de wetenschapper in feite het deeltje creëert dat hij observeert. Het deeltje was er niet voor de wetenschapper de observatie deed!

Dit is een verbazingwekkende ontdekking, omdat wetenschappelijk materialisten traditioneel beweren dat hun bevindingen objectief zijn, omdat hun geest niet het fenomeen beïnvloedt dat ze bestuderen. Met andere woorden, wetenschappers zijn observatoren van buitenaf die geen invloed hebben op de wereld die ze bestuderen. Zowel de relativiteitstheorie als de kwantumfysica heeft bewezen dat deze bewering fout kan zijn – tenminste op de diepere niveaus van de werkelijkheid. Met andere woorden wanneer je een steen die door de lucht vliegt, observeert en meet, kun je dat doen zonder de snelheid en de koers van de steen te beïnvloeden. Maar wanneer het aankomt op het maken van observaties op het meest fundamentele niveau van de materie, ZAL je geest de subatomaire deeltjes/golven beïnvloeden die je bestudeert.

Dit is in feite niet moeilijk te begrijpen wanneer je bedenkt dat op het subatomaire niveau de lijn tussen materiedeeltjes en energiegolven onduidelijker wordt. Gedachten zijn vanzelfsprekend een vorm van energiegolven en het kan worden gemeten dat gedachten op frequenties vibreren die veel hoger liggen dan fysieke materie, zoals hersenweefsel. Daardoor wordt het mogelijk dat energiegolven van je gedachten met de energiegolven in wisselwerking kunnen treden die in het proces zitten om fysieke deeltjes te worden, maar nog niet vibreren met het materiële frequentiespectrum.

Een nieuwe kijk op de realiteit
Wanneer je uit deze wetenschappelijke bevindingen een logische conclusie trekt, zie je dat we op de rand staan van een doorbraak naar een nieuw inzicht in het universum. Het is waarschijnlijk dat binnen een decennium of twee onze kijk op het materiële universum zal worden uitgebreid en we ontwikkelen misschien wel een wereldbeeld dat onze paradigma’s net zo primitief laat lijken als de theorie van de platte aarde. Kunnen we een glimp opvangen van waar dit heen gaat? Het is waarschijnlijk dat een nieuw wereldbeeld de volgende elementen heeft:

Alles wordt gemaakt van energie en energie is vibratie. Er is een – mogelijk oneindige – reeks vibraties, maar de schaal van frequenties kan in diverse niveaus worden ingedeeld. Fysieke materie wordt uit energieën gemaakt die binnen een bepaald frequentiespectrum vibreren. Boven dat ligt een rijk van energie dat nog steeds in het rijk van de materie ligt, maar frequenties heeft die hoger zijn dan ‘vaste’ materie. Behalve dat is er nog een rijk van zelfs nog hogere frequenties die buiten het materiële rijk ligt.

Wat het materiële universum heeft gecreëerd, is een ‘stroom’ van hoogfrequente energie die naar het materiële universum stroomt. Of je zou kunnen zeggen dat het materiële universum werd gecreëerd uit deze hoogfrequente energie die in vibratie werd verlaagd en daardoor het uiterlijk van materiële energie en materie’deeltjes’ heeft aangenomen.

Voor het proces waardoor energie wordt verlaagd en een bepaalde vorm aanneemt, is een bewuste geest nodig die enige vorm van intelligentie bezit. Zelfs de menselijke geest heeft de capaciteit om dit proces te beïnvloeden, hoewel het dit proces niet kan starten.

Samengevat, dit biedt een nieuwe kijk op het verband tussen geest en materie. Wetenschappelijk materialisten beweren dat gedachten het product zijn van chemische of elektromagnetische processen in het fysieke brein. Met andere woorden, het brein is de oorzaak en de gedachten zijn het gevolg. Zelfs Einsteins theorie maakte deze bewering twijfelachtig door te bewijzen dat materie het effect is van een diepere oorzaak in een rijk van zuivere energie. Gedachten zijn vanzelfsprekend een vorm van pure energie en vibreren op veel hogere frequenties dan het brein. Daardoor is het niet logisch dat de grove materie van het brein de fijnere energie van gedachten kan produceren. Maar hoe kunnen we dan verklaren dat de chemische omstandigheden in het brein gedachten kunnen beïnvloeden? Door de wetenschappelijke bevindingen die hierboven zijn genoemd, toe te passen!

Het nieuwe wetenschappelijke paradigma zegt dat alles wat van materie wordt gemaakt op een lager niveau van de oorzaak-gevolg reeks zit, wat betekent dat achter alle materiële fenomenen een dieper niveau van oorzakelijkheid zit in een rijk van hogere frequenties. Daardoor kunnen we voorstellen dat het fysieke brein geen gedachten produceert maar als transformator werkt die een stroom van hoogfrequente energie uit een hoger rijk neer transformeert. Omdat deze energie door het fysieke brein gaat, wordt het in vibratie verlaagd en neemt de vorm aan van specifieke gedachten en gevoelens. De eigenlijke vorm van deze gedachten kan worden beïnvloed door chemische processen in het brein. Dit lijkt op een glazen prisma dat een straal wit licht splitst in de kleuren van de regenboog. Het prisma beïnvloedt vanzelfsprekend de lichtstraal, maar produceert ze niet. Een ander voorbeeld is een filmprojector. De beelden die op het filmscherm worden geprojecteerd worden gevormd door de beelden op de filmstrook. Maar de stuwende kracht is het witte licht dat van de lichtbron in de projector komt. Zonder dit licht zouden er geen beelden op het scherm kunnen worden geprojecteerd.

De consequentie van deze observaties is dat je geest als een transformator werkt. De stuwende kracht is een stroom van hoogfrequente energie die vanuit een hoger rijk stroomt (mogelijk van een hoger deel van je wezen) door je geest en daarna door het fysieke brein. Omdat de energie wordt veranderd in gedachten en gevoelens, wordt ze overgezet in gedachtegolven en de vorm van deze golven wordt bepaald door de inhoud van je geest. Sommige wetenschappers hebben al instrumenten ontwikkeld die de frequenties meten van gedachtegolven en ze hebben – niet verrassend – ontdekt dat gevoelens van liefde golven van een hogere frequentie produceren dan gevoelens van woede. Dit wordt bevestigd door de ervaringen die we iedere dag hebben. Als we worden blootgesteld aan negatieve gevoelens van andere mensen, voelen we ons vaak belast, terwijl positieve gevoelens ons opgewekt laten voelen.

Dit opent voor ons de mogelijkheid dat onze gedachten zichzelf vervullende profetieën worden. Einstein speculeerde dat het ruimtetijd continuüm een gesloten lus vormt. Als je de ruimte in reist en in dezelfde richting blijft gaan, zul je terugkeren naar het beginpunt vanuit de tegengestelde richting. De meeste religies op deze planeet bevatten soortgelijke ideeën; de Bijbel vertelt ons bijvoorbeeld dat we zullen oogsten wat we hebben gezaaid. Veel religieuze mensen zien dit als de straf van God, maar wat als er een meer mechanische verklaring voor is? We zouden misschien kunnen zeggen dat het energiecontinuüm waarin we leven als spiegel werkt. Als we onze geest op bepaalde overtuigingen en beelden concentreren, sturen we bepaalde gedachtegolven het universum in en deze golven worden naar ons weerspiegeld in de vorm van fysieke omstandigheden. Als we niet-harmonieuze energie uitzenden, zal de kosmische spiegel chaotische omstandigheden in de vorm van natuurrampen weerspiegelen of zelfs onrust in de maatschappij. Dit is natuurlijk geen onderdeel van het lesrooster op de middelbare school, maar de fysici sluiten deze mogelijkheid uit. Het kan zijn dat we gewoon niet de stippen met elkaar verbonden hebben en het verband hebben herkend tussen geest en materie – een verband dat een echte mogelijkheid is sinds Einstein.

Het verband tussen geest-lichaam opnieuw bekeken
We moeten nu aan dit plaatje toevoegen wat wetenschappers het behoud van arbeidsvermogen noemen. Als een energiegolf eenmaal een bepaalde frequentie heeft gekregen, zal ze oneindig op die frequentie blijven. Het is mogelijk om de vibratie van energiegolven te veranderen, maar als er niet naar wordt omgekeken, zullen ze op een bepaalde frequentie blijven. Waarom is dit belangrijk? Stel je eens voor wat er gebeurt wanneer je door een traumatische ervaring gaat die gevoelens van boosheid en verdriet opwekt. Je geest wekt golven op van een bepaalde frequentie en ze verdwijnen gewoonweg niet. Ze moeten ergens heen, dus de vraag is dan waar zulke energieën worden opgeslagen.

De wetenschap kan het antwoord al leveren, omdat ze allang weet dat energie, ofwel als een vrij stromende golf, of als een stationair veld kan werken. We hebben allemaal op school geleerd dat een magneet onzichtbare energie om zich heen heeft en we hebben geleerd dat de fysieke magneet het veld produceert. In het licht van de kwantumfysica, is deze kijk te primitief en we moeten ons inzicht in oorzaak en gevolg uitbreiden. Het zou correcter zijn om te zeggen dat het onzichtbare energieveld de fysieke magneet produceert. Met andere woorden, de fysieke magneet is gewoon de top van de ijsberg van een groter energieveld. Een ijsberg heeft maar tien procent van haar volume boven water. Net zo is de magneet het zichtbare deel – het meest dichte deel – van een groter energieveld.

Dit betreft alle materie en we begrijpen nu dat iedere materiële vorm – zoals het menselijke lichaam – een onzichtbaar energieveld om zich heen heeft. Het bestaan van zo een veld is al duizenden jaren aan mensen bekend en de oude wetenschap van de acupunctuur wordt op dit veld gebaseerd. Enkele moderne wetenschappelijke instrumenten en technologie die in opkomst is, kunnen dit energieveld meten, kunnen het zichtbaar maken op een computerscherm. Het is waarschijnlijk dat binnen een paar decennia er nieuwe scanners komen die het mogelijk maken dat het menselijke energieveld kan worden bestudeerd tot in nooit te voren van gehoorde details. Dit maakt het misschien mogelijk om een ziekte te diagnosticeren voor er fysieke symptomen zijn die het mogelijk maken om de ziekte te genezen door de kracht van de geest.

Dus waar gaan de energiegolven van gedachten en gevoelens heen? Is het mogelijk dat ze worden opgeslagen in het energieveld rondom ons lichaam? Dit energieveld staat in nauw verband met het lichaam en vanzelfsprekend is één van de scheidslijnen tussen het lichaam en het energieveld het brein. We ontdekken misschien wel spoedig dat een deel van onze geest – zoals de onderbewuste geest – een energieveld is die het lichaam omgeeft. Volgens de acupunctuur wordt een gezond lichaam geproduceerd wanneer de energiestroom vrij door dit energieveld stroomt. Wanneer de stroom van energie wordt geblokkeerd, is fysieke ziekte het resultaat. De ziekte kan worden genezen door de energiestroom te herstellen. Dit kan worden gedaan door middel van acupunctuurnaalden, maar een preventieve maatregel zijn diverse ontspanningstechnieken.

De moderne geneeskunde heeft een duidelijk verband tussen stress en fysieke ziekten bewezen. Wat is stress? Is het mogelijk dat stress een gevoel van ongemak is dat wordt geproduceerd wanneer laagfrequente mentale en emotionele energie zich in ons energieveld verzamelt? Als de energie een bepaalde intensiteit bereikt, beginnen we dit te voelen als een gevoel van agitatie. Als het intenser wordt, of het effect wordt een periode gehandhaafd, kan zelfs het fysieke lichaam worden beïnvloed en is ziekte het gevolg. Sommige dokters beweren dat meer dan 90% van alle ziekten psychosomatisch is, wat betekent dat het gevolgen zijn van psychologische oorzaken. Dit bewijst een duidelijk verband tussen de geest en het fysieke lichaam. Met andere woorden, een zuiver psychologische oorzaak kan het effect van een fysieke ziekte opwekken.

Een planetair perspectief
Laten we deze overwegingen op een grotere schaal overbrengen. Een wetenschappelijk ingesteld persoon zal waarschijnlijk het verband tussen geest en lichaam niet erkennen, omdat het nog niet door de officiële wetenschap wordt erkend. Maar ieder spiritueel ingesteld persoon zou open moeten staan voor het bestaan van een dergelijk verband. Het is niet moeilijk om ons gewaarzijn van het verband tussen geest en lichaam uit te breiden naar de grotere schaal van het verband tussen de geest en het aardelichaam.

Denk eens na over het feit dat mensen in grote steden zich in het algemeen meer gestrest voelen en vaak lang de stad verlaten om ‘even eruit te zijn’. Waar willen deze mensen uit zijn? Zou het kunnen zijn dat er in een grote stad zo een accumulatie is van laagfrequente psychische energie dat elke gevoelige persoon het als stress, gebrek aan helderheid of zelfs emotionele onrust kan voelen? Is het niet waarschijnlijk dat een dergelijke accumulatie van energie kan verklaren dat er een hogere concentratie is van ziekten die verband houden met stress dan in landelijke gebieden?

Ga nu naar het volgende niveau en denk eens na over de enorme hoeveelheid gruweldaden die op deze planeet hebben plaatsgevonden in de bekende geschiedenis. Denk eens aan de vele oorlogen, martelingen, misbruik, moorden, misdaden en andere oorzaken van de onmenselijkheid van de mens ten opzichte van andere mensen. Is het moeilijk voor je te zien dat dit een grote hoeveelheid energie van een verkeerde kwaliteit heeft opgeleverd die zich heeft verzameld in het planetaire energieveld? Vergeet niet dat het bestaan van een planetair energieveld die energie opslaat tot de basiswetenschap behoort. De meeste wetenschappers passen deze wetenschap niet toe om over een planetair energieveld te speculeren, maar de meeste wetenschappers erkennen dan ook geen spirituele kant aan het leven. Dus als je wel een spirituele kant aan het leven erkent, wordt het moeilijk om het bestaan van een planetair energieveld te ontkennen dat de energie van verkeerde kwaliteit van de mensheid verzamelt.

Laten we nu eens nadenken over hoe de accumulatie van energie de fysieke planeet ooit kan beïnvloeden. We hebben al gezien dat omdat de energie in je persoonlijke energieveld te intens wordt, ze het lichaam begint te beïnvloeden. Wanneer je een hoestbui hebt, is het net een wervelstorm in je lichaam. Wanneer je koorts hebt, is het net een aardbeving in je lichaam. Is het dan echt zo vergezocht dat het lichaam van de aarde ziek kan worden en dat een paar van de symptomen diverse natuurrampen kunnen zijn? Dit is natuurlijk een primitieve metafoor, maar we kunnen nog veel specifieker worden.

Een wetenschappelijk materialist zal zeggen dat een wervelstorm en een aardbeving door zuiver mechanische oorzaken worden veroorzaakt, zoals een opwarmen van het water van de oceaan of het opbouwen van spanning tussen twee tektonische platen. Maar gezien de realiteit dat alles energie is, kunnen we nu zien dat een dergelijke verklaring te oppervlakkig is. We zijn allemaal door onze zintuigen verleid om een ondoordringbare barrière te zien tussen materie en energie, maar zoals we hebben besproken, bewijst de wetenschap dat een dergelijke barrière gewoon niet bestaat. Energie wordt niet van de materie gescheiden – energie wordt materie en de menselijke geest schijnt bij deze processen betrokken te zijn.

We moeten bedenken dat achter elk materieel fenomeen een dieper niveau van oorzakelijkheid bestaat dat verband houdt met wat er in het energieveld aan de hand is. Dus een natuurramp is niet simpelweg een materiële gebeurtenis, het heeft ook een component die je enkel kunt begrijpen door het planetaire energieveld te bestuderen. En omdat gedachten energiegolven zijn, wordt het theoretisch mogelijk dat gedachten het planetaire energieveld kunnen beïnvloeden en mogelijk tot veranderingen in het rijk der materie leiden.

De kromming van ruimtetijd
Zijn er ook wetenschappelijk geloofwaardige theorieën die misschien zo een bewering kunnen staven? Einstein theoretiseerde dat we een nieuw inzicht in tijd en ruimte nodig hebben en hij sprak over ‘het ruimtetijd’ weefsel. Bijvoorbeeld, de meeste mensen hebben op school geleerd dat de aarde een onzichtbare zwaartekracht uitoefent die voorwerpen in haar nabijheid aantrekt, zoals de maan. Einstein zei dat in werkelijkheid de aarde een weefsel van ruimtetijd produceert. Hij theoretiseerde dat licht van ver verwijderde sterren om de zon heen zouden worden gebogen omdat de zon een kromming in ruimtetijd veroorzaakt. Hij voorspelde dat lichtstralen met de contouren van ruimtetijd zouden meegaan en dit werd later door wetenschappelijke observaties bevestigd.

De consequentie van deze wetenschappelijke bevindingen is dat we een meer holistische aanpak nodig hebben van natuurrampen. We moeten bedenken dat de fysieke gebeurtenis van een aardbeving zou kunnen worden veroorzaakt door diepere oorzaken die in het planetaire energieveld plaatsvinden en verband zouden kunnen houden met de ruimtetijd weefsel. Bijvoorbeeld, we weten dan een aantal tektonische platen die tegen elkaar aan wrijven en een constante staat van spanning veroorzaken langs bepaalde lijnen. Maar deze spanning kan decennia of eeuwen lang bestaan en zich blijven opbouwen zonder een aardbeving te brengen. Of die kan worden losgemaakt door een serie kleinere aardbevingen die geen schade aan het oppervlak veroorzaken. Dus waarom vindt een specifieke aardbeving op een specifieke locatie plaats, zoals de aardbeving onlangs in Noord Pakistan en Kasjmir? We moeten bedenken dat een of andere gebeurtenis tot een teveel aan spanning kan leiden die de aardbeving in gang heeft gezet. Het is of je een strook metaal buigt tot er een stresspunt verschijnt en het metaal uiteindelijk breekt.

De spanning langs een breuklijn is niet simpel een mechanisch fenomeen; het heeft een energiecomponent. Is het mogelijk dat de mechanische spanning zelf niet de echte oorzaak is van een aardbeving? De beving wordt in gang gezet op het niveau van energie en dit gebeurt wanneer de accumulatie van energie een bepaalde intensiteit bereikt. We weten allemaal dat materie uit energie wordt gemaakt en daarom is het basiswetenschap dat energie materie kan beïnvloeden. Als analogie zouden we misschien kunnen zeggen dat de materiecomponent net een dam is en dat de energiecomponent net water is dat zich achter de dam ophoopt. Het water legt druk op de dam en een tijdlang kan de dam het water tegenhouden. Maar als de spanning een bepaalde limiet overschrijdt, breekt de dam en de destructieve kracht van water wordt ontketend. Net zo zouden we ons misschien kunnen voorstellen dat, omdat de energie opbouwt langs een breuklijn, het een intensiteit kan bereiken die de fysieke materie niet kan tegenhouden en een aardbeving is het gevolg. Als de energie bijzonder intens is op een bepaalde locatie, kan het misschien een aardbeving op die locatie ontketenen, hoewel er duizenden mijlen breuklijnen met soortgelijke fysieke omstandigheden zijn. We kunnen ons misschien ook voorstellen dat zo een opbouw één grote aardbeving in gang zou kunnen zetten in plaats van veel kleinere die geleidelijk de spanning loslaten.

We weten dat een wervelstorm verband houdt met het opwarmen van het water in de oceaan dat ervoor zorgt dat de lucht begint te wervelen. Maar wat bepaalt de koers van een wervelstorm? Neem bijvoorbeeld de wervelstorm van onlangs, Katrina. Nadat Katrina Florida was overgestoken en het warme water van Mexico binnenging, had ze bijna overal lang de Mexicaanse en Amerikaanse kust kunnen gaan. Waarom heeft de wervelstorm New Orleans getroffen – de grootste stad aan de Golfkust? Is het mogelijk dat een massa verkeerd gekwalificeerde energie – die door de beroemde levensstijl van de stad is gecreëerd – zich boven deze stad had verzameld? De energie kromde in ruimtetijd wat de formatie van een groef heeft veroorzaakt die letterlijk de wervelstorm heeft gevangen en naar de stad heeft geleid.

Misschien zijn dergelijke verklaringen te oppervlakkig, maar ze wijzen wel op de mogelijkheid dat de wetenschap op een dag misschien de oorzaak-gevolg reeks ontdekt die het collectieve bewustzijn in verband brengt met natuurrampen. We hebben al gezien dat onze fysieke acties wereldwijd effecten kunnen hebben, dus is het maar een kleine stap om het verband te leggen tussen de energiegolven van onze gedachten en de energiegolven die de fysieke planeet creëren.

Van vlinders naar M-velden
Enkele fysici hebben theorieën geformuleerd die een veel grotere onderlinge verbondenheid en oorzakelijkheid beschrijven dan we in het huidige – nogal mechanische – wetenschappelijke paradigma vinden. De Chaostheorie spreekt over het ‘vlindereffect’. Het idee is dat omdat de aarde een onderling verbonden geheel is, zelfs een kleine variatie op één locatie grote gevolgen kan hebben op een andere locatie. De beroemde analogie die het gevolg haar naam heeft gegeven, is dat een vlinder die met haar vleugelen wappert op één continent een kettingreactie in gang kan zetten die op den duur een belangrijke storm opbouwt en veroorzaakt op een ander continent. Volgens de Chaostheorie is het niet onmogelijk dat energie die door de mensheid is gecreëerd, chaotischer omstandigheden zou kunnen creëren in het planetaire energieveld, die een toename in hevige stormen in gang zouden kunnen zetten.

De fysicus David Bohm theoretiseerde dat het materiële rijk en fysieke energie maar één niveau van de werkelijkheid vormt. Daaraan voorbij ligt een ander rijk, dat hij de ‘impliciete orde’ heeft genoemd. In dit rijk van zuivere energie kunnen we diepere oorzaken vinden die de vele effecten kunnen verklaren waar de materialistische wetenschap geen verklaring voor heeft. Bijvoorbeeld, de kwantumfysici hebben in laboratoria geobserveerd dat een subatomair deeltje plotseling vanuit het niets kan verschijnen. Het deeltje deelt zich spontaan in andere deeltjes die dan botsen en verdwijnen. Volgens materialisten is er geen verklaring voor dit fenomeen en als het niet was geobserveerd, zou het waarschijnlijk als een onmogelijkheid zijn gelabeld.

Maar toch zegt Bohms theorie dat de oorzaak wordt gevonden op het diepere niveau van de impliciete orde. Zoals eerder genoemd, zou dit kunnen bewijzen dat er een stroom van hoogfrequente energie is die naar het materiële universum stroomt vanuit een hoger rijk. Als je gedachten deze stroom van energie kunnen beïnvloeden – zoals de kwantumfysici al hebben bewezen – kunnen gedachten het meest fundamentele niveau van het materiële universum beïnvloeden.

De bioloog Rupert Sheldrake stelde het bestaan van energievelden voor, zogenaamde M-velden, die een onzichtbare blauwdruk vormen voor het formeren van materiële ‘dingen’ zoals het menselijke lichaam. Met andere woorden, wanneer de eerste cel van een embryo begint te bestaan, is er al een onzichtbaar energieveld die een complete blauwdruk vormt van het volwassen lichaam van de persoon. Die eerste cel deelt zich niet zomaar in het wilde weg, omdat nieuwe cellen geleidelijk de onzichtbare blauwdruk invullen. Deze blauwdruk werd in een hoger rijk gecreëerd en de fysieke materie past zich er gewoon bij aan. De lichaam is het effect en het energieveld is de oorzaak.

Andere wetenschappers hebben beseft dat de basale bouwsteen van het universum niet subatomaire deeltjes zijn, maar informatie. We weten dat informatie wordt opgeslagen in de genen, maar om nuttig te worden, moet informatie door de bewuste geest worden verwerkt. We zouden misschien kunnen zeggen dat de genen niet echt anders informatie opslaan dan je computer. Je computer slaat beetjes data op en is zich er niet van bewust wat het opslaat en wat het betekent. Er is een bewuste geest voor nodig om stukje informatie te veranderen in informatie die kan worden gebruikt voor praktische bedoelingen. Dit zou wijzen op het feit dat het ongelooflijk complexe universum waarin we leven niet zomaar in het wilde weg gecreëerd zou kunnen zijn, maar de deelname van bewuste geesten vereist.

Als er een rijk is van hogere energie, dan bevat dit rijk misschien intelligente wezens die het proces zijn begonnen om de aarde te scheppen – misschien door een onzichtbare blauwdruk te formuleren die geleidelijk met materiedeeltjes en organische levensvormen werd opgevuld. Dit opent de mogelijkheid dat ons bewustzijn onderdeel zou kunnen zijn van dit proces, misschien zelfs op een heel diep niveau. Zouden we op een dag een wetenschappelijke verklaring ontdekken voor de Bijbelse beschrijving dat God de aarde en menselijke wezens heeft geschapen, waarna hij ons heeft verteld om ons ’te vermenigvuldigen en heerschappij te nemen’. Misschien is ‘vermenigvuldigen’ meer dan gewoon reproduceren? Misschien betekent het wel dat het de bedoeling is dat we de geestelijke vermogens van onze geest moeten vermenigvuldigen tot we heerschappij over de materie zelf krijgen. Misschien zijn we ontworpen om medescheppers met God te zijn die de bekwaamheid hebben om het ontwerp van de aarde te veranderen – ten goede of ten kwade. Met andere woorden, God heeft een fundament gebouwd en bouwen wij verder op dat fundament. Het ligt aan ons of we een prachtig kasteel of een gammel hutje bouwen.

Zoals we eerder besproken hebben, heeft de wetenschap continu ons inzicht uitgebreid van hoe onderling verbonden de wereld eigenlijk is. Ze heeft ook diepere lagen van de complexiteit en oorzaak-gevolg relaties onthuld. Is het echt zo vergezocht dat de mensheid zo een intense verzameling van psychische energie zou kunnen verzamelen dat ze de  ruimtetijd weefsel heeft krom getrokken of op andere manieren die een kettingreactie hebben veroorzaakt die een aardbeving zou kunnen veroorzaken op een bepaalde locatie of de koers van een wervelstorm leiden? Is het mogelijk dat we over een paar decennia wetenschappelijke methoden hebben ontwikkeld om dit effect te meten, methoden die ons natuurrampen laten voorspellen of voorkomen?

De vraag wordt nu of je gaat wachten op het wetenschappelijke bewijs of dat je bereid bent op je vertrouwen af te gaan en een poging te doen om het planetaire energieveld te zuiveren. Je persoonlijke antwoord op die vraag hangt misschien meer af van jouw benadering van het leven dan op wat echt is. Het kan misschien wel afhangen van in hoeverre je bereid bent om verantwoording voor je eigen leven te nemen.

Waar houdt de verantwoording op?
Veel spiritueel ingestelde mensen hebben de slogan gehoord: “Denk op wereldniveau en handel op lokaal niveau.” Welnu, hoe zit het met het op wereldniveau denken en  op wereldniveau handelen? Hoe zit het met de verantwoording nemen voor planetaire omstandigheden en naar manieren te zoeken om iets eraan te doen? Waarom bespotten zoveel mensen dit idee?

Het ruwe feit is dat je pas verantwoording voor de planeet kunt nemen als je de verantwoording voor jezelf hebt genomen. De meest mensen geven er eigenlijk de voorkeur aan zichzelf als slachtoffer te zien van omstandigheden die buiten hun macht liggen en ze geloven graag dat ze niets kunnen doen aan de planetaire omstandigheden. Dit laat ze verder leven op de manier die zij willen en misschien de regering bekritiseren omdat ze niet genoeg doet terwijl zij het gevoel hebben dat zij niets kunnen doen. Maar als jij je als een spiritueel gewaar persoon beschouwt, werkt deze benadering gewoon niet.

Als je accepteert dat het leven een spirituele zijde heeft, erken je dat je geen hulpeloos slachtoffer bent van krachten die boven je macht gaan. Je kunt iets doen om je persoonlijke bewustzijn te vergroten, wat je levenservaring verbetert. Het logische gevolg is dat als jij je eigen bewustzijn vergroot, je helpt om het bewustzijn van het geheel te verhogen, wat Carl Jung, het collectieve bewustzijn heeft genoemd. En als er een verband is tussen de staat van het collectieve bewustzijn en natuurrampen, volgt daaruit dat je een persoonlijke bijdrage kunt leveren om het collectieve bewustzijn te zuiveren en daardoor natuurrampen voorkomen of verkleinen. Je kunt gewoon geen spiritueel gewaar persoon zijn zonder open te staan voor deze mogelijkheid.

Wat kun jij doen om het collectieve bewustzijn en het planetaire energieveld te zuiveren? Wetenschappers hebben bewezen dat als je een golf van hoogfrequente energie naar een golf van lagere vibratie zendt, je de vibratie van de lagere energie kunt accelereren. Daardoor kan het zuiveren van het planetaire energieveld door een beperkt aantal mensen worden gedaan die spirituele technieken gebruiken om hoogfrequente, harmonieuze, energiegolven op te wekken. Misschien zijn alle spirituele en religieuze rituelen in feite technieken om ons te helpen ons zowel persoonlijk als het planetaire energieveld te zuiveren? Waarom voelen zoveel mensen zich opgewekt nadat ze deel hebben genomen aan een spirituele ceremonie of een spirituele techniek beoefenen? Komt dat niet omdat we hoogfrequente energie opwekken die wat van de laagfrequente energie transformeert die ons gewoonlijk belast.

Als je bereid om planetaire verantwoording te accepteren, wordt het logisch dat de meest spirituele bewuste mensen degenen zijn die de optie hebben om iets te doen om het collectieve bewustzijn te zuiveren. Mensen die niet spiritueel ontwaakt zijn, doen dit waarschijnlijk niet, en de regering ook niet. Daardoor ligt de verantwoording hier. Als je geen deel van de oplossing bent, ben je deel van het probleem. Als je niet een poging doet om je bewustzijn te verhogen en hoogfrequente energie te produceren, draag je bij aan de degradatie van het planetaire energieveld.

De vraag wordt dan hoe je een spirituele techniek kunt vinden die werkt en je aanspreekt. Er is een grote selectie aanwezig en als je bereid bent om een poging te wagen en er tijd aan te besteden, zou je misschien kunnen bijdragen aan het voorkomen van toekomstige natuurrampen.

Als je open staat om naar een techniek te zoeken om negatieve energie te transformeren, heeft deze website er verscheidene.