Passages uit Key 23
Begrijpen hoe de blinde leiders religie benaderen
We kunnen nu precies zien hoe degenen die gedeeltelijk of totaal verblind zijn door het dualiteitsbewustzijn religie benaderen. Deze wezens zijn, of van boven gevallen, of ze zijn hier beneden gevallen door verblind te raken door het dualiteitsbewustzijn. Vanzelfsprekend zien ze dit niet en veel van hen geloven echt dat ze Gods werk doen of zelfs dat ze Gods echte vertegenwoordigers op aarde zijn. Daardoor zullen we hen de blinde leiders noemen. Deze mensen hebben de volgende overtuigingen over de rol van religie in het menselijke leven en over hun eigen rol in de religie:
- De blinde leiders geloven dat ze superieur aan God zijn in kennis en intellect, wat inhoudt dat ze totaal geen respect hebben voor goddelijke openbaringen, spirituele leraren of voor de vertegenwoordigers van God die geïncarneerd zijn. Daarom hebben ze Jezus gedood en vele andere mensen die de status-quo probeerden te veranderen. Daarom zijn zij er volledig van overtuigd dat ze het recht hebben om Gods openbaring – zoals een religieus Bijbelboek of de leringen van Jezus – en te veranderen naar hen goeddunkt. Ze hebben ook het gevoel dat ze het recht hebben om een uiterlijke doctrine aan een Bijbelboek op te leggen die verder gaat of de oorspronkelijke openbaring vervormt. Kortom, ze hebben het gevoel dat ze het recht hebben hun eigen religie te creëren op aarde en dat zij de opperrechters moeten zijn van wat een echte religie is. Ze hebben letterlijk het gevoel dat de aarde van hen is en dat God geen recht heeft om zich ermee te bemoeien door de mensheid een nieuwe openbaring en profeten te sturen om de mensen te wekken.
- De blinde leiders zijn het fundamenteel oneens met vrije wil en geloven dat mensen op aarde gered moeten worden door hen als superieure wezens. Ze zijn het oneens met het doel van een niet dualistische lering, namelijk om mensen zichzelf in hun spirituele behoeften te laten voorzien door hen met hun hogere wezen en spirituele leraren in contact te brengen. Ze geloven dat zij de echte leiders zijn van de mensheid en dat mensen gedwongen moeten worden om hen te volgen. Dit is natuurlijk voor hun eigen bestwil, omdat de blinde leiders beter dan God weten hoe het universum werkt en hoe de mensen gered moeten worden. Deze wezens geloven dat religie een kracht moet zijn om de mensen in bedwang te houden, ze als schapen naar de orthodoxe schaapskooi voort te drijven en hen daar oneindig te houden.
- De blinde leiders geloven dat ze het het beste weten, dus is het in het beste belang van mensen dat ze onwetend worden gehouden van elk standpunt dat het tegenspreekt of buiten de doctrines valt die door de leiders bepaald worden. Daarom proberen ze religie te gebruiken als manier om de geest van mensen in de macht te hebben door hen onwetend te houden van iets dat buiten hun mentale kader valt dat ze zelf gecreëerd hebben. Ze voelen zich totaal gerechtvaardigd om alle alternatieve kennis met alle middelen die ter beschikking staan te onderdrukken, of het nu gaat om boeken verbranden, mensen doden of hun eigen volgelingen kwellen.
- De blinde leiders proberen altijd de perfecte religie te creëren die ze zien als een religie die een volledig gesloten kader vormt. Als de mensen er eenmaal in zitten, maken ze geen kans meer om te ontsnappen aan de macht van de blinde leiders. Ze zijn onbereikbaar voor God geworden en de echte spirituele leiders. De blinde leiders doen dit met alle middelen, maar in de allereerste plaats door misleiding en intimidatie. Daarom hebben zoveel religies een overduidelijke angstcultuur. Elke religie die niet de grootst mogelijke moeite doet om mensen uit de angst te verheffen, wordt door de blinde leiders beïnvloed.
- De blinde leiders hebben een onverzadigbare wens om te bewijzen dat ze gelijk hebben en God ongelijk heeft. In hun blindheid geloven ze dat dit bereikt kan worden wanneer alle mensen op aarde de religie volgen die zij bepaald hebben. Ze proberen eigenlijk om zich als onfeilbaar op aarde te vestigen, of tenminste in posities waarin hun woord wet is en niet betwijfeld of tegengesproken kan worden.
- De blinde leiders proberen in essentie zich als goden op aarde te vestigen en ze hebben geen scrupules als mensen hen aanbidden alsof ze goden waren. Daarom zijn er veel beschavingen geweest waar de leider vereerd werd als een god of als de vertegenwoordiger van God op aarde. Daarom hebben zoveel religies een hiërarchie waarin de leider als onfeilbaar wordt gezien of tenminste boven alle twijfel verheven. Ze beweren dat deze hiërarchie God vertegenwoordigt, maar het is een schepping die geheel in het dualiteitsbewustzijn ontstaat en daardoor tussen de mensen en de echte God in staat.
- Voor de blinde leiders is religie gewoon een middel tot een doel, namelijk het bereiken van alle doelen die boven beschreven worden, waaronder macht en privileges voor zichzelf. Voor hen staat religie helemaal los van de werkelijkheid en de waarheid van God. Er is geen plaats voor Gods waarheid in hun religie, enkel de ‘waarheid’ die zij hebben bepaald gebaseerd op hun dualistische wereldbeeld – die hen in het centrum van het universum plaatst.
- De blinde leiders geloven dat ze het recht hebben om te doen wat ze aan het doen zijn en wanneer ze uitgedaagd worden, is hun gebrekkige reactie boosheid, of vaak zelfs woede die alle redelijkheid te boven gaat of in verhouding staat tot de uitdaging. Daarom waren de Joodse leiders zo boos op Jezus en zo snel met hem te doden. Daarom zei Jezus over hen:
15 Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn.
16 Aan hun vruchten zul je hen herkennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken of vijgen van distels? (Matteüs 7)
De essentie van het gevallen bewustzijn is de weigering om te zelftranscenderen door alle leven te dienen in plaats van het gescheiden identiteitsgevoel. Daardoor proberen de blinde leiders altijd een staat van macht te bereiken die permanent is en nooit omver geworpen kan worden. Door dat te doen, gaan ze juist tegen de essentie van het leven zelf in, die zelftranscendentie is, het proces van meer worden tot de leegte gevuld is met licht en alle van zichzelf gewaarzijnde wezens het volledige Godbewustzijn bereikt hebben. De consequentie is dat de blinde leiders er nooit in kunnen slagen en dat hun creaties op den duur afgebroken worden door de levenskracht zelf. De blinde leiders zijn op een onmogelijke zoektocht en als de mensheid dit nu maar eens besefte, dan konden de mensen zich bevrijden van leven na leven in deze tredmolen lopen – zonder ooit dichter bij hun reden van bestaan te komen.
De echte leraren van de mensheid proberen mensen altijd leringen te geven en voorbeelden om te tonen dat alle mensen het potentieel hebben om het Christusbewustzijn te bereiken. De blinde leiders proberen altijd deze poging tegen te werken en ze doen dat door het voorbeeld van een uitzondering te verheffen en zodoende de persoon die gezonden werd om de mensen te bevrijden, in een afgod te veranderen. Dat hebben de blinde leiders met het voorbeeld van Jezus gedaan. Daardoor is de naakte waarheid dat de belangrijkste christelijke kerken niet de echte Jezus volgen – die lid is van de Opgevaren Schare – maar een valse Jezus. De blinde leiders hebben het voorbeeld van Jezus gebruikt om een religie te creëren die grotendeels gebaseerd wordt op de geest van de antichrist, wat betekent dat de meest belangrijke christenen eigenlijk de antichrist volgen in plaats van de echte Christus.
***
De blinde leiders hebben geen scrupules om een nieuwe religie te beginnen die gebaseerd wordt op hun eigen wereldbeeld en die hen vaak tot goden op aarde maakt of goden vereert die naar hun beeld geschapen zijn. Zelfs in de moderne geschiedenis zijn er voorbeelden van dergelijke religies en er zijn nog veel meer in vorige eeuwen. Dergelijke religies zijn over het algemeen plaatselijk en van korte duur geweest. De reden is simpel. Om een religie te handhaven, moet ze met spiritueel licht doordrongen worden of ze zal snel afgebroken worden door de samentrekkende kracht van de Moeder. De blinde leiders en degenen die hen volgen hebben dit licht niet, dus het moet van degenen komen die nog een verbinding met het spirituele rijk hebben. Maar dergelijke mensen moeten ten minste wel wat Christusonderscheid hebben en daardoor is het niet waarschijnlijk dat het wordt overgebracht naar een religie die helemaal op het dualiteitsbewustzijn gebaseerd wordt.
Vanzelfsprekend kunnen de blinde leiders niet verder dan de dualistische bewustzijnsstaat zien en daardoor kunnen ze niet – zelf – met leringen aankomen die boven de dualiteit uitstijgen. Vanwege dit hebben de meer intellectuele blinde leiders de tactiek gebruikt om een lering te vervormen of te perverteren die door de Opgevaren Schare werd geïnspireerd en onthuld. Met andere woorden, ze hebben een lering die gesponsord werd door de Opgevaren Schare genomen en een paar overtuigingen vervormd, waardoor ze geleidelijk in de dualistische strijd getrokken werd.
Dit kan op diverse manieren gedaan worden, maar in dit verband zal ik me richten op de vervalsing van Bijbelteksten. Er zijn geen religieuze Bijbelteksten op aarde die uit de lucht zijn komen vallen, hoewel veel moderne christenen schijnen te geloven dat dit met de Bijbel gebeurd is. De reden is dat de wet van God zegt – zoals ik eerder al heb uitgelegd – dat er een aannemelijke mogelijkheid tot ontkenning op aarde moet zijn. Daardoor wordt een religieuze Bijbeltekst door één of meer personen die geïncarneerd zijn uitgebracht – wat inhoudt dat mensen altijd de Bijbeltekst kunnen ontkennen door de boodschapper in diskrediet te brengen, zoals vele Joden met Jezus gedaan hebben.
Bijbelteksten kunnen door diverse processen onthuld worden, maar ze gaan allemaal door de geest van de persoon die als profeet of boodschapper dient, of hoe mensen hen maar willen noemen. De wet stelt dat de Opgevaren Schare niet een waarheid naar buiten mag brengen die hoger is dan wat iemand die geïncarneerd is, geïnternaliseerd heeft. We kunnen de inhoud van iemands bewustzijn vermenigvuldigen, maar we kunnen geen ideeën naar buiten brengen die boven de bewustzijnsstaat en spirituele verworvenheden liggen. Daardoor moet de boodschapper om een niet dualistische lering te kunnen ontvangen, boven het dualiteitsbewustzijn uitgestegen zijn, tenminste in zekere mate. Dit legt vanzelfsprekend bepaalde beperkingen op aan wat er geopenbaard kan worden en het is mogelijk dat een boodschapper bepaalde persoonlijke of culturele overtuigingen kan hebben die vanaf het begin een laag over de lering heen leggen.
Toch heeft deze eis ook het voordeel dat een lering op zo een manier tot uitdrukking gebracht wordt dat het aangepast wordt aan de culturele achtergrond van de boodschapper en het gemakkelijker wordt voor andere leden van die cultuur. Onthoud altijd dat de bedoeling van een spirituele lering is om een bepaalde groep mensen te bereiken en hen naar een hogere bewustzijnsstaat te leiden. Dus zelfs al wordt een lering beïnvloed door het bewustzijn van de boodschapper, dan kan ze nog steeds mensen hogerop brengen – als ze bereid zijn om de uiterlijke lering te gebruiken als stapsteen voor een directe innerlijke ervaring.
Het gevaar is natuurlijk dat als eenmaal een nieuwe spirituele lering algemeen verspreid wordt, ze door de cultuur waarin ze gegeven werd, beïnvloed kan worden. Daardoor kunnen mensen, in plaats van de lering hun bewustzijn te laten verhogen de lering – zowel onbewust als opzettelijk – naar beneden halen en haar gebruiken om de bewustzijnsstaat te rechtvaardigen die ze weigeren te transcenderen. Mensen interpreteren de lering op zo een manier dat het lijkt alsof ze niet hun manier van doen of hun bewustzijn (vanzelfsprekend is een verandering in bewustzijn de bedoeling van elke echte spirituele lering) hoeven te veranderen. De blinde leiders zijn heel erg bekwaam om deze neiging uit te buiten door – vaak subtiel, maar soms heel erg grof – veranderingen in religieuze Bijbelteksten aan te brengen die uitgebracht waren als het gevolg van een oprechte openbaring.
***
Als je eerlijk kijkt naar de geschiedenis van de religie, zul je zien dat veel religies een heel bepaald patroon volgen. Ze werden door één persoon gestart die een directe verbinding met het spirituele rijk had. Deze persoon zou als boodschapper kunnen dienen om een niet dualistische lering van de Opgevaren Schare uit te brengen. Je zult ook zien dat de meeste van dergelijke leiders heel erg spiritueel waren of mystici, wat inhoudt dat hun aandacht geconcentreerd was op het spirituele rijk en ze hadden weinig belangstelling voor wereldse zaken, vooral macht. Dus waar ze aan begonnen, was een mystieke beweging die was gericht op het volgende:
*Mystieke kennis naar buiten brengen en verspreiden, wat inhoudt kennis uit het spirituele rijk, in tegenstelling tot de doctrines die door het dualiteitsbewustzijn gecreëerd werden. Een dergelijke beweging plaatst altijd God en spirituele openbaringen voor menselijke meningen. En de beweging laat vaak meer dan één persoon dergelijke openbaringen ontvangen.
- De mensen dienen die ze bereiken. Een mystieke beweging is op dienstbaarheid gericht, wat betekent dat het dienen van de mensen belangrijker is dat de organisatie zelf. De organisatie is een middel tot een doel. De mensen dienen betekende dat ze, onder andere, hen hielp een directe innerlijke ervaring van de Geest van Waarheid bereiken. Het gevolg van deze op dienstbaarheid gerichte oriëntatie was dat de leiders van de beweging gewoonlijk mystici waren die weinig belangstelling hadden in wereldse macht en privileges.
- Er zijn veel van die organisaties zelfs in de bekende geschiedenis geweest, maar de meeste ervan hebben het niet lang overleefd en verspreidden zich niet buiten een plaatselijk gebied. Dit kwam hoofdzakelijk door het feit dat het bewustzijn van de mensheid nog niet op het niveau was dat de algemene bevolking dergelijke mystieke leringen konden herkennen, een omstandigheid die nu eindelijk begint te veranderen. Een paar mystieke bewegingen begonnen wel te groeien en op een bepaald moment bereikte dat een kritieke massa en begon er een verschuiving plaats te vinden. Na een geleidelijke periode van transitie – die soms verscheidene generaties duurde, soms ook maar een paar jaar – is de organisatie getransformeerd en kreeg nu de volgende eigenschappen:
- Ze was niet meer gericht op openbaringen van boven. In feite werd er vaak gezegd dat dergelijke openbaringen niet meer nodig waren, omdat de officiële Bijbelboeken de mensen alles gaven wat ze nodig hadden om gered te worden.
- De leden werden ontmoedigd om hun innerlijk contact met hun eigen hogere wezen en het spirituele rijk te ontwikkelen. Ze moesten de uiterlijke organisatie en haar doctrines en leiders volgen.
- Ze was niet meer gericht op het dienen van de mensen, maar op het dienen van de organisatie zelf of haar leiders. De organisatie was niet meer een middel met het doel de mensen te dienen, maar de mensen waren een middel geworden om het doel te dienen om de organisatie te versterken. De overleving en de uitbreiding van de organisatie – en de macht van hun leiders – waren een doel op zich geworden.
- De organisatie trok toen mensen aan die macht wilden. Enkelen dachten dat ze het beter wisten, hoewel anderen de organisatie duidelijk gebruikten als manier om macht over mensen en invloed in de maatschappij te krijgen. Macht werd al snel het allerbelangrijkste en ze werd om een heel kleine hiërarchie geconcentreerd. De organisatie trok geen mystici meer voor leiderschap aan en hield hen vaak opzettelijk uit leiderschapsposities.
Kortom, wat begon als een echte spirituele beweging, was nu een uiterlijke religie geworden die de meeste of alle eigenschappen van dualistische religies vertoonde die ik eerder beschreven heb. Hoewel een jonge organisatie inclusief was, was de gesettelde organisatie exclusief. Er was een cultuur opgebouwd die beschreven kan worden door het populaire gezegde: “Naarmate je verder komt, moet je maken dat je wegkomt.” Tenzij je bereid was om blindelings de doctrines en leiders van de organisatie te volgen, werd je uit de organisatie gegooid, misschien zelfs wel gebrandmerkt als rechtstreeks op de hel afsturend. Als je een goed voorbeeld wilt van een dergelijke transformatie, bestudeer dan het weinige dat beschikbaar is over de vroeg christelijke beweging en vergelijk het met de organisatie die gevormd werd nadat het christendom de officiële staatsreligie was geworden van het Romeinse rijk.
***
Wat kan een dergelijke transformatie verklaren? Veel religieuze mensen hebben dit zien gebeuren bij hun eigen of andere kerken en ze hebben zich afgevraagd waarom. Je kunt een deel van de verklaring misschien vinden door naar de menselijke psyche te kijken, de mechanismes van organisaties of door te zegen dat er soms slechte dingen gebeuren met de beste bedoelingen van mensen. Het probleem met deze benadering is echter dat het niet verklaart waarom religieuze organisaties totaal niet bereid zijn om vergissingen te corrigeren wanneer dat duidelijk wordt. Waarom is de katholieke kerk bijvoorbeeld nog steeds zo terughoudend zich aan te passen aan het feit dat de moderne maatschappij heel erg verschilt van de maatschappij in de Middeleeuwen? Waarom hebben een aantal religies geweigerd om te veranderen zelfs tot aan het punt dat ze ten onder gingen? Wat verhindert dat een organisatie verandert?
De sleutel om de echte oorzaak te begrijpen, is het bestaan en de modus operandi van de gevallen wezens te erkennen. Het simpele feit is dat wanneer een nieuwe beweging nieuw en klein is, heeft weinig te bieden aan de gevallen wezens die geïncarneerd zijn – want het geeft hen niet de kans om aanzienlijke macht te verwerven. Dat wil niet zeggen dat dergelijke mensen niet tot een nieuwe organisatie aangetrokken kunnen worden, want vanaf het begin zijn er vaak een paar die de beweging vanaf het vroegst mogelijke stadium beginnen te beïnvloeden. Niettemin, wanneer een organisatie een kritieke grootte begint te krijgen en echt invloed op de bevolking gaat uitoefenen, zal ze onvermijdelijk als een magneet werken voor gevallen wezens die macht willen en die zich in posities van superioriteit en privileges willen wringen.
Zodra gevallen wezens in een organisatie komen, beginnen ze het in een voertuig te veranderen voor hun eigen macht en verheerlijking, zoals eerder beschreven. Als ze eenmaal macht verworven hebben, is het algehele doel van de organisatie om hun macht uit te breiden of ten minste de macht van de leiders te handhaven. Dit verklaart waarom een organisatie zichzelf niet kan transformeren – de leiders zullen weerstand bieden aan alles wat hun macht bedreigt en ze zullen dat blijven doen boven alle redelijkheid uit. Naarmate de tijd verandert, kan de organisatie niet meer aan de spirituele behoeften van haar leden voldoen. Toch weigeren de leiders dit te zien en daardoor houdt de organisatie vast aan de oude manieren, omdat al het nieuwe gezien wordt als bedreiging door de leiders die verblind worden door hun dualistische zucht naar macht.
Het onvermijdelijke effect is dat er een klimaat gecreëerd wordt dat effectief juist de mensen eruit wiedt die het potentieel hebben om een organisatie te transformeren, namelijk degenen die mystiek, intuïtief en op dienstbaarheid gericht zijn. Ze krijgen gewoon niet de kans om machtige posities in te nemen, want ze zullen geen compromissen sluiten ten aanzien van hun principes en innerlijke overtuigingen om te stijgen in de hiërarchie van de uiterlijke organisatie. Als een organisatie eenmaal vervuild is door de zoektocht naar macht, kunnen degenen die geen compromissen willen sluiten ten aanzien van hun principes en de waarheid om macht te handhaven, gewoon niet binnen het leiderschap van de organisatie bestaan. Dergelijke mensen zullen zich, of vrijwillig terugtrekken, of ze zullen eruit gedwongen worden, vaak door grote vernederingen en vervloeking van het dominante leiderschap. We zouden misschien kunnen zeggen dat als een beweging begint, het in de allereerste plaats mensen aantrekt van de top tien procent, maar naarmate ze groeit, begint ze mensen aan te trekken van de laagste tien procent. Degenen van de top tien procent worden dan weggestuurd en de mensen die hongerig naar macht zijn, nemen de organisatie over. Ik zeg niet dat dit alles kan verklaren wat er in spirituele bewegingen gebeurt, maar het is een heel duidelijke tendens die meer wijd en zijd begrepen moet worden.
***
Waarom trekt een religieuze organisatie mensen aan die macht willen, waarom worden ze niet keizer of generaal die macht kunnen uitoefenen door brute kracht? Welnu, een substantieel deel van de gevallen wezens zijn inderdaad keizer of generaal geworden en ze hebben met geweld macht verkregen. Toch zijn er verschillende groepen gevallen wezens en enkele van hen zijn intellectueler – of subtieler – dan andere. De subtielere weten dat brute kracht een primitieve manier is om macht uit te oefenen. Wanneer mensen overduidelijk met geweld onderdrukt worden, zullen ze altijd naar vrijheid verlangen en vroeg of laat zullen ze in opstand komen. Dus is het veel beter om hen op zo een manier te onderdrukken dat ze niet beseffen dat ze onderdrukt worden. Wanneer mensen niet denken dat er een alternatief is voor hun huidige situatie, zullen ze zich eerder onderwerpen. Dat is juist waarom religie zo aantrekkelijk is voor gevallen wezens – ze geeft hen de kans om doctrines te creëren die het hoogst mogelijke gezag hebben, namelijk van God zelf.
De gevallen wezens zijn er handig in om religie te gebruiken om een cultuur te creëren waarin ze zich als leiders opstellen die het absolute gezag hebben over hun volgelingen. Hun woord kan niet tegengesproken worden, want als jij je tegen de kerk, haar doctrines en leiders, uitspreekt, rebelleer je tegen God en daar staat de hoogste straf op, namelijk dat je – eeuwig – in de hel zult branden. Als je echt gelooft dat een kerk en haar leiders de macht hebben om je tot eeuwigdurende kwellingen te veroordelen, is het waarschijnlijker dat jij je eerder onderwerpt aan alles wat ze van je vragen. Wat verklaart waarom de mensen in de Middeleeuwen zich onderwierpen aan het openlijke misbruik van de katholieke kerk en haar leiders. Ze wilden niet hun eigen beslissingen nemen, ze wilden niet hogerop stappen naar het Christusschap en daarom bleven ze hun externe leiders volgen.
Een ander deel van de puzzel is natuurlijk dat een dualistische religie ook belooft dat als je de uiterlijke doctrines en regels gehoorzaamt, je gegarandeerd in de hemel komt. Kiezen tussen de bedreiging van eeuwige straf en de belofte van een eeuwige beloning geeft de meeste mensen het gevoel dat een bepaalde hoeveelheid onderdrukking op aarde het minst erg is van twee kwaden. Wat verklaart waarom de katholieke kerk weg kon komen met mensen duizenden jaren onderdrukken.
Zie je het subtiele psychologische mechanisme dat hier gebruikt wordt? Veel spirituele en religieuze mensen weten zeker in hun hart dat er iets mis is met hun kerk. Maar ze zijn meer geïnteresseerd in het oogsten van een eeuwige beloning in de hemel en daardoor komen ze niet in opstand tegen de kerk hier op aarde. Aan de andere kant weten de gevallen wezens die de kerk overgenomen hebben dat ze alle kans om een beloning in de hemel te ontvangen, verkeken hebben. Dus willen ze enkel de hoogst mogelijke macht op aarde krijgen en ze hebben geen scrupules over hoe een religie te gebruiken om aan die macht te komen – terwijl ze het rechtvaardigen door te beweren dat ze Gods werk doen.
Natuurlijk maken gevallen wezens altijd deel uit van een onzichtbaar beest en wanneer een religie machtig begint te worden, creëert het eigenlijk haar eigen beest door een aan de dag treden van een groter beest. Zoals ik heb uitgelegd, is een beest net een computer, en een computer kan niet haar eigen programmering veranderen. Vanuit het perspectief van het beest bestaat de uiterlijke religie enkel om te dienen de leden zover te krijgen dat ze hun spirituele licht aan het beest te geven. Een beest zal weerstand bieden aan elke verandering die een religie dichter bij een echte religie brengt die haar leden in hun eigen onderhoud leert voorzien. Het beest zal proberen de mensen gevangen te houden door aan hun mentale en emotionele lichaam te trekken door het scenario van beloning en straf en nog andere middelen.
Dit verklaart waarom het bijna onmogelijk kan zijn om grote organisatie te laten veranderen en waarom het zo moeilijk is voor mensen om uit een religie te stappen. Veranderingen kunnen enkel door individuen tot stand gebracht worden, maar om veranderingen te creëren, moeten ze ingaan tegen de zwaartekracht van het beest en het collectieve bewustzijn van de leden die niet willen veranderen. De meeste individuen, zelfs groepen mensen, hebben niet de spirituele talenten om tegenstand te bieden aan de kracht van het beest, maar worden er door overweldigd. Of ze worden weggestuurd of gewelddadig onderdrukt.
Daardoor wordt een organisatie zo star dat ze niet met haar tijd mee kan gaan en dat zal op den duur tot een ineenstorting leiden. Het beest erachter heeft niet voldoende gewaarzijn om te beseffen dat als hij niet verandert, hij zal sterven. Dit verklaart waarom mensen die niet overweldigd worden door zo een beest weigeren hun gedrag te veranderen, zelfs zover gaan dat een hele beschaving instort. Mensen kunnen niet om het beest heen en het beest kan niet om zijn programmering heen. Dus als er niemand uitroept dat de keizer niets aanheeft, zal zelfvernietiging het onvermijdelijke gevolg zijn. Dit is gewoon de allergrootste consequentie van vrije wil. Degenen die niet willen zelftranscenderen, zullen zichzelf onvermijdelijk vernietigen.