Hoe jij je bevrijdt uit een Neerwaartse Spiraal (2)

Voorafgegaan aan waarneming zijn er mentale staten,
daarvoor is waarneming het allerhoogste.
Als iemand die door waarneming vervuild is spreekt of handelt,
volgt lijden.

door Kim Michaels, december 2009

Verzet je niet tegen het kwaad
Laat me eens, gebaseerd op mijn persoonlijke ervaringen met het in en uit negatieve spiralen gaan, wat ideeën over de ‘mechanische werking’ van zulke spiralen delen. Ik ben door de jaren heen tot het besef gekomen dat er een essentiële aanwijzing zit in Jezus’ lering:

En ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechter wang slaat, ook de linker wang toe te keren. (Matteüs 5:39)

Wanneer we ons verzetten tegen het kwaad, zeggen we in essentie dat wij ons niet rustig kunnen voelen, wij niet heel kunnen zijn, omdat wij ons vanwege dit kwaad met iets buiten ons geïdentificeerd hebben – wij moeten het, óf proberen te vernietigen, óf proberen ons ervan te isoleren (we moeten er op een of andere manier op reageren). Maar door zo te redeneren – wat we meestal doen zonder dat wij ons daarvan bewust zijn – maken wij van onszelf tot het slachtoffer van een situatie buiten ons. We redeneren dat onze innerlijke gemoedstoestand afhangt van condities in de buitenwereld. We kunnen niet rustig zijn tot de omstandigheden, waar vaak anderen bij betrokken zijn, veranderen. Dus dan hebben wij onze gemoedsrust afhankelijk gemaakt van de keuzes van anderen in plaats van onze eigen keuzes.

Bovendien zullen die een draaikolk gaan vormen die onze bewuste wil overmant, doordat wij ons tegen die conditie in de buitenwereld verzetten, doordat wij onze mentale en emotionele energie voeden aan een negatieve matrix, en doordat die energie opbouwt. Ons mentale en emotionele lichaam zijn in zo’n beroering dat wij tot een andere negatieve reactie vervallen, die nog meer negatieve energie vormt en zo voort ad infinitum. Ik heb dit bij mezelf voelen gebeuren, je begint langzaam, bijvoorbeeld door het over iemand te hebben en op een dag komt er een omslagpunt en dan word je een spiraal ingezogen waarin je het gevoel krijgt dat jij je niet langer in hoeft te houden – hoewel jij diep van binnen wel weet dat het niet goed is.

De veronderstelling die hieraan ten grondslag ligt, is natuurlijk dat er echt iets kwaads is dat macht heeft over jouw gemoedstoestand. Merk op dat ik door dit te zeggen niet ontken dat er kwaad of duisternis op de wereld is. Waar ik het hier over heb, is de eeuwige waarheid dat dit kwaad aan de buitenkant niet onze – innerlijke – gemoedstoestand kan beïnvloeden, tenzij we onze vrije wil gebruiken om het kwaad toegang tot onze geest te verlenen.

Eén manier om dit te doen is door te geloven in de leugen dat het kwaad echt is en dus eigenlijk macht over ons heeft – wat betekent dat wij het kwaad moeten vernietigen om ons te beschermen. Daardoor vergeten wij de eeuwige waarheid die zowel Jezus als Boeddha ons probeerde te tonen, namelijk dat het kwaad geen directe macht over ons heeft, maar enkel de indirecte macht doordat die onze keuzes probeert te beïnvloeden. Waarom denk je dat de duivel Jezus in verzoeking moest brengen in plaats van hem meteen te vernietigen? In The Church hebben ze de volgende uitspraak: “Het kwaad is niet echt en haar verschijning heeft geen macht”.

Wat ik in mijn persoonlijke ervaring zie, is dat iedere keer dat ik mij negatief op een situatie laat reageren, ik mij tegen iets heb verzet. En door dat verzet heb ik energie een lagere kwaliteit gegeven, omdat ik gereageerd heb met angst, een gevoel van onrechtvaardigheid of andere negatieve emoties. Dus begon ik een draaikolk van negatieve energie op te bouwen die op den duur zo krachtig werd dat ze – in enkele gevallen door zich te verbinden met de energie van anderen of planetaire draaikolken – mijn bewuste geest overmanden. Het gevolg was dat al mijn aandacht, mijn ervaring van het leven, door deze negatieve gerichtheid werd opgeslokt.

In elk geval ben ik aan de negatieve spiraal ENKEL ontsnapt door één ding te doen, namelijk mijn verzet tegen de conditie in de buitenwereld op te geven en in plaats daarvan de verantwoording te nemen voor de conditie in mijn innerlijk. Pas toen ik ophield te geloven dat de conditie in de buitenwereld mijn gemoedstoestand kon beïnvloeden, kon ik beseffen dat ik niet de gemoedstoestand van anderen hoefde te veranderen om mijn eigen gemoedstoestand te veranderen.

Dus in plaats van het paard achter de wagen te spannen door te proberen innerlijke vrede te vinden via andere mensen of door de wereld te veranderen, kon ik rechtstreeks naar de bron gaan en aan de innerlijke vrede direct in mij te werken. En deze poging heeft altijd succes gehad.

Om naar het kwaad terug te keren, ik zeg niet dat wij ons hart niet zouden moeten luchten om het kwaad aan het licht te brengen of moeten dienen om het kwaad te oordelen. Ik zeg gewoon dat zolang wij ons tegen het kwaad verzetten en in een negatieve gemoedstoestand blijven, wij het kwaad eigenlijk niet aan het licht zullen brengen of oordelen. Zoals Jezus zei, we moeten eerst de balk uit ons eigen oog verwijderen voor we het kwaad duidelijk kunnen identificeren en vermijden menselijke oordelen over andere mensen te hebben.

Door de andere wang toe te keren, oordelen we het kwaad, maar wij kunnen pas volledig de andere wang toekeren als wij beseffen dat het kwaad geen macht over de situatie in ons innerlijk heeft. Zelfs als het kwaad ons aan het kruis hangt, heeft het nog steeds geen macht over onze gemoedstoestand en kunnen wij de andere wang toekeren in plaats van op of tegen het kwaad te reageren. Zodoende is de ware manier om ons uit een negatieve spiraal te halen, ophouden met ons te richten op het kwaad dat wij in anderen of de wereld zien en ons gaan richten op het kwaad in onze eigen geest. Door dit te doen, kunnen wij het kwaad irrelevant maken, waardoor het onze gemoedstoestand niet langer kan beïnvloeden. En dan kunnen we de andere wang toekeren en het uiteindelijke oordeel tot stand brengen. Zolang wij ons tegen het kwaad verzetten, versterken wij het kwaad in feite en daardoor kunnen we ons niet uit de negatieve spiraal terugtrekken. We moeten eerlijk aan onszelf werken tot wij kunnen zeggen: “De prins van deze wereld komt en vindt niets bij mij.”

Het waarnemingsprobleem
Hoe diepgaand deze inzichten ook voor mij zijn geweest, er bestaat zelfs nog een diepere laag die ik pas onlangs ben gaan zien en dat is hoe onze waarneming een mentale staat creëert die voorkomt dat wij de beperkingen van die waarneming inzien. Denk bijvoorbeeld eens na over hoe wij – wanneer wij in een negatieve spiraal zitten – naar een situatie kijken met een bepaald vooroordeel. We zijn er zo zeker van dat iemand anders of een groep de schuld is van onze gemoedstoestand – of een bepaald kwaad op de wereld – dat wij enkel datgene zien wat versterkt dat de ander ongelijk heeft. We kunnen in feite niet zien dat de ander een individu is dat gewoon een bepaalde psyche heeft met wonden en illusies – zoals ieder ander. Bijvoorbeeld, in Israël heb ik ervaren hoe sommige Joden tegen de Palestijnen aankijken als een groep non-individuen die allemaal bepaalde manieren van doen hebben, terwijl de Palestijnen hetzelfde met de Joden doen.

Ik kan in mijzelf zien hoe ik soms in een negatieve spiraal zit en er volledig op geconcentreerd hoe ik een bepaald iemand moet veranderen. Het gevolg is dat ik niet zag dat hij of zij een mens was die deed wat hij deed vanwege een verwonde psyche – net als ik. Ik dacht dat mijn reactie NIET werd veroorzaakt door mijn verwonde psyche, het was gewoon de enige manier waarop iemand op een situatie moest reageren, wanneer iemand iets deed dat vanzelfsprekend helemaal verkeerd was. Daardoor vergat ik mij af te vragen: “Zou Jezus of de Boeddha op dezelfde manier hebben gereageerd als ik?”

Maar nadat ik uit die negatieve spiraal was geschoten, werd mij duidelijk wat ik daarvoor totaal niet kon zien. Nu ik geloofde dat mijn gemoedstoestand niet afhing van iemand anders, kon ik plotseling die ander als menselijk wezen zien. Dus hoe kan het dan dat wij soms zo volledig blind zijn en niet in staat te zien wat anderen overduidelijk is – en wat overduidelijk voor ons zou zijn als wij in een andere gemoedstoestand waren? Wel, omdat ik hier sinds mijn jeugd over heb nagedacht, heb ik nu eindelijk een helderder beeld en dat kwam door het eerste couplet van de Dhammapada.

Voorafgegaan aan waarneming zijn er mentale staten,
daarvoor is waarneming het allerhoogste.
Als iemand die door waarneming vervuild is spreekt of handelt,
volgt lijden.

Een aantal jaren geleden gebruikte ik een aantal coupletten uit de Dhammapada in de Rozenkrans van het Eeuwige Nu, maar dit viel mij altijd het meest op en ik wist dat er een belangrijke boodschap voor mij in stond. Dus nu volgt het inzicht dat ik van Gautama kreeg toen ik overwoog dit artikel te schrijven.

De Boeddha had een hele praktische aanpak als hij onderwees dat wordt geïllustreerd door de Vier Edele Waarheden, waarvan één is: “Het leven is lijden.” Vanzelfsprekend bedoelde Gautama dit niet als een absolute waarheid – het leven hoeft geen lijden te zijn. Zijn bedoeling was ons alleen maar te tonen dat het leven, wanneer wij in een bepaalde gemoedstoestand zijn, een bepaalde mentale staat, inderdaad lijden is. Toch ontsnappen we niet aan het lijden door te proberen de uiterlijke omstandigheden te veranderen, we ontsnappen er enkel aan als we het denkkader transcenderen dat het lijden veroorzaakt. Dus hoe doen we dat? Door het verband tussen waarneming en onze mentale staat te beseffen. Terug naar de quote:

Voorafgegaan aan waarneming zijn er mentale staten,
daarvoor is waarneming het allerhoogste.

Wat Gautama hier zegt, is dat wanneer je lijdt, wanneer jij in een negatieve spiraal zit, jij in een bepaalde gemoedstoestand bent. Bijvoorbeeld, je kunt bang zijn of boos of een gevoel van onrechtvaardigheid hebben.

Toch wordt deze mentale staat NIET gecreëerd door condities in de buitenwereld. Het is een MENTALE staat en hij wordt gecreëerd door hoe jij die uiterlijke condities WAARNEEMT. Jouw waarneming heeft die mentale staat in het leven geroepen. Natuurlijk betekent waarneming geen zintuiglijke waarneming, maar hoe jij mentaal en emotioneel reageert op de omstandigheden in het leven.

Nu komt het belangrijke punt. Als jouw geest eenmaal in een mentale staat is die gecreëerd wordt door waarneming, kan jouw geest niet zien dat de waarneming die de mentale staat creëerde, NIET de enig mogelijke manier is om een situatie waar te nemen. Want een bepaalde mentale staat, de vorm van waarneming die de mentale staat creëerde, is het allerhoogste, wat inhoudt dat zolang jouw geest zich heeft vereenzelvigd met die mentale staat, jij niet in staat bent iets te onderzoeken of verder te kijken dan jouw waarneming.

Opnieuw, ik zag hoe de Palestijnen met boosheid reageren op alle provocaties van de Joden. Ze hebben het gevoel dat hun boosheid volledig gerechtvaardigd is en dat dit de ENIGE manier is om op bepaalde acties van de Joden te reageren. Maar het is duidelijk dat boosheid de standaardreactie, gebaseerd op een bepaalde manier van waarneming van de situatie, geworden is. Dus wanneer jij in zo’n geagiteerde mentale staat verkeert, denk je dat jouw waarneming van de situatie de ENIG mogelijke of juiste manier is om de situatie te bekijken. Je denkt dat dit de universele manier is om een situatie te bekijken en dat alle andere mensen (zelfs God en de geascendeerde meesters) op dezelfde manier als jij naar die situatie kijken. En als ze dat niet doen, komt dat omdat zij blind, stom, slecht, onbereikbaar zijn of niet bereid zijn de waarheid te zien.

Ik besef dat dit niet logisch is vanuit een intellectueel, analytisch standpunt, maar als je dit eenmaal intuïtief beziet, besef je waarom er mensen kunnen zijn die regelrecht tegenovergestelde meningen over een situatie kunnen hebben, maar elke zijde is ervan overtuigd dat zij gelijk en de anderen ongelijk hebben.

Opnieuw, kijk naar Israël. Een aantal Joden is er absoluut van overtuigd dat het land Israël aan hen gegeven werd door God en daardoor hebben zij het goddelijke recht de moskee van de moslims neer te halen en de derde tempel op de tempelberg te bouwen. De moslims aan de andere kant geloven dat toen de moskee werd gebouwd, de leider van de moslims een overeenkomst sloot met het Joodse volk en daardoor geeft de 1300 jaar oude overeenkomst hen recht op die plek. Beide zijden zijn er absoluut van overtuigd dat hun standpunt de enig juiste is en dat God ook die mening is toegedaan.

Hoe kun je ooit zulke tegenovergestelde gezichtspunten met elkaar in overeenstemming brengen? De conventionele wijsheid zou zeggen dat het ene standpunt juist is en het andere fout en dus zou er één standpunt moeten worden ingenomen door allen of opgedrongen aan degenen die dat niet willen accepteren. Maar de wijsheid van de Boeddha zegt dat beide standpunten het product zijn van een beperkte waarneming. Daardoor zou er een verhevener standpunt zijn dat het conflict voorgoed zou oplossen. Het probleem is dat om dat verhevener gezichtspunt te zien, wij eerst bereid moeten zijn verder te kijken dan onze huidige mentale staat EN de waarneming die deze gecreëerd heeft. Dus hoe doen wij dat?

De dieper zittende mentale staat zoeken
Het inzicht dat Gautama mij gaf, is dat wij naar een dieper niveau moeten afdalen en vragen waar onze waarneming vandaan komt. Met andere woorden, onze onmiddellijke mentale staat – die ene die het leven tot lijden maakt door ons in een negatieve spiraal te houden (voor veel mensen is het leven gewoon één lange negatieve spiraal) – wordt gecreëerd door waarneming. Als – zoals de Boeddha zegt – deze waarneming vervuild is, kan de mentale staat die haar in het leven roept, enkel lijden brengen en wij kunnen niet aan dat lijden ontsnappen zolang onze geest zich vereenzelvigd met die mentale staat (het leven bekijkt vanuit die staat), omdat wij niet in staat zullen zijn die te onderzoeken of verder dan die waarneming te kijken. Dus hoe ontstaat waarneming en waardoor raakt die vervuild?

De sleutel is beseffen dat de mentale staat waar we ons bewust gewaar van zijn, door waarneming gecreëerd wordt, maar onze waarneming is het product van een zelfs nog dieper zittende mentale staat waar de meeste mensen zich niet bewust van zijn. Dus bepaalt die dieper zittende mentale staat of wij een positieve of negatieve kijk op het leven hebben. We zouden kunnen zeggen dat de dieper zittende staat in relatie staat tot hoe wij naar het leven in het algemeen kijken, bijvoorbeeld: “Is het glas half vol of half leeg?” Maar op oppervlakkig niveau bestaat er een mentale staat die verband houdt met onze omstandigheden in ons huidige leven. En als die oppervlakkige mentale staat voldoende geagiteerd is, zullen wij niet in staat zijn verder te kijken om naar de dieper zittende mentale staat op zoek te gaan.

Een andere manier om dit uit te leggen is door te zeggen dat de beelden in je identiteitslichaam je basale kijk op het leven bepalen. Dit is gewoonlijk onderbewust, dus we zien niet dat het in feite onze waarneming kleurt. Als onze basale kijk op het leven is dat wij het slachtoffer van omstandigheden zijn die ons door anderen zijn opgedrongen, zal dit onze waarneming van het leven kleuren. Dit zal er vervolgens voor zorgen dat wij ENKEL zien wat onze basale kijk op het leven versterkt. We zullen dan enkel de negatieve aspecten ‘zien’ van hoe oneerlijk wij door andere mensen of door omstandigheden behandeld worden.

Deze vervuilde waarneming zal dan de beelden in ons mentale en emotionele lichaam vormen en deze mentale staten liggen dichterbij bewust gewaarzijn. Als onze geest gericht is op deze mentale staten, zullen wij gewoonweg niet in staat zijn te zien dat ons lijden NIET door externe condities veroorzaakt wordt. Onze mentale en emotionele staten zijn de producten van onze waarneming en onze waarneming wordt gekleurd door onze dieper zittende benadering van het leven. Als wij dit niet inzien, kunnen wij vele levens leven krijgen waarin we gevangen zitten in de emotionele en mentale staten zonder ooit de diepte in te gaan om naar het identiteitslichaam te kijken.

Zoals Jezus vele malen heeft gezegd, is het universum een spiegel. Dus is onze diepere houding ten opzichte van het leven, wat wij op de spiegel projecteren en onze omstandigheden in de buitenwereld zijn gewoon uitvergrote beelden van onze mentale beelden. Wat de kwantumfysica heeft bewezen, is dat de daad om waar te nemen niet een passieve handeling is om iets te zien wat er al is. Het is een actieve daad, een actie van medeschepping, en ons bewustzijn schept mede de condities die wij waarnemen. Een over het algemeen negatieve kijk op het leven zal ervoor zorgen dat je het leven WAARNEEMT met een negatief vooroordeel en deze negatieve waarneming zal op de kosmische spiegel worden geprojecteerd, die ENKEL kan reflecteren wat wij uitzenden. Zoals ze in computertaal zeggen: “Wat je ZIET, is wat je krijgt.”

Mensen kunnen vele levens in het bewustzijn leven dat het leven lijden is. De Boeddha, Jezus en alle andere ware spirituele leraren kwamen ons tonen dat er een alternatief is voor deze gemoedstoestand. Maar hoe gaan we dit koninkrijk van God binnen? Enkel door onze focus WEG te halen bij de aandrang om andere mensen of de wereld te veranderen. We moeten naar onszelf kijken en beseffen dat onze eigen mentale staat en onze eigen waarneming het leven tot lijden maakt. Dit is het begin van wijsheid.

Begrijp je wat ik hier eigenlijk zeg? Wanneer jij in een negatieve spiraal zit, denk je dat je gewoon externe condities waarneemt en dat deze condities je gemoedstoestand maar op één manier kunnen beïnvloeden. Daardoor zit je opgesloten in een gevecht om de uiterlijke omstandigheden te veranderen – waaronder het veranderen van de condities in het innerlijk van andere mensen over wie jij geen directe macht hebt – om jouw gemoedstoestand te veranderen. Dit kan nooit werken, omdat jouw gemoedstoestand NIET echt bepaald wordt door de uiterlijke condities, maar de manier waarop jij die condities WAARNEEMT. Dus is de ENIGE manier om waarachtig jouw eigen gemoedstoestand te veranderen het volgende:

  • Haal jezelf voldoende uit die oppervlakkige mentale staat, zodat jij je focus weghaalt bij het de schuld geven aan andere mensen en kijk in de spiegel.
  • Realiseer je en geef toe dat het jouw WAARNEMING is die jouw gemoedstoestand creëert en dat je huidige waarneming van het leven of een situatie niet de enig mogelijke, noch de meest verheven mogelijke waarneming is.
  • Realiseer je dat jouw waarneming het product is van je dieper liggende mentale staat, de manier waarop jij naar het leven kijkt, jouw algemene benadering van het leven.
  • Verander die onderliggende mentale staat, waardoor jouw waarneming en jouw oppervlakkige mentale staat automatisch ook veranderen.

Stel je voor dat je iemand ontmoet die rond rent met een poetsdoek en daarmee door de lucht zwaait. Je merkt dat die persoon een gele bril op heeft en wanneer je ernaar vraagt, zegt de persoon: “De lucht is groen, hij hoort niet groen te zijn, ik probeer de groene laag van de lucht af te halen!” Hoe groot is de kans dat jij de lucht kunt schoonpoetsen? Zou het niet slimmer zijn om op te houden buiten jou te kijken en in de spiegel te kijken, erachter komen wat de oorzaak is van jouw vervuilde waarneming en dan die bril afdoen?

De dynamiek van een negatieve spiraal begrijpen?
Jezelf uit een negatieve spiraal trekken is eigenlijk heel eenvoudig – als je eenmaal inziet dat jij in een negatieve spiraal zit en dat hij alleen maar dient om jou ellendig te laten voelen. Het probleem is dat de essentie van een negatieve spiraal jouw waarneming is, dus kan het moeilijk zijn om een negatieve spiraal te ‘zien’ en inzien dat jouw waarneming je lijden veroorzaakt en niet de uiterlijke omstandigheden (zoals jouw waarneming zegt).

Als je eenmaal een negatieve spiraal bent ingegaan, kijk je naar het leven vanuit die spiraal. En in die mentale staat, ben je gewoon niet in staat om over jouw waarneming van het leven te onderzoeken – de reden is dat jouw waarneming die mentale staat in het leven heeft geroepen, dus voor die mentale staat is jouw waarneming het allerhoogste, die staat boven alle twijfel verheven. In die mentale staat ben je er zeker van dat jouw waarneming de enige manier is om naar die situatie te kijken, waardoor je er geen reden toe ziet om die te onderzoeken.

Je kunt je ervan gewaar zijn dat andere mensen niet op dezelfde manier als jij naar een gegeven situatie kijken – zoals de Joden en de Palestijnen – maar je bent er absoluut van overtuigd dat zij de waarheid gewoon niet kunnen zien. Dus zou jij je in die strijd kunnen begeven om hun waarneming of hun mentale staat te veranderen. Maar als je niet beseft dat JOUW waarneming het product is van een zelfs nog dieper liggende mentale staat (en dus niet de enige manier is om naar de situatie te kijken), hoe kun je dan ooit doorkrijgen dat hun waarneming het product is van hun dieper liggende mentale staat? En dan zul je onvermijdelijk proberen hen te dwingen hun waarneming van juist die mentale staat die hun waarneming heeft gecreëerd, te veranderen – wat never nooit niet kan werken. Ze kunnen hun waarneming van die staat niet veranderen, dus is hun enige optie jou af te wijzen of tegen jou te strijden.

Als jij dit niet beseft, hoe kun jij hen dan helpen aan hun oppervlakkige mentale staat te ontkomen en de diepere staat te zien die hun die waarneming oplevert? Dan ga je gewoonweg een gevecht aan om jouw vervuilde waarneming op hen over te brengen om hun vervuilde waarneming te overschrijven. En dit zal de hoeveelheid spanning in de wereld NIET verminderen. Zoals Jezus heeft gezegd, pas als jij de balk uit jouw eigen oog hebt gehaald, kun je zo duidelijk zien dat jij iemand anders kunt helpen de splinter uit zijn eigen oog te verwijderen.

Zie je hoe dit de talrijke onoplosbare conflicten verklaart die je door de geschiedenis heen bij mensen en waarschijnlijk ook in jouw leven ziet? Bijvoorbeeld, de Palestijnen zijn er absoluut van overtuigd dat er geen vrede in Israël zal komen tot de Joden de situatie net zo zien als zij, die met hun manier van waarnemen zien. Maar de manier waarop de Palestijnen de situatie zien is noch de enige, noch de meest verheven weg. Het is een bepaald vooroordeel dat ontstaan is uit de onderliggende Palestijnse mentale staat. De Joden nemen de situatie waar op een manier die gebaseerd is op een onderliggende Joodse mentale staat en zullen daarom nooit in staat zijn de situatie op dezelfde manier waar te nemen als de Palestijnen.

Wat is de enig mogelijke oplossing? De Palestijnen moeten de Palestijnse mentale staat en de Joden moeten hun Joodse mentale staat transcenderen. Pas wanneer ze allebei ophouden te spreken en handelen met de vervuilde waarneming, zullen zij in staat zijn elkaar als menselijke wezens, of zelfs als spirituele wezens, te zien. Dus zullen de Joden en Palestijnen NOOIT vrede sluiten. ENKEL mensen die zichzelf en elkaar als spirituele wezens zien, kunnen vrede sluiten.

Om dit aanschouwelijk te maken, stel je eens voor dat er twee mensen zijn en de ene heeft een gele bril op en de andere een rode – maar geen van beiden heeft door dat ze een bril op hebben. Ze zitten in een verhitte discussie over de kleur van de lucht. De ene met de gele bril is er absoluut van overtuigd dat de lucht groen is, want dat is wat hij waarneemt. De ander is er net zo van overtuigd dat de lucht paars is, want dat is wat hij waarneemt.

Beiden zijn in een geagiteerde gemoedstoestand en hebben het gevoel dat de ander volledig blind is en de werkelijkheid ontkent. Toch spreken en handelen beide personen met vervuilde waarneming en daarom volgt daar lijden uit. Als je dit eenmaal intuïtief ‘ziet’, vraag jij je niet meer af waarom er oorlog op de wereld is. Wat is de enige oplossing voor de strijd tussen de twee mensen met de brillen? Dat ze allebei hun bril afzetten, zodat ze de lucht kunnen zien zonder de vervuilde waarneming. Natuurlijk kun je ook een situatie krijgen waarin de één geen bril draagt en in dat geval probeert degene met de bril op de persoon zonder bril te overtuigen dat wat hij ziet niet de werkelijkheid is.

Wat Jezus, de Boeddha en alle andere ware spirituele leraren geprobeerd hebben, is juist ons helpen verder te kijken dan onze onmiddellijke mentale staat en onze waarneming. Maar zie je nu het probleem dat zij hebben? Wanneer de meesters ons een spirituele lering geven, kunnen wij ENKEL door het filter van onze huidige mentale staat en onze waarneming kijken. En daardoor zouden we kunnen proberen de lering in ons huidige mentale kader te proppen – wat ons weinig spirituele vooruitgang oplevert, zoals Jezus heeft uitgelegd in de dramaverhandelingen.

ENKEL wanneer wij onze waarneming van het leven gaan onderzoeken en kijken naar onze dieper liggende mentale staat begeven wij ons op het echte spirituele pad en gaan wij echt vooruitgang boeken. Je kunt tientallen jaren of levens lang op het spirituele pad zijn maar het pad met precies dezelfde vervuilde waarneming bekijken. En daardoor ben je onbereikbaar en wil je niets aannemen van de echte spirituele leraren.

Hoe de epische drama’s onze waarneming beïnvloeden
Wat zit er achter die onwil om te beseffen dat onze waarneming niet accuraat, niet de absolute waarheid, is? Dat kan alleen maar de onwil zijn om de volledige verantwoording voor ons pad op ons te nemen. En DAT – zoals Jezus ons tot in detail heeft uitgelegd – kan slechts door een drama komen. Een persoonlijk drama maakt ons kwetsbaar voor de verkeerde leraren die ons proberen in de val van de dualistische strijd te laten lopen door ons te laten geloven in één van de epische drama’s.

Kun je zien wat dit betekent? Veel mensen zijn de basale kijk op het leven gaan accepteren die ons door de gevallen wezens worden gepresenteerd door één van de epische drama’s die zij in het leven hebben geroepen in een poging te bewijzen dat vrije wil verkeerd is. Daardoor denken zij dat ze zich bezig moeten houden met deze epische strijd om alle anderen te bekeren tot een bepaald geloofssysteem. Maar het ware doel van de verkeerde leraren is NIET één geloofssysteem over de andere te laten domineren. Hun ware doel is ons zo stevig in een dualistische, epische strijd gevangen te houden tegen andere mensen of tegen kwade machten dat onze aandacht zo volledig op de buitenwereld wordt gericht dat wij onze vrije wil niet kunnen gebruiken om de balk in ons eigen oog te zien, ons bewustzijn te verhogen en te ascenderen.

Dus als we eenmaal een kijk op het leven hebben zoals bij een episch drama, wordt het een onderdeel van ons identiteitslichaam, onze onderliggende mentale staat. Dit levert vervolgens een bepaalde vorm van waarneming op. We kijken dan naar het leven door het filter van de epische, dualistische geest en daardoor zien we ENKEL datgene wat ons erin bevestigt dat het leven echt een epische strijd is tussen goed en kwaad. Deze waarneming wordt dan een oppervlakkige mentale en emotionele staat die ons in voortdurend conflict met andere mensen houdt. En eenmaal in die oppervlakkige staat denken wij dat de enige manier om een oplossing te vinden is door die andere mensen te bestrijden – of te vechten voor een epische zaak – tot de ultieme overwinning is behaald.

Maar wat probeerde Jezus ons te vertellen door te zeggen dat wij ons niet tegen het kwaad moeten verzetten maar de andere wang toekeren? Wat probeerde de Boeddha ons te vertellen door ons te onderrichten over niet gehecht zijn? Ze probeerden ons te vertellen dat de hele epische strijd het product is van een vervuilde waarneming en dat onze ENIGE manier om te ontsnappen aan de planetaire neerwaartse spiraal is door gewoon weg te lopen van de strijd en te weigeren om ons ook maar tegen iets op deze wereld te verzetten.

Herinner jij je hoe de Boeddha onder de Bo boom zat en verleid werd door de demonen van Mara? Ze probeerden hem te laten reageren, hen op welke manier ook verzet te bieden. Had hij verzet tegen hen geboden, dan zou dat inwendige verzet hem uit het Nirvana gehouden hebben. Pas toen hij had gedemonstreerd zich tegen niets op deze wereld te verzetten, was de Boeddha vrij om het Nirvana in te gaan! En pas wanneer WIJ stoppen ons te verzetten tegen wat ook maar op deze wereld, zullen we vrij zijn om het koninkrijk van God binnenin ons in te gaan.

Begrijpen waarom wij niet dezelfde kijk op iets hebben
Mijn hele leven heb ik me afgevraagd hoe het kan dat twee mensen meningen hebben die lijnrecht tegenover elkaar staan, terwijl beide ervan overtuigd zijn dat hij gelijk en de ander ongelijk heeft. Ik zag duidelijk dat beide meningen niet goed konden zijn, dus hoe konden mensen er dan zo van overtuigd zijn dat HUN mening de enig juiste was en dat alle andere mensen hun mening zouden moeten onderzoeken, maar zij zelf niet? In veel situaties die ik in het leven geobserveerd heb – op wereldschaal en in mijn persoonlijke leven – zag ik duidelijk dat beide zijden in een conflict een beperkte mening hadden.

Het gevolg voor mij was dat ik in het algemeen bereid was mijn standpunt te onderzoeken. Dus wanneer ik het met anderen oneens was, was mijn eerste reactie om een stap achteruit te doen om naar mijn eigen standpunt te kijken. In elk geval leidde dat me naar een diepgaander inzicht in een kwestie, mezelf of anderen. Iedere keer dat ik niet bereid was mijn standpunt te onderzoeken, eindigde ik in een negatieve spiraal. En nadat ik aan die spiraal ontsnapt was, kon ik duidelijk zien dat mijn weigering om mijn standpunt te onderzoeken, werd veroorzaakt door een gehechtheid en/of een psychische wond.

Het gevolg is voor mij geweest dat ik veel minder agressief ben geworden, veel meer mentaal en emotioneel geweldloos, dan toen ik jonger was. Destijds had ik meer wonden en die zorgden ervoor dat het nodig leek anderen ervan te overtuigen dat ik gelijk had. Omdat ik dit bij mijzelf heb gezien, ben ik me er ook meer van bewust geworden hoe gewoon het voor mensen is om in een negatieve spiraal te zitten, wat ervoor zorgt dat zij zeer agressief proberen de waarneming van anderen te veranderen. In principe is dit de belangrijkste oorzaak van conflicten op de wereld. Dit is ook waar de politiek in veel landen toe is vervallen. Het gaat er niet om een verhevener standpunt te vinden, maar om onze vervuilde waarneming aan alle anderen op te dringen.

Dus hoe kunnen we beginnen een fundering te leggen om ‘vrede op aarde en in de mensen een welbehagen’ te bereiken? Wel, is het niet duidelijk dat dit ENKEL kan gebeuren bij mensen die bereid zijn toe te geven dat HUN waarneming van een situatie niet noodzakelijke de ultieme is? En wanneer wij dit inzien, kunnen we ophouden onze eigen mentale staat te gebruiken als rechtvaardiging om te proberen onze waarneming aan andere mensen op te dringen.

Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar mijn ervaringen sinds ik met de ARJ-website ben begonnen. Ik heb persoonlijk ervaren dat een paar mensen mij zeer agressieve e-mails hebben geschreven en dat zij zijn er absoluut van overtuigd dat ik naar Jezus kijk door hun fundamentalistische lens en daardoor overtuigd ben door hun argumenten. Er waren zelfs mensen – die ik nog nooit ontmoet had en niets over mij wisten – die ertoe overgingen mij te vertellen hoe ik mijn persoonlijke leven moest veranderen. Enkelen proberen zelfs zo geringschattend of spottend te zijn dat hun doel wel moet zijn mijn gevoel van eigenwaarde vernietigen. Als ik gevoelig voor zulke mensen was, zou ik al het eerste jaar met de website gestopt zijn.

Veel mensen gevangen in een negatieve spiraal, proberen ons eigenlijk zover te krijgen dat wij reageren. Zij vallen ons opzettelijk aan om een reactie te forceren, dus hoe kunnen we vermijden dat wij ons verdedigen of ook aan te vallen? Voor mij is de sleutel volledig respect hebben voor de vrije wil. Ik respecteer dat anderen het recht hebben op een bepaalde mentale staat die hen naar mij toe in de war maakt. Ik respecteer dat zij het recht hebben in een onderliggende mentale staat te zijn die hun waarneming beïnvloedt, dus zien zij mij als de oorzaak van al hun problemen of de oorzaak van alle kwaad op de wereld. Ik respecteer dat zij het recht hebben hun mening tegen mij persoonlijk te uiten of door mijn websites of boeken te besmeuren. Zij hebben het recht om in elke mentale staat te zijn en elke vorm van waarneming te hebben die hen de ervaring in het leven geeft die zij nu op dit moment willen.

Maar door de vrije wil te respecteren van anderen, moet ik zorgvuldig mijn eigen vrije wil respecteren, wat inhoudt dat ik een door God gegeven recht heb om elke ervaring in het leven te krijgen die ik wil. Daardoor heb ik de verplichting, in overeenstemming met de Wet van Vrije Wil, de vrije wil van anderen te respecteren en hun recht om over mij te zeggen wat zij maar willen – maar ik ben absoluut niet verplicht om dat wat zij zeggen mijn gemoedstoestand te laten beïnvloeden op welke manier ook. Ik ben vrij om mijn eigen reactie of niet-reactie op hen uit te kiezen.

Mijn punt is dat wanneer ik het verband begrijp tussen mentale staten en waarneming, ik duidelijk kan zien dat andere mensen naar mij kijken met hun individuele waarneming, die het product is van de onderliggende mentale staat en hun psychische wonden. Maar hun mening over mij is op geen enkele manier een bedreiging voor mijn eigen gemoedstoestand, mijn eigen ervaring van het leven. En wanneer ik mij niet meer bedreigd voel, omdat andere mensen een andere waarneming van mij en het leven hebben, dan heb ik geen behoefte meer hun denken te veranderen of mijn eigen waarneming aan hen op dringen. Ik kan hen de vrijheid geven om te zijn wie ze zijn en door dat te doen, geef ik mijzelf de vrijheid te zijn wie ik ben.

Betekent dit dat ik niet naar anderen luister? Natuurlijk niet. Ik kan vaak iets leren van het perspectief van anderen. Maar omdat ik de verantwoording voor mijn eigen gemoedstoestand op me heb genomen, is het gemakkelijk voor mij om te zien wanneer anderen dat niet gedaan hebben. En dan weet ik dat hun motivatie wordt gebaseerd op hun psychische wonden en dat hun waarneming wordt vervuild door een onderliggende mentale staat. Het is echt waar – zoals Jezus zei – dat jij, wanneer je de balk uit je eigen oog verwijderd hebt, heel helder kunt zien wanneer anderen hem nog niet verwijderd hebben. Dan kun jij hen helpen als ze dat willen en als dat niet zo is, kun jij inzien dat jij geen behoefte hebt je door hun mening over jou op welke manier ook te laten beïnvloeden.

Mijn punt is dat dit een heel nieuwe manier om met mensen te communiceren wordt, één die vrij is van de dynamiek van de negatieve spiralen. Dit is een geweldloze, niet agressieve manier van communiceren, waarbij we in plaats van te proberen onze waarneming aan andere mensen op te dringen, allemaal een ruimer perspectief zoeken dat het bewustzijn van ons allen verhoogt.

Vanzelfsprekend kun je deze soort communicatie over en weer niet met mensen hebben die nog in de mentale staat van een negatieve spiraal zitten. Ik heb duidelijk in mijn eigen leven ervaren dat veel mensen er in werkelijkheid van genieten om constant conflicten met anderen te hebben. Ze hebben gewoon nog niet genoeg gekregen van de strijd om te bewijzen dat andere mensen ongelijk hebben of te bewijzen dat zij superieur zijn. Ik kan de wens van deze mensen volledig respecteren om zo’n ervaring van het leven te willen hebben, zo lang zij maar willen. Maar toch kan ik ook mijn eigen wens totaal respecteren om dat niveau van bewustzijn en de mensen die dat wensen te belichamen, te transcenderen.

Om terug te keren naar de negatieve spiralen, mijn punt is gewoon dat één van de belangrijkste eigenschappen van een negatieve spiraal is dat het agitatie veroorzaakt, omdat jij je bedreigd voelt door de meningen van andere mensen. Daardoor kun jij je niet richten op het verfijnen van jouw eigen waarneming en jouw eigen mentale staat. In plaats daarvan moet je gewoon al je aandacht concentreren op het veranderen van de waarneming en mentale staten van andere mensen. Je denkt in werkelijkheid dat jij door anderen te veranderen, automatisch jouw eigen mentale staat verandert. Maar kom op, hoe kun jij ooit die mentale staat doorbreken zolang je in de val zit van proberen anderen te veranderen?

De waarheid is gewoon dat je NOOIT aan een negatieve spiraal kunt ontsnappen als jij niet beseft dat de spiraal NIET door externe omstandigheden of anderen werd gemaakt. De spiraal is het EXCLUSIEVE product van de gesloten cirkel van jouw oppervlakkige mentale staat en jouw waarneming – die voor de mentale staat de absolute waarheid lijkt.

Hoe beginnen wij die gesloten cirkel te doorbreken?
Hier zijn enkele factoren die ons kunnen helpen een negatieve spiraal te identificeren en de noodzaak in te zien om eruit te komen. Ik heb ze alle persoonlijk ervaren:

  • Een spirituele leraar kan ons uitdagen en ons confronteren met de noodzaak naar de balk in ons eigen oog te kijken. Een goede vriend of therapeut kan als goeroe in dit proces dienen. En soms is de goeroe vermomd als mier.
  • We kunnen het redeneringsvermogen van onze geest gebruiken, in combinatie met intuïtieve inzichten om echt te gaan zien dat wij in een negatieve spiraal zitten. Een spirituele lering of leringen over psychologie kunnen heel goed helpen bij dit proces.
  • De harde leerschool zal onvermijdelijk de intensiteit van ons lijden laten toenemen. Onze waarneming schept zowel de uiterlijke als de innerlijke condities en de mentale staat die overeenkomt met deze condities. Als we dit niet inzien, wordt onze geest een gesloten systeem en de tweede wet van de thermodynamica zal de intensiteit opvoeren tot wij het gewoon niet meer kunnen uithouden en beslissen om de tijdloze waarheid te erkennen: “Ik ben degene die moet veranderen.” Maar hoeveel lijden moeten wij ondergaan om dat punt te bereiken, wat de reden is dat de meesters proberen in te grijpen en ons te helpen.

Als je niet op de harde leerschool wilt wachten tot het leven ondraaglijk wordt en als je niet een goeroe in het telefoonboek kunt vinden, hoe kun je dan je eigen rede en intuïtie gebruiken om te herkennen dat jij in een negatieve spiraal zit? Hier zijn een aantal dingen waar je naar kunt zoeken en een paar vragen die jij jezelf kunt stellen:

  • De essentie van een negatieve spiraal is dat jij gefocust bent op het veranderen van andere mensen of de omstandigheden in de buitenwereld in plaats van jouw eigen gemoedstoestand te veranderen. Waar focus jij je op in het leven?
  • Het effect van een negatieve spiraal is dat het je gemoedsrust, je vreugde in het leven, afneemt. Wil je vrede of heb je nog geen genoeg van de strijd?
  • Een negatieve spiraal laat je denken dat de manier waarop jij naar het leven kijkt de ENIGE manier is om naar het leven te kijken. Wil jij de rest van je leven met jouw huidige inzichten leven of wil je jouw inzichten uitbreiden?
  • Een negatieve spiraal laat je focussen op de negatieve aspecten van het leven, vooral wanneer het aankomt op de handelingen en overtuigingen van andere mensen. Je bent voortdurend bezig anderen te analyseren en te oordelen, en de bedoeling is alleen maar dat jij iets vindt wat niet goed aan hen is, dus dan kun jij jouw basale waarneming van het leven versterken. Hoe lang wil jij gebreken bij anderen blijven zoeken of je op de negatieve aspecten van het leven richten?
  • Een negatieve spiraal laat je vaak mensen opzoeken die dezelfde houding en overtuigingen hebben, zodat jullie elkaar versterken. Je zult vaak proberen mensen te vermijden of zelfs uit te sluiten die een andere kijk op een situatie hebben. Daardoor versterken jullie elkaar en lijk je er zelfs heel goed mee weg te komen, maar het gevoel van eenzijn wordt eigenlijk gebaseerd op de tegenstelling tot andere mensen, jullie zijn verenigd door tegen anderen te zijn. Hoe lang kun jij je voldaan voelen in zo’n gesloten cirkel?
  • Een negatieve spiraal zorgt ervoor dat jij je niet meer op jezelf richt door van bepaalde andere mensen het zwarte schaap te maken. Jouw groep zou misschien het gevoel hebben dat ze het recht heeft en als doel heeft gesteld anderen te bekritiseren, te oordelen of zelfs te berispen. Hoelang wil jij je eigen vooruitgang nog uitstellen door van anderen het zwarte schaap te maken, want als je anderen berispt, berisp je dan ook niet jezelf?
  • Je zou je er bewust van kunnen zijn dat anderen berispen of bekritiseren niet bepaald Christusachtig gedrag is. Maar jouw groep kan haar gedrag verdedigen door, óf te geloven dat je het voor het grote goed doet (het doel heiligt de middelen), óf door te zeggen dat omdat die anderen zo slecht zijn of ongelijk hebben, het oké is dat jij hen beoordeelt (twee fouten maken het weer goed). Hoe lang zal het overtuigd zijn van eigen deugd, aantrekkelijker voor jou zijn dan echt spirituele groei?
  • Een negatieve spiraal zorgt ervoor dat jij je richt op de noodzaak andere mensen te veranderen. Je zou hen als onwetend of verdoolde mensen kunnen gaan bezien die gered moeten worden door hen te bekeren om het leven te zien zoals jij het beziet. Je zou hen als vijanden kunnen zien die verslagen of door jou beoordeeld moeten worden. Je zou hen zelfs als niet-menselijke wezens kunnen bezien die het verdienen door God gestraft te worden door ziekten of ongelukken of zelfs door uit hun lichaam te worden gehaald. Maar is dit de manier waarop jij de rest van je leven met andere mensen om wilt gaan?
  • Een negatieve spiraal zou je ervan kunnen overtuigen dat jij verwikkeld bent in een epische strijd om het kwaad te verslaan door het te vernietigen. Dit kan heel opwindend zijn en het gevoel geven dat jij zinvol bezig bent. Maar wanneer zal het je dagen dat noch de Boeddha noch Jezus probeerden het kwaad te vernietigen? Ze trachten het irrelevant te maken door hun geest te bevrijden van alle elementen van de dualiteit.

Een negatieve spiraal is een verslavende drug
Er zouden nog veel meer andere eigenschappen beschreven kunnen worden, maar ik ben me ervan bewust dat waar het om gaat bij een negatieve spiraal de waarneming is. Dus zijn veel mensen die in een negatieve spiraal zitten niet in staat te zien dat zij in een negatieve spiraal zitten. Anderen zullen niet in staat zijn de noodzaak in te zien dat zij moeten veranderen wat ze aan het doen zijn, omdat zij hun gedrag verdedigen als noodzakelijk zijnde voor een groter goed. Het is verbazingwekkend te beseffen dat wanneer mensen een bevooroordeelde waarneming hebben, ze absoluut alles kunnen rechtvaardigen. Ik heb bijvoorbeeld mensen buitengewoon boze, sarcastische en spottende e-mails naar andere mensen zien schrijven en tegelijkertijd anderen ervan beschuldigen dat zij niet vriendelijk waren.

Waar het allemaal op neerkomt, is het simpele feit dat hoewel wij in een negatieve spiraal zitten, wij een gevoel van zingeving en of dat wij het recht ertoe hebben, kunnen hebben. Ik heb het zelf meegemaakt. Je kunt het gevoel hebben dat jij echt Gods werk doet door de misvattingen van anderen aan het licht te brengen en deze fout te corrigeren die jij waarneemt (waarbij je er niet in slaagt te zien dat jij het met JOUW waarneming bekijkt). Je kunt je gemachtigd voelen anderen te berispen, omdat jouw delicate gevoel van eigenwaarde opgepoetst wordt door jouw waarneming van andere mensen die ver beneden jou staan. Je kunt er eigenlijk wel van genieten dat je kunt bewijzen dat anderen het mis hebben of je superieur voelen, omdat jij hun fouten aan het licht hebt gebracht.

Eén van de grootste uitdagingen om los te breken uit een negatieve spiraal is juist dat wij moeten toegeven dat onze motieven om anderen te bekritiseren niet zuiver waren. Zolang wij in die spiraal zitten, zijn wij er absoluut van overtuigd dat onze kritiek (of nog iets ergers) volledig gerechtvaardigd is door het slechte gedrag van andere mensen. Toch is dit het product van onze vervuilde waarneming en wanneer we ten slotte onze waarneming gaan onderzoeken, beseffen we dat de andere mensen niet zo slecht waren als wij dachten. Dan moeten wij onherroepelijk die geest onder ogen zien door de zuiverheid van onze motieven te onderzoeken.

Dit is duidelijk geen gemakkelijke of pijnloze taak. Ik heb mensen er een leven lang voor zien weglopen en ik ben er zelf ook jarenlang voor weggelopen. Toch kwam er voor mij altijd een punt waarop ik besloot naar mezelf te kijken en te erkennen dat mijn motivatie niet zuiver was, omdat ik vanuit een psychische wond handelde. Mijn basale benadering van het spirituele pad is dat het onmogelijk is op deze wereld te leven zonder gewond te zijn. Dus is er geen reden om de last te verdubbelen door jezelf te veroordelen, omdat je verwond bent. Beter is het om naar die wond te kijken, de oorzaak ervan op te lossen en het te transcenderen. Dit doet in het begin wel wat pijn, maar het leidt altijd tot een echte oplossing die ons over de constante pijn om te leven met die wond, heen zet.

Onze wonden doen ons pijn, toch besefte ik jaren geleden al dat pijn zo gewoon kan worden dat we er bijna niet zonder kunnen leven – we denken dat het leven zo hoort te zijn. Een negatieve spiraal geeft ons een grote aandrang om andere mensen te veranderen – of te beoordelen en hen te veroordelen als ze zich niet willen schikken – en dit geeft ons de ‘volmaakte’ rechtvaardiging om onszelf niet te veranderen. Dit is in werkelijkheid een zeer agressieve, intense en krachtige energie en het lijkt wel een rollercoaster die haar ups en downs kan hebben – maar die niettemin opwindend is. Deze energie kan letterlijk in een drug veranderen en je kunt er verslaafd aan raken.

Persoonlijk heb ik deze verslaving jaren gevoeld en ik heb mensen gezien die een leven lang aan deze drug verslaafd waren. Je hoeft maar aan een situatie te denken, je moet erover praten, je moet anderen bekritiseren en veroordelen om je fix te krijgen. Ik heb zelfs mensen die beweerden studenten van de geascendeerde meesters te zijn decennia lang verslaafd gezien aan deze drug, die afgaven op de gebreken van een spirituele leraar die zij hadden geïdealiseerd.

Mijn persoonlijke conclusie is helder. Zoals Jezus uitlegt in de dramaverhandelingen, geeft de Wet van Vrije Wil ons allemaal het recht om iedere ervaring te hebben die wij maar willen, zolang wij maar willen. Dus als mensen de ervaringen nodig hebben die zij in een negatieve spiraal krijgen, wie ben ik om hen iets anders te vertellen? Ik ben NIET hier om het denken van mensen te veranderen, ik ben ENKEL hier om mijn eigen denken te veranderen.

Persoonlijk heb ik altijd verlangd naar gemoedsrust. Ongeveer 10 jaar geleden besefte ik dat mijn grootste doel in het leven was om de bewustzijnsstaat van de Boeddha te bereiken is. Ik besefte ook dat de sleutel tot het Boeddhaschap niet gehecht zijn is. Dus wanneer ik ook maar in een situatie belandt die mijn gemoedsrust afpakt, weet ik dat ik een gehechtheid heb, en dan moet ik ernaar kijken om weer rustig te worden en vooruitgang te boeken naar het Boeddhaschap.

Dit heeft mij heel erg gemotiveerd om naar mezelf te kijken en het heeft ertoe geleid dat ik de noodzaak inzag om mentaal en emotioneel geweldloos en niet-agressief te worden. Als ik wil helpen om vrede op de wereld te brengen, ga ik dit niet doen door de strijd voort te zetten om andere mensen van gedachten te laten veranderen. Ik moet beginnen mijn eigen gedachten te veranderen, zodat ik alle wonden geheeld heb en alle agressie overwonnen. Dan kan ik misschien als voorbeeld dienen voor ik die worsteling kan ontstijgen in plaats van te denken dat ik de wereld moet redden door de strijd te ‘winnen’.

Ik heb onlangs beseft dat zelfs de wens om andere mensen van gedachten te laten veranderen, hen te bevrijden of te helpen zichzelf te veranderen, het zaad kan zijn voor een negatieve spiraal. Ik ben gaan beseffen dat de wens om andere mensen van gedachten te laten veranderen, heel gemakkelijk kan ontstaan uit het verlangen dat mensen hun waarneming van MIJ veranderen. Ik heb onlangs beseft dat één van mijn persoonlijke drama’s is dat ik de wens had om door mensen zoals ik, als vriendelijk beschouwd te worden en dat zij een positieve mening over mij moesten hebben.

Toch zorgt dit verlangen er onherroepelijk voor dat ik probeer mijn gedrag aan te passen – zelfs mijn gedachten en gevoelens – aan de mening van anderen. En het is maar een kleine stap om hun mening over mij te willen veranderen door te proberen hun gedachten te veranderen in plaats van die van mij te veranderen. En dit is al het begin van een negatieve spiraal die vaart krijgt voor je er erg in hebt. Dus geef ik elk verlangen totaal op om andere mensen van gedachten, waaronder hun mening over mij, te laten veranderen. De duidelijke kenmerken van een negatieve spiraal – de agressieve bedoeling om een waarneming aan anderen op te dringen – zijn niet meer relevant voor mijn ervaring van het leven.

De Wet van Vrije Wil geeft mij geen macht of zeggenschap over de geest van andere mensen. Het geeft me wel totale macht en het volledige gezag over mijn eigen geest – als ik bereid ben de verantwoording daarvoor te nemen.

IK BEN!