De Oorsprong van Epische Drama’s

Geascendeerde Meester Jezus, 21 oktober 2009

Mijn geliefden, we zullen nu verder bouwen op de fundering die in de vorige verhandeling is gelegd en laten we beginnen met nog een keer naar persoonlijke drama’s te kijken. Wanneer een medeschepper een persoonlijk drama schept, wordt het drama gecreëerd volgens het huidige perspectief van de medeschepper op de omgeving waarin hij leeft, hetzij in het materiële universum of een vorige sfeer. Met andere woorden, de medeschepper is duidelijk binnenin zijn sfeer en kijkt naar het leven vanuit die gunstige positie.

Het belangrijke punt is dat een medeschepper zijn sfeer niet van buitenaf kan zien en daardoor niet volledig kan begrijpen hoe het leven, de vrije wil en het proces van groei werkt. Begrijp je hoe dit kan? Om volledig te begrijpen hoe het leven werkt, moet de medeschepper eerst de volledige verantwoording nemen voor zichzelf, en als hij dat deed, hoefde hij geen drama te creëren. Dus juist het feit dat een medeschepper een drama creëert, is het bewijs dat hij het leven niet volledig begrijpt. We zouden kunnen stellen dat de medeschepper vanuit een bepaald mentaal kader dat een beperkt of zelfs vervormd gezichtspunt geeft, naar het leven kijkt.

Wat we er nu aan toe moeten voegen, is dat medescheppers niet de enige wezens zijn die moesten helpen bij de ascensie. Mede-scheppers zijn de wezens die geschapen werden om een lichaam aan te nemen dat is gemaakt van de basisenergie van de sfeer en eraan te werken om de sfeer van binnenuit te verheffen. Toch zijn er ook wezens die geschapen werden om een specifieke sfeer te helpen door er van buitenaf aan te werken, vanuit het hogere of de hogere niveau(s) van die sfeer. Deze wezens zijn wat de mensen op aarde gewoonlijk engelen noemen.

Wanneer een medeschepper zijn ascensie bereikt, wordt hij een geascendeerde meester. Veel religieuze mensen geloven dat engelen geschapen werden als permanente wezens, maar dat roept de vraag op hoe engelen kunnen vallen. De uitleg is dus dat er geascendeerde engelen en niet geascendeerde engelen bestaan. Met andere woorden, voor iedere nieuwe sfeer worden veel engelen geschapen om die sfeer te dienen en ze worden pas zijn permanente wezens als hun sfeer ascendeert en zij mee ascenderen.

Hoewel het niet de bedoeling is dat engelen incarneren, hebben zij ook vrije wil, want hoe kunnen zij anders groeien in bewustzijn? Wanneer een engel wordt geschapen om een bepaalde sfeer te dienen, krijgt het ook een beperkt zelfbewustzijn. Maar omdat hij niet een lichaam heeft, heeft hij een ruimer perspectief op de sfeer dan de medescheppers die ervan binnenuit naar kijken. Dit betekent dat als de sfeer stijgt in vibratie, de engel de kans heeft om een ruimer begrip te krijgen van hoe Gods schepping werkt, waaronder de vrije wil. Een medeschepper kan dit inzicht ook krijgen, maar enkel nadat hij de totale verantwoording voor zichzelf heeft genomen en geen behoefte heeft om de drama’s te creëren die ZULLEN voorkomen dat hij de volledige waarheid ziet.

De test van de engelen
Nu komt het allerbelangrijkste verschil. De groei van een sfeer hangt maar van één ding af, namelijk de groei in zelfbewustzijn van de medescheppers die in die sfeer incarneren. Zie je waarom dit zo belangrijk is? De engelen die een sfeer dienen, kunnen aan de groei van die sfeer bijdragen, maar ze kunnen dit alléén door de medescheppers te assisteren die in die sfeer zijn. En deze assistentie kan ENKEL binnen de context van vrije wil worden gegeven. Een engel heeft geen recht – en zeker geen directe macht – om de vrije wil van medescheppers geweld aan te doen of teniet te doen.

Dit betekent dat wanneer een groep medescheppers weigert de verantwoording voor zichzelf te nemen en persoonlijke drama’s begint te creëren, de engelen duidelijk kunnen zien hoe dit de medescheppers en de groei van hun sfeer zal beperken. Als de medescheppers de assistentie weigeren die de engelen aanbieden, kunnen de engelen alleen maar toekijken hoe de medescheppers een negatieve neerwaartse spiraal genereren. Als de meerderheid van de medescheppers in een sfeer weigerde te groeien, konden de engelen (als hun hulp werd afgewezen) enkel maar erbij staan en toekijken hoe de hele sfeer desintegreerde. Zo ook als een groep medescheppers weigert hun drama’s te transcenderen wanneer hun sfeer ascendeert; de engelen kunnen slechts toekijken, terwijl ze naar de volgende sfeer afdalen en dus verloren gaan voor hun oorspronkelijke sfeer.

Kun je nu begrijpen wat de test voor engelen is? Voor een medeschepper komt het moment waarop hij de totale en eindverantwoording voor zichzelf moet nemen. In plaats daarvan staan de engelen voor de uitdaging om het proces van vrije wil volledig vrij te laten – wat inhoudt dat de engel medescheppers het mogelijk moeten maken dat zij hun vrije wil de vorm geven op elke manier die zij maar wensen. Om voor deze test te slagen, moet de engel volledig inzicht in de vrije wil verwerven en hij moet zover komen dat hij de vrije wil met dezelfde absolute acceptatie als de Schepper respecteert. Laat mij tussendoor nog even zeggen dat geascendeerde meesters dit inzicht en deze acceptatie hebben verworven door te incarneren en te ascenderen, een perspectief dat engelen natuurlijk niet hebben. Dit verklaart waarom geascendeerde meesters geen probleem hebben met die test die voor veel niet geascendeerde engelen moeilijk kan zijn.

Een andere manier om dit te zeggen, is dat een medeschepper getest wordt om zijn eigen vrije wil volkomen te accepteren, terwijl een engel de test moet doen om de vrije wil van anderen te accepteren vanuit verschillende gunstige posities. Wanneer je volledig de verantwoording neemt voor jezelf, krijg jij volledig respect voor jouw eigen vrije wil en dit geeft je ook volledig respect voor de vrije wil van anderen.

Dus als een engel niet volledig respect ontwikkelt voor de vrije wil van anderen, komt dat omdat de engel niet de volledige verantwoording voor zichzelf heeft genomen (als de engel dat deed, zou hij weten dat hij kan groeien in zelfbewustzijn, zelfs als de medescheppers dit niet doen). Wanneer je volledig de verantwoording voor jezelf neemt, accepteer jij ook dat je NIET verantwoordelijk bent voor de keuzes van andere zelfbewuste wezens. Dus ontwikkelt een engel, wanneer hij niet slaagt voor die test van vrije wil, in feite een ongepast verantwoordelijkheidsgevoel voor de medescheppers die hij moest dienen. En zoals we zullen zien, wekt dit verkeerde verantwoordelijkheidsgevoel de wens op medescheppers daartoe te dwingen.

Dus wat gebeurt er als een engel niet slaagt voor deze test en weigert een hoger inzicht en acceptatie van de Wet van Vrije Wil te krijgen? Welnu, dan staat de engel eigenlijk voor een test die net zo belangrijk is als die van de medescheppers, wanneer hun leraren van hen eisen de volledige verantwoording te nemen en hun eigen rol te vast te stellen. De engel wordt op dezelfde manier door een leider begeleid en als de engel geen vrije wil accepteert, dan moet de engel doen wat medescheppers doen om hun afwijzing van de leraar en de les te verdedigen.

Mijn punt is dat wanneer een engel niet slaagt voor de test om onvoorwaardelijk de vrije wil van medescheppers te accepteren, de engel dit alleen maar kan doen door een drama te creëren. Dit drama lijkt enigszins op de drama’s die medescheppers creëren, alleen wordt dit gebaseerd op het standpunt – het mentale kader – van de engelen. Dus wordt het gebaseerd op een groter perspectief en inzicht in hoe het leven in elkaar zit in plaats van het perspectief van de medescheppers van binnenuit. Dit biedt een interessante mogelijkheid.

De persoonlijke drama’s die medescheppers creëren, worden gebaseerd op het dualiteitsbewustzijn en ze hebben een ingebouwde spanning die ervoor zorgt dat een medeschepper in opstand komt tegen het gezag in zijn eigen sfeer – zijn spirituele leraar – en om conflicten met andere medescheppers uit te lokken. De engel heeft echter wel enig algemeen inzicht in hoe het leven in elkaar zit en dit betekent dat hij in opstand kan komen tegen het hele proces van groei in zelfbewustzijn. Met andere woorden, een medeschepper kan alleen in opstand komen tegen wat hij ziet, namelijk zijn spirituele leraren en andere medescheppers. Maar een engel kan tegen God en de bedoeling en het ontwerp van de Schepper in opstand komen, in het bijzonder de beslissing om medescheppers vrije wil te geven.

Dit betekent dat de drama’s die medescheppers hebben gecreëerd naar buiten gericht zijn op hun eigen sfeer, terwijl drama’s gecreëerd door engelen naar boven en beneden gericht zijn. De engelen gaan geloven dat de Schepper ongelijk had door medescheppers vrije wil te geven, dus willen ze bewijzen dat God ongelijk had en vrije wil verkeerd was. Ze geloven ook dat zij verantwoordelijk zijn voor de groei van medescheppers en dat medescheppers gedwongen moeten worden om te doen wat in hun eigen belang is – volgens de definitie van de engelen. In zekere zin zouden we kunnen zeggen dat alle drama’s machtsspelletjes zijn. Medescheppers willen de macht over hun spirituele leraren en andere medescheppers. Engelen willen de macht over God en medescheppers.

Begrijp je waarom ik onderscheid maak tussen de persoonlijke drama’s van medescheppers en de epische drama’s die door de engelen gecreëerd worden? De engelen kunnen drama’s creëren die het dualiteitsbewustzijn in haar ultieme extreme vorm kunnen brengen door God neer te zetten als één dualistische polariteit die tegengesteld is aan een andere dualistische polariteit van dezelfde sterkte – of in ieder geval zo sterk dat er een echte strijd en een reëel potentieel is dat God een paar zielen zal verliezen. Snap je dat medescheppers gewoon niet zo’n drama konden creëren vanuit hun beperkte perspectief? Alleen de niet geascendeerde engelen hebben dat perspectief – zonder het volledige inzicht – om zo’n episch drama te creëren.

Hoe de engelen vielen
Zoals uitgelegd in de eerste verhandeling, kwam er in de vierde sfeer een moment waarop een aantal medescheppers persoonlijke drama’s begon te creëren. Op dat moment werden bepaalde groepen engelen aangesteld om deze medescheppers te assisteren en legitieme middelen te gebruiken om hen te helpen hun drama’s te transcenderen – middelen die de vrije wil van medescheppers geen geweld aandoen. Maar toen die sfeer klaar was om te ascenderen, werd het duidelijk dat een aantal medescheppers (een groot aantal vergeleken met de bevolking op aarde, maar een klein aantal vergeleken met het totale aantal medescheppers in die sfeer) niet bereid was hun persoonlijke drama’s achter te laten. Daardoor zouden ze niet in staat zijn met die sfeer mee te ascenderen en er werden voorbereidingen getroffen om hen te laten afdalen naar de volgende sfeer die werd geschapen.

Wat er toen gebeurde, was dat een groep engelen die aangesteld was om deze medescheppers te assisteren, het gevoel begon te krijgen dat dit verkeerd was en dat de medescheppers verloren zouden gaan. Tijdens het werken met de medescheppers hadden deze engelen een bepaald superioriteitsgevoel ontwikkeld, omdat deze engelen gemakkelijk de tekortkomingen van de drama’s die de medescheppers hadden gecreëerd, konden inzien. De engelen konden zien dat de medescheppers zichzelf alleen maar pijn zouden doen en ze konden de argumenten gemakkelijk doorzien die de medescheppers gebruikten om hun drama’s te verdedigen – zelfs als ze ruzie maakten met de spirituele leraren die naar hen toegezonden waren om hen te assisteren. Daardoor ontwikkelden deze engelen een superioriteitsgevoel vergeleken met degenen die zich minder intellectueel dan hen beschouwden, degenen die ze als minder dan hen beschouwden.

Tegelijkertijd kregen de engelen het gevoel dat het op handen zijnde verlies van deze medescheppers bewees dat het plan van de Schepper gebreken vertoonde. Ze kregen het gevoel dat zij gemakkelijk de medescheppers hadden kunnen dwingen te ascenderen, en dus hadden zij het gevoel dat zij beter dan de Schepper wisten hoe het leven in elkaar stak. Dit veranderde in spirituele hoogmoed en gecombineerd met een verkeerd verantwoordelijkheidsgevoel (de engelen hadden het gevoel dat zij medescheppers hadden moeten kunnen dwingen de juiste keuzes te maken), veranderde het in een ‘mist’ van verwarring waar de engelen niet doorheen konden zien.

De hoogmoed van de engelen gaf hen het gevoel dat zij niet zouden moeten toegeven dat zij gefaald hadden in de aan hen gestelde taak. In werkelijkheid had niemand hen gevraagd toe te geven dat zij gefaald hadden, want niemand die begreep hoe de vrije wil in elkaar stak, dacht dat de engelen gefaald hadden – omdat de engelen geen manier kenden om medescheppers te dwingen. Het probleem was dat de engelen gezakt waren voor de test om de volledige verantwoording voor zichzelf te nemen, want als ze dat gedaan hadden, zouden ze geweten hebben dat zij NIET verantwoordelijk waren voor de keuzes die waren gemaakt door medescheppers. En dus hadden zij de medescheppers kunnen bevrijden om de ervaring te krijgen die zij wilden en hadden ze ‘God bevrijd’ om het universum op de enige manier te ontwerpen waarop dat kan leiden tot het ultieme zelfbewustzijn.

Al met al, heeft dit ertoe geleid dat de engelen – en vooral een paar van hun leiders die het grootste verantwoordelijkheidsgevoel hadden – een stel drama’s ontwikkelden die ik epische drama’s heb genoemd. De reden is dat, hoewel deze drama’s ongeveer net zo door de engelen werden ontwikkeld als de persoonlijke drama’s van de medescheppers, deze gebaseerd worden op het standpunt dat er een fout of iets onrechtvaardigs in het universum is die de engelen (of wie deze drama’s maar opvoert) zouden moeten corrigeren. Daardoor hebben die een veel grotere draagwijdte dan de persoonlijke drama’s.

Het gevolg is dat deze engelen naar de volgende sfeer zakten met hun epische drama’s en ze begonnen onmiddellijk te proberen nieuwe medescheppers naar zich toe te trekken. Dit werd pas mogelijk toen medescheppers hun eigen persoonlijke drama’s begonnen te scheppen, die hen toen open stelden voor de epische drama’s, omdat de epische drama’s de volmaakte rechtvaardiging leken te bieden die gezocht werd voor de persoonlijke drama’s. Natuurlijk waren daar ook de medescheppers die uit de vierde sfeer waren afgedaald en zij stonden meteen open voor de epische drama’s.

Het gevolg was dat je in de vijfde sfeer medescheppers zag die een drama ontwikkelden dat een mengsel was van de persoonlijke en de epische drama’s. Enkele van deze medescheppers konden niet met de vijfde sfeer mee ascenderen en zijn blijven dalen tot in de huidige sfeer, de zevende. Dus zijn er nu een aantal levensstromen – met een achtergrond van zowel engelen als medescheppers – die in deze sfeer kwamen met een goed ontwikkeld stel persoonlijke en epische drama’s.

Het ligt voor de hand dat wanneer een wezen zijn drama niet in de huidige sfeer heeft ontwikkeld, een nieuw niveau van moeilijkheden zich aandient, omdat het bijna onvermijdelijk is dat zo’n wezen zich superieur voelt aan de medescheppers in de huidige sfeer. En deze spirituele hoogmoed maakt het veel moeilijker om de nederigheid van een klein kind te ontwikkelen om naar een spirituele leraar te luisteren. In plaats daarvan neigen deze wezens ernaar om niet alleen spirituele leraren af te wijzen, maar zich ook actief tegen hen te verzetten. Het waren natuurlijk dergelijke wezens die tegen mij waren en mij uiteindelijk lieten kruisigen. Maar zoals we in de komende verhandelingen zullen zien, laat een spirituele leraar het toe hieraan blootgesteld te worden om dergelijke wezens een laatste kans te geven hun drama’s te zien.

Hoe drama’s werken
Begrijp je de essentie van een drama? Een persoonlijk drama laat het lijken alsof je verlossing ervan afhangt dat je iets bereikt in jouw sfeer, iets dat niet bereikt kan worden als andere mensen niet meewerken. Het epische drama doet het voorkomen alsof de verlossing van de wereld niet afgemaakt kan worden zonder iets op die wereld te bereiken, zoals het christendom tot de enige religie op aarde maken.

De belangrijkste illusie is nu dat het drama geen drama is, maar de werkelijkheid. Dan zul je geloven dat óf jij, óf de wereld niet gered zullen worden tot het doel, bepaald door het drama, fysiek gehaald is. Maar omdat dit doel wordt gedefinieerd op basis van een illusie, kan het nooit gehaald worden, wat betekent dat jij je een onmogelijk doel stelt. Zo kun je oneindig naar dit doel blijven zoeken en de enige manier om uit deze onmogelijke zoektocht komen, is door het irreële van het drama in te zien.

Waarom is het gemakkelijker aan een persoonlijk drama dan een episch drama te ontkomen? Een persoonlijk drama is een worsteling van jou met een of ander autoriteitsfiguur en andere mensen in jouw eigen sfeer. Je probeert te bewijzen dat jij gelijk hebt en de anderen niet, maar je probeert niet te bewijzen dat God ongelijk heeft of dat het gehele universum wordt gebaseerd op een gebrekkig ontwerp. Een persoonlijk drama is duidelijk rondom jou gesitueerd en daardoor bestaat er in ieder geval de mogelijkheid dat jij op den duur begint te beseffen dat de enige manier om jouw situatie in de buitenwereld te veranderen, is door zelf te veranderen.

Waar het een episch drama betreft, heb je niet alleen geweigerd de verantwoording voor jouzelf te nemen, jij hebt die verantwoording geprojecteerd op een kracht op veel grotere schaal, zoals God, het universum of de mensheid in het algemeen. Daardoor wordt het dan mogelijk te geloven dat de oorzaak, waarvan je drama jou de indruk geeft dat jij daarvoor strijdt, van jouw gevecht zo groot is, dat het onmogelijk door jou of niet in één leven kan worden opgelost. En dit geeft je zelfs een nog waterdichter excuus om niet naar jezelf te kijken, maar om de verantwoording buiten jou te blijven projecteren op krachten of omstandigheden die een mens op aarde onmogelijk alleen kan beïnvloeden.

We zouden kunnen zeggen dat het persoonlijke drama om ‘mij, mezelf en ik’ draait, die het op een schaal houdt die zich in ieder geval op jou richt. Dan kun jij, wanneer je het drama begint te doorzien, relatief gemakkelijk zien dat jij inderdaad de macht hebt om het drama te overwinnen door jezelf te veranderen. Het epische drama projecteert de verantwoordelijkheid zover weg dat het moeilijker wordt dat levensstromen accepteren dat zij nog wel de macht hebben om het drama te overwinnen. Het is gemakkelijker te zien dat een persoonlijk drama in de geest wordt gecreëerd, terwijl het moeilijker te zien is dat dit ook het geval is met de epische drama’s.

Wat maakt een levensstroom ontvankelijk voor de epische drama’s? Dat zijn de persoonlijke drama’s van een levensstroom, omdat de epische drama’s zich vastmaken aan de persoonlijke drama’s en een nog waterdichter excuus bieden om niet naar de balk in jouw eigen oog te kijken. Als jij waarachtig gelooft dat er een Strijd van Armageddon is tussen God en de duivel, en jij gelooft dat er nog een groep mensen aan de kant van de duivel staat, dan kun je ook gemakkelijk geloven dat jij geen reden hebt om naar de balk in jouw eigen oog te kijken, want jij staat vanzelfsprekend aan de goede kant. Dus hoef je alleen maar tegen de slechte kant te blijven vechten tot de strijd gewonnen is – wat misschien op elk moment of over duizend jaar zou kunnen gebeuren, maar in elk geval jouw besluit om in de spiegel te kijken, uitstelt.

De essentie van een drama is dat jij denkt dat jouw doelen in het leven (zelfs jouw verlossing) afhangen van de keuzes die andere mensen maken. Met andere woorden, het drama laat het lijken alsof jij niet verantwoordelijk bent voor jouw eigen lot; de mensen om je heen wel en dus moet jij hun wil geweld aandoen. Epische drama’s voegen eraan toe dat jij, om Gods plan veilig te stellen, om de slag van Armageddon te winnen, moet afrekenen met de vrije wil van alle menselijke wezens. In plaats van alleen jezelf redden, moet jij nu het hele universum redden.

Het netto-effect van deze illusie is dat het de aandacht vestigt op de splinters in het oog van andere mensen. Dit zorgt ervoor dat mensen die aan het drama mee willen doen, de drama’s gebruiken als ‘volmaakt’ excuus om NIET naar de balk in hun eigen oog te kijken. Waarom is dit een probleem? Wel, en nu volgt er een andere absolute uitspraak: Zolang jij niet naar de balk in jouw eigen oog kijkt, GROEI JIJ NIET!!! Het is zo simpel en je kan er niet omheen.

Toch is dit precies waarom het drama zo moeilijk te zien is voor de mensen. Herinner jij je nog wat ik de vorige verhandeling heb gezegd? Als je eenmaal aan een drama meedoet, kun je het niet meer zien als drama. Je denkt dat het beeld van het leven – het mentale kader – gepresenteerd door het drama echt is, dat dit de manier is waarop het leven werkt. Dus krijg je het ‘volmaakte’ excuus om er niet eens over na te denken of het drama onecht is, dat het niet reëler is dan wat jij – en andere mensen – denken en dat je er natuurlijk op elk moment bij weg KUNT lopen.

Neem eens in overweging wat jij zou zeggen als een acteur ervan overtuigd was geraakt dat hij echt Hamlet was en weigerde zijn kostuum uit te trekken, en erop stond zelfs buiten het theater die rol te spelen en te beweren dat hij echt de prins van Denemarken was. Je zou waarschijnlijk denken dat die persoon zijn gevoel voor realiteit was kwijtgeraakt. Toch heeft jouw eigen persoonlijke drama hetzelfde effect – het zorgt ervoor dat JIJ je gevoel voor realiteit verliest. En laat mij jou er nu op wijzen – voor degenen die oren hebben om te horen – wat het gevolg hier precies van is.

Waarom drama’s ervoor zorgen dat men jou niets kan leren
Laat mij eerst opnieuw een absoluut en onontkoombaar feit verklaren. De Wet van Vrije Wil is de fundamentele wet in de wereld van vorm. Je kunt slechts een permanent wezen worden – een geascendeerd wezen – door in vrijheid te kiezen het eenzijn binnen te gaan – eenzijn met jouw bron en eenzijn met al het leven, met het geheel. Toch MOET jij je geest bevrijden van alle beïnvloeding door het bewustzijn van gescheidenheid, het dualiteitsbewustzijn, het bewustzijn van de antichrist, om deze keus te kunnen maken. Alle drama’s worden door dit bewustzijn gecreëerd, dus hieruit volgt dat jij niet kunt ascenderen tot jij stuk voor stuk alle drama’s opgeeft.

Maar heb jij echt begrepen wat het betekent dat een drama een mentaal kader vormt en dat het kader gesloten is? Laat me jou dit nog eens uitleggen, want ik weet dat het één van de moeilijkste punten om te snappen is, zelfs voor volwassen studenten. Elk drama wordt gebaseerd op een illusie, een kijk op de werkelijkheid die geen voeling met de werkelijkheid heeft. Merk alsjeblieft op dat dit niet betekent dat het gezichtspunt helemaal verkeerd is. Er kunnen zeker wel veel ideeën bestaan die op zich waar zijn, maar de manier waarop ze in samenhang gepresenteerd worden, betekent dat het hele wereldbeeld niet tot jouw ascensie kan leiden.

Het probleem is dat als jij eenmaal dat mentale kader instapt dat door het drama vastgesteld is, jij niet meer inziet dat dit wereldbeeld een illusie is. In plaats van je gunstige positie BINNENIN het kader, denk je dat het wereldbeeld echt is, dat de wereld echt zo in elkaar zit als het vanuit het mentale kader van het drama lijkt. Het is als mijn vaak gebruikte voorbeeld van een gele bril opzetten, je denkt echt dat de lucht groen is.

Wat is de logische conclusie? Wanneer jij binnenin dit mentale kader van een bepaald drama zit, geloof jij een illusie. Maar je gelooft ook dat deze illusie de realiteit is, en daardoor verandert hij in een catch-22 waaruit je heel moeilijk kunt ontsnappen.

Neem eens in overweging hoe de situatie eruit ziet vanuit de gunstige positie van een spirituele leraar. De leraar weet dat jouw wereldbeeld gebaseerd wordt op een illusie en hij weet dat de enige manier waarop jij kunt ascenderen, is door jou te helpen die illusie te doorzien. Dus wat is de meest natuurlijke manier om jou te helpen? Dat zou een benadering van twee kanten zijn door te proberen je een correct wereldbeeld te presenteren en tegelijkertijd jou de fouten in jouw bestaande wereldbeeld aan te wijzen.

Maar denk er nu eens aan hoe jij die pogingen van de leraar om jou te helpen, zult ervaren wanneer jij ze vanuit dat kader beziet. Je denkt dat jouw gezichtspunt de realiteit is en dus kan wat deze spirituele leraar die zichzelf heeft aangesteld, jou presenteert alléén onecht zijn. Dus moet het wel een verkeerde leraar zijn – net zoals sommigen zeggen dat ik niet de echte Jezus ben – en het moet wel de bedoeling zijn dat alles wat hij zegt jou om de tuin moet leiden en jou in een leugen laten geloven in plaats van de werkelijkheid die jij al hebt.

Dus begin jij nu het subtiele mechanisme te zien dat in het spel komt? Als jouw bewuste zelf zich volledig met het drama vereenzelvigt, dat zal je geest afgesloten zijn voor ALLES wat een spirituele leraar je ook maar vertelt. NIETS kan door de verdedigingsmechanismes heen dringen die jouw mentale kader heeft opgericht. Werkelijk alles wat jouw bestaande wereldbeeld te boven gaat of tegenspreekt, zal worden verworpen. Maar om jou te helpen ontsnappen aan jouw beperkte kijk op de wereld, moet de leraar jou uit pure noodzaak de kennis geven die jouw bestaande kijk op de wereld tegenspreekt of te boven gaat.

Dus hoe kan het dan dat mensen er eigenlijk toch in slagen naar spirituele leraren te luisteren? Omdat hun bewuste zelf, nadat ze hun drama’s lang genoeg hebben opgevoerd, begon te twijfelen aan het wereldbeeld dat in het drama werd gepresenteerd. En daardoor begon het bewuste zelf zich van het drama af te scheiden, zodat hij kon beginnen zich te open te stellen voor een perspectief op het drama vanaf de buitenkant – dat door de spirituele leraar werd gepresenteerd. Hoe komen wezens op dit punt? Door het proces dat ik in een toekomstige verhandeling zal beschrijven.

Projecties versus inzichten
Zoals ik zei, is de gehele wereld van vorm ontworpen om de groei in zelfbewustzijn te faciliteren. De Schepper is niet onintelligent en voorzag wat er zou kunnen gebeuren ten gevolge van de vrije wil. Dus bestaan er een aantal ingebouwde veiligheidsmechanismes, die ontworpen zijn om zich ervan te verzekeren dat deze mentale kaders, omdat zelfbewuste wezens daadwerkelijk in een mentaal kader kunnen gaan zitten, onvermijdelijk aangevochten zullen worden. Daardoor zal het wereldbeeld dat door het drama gepresenteerd wordt, wanneer je een drama binnenstapt, gezien worden als voortdurend onder vuur liggend. Het gevolg is dat degenen die beïnvloed worden door het drama hun wereldbeeld constant moeten verdedigen als de enig ware kijk op de wereld, als de hoogste en absolute waarheid, als de enige religie of het enige geloofssysteem.

Let goed op wat er nu gebeurt. Wanneer je het gevoel hebt dat jouw wereldbeeld de manier van leven is – en je ervaart dat dit bedreigd wordt door onechtheid – is de enige manier om jouw ‘waarheid’ te verdedigen, een gemoedstoestand te krijgen die gebaseerd wordt op projecties. Jij bent voortdurend in de weer jouw mentale kader op jezelf, God, de wereld en andere mensen te projecteren. Je probeert het universum te dwingen in jouw mentale kader te passen door het kader en met zeer agressieve bedoelingen op anderen te projecteren.

Het spreekt vanzelf dat dit een schending is van de vrije wil van anderen, maar jij ziet dat niet zo. Je denkt dat anderen zich verzetten tegen de enige waarheid – die jouw mentale kader definieert – en dus doen ze jouw vrije wil geweld aan en jij hebt het recht – voorwaar de heilige plicht – de waarheid te beschermen. Het probleem is dat wanneer jij deze gedachtegang krijgt, jouw geest zich afsluit voor een spirituele leraar. De reden is dat jouw geest zich totaal gericht heeft op – gevuld is met – de behoefte om jouw bestaande mentale beeld op alles te projecteren. Dus ben jij je niet bewust van de noodzaak om je bestaande kijk op de wereld te verruimen. Je geest is een eenrichtingsweg met genoeg ruimte voor uitgaande wegen, maar geen ruimte om in te rijden. Je denkt dat jij de hoogste waarheid al bezit, dus waarom zou jij je geest moeten openstellen voor een hoger inzicht?

Hoe kun je ooit aan je huidige drama ontsnappen? ENKEL door je open te stellen voor een ruimer wereldbeeld dan wat je binnenin het mentale kader ziet, dat door het drama vastgesteld is. En hoe kun je ooit zo’n wereldbeeld zien? Enkel wanneer je geest ophoudt met projecteren en zich in ieder geval iets openstelt voor informatie uit een hogere bron. Je moet ophouden met projecteren en het proberen te begrijpen.

Zie je dat een drama – en vooral de gemoedstoestand waarin jij het projecteert – maakt dat jij niets wilt aannemen? Je bent gewoon onbereikbaar voor een spirituele leraar die jouw vrije wil moet respecteren en zich terugtrekken tot de ingebouwde veiligheidsmechanismes die jij hebt – door de school van de harde klappen – jouw gerustheid over de realiteit van jouw drama afslijt tot op het punt dat jij je weer openstelt voor inzichten.

Ik zal hier de komende verhandelingen gedetailleerder op ingaan, maar ik laat je voorlopig achterlaten met één idee. Het effect van het drama is dat jij je verzet tegen de Rivier van Leven en je verzet je tegen de instructies van de leraar. Dus kun jij, als je eerlijk tegen jezelf bent, jouw reacties op deze verhandelingen gebruiken om wat zicht te krijgen op jouw persoonlijke drama.

Ontdek je bepaalde weerstand bij jezelf door mijn woorden? Als dat zo is, volg dan je gevoelens en gedachten naar hun bron, en je zou inderdaad kunnen ontdekken waarom jij weerstand voelt. Ontdek je dat jij een bestaande mening op mijn leringen projecteert en dat gebruikt om alles wat ik zeg te beoordelen, analyseren of evalueren? Ontdek je dat er een proces is – bijna onderbewust – dat gericht is op het ontkrachten van mijn leringen, zodat jij gerechtigd bent om jouw eigen drama niet echt te proberen te begrijpen? Met andere woorden, sta jij echt open voor wat ik hier zeg of probeer je dit af te wijzen, zodat je niet naar de balk in je eigen oog hoeft te kijken?

Er zijn veel mensen op de wereld die hun bestaande mentale kader hebben gebruikt om een spirituele lering te beoordelen als verkeerd of onzuiver als excuus om geen acht op de lering te slaan. Toch zien deze mensen een heel simpel feit over het hoofd.

Er is GEEN ENKELE spirituele lering die iedereen automatisch zal wekken. Als het mogelijk was een lering te formuleren die de garantie gaf dat hij iedereen die hem bestudeerde, zou wekken, dan zou de mensheid al geascendeerd zijn. Dus het effect van een lering hangt NIET af van de lering. Het hangt er uitsluitend af of de persoon die hem bestudeert, bereid is om wat met de lering te doen. Heeft iemand een open geest, probeert hij of zij hem te begrijpen in plaats van te projecteren?

Zoals ik overal op deze website uitleg, heeft het officiële christendom mijn oorspronkelijke leringen grovelijk vervormd. Toch zijn er de afgelopen 2000 jaar een paar mensen in staat geweest deze vervormde leringen te gebruiken om zich voor hun ascensie te plaatsen. Ik geef toe dat het er niet veel zijn, maar mijn punt is dat zelfs een verwrongen of gedeeltelijk verkeerde lering genoeg waarheid bevat om een student die bereid is de lering in de buitenwereld te transcenderen, heus wel vooruitgang kan boeken.

Het punt is dat JOUW vooruitgang NIET van iets afhangt buiten jou. Het hangt UITSLUITEND af van jouw bereidheid de verantwoording voor jezelf te nemen. Het hangt ENKEL af van de keuzes die JIJ maakt.

En de basale keuze voor iemand die beweert dat hij een spirituele student is, is deze: Wil je projecteren en afwijzen, of wil je begrijpen en vergroten?

Zie je dat jouw drama ervoor zorgt dat jij een hoger inzicht afwijst? Daardoor zorgt je drama voor jouw afwijzing, als jij het inzicht verwerpt dat ik tussen de regels van deze twee verhandelingen door heb verborgen. Er is geen andere uitleg mogelijk, zelfs als je drama jou er één aanbiedt.

Je drama is ontworpen om de verantwoording van JOU weg te projecteren en daardoor zal het proberen de verantwoordelijkheid ergens anders neer te leggen. Daarom kun jij, zolang jij de verantwoordelijkheid buiten jezelf projecteert, niet het enige doen wat jou kan helpen aan je drama te ontsnappen, namelijk de totale verantwoording voor jezelf te nemen. Je kunt JOUW drama pas overwinnen als je aanvaardt dat JIJ het hebt gecreëerd of hebt geaccepteerd en dat JIJ de enige bent die die keuze kan veranderen.

En dus sta jij voor de keuze dat jij, óf naar jezelf kijkt en het drama probeert te ontmaskeren, óf dat je blijft projecteren dat het drama gelijk heeft en ik ongelijk. Daardoor MOET jij, als jij het inzicht dat ik je aanbied, afwijst, het drama – oneindig – blijven bevestigen.

Ik accepteer volledig jouw recht om te kiezen en ik accepteer JOU volledig ongeacht jouw keus. Toch aanvaard ik ook het feit dat degenen die blijven projecteren en afwijzen zich buiten mijn Cirkel van Eenzijn hebben geplaatst en ik hen daardoor niet iets kan laten aannemen. Want ik ben hier om degenen te helpen die bereid zijn hun drama’s te transcenderen. Ik ben hier NIET om iemands drama te bevestigen en ik heb dat bewezen door mij te laten doden als de allerbeste manier om drama’s van de mensen aan het licht te brengen. Hoe ver moet de Levende Christus met jou meelopen, voordat jouw drama zo extreem wordt dat jij bereid bent ernaar te kijken?

Een controversiële waarheid
Wij zijn nu aangekomen bij de waarheid die ik, in de vorige verhandeling, voorspeld heb maar die zelfs veel studenten van geascendeerde meesters moeilijk kunnen accepteren. Zoals ik zei, wanneer jij een rol speelt in plaats van een drama, bestaat er geen conflict tussen jou en het leven, en dus ook geen verzet om met de Rivier van Leven mee te gaan. Je hebt zelfs geen behoefte om weerstand te bieden aan de drama’s die opgevoerd worden door andere mensen, want jij laat het bewustzijn van de drama’s niet bij jezelf toe.

Daardoor blijft er slechts één aannemelijke conclusie over. IEDERE KEER dat jij je verzet tegen iets – hetzij het leven of de drama’s van andere mensen, zelfs als jij je tegen de duivel zelf verzet – is jouw verzet UITSLUITEND een product van jouw persoonlijke drama gecombineerd met een willekeurig episch drama dat jij hebt geaccepteerd. Er is gewoon GEEN andere verklaring voor, want enkel een drama laat het noodzakelijk lijken dat jij je tegen iets moet VERZETTEN – waaronder de drama’s van andere mensen.

Snap je dat als sommige wezens drama’s hebben ontwikkeld, het een subtiele verzoeking wordt voor andere wezens om hun eigen drama’s te ontwikkelen om zich tegen de drama’s te verzetten die de eerste mensen aan hen probeerden op te dringen? En dat is precies hoe drama’s zich als een kanker verspreiden, totdat er een neerwaartse spiraal wordt gevormd waar slechts heel weinig individuen niet aan gehecht zijn, zodat zij zich ertegen kunnen verzetten?

Als jij geen drama hebt, ben je niet gehecht aan welke situatie ook die je tegenkomt en gebruik je hem niet als excuus om NIET jouw licht te laten schijnen. En wanneer jij je concentreert op het laten schijnen van jouw licht, heb jij geen aandacht over om je te verzetten – jij bent ongevoelig voor de drama’s van anderen. Je bent gewoon de Zon van God die jouw licht onafhankelijk van andere mensen of materiële omstandigheden uitstraalt. En DAT is de enige manier om je van jouw eigen verlossing te verzekeren en jouw persoonlijke bijdrage te leveren aan de verlossing van de wereld, wat de ascensie van jouw sfeer betekent.

Moge de prins van deze wereld komen en geen drama bij jou vinden, waardoor hij je in verzoeking kan brengen om ook maar op iets in deze wereld te reageren en je ertegen te verzetten.