Egospel 5: Waarom jouw ego altijd gelijk heeft

Een boodschap van Jezus

Ik zal nu een egospel aan de orde stellen dat een uitloper is van het vorige spel voor de ultieme veiligheid. Niettemin stel ik het apart aan de orde, omdat het zo subtiel is dat myriaden spirituele zoekers – maar ook religieuze en niet religieuze mensen – al vele levens in dit spel gevangenzitten. Daardoor hebben ze vrolijk dit verkeerde pad gevolgd – wat ik de brede weg heb genoemd die naar vernietiging leidt – in plaats van het ware pad naar spirituele vrijheid te vinden.

Wanneer je eerlijk naar de wereld kijkt, valt je op dat veel mensen in het spel gevangenzitten waarin zij willen bewijzen dat een bepaald gedachtesysteem het enige juiste is en dat alle andere verkeerd zijn. Dit spel kan veel vermommingen hebben en het kan mensen levens lang bezig houden. Maar op den duur krijgt de echte jij er genoeg van en begint zich af te vragen of er niets meer is dan de gedachtesystemen die je op de wereld ziet, een of andere allerhoogste waarheid, de allerhoogste realiteit.

Op dat punt sta je voor de essentiële keuze die jou op het pad van Christusschap KAN brengen. Die keus is of jij bereid bent de waarheid te zoeken, of dat je eenvoudig een meer verfijnde versie van het egospel als het allerhoogste geloofssysteem maakt. De meeste mensen begrijpen die keus die zij moeten maken natuurlijk niet. Dus is het mijn bedoeling met deze verhandeling die keus te verhelderen voor degenen die bereid zijn de diepere waarheid van deze uitspraak van mij te begrijpen:

22 Jullie weten niet wat je vereert, maar wij weten dat wel; de redding komt immers van de Joden.
23 Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden,
24 want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid. (Johannes 4:22-24)

Hoe gescheidenheid tot afgoderij leidt
Laat mij jou vragen een simpel experiment uit te voeren. Let eens op wat er in jouw geest gebeurt wanneer ik ‘appels’ zeg. Er komt onmiddellijk een mentaal beeld op, een mentaal beeld van wat appels voor jou betekenen. Stel je nu eens voor dat er een nieuwe vrucht is ontdekt op een afgelegen eiland. Ik kan het beschrijven, en gebaseerd op die beschrijving zul jij een mentaal beeld formuleren. Het verschil is dat jij een directe ervaring met appels hebt en daardoor komt het mentale beeld van appels in ieder geval enigszins overeen met de werkelijkheid (er rekening mee houdend dat je niet helemaal op de fysieke zintuigen kunt afgaan). Aan de andere kant komt jouw mentale beeld van de onbekende vrucht niet met de werkelijkheid overeen, omdat je die niet ervaren hebt.

Dit geeft het fundamentele probleem weer van de observatie van jouw ego van God. Jouw ego wordt geboren uit de gescheidenheid van jouw bron en dus kan het ego NOOIT EN TE NIMMER een directe ervaring van God KRIJGEN. Jouw ego zal in zijn hele bestaan zijn concept van God op een mentaal beeld baseren dat hij nooit met de realiteit kan vergelijken. Dus zal jouw ego altijd zijn mentale beeld van God verdedigen, wat inhoudt dat hij moet voorkomen dat het bewuste zelf God echt ervaart. Het verschil is natuurlijk dat de Bewuste Jij, omdat het bewuste zelf een verlengstuk van het Wezen van de Schepper is, God wel kan ervaren.

Mijn punt is dat God aanbidden in Geest en in waarheid, betekent dat je gebruik maakt van de vaardigheid van jouw bewuste zelf om een directe ervaring van Gods wezen te krijgen. Mensen die niet bereid zijn gebruik te maken van deze vaardigheid die je van God gekregen hebt – de sleutel tot kennis – zullen afgoden aanbidden, en hun hele benadering van religie wordt gebaseerd op een gesneden beeld van God. Daarom zie je natuurlijk heel veel religieuze mensen erop staan dat hun religie het enig ware geloofssysteem is. Natuurlijk zie je ook mensen die precies hetzelfde doen met een politiek geloofssysteem of zelfs een geloofssysteem dat het wetenschappelijk materialisme heet.

De oorsprong van de dualiteit begrijpen
Laten we nu eens verder gaan met nadenken over iets wat een heel eigenaardig feit lijkt, namelijk waarom heel veel mensen er absoluut van overtuigd zijn dat hun geloofssysteem de enig ware is – wanneer er in feite zo veel conflicterende geloofssystemen zijn dat ze niet allemaal waar kunnen zijn. Een feit waardoor mensen zich zouden moeten afvragen of ze misschien allemaal niet overeenkomen met de allerhoogste waarheid.

Laat mij een absolute uitspraak doen. Geen enkel geloofssysteem dat ooit op aarde heeft bestaan of zou kunnen bestaan, geeft een complete beschrijving van God. Hoe komt dat? Omdat de Schepper boven zijn schepping, boven de totaliteit van het materiële universum, staat. Dus kan geen enkel geloofssysteem ooit een accurate of totale beschrijving van God geven. Het is alsof je de zon probeert te beschrijven terwijl je alleen maar naar de maan kijkt.

Begrijp je het subtiele verschil? Omdat jouw ego van God gescheiden is, kan hij geen directe ervaring van Gods Wezen krijgen. Dus denkt hij dat God tot een beschrijving, een mentaal beeld, teruggebracht kan worden – dat onherroepelijk een gesneden beeld wordt. Jouw bewuste zelf kan daadwerkelijk een directe ervaring van Gods Wezen krijgen en wanneer je deze ervaring krijgt, weet je dat God nooit in een geloofssysteem kan worden beschreven. God kan alleen ervaren worden, en zodra je die ervaring in woorden probeert uit te leggen, degradeer je die.

Dus voor jouw ego is God niet een echte, Levende Aanwezigheid. God is een concept, een mentaal beeld. De bewuste zelf kan God ervaren als een Levend Wezen dat hier is, terwijl je ego God alleen maar als een ver verwijderd conceptueel wezen kan zien. Zoals ik zei in mijn vergelijking tussen de appels en het onbekende fruit, kan jouw ego nooit zijn mentale beeld van God met de werkelijkheid vergelijken, wat inhoudt dat hij nooit zijn afgoderij overwint. Wat betekent dat jouw bewuste zelf zich aan de gesneden beelden die het ego van God heeft, moet onttrekken. En om dat te doen, moet je begrijpen hoe jouw ego zijn onverzadigbare verlangen naar veiligheid tot uitdrukking brengt door een onfeilbaar geloofssysteem te maken.

Om dit te begrijpen moet ik je een concept geven dat misschien moeilijk te bevatten is voor jou – als jij nog geen directe ervaring van Gods wezen hebt gehad. Maar het is ook waardevol om dit concept in gedachten te houden. Het is in feite niet helemaal juist om te zeggen dat jouw bewuste zelf een ervaring van Gods Wezen kan krijgen. De reden is dat het gebruik van het woord ‘ervaring’ mensen vaak laat denken aan ervaringen die zij met hun dagelijkse bewustzijn hebben. Je kunt bijvoorbeeld naar het strand gaan en een prachtige zonsondergang zien, maar je bent je ervan bewust dat jij een aparte observator bent die het toneel van afstand bekijkt.

Dit ‘op afstand observeren’ is precies hoe jouw ego over God denkt en denkt over het concept van God ervaren – en al het andere trouwens ook. Hij denkt dat je God moet ervaren als een verwijderd wezen in de lucht. Maar in wezen ervaar je God nooit zolang je hem buiten jou zoekt, daarom heb ik tegen de mensen gezegd dat het koninkrijk van God binnenin jou is.

Om Gods Wezen te ervaren moet jij bereid zijn jezelf niet meer als gescheiden wezen te zien – in ieder geval een ogenblik – en in plaats daarvan jouw eenzijn met God ervaren. Je kunt God alleen ervaren door wat sommigen van mijn eerste volgelingen ‘gnosis’ hebben genoemd, wat eenzijn betekent tussen de kenner en het gekende. Met andere woorden, de normale gescheidenheid tussen het object en de observator wordt opzij geschoven en de observator wordt één met het object dat wordt geobserveerd. Dit is tussen haakjes mogelijk omdat alles bewustzijn heeft en daardoor kan je bewuste zelf eenzijn met het bewustzijn van ieder object ervaren, zelfs een rots.

Nu nogmaals, jouw ego kan NOOIT Gnosis ervaren, want als dat zo was, zou hij ogenblikkelijk ophouden te bestaan. Hier komt dus het subtiele punt dat jij moet begrijpen. Gnosis is eenzijn en in eenzijn is er geen ruimte voor gescheidenheid, wat inhoudt dat er geen plaats is voor tegengestelde meningen. Maar omdat jouw ego uit gescheidenheid werd geboren, heeft zijn wereldbeeld wel ruimt voor tegengestelde polariteiten. In feite kan jouw ego nooit uit die vorm van denken ontsnappen die in ieder geval twee polariteiten bevat. Waarom?

Ik heb gezegd dat er in Gods werkelijkheid slechts eenzijn bestaat. Dus hoe kan jij je dan uit het eenzijn afscheiden? Dat kun je alléén door afstand te scheppen, wat alléén maar kan wanneer er twee tegengestelde polariteiten zijn die als totaal gescheiden van elkaar worden beschouwd – want in het eenzijn is er geen ruimte voor afstand. Alleen wanneer er afstand bestaat, is er ruimte voor de illusie dat jij gescheiden van het eenzijn bent en een bestaan kan hebben buiten het eenzijn, zelfs in staat bent iets voor God te verbergen, zoals Adam en Eva zich zogenaamd in de Hof voor God verborgen.

Waarom zijn de mensen er toch zo zeker van dat zij gelijk hebben?
Dus hoe kan het dan dat je ego altijd gelooft dat hij gelijk heeft? Wanneer je twee tegengestelde polariteiten maakt, heb je een dualistisch systeem geschapen, een dualistisch wereldbeeld. Jouw ego zal dan het systeem een waardeoordeel geven, door de ene polariteit te bestempelen als goed, juist of waar, en de andere als slecht, verkeerd, of onwaar. Dus als je bij de goede polariteit zit, heb je altijd gelijk in vergelijking tot de mensen in de tegenovergestelde polariteit – maar NIET vergeleken met Gods onverdeelde werkelijkheid.

Natuurlijk is de waarheid dat de mensen aan beide kanten ongelijk hebben, omdat zij allemaal gescheiden zijn van de waarheid van God, die eenzijn is. Niettemin kan het ego dit nooit zien en zolang het bewuste zelf van de mensen niet door de dualistische logica heen kan kijken, kunnen zij het ook niet zien. En dus zitten zij vast in het egospel dat wil bewijzen dat hun kant gelijk heeft – dat constant wordt aangevochten door degenen in de andere polariteit die – hoewel zij het overduidelijk fout hebben – nog steeds volhouden dat zij gelijk hebben.

Ik wil nu dat je nadenkt over het mechanisme dat mensen er zo van overtuigd laat zijn dat zij het bij het juiste eind hebben. Nogmaals dit is een subtiel punt dat veel zoekers niet begrijpen. Het is essentieel dat je beseft dat wanneer jij eenzijn ervaart, jij GEEN mentaal beeld hebt van Gods werkelijkheid. Je ervaart het eenzijn en dus ervaar je dat alles binnen die Sfeer van Eenzijn echt is, terwijl alles buiten die sfeer onecht is. Natuurlijk ervaar je ook dat alleen het eenzijn bestaat, wat inhoudt dat wat buiten het eenzijn valt, een tijdelijk bestaan heeft in de geest van wezens die in de dualiteit gevangenzitten.

Mijn punt is dat wanneer je het eenzijn– het Christusbewustzijn – ervaart, dan heb je geen mentaal beeld en geen waardeoordeel. Je maakt alleen maar onderscheid tussen wat echt en onecht is, NIET wat goed of slecht is. Wanneer jij je van dit eenzijn afscheidt, raak je verblind door de sluier der dualiteit, die het eenzijn verbergt. In plaats daarvan wordt alles wat jij ziet, gebaseerd op een dualistische mening waarin twee polariteiten bestaan. (Tussen haakjes, iemand met het Christusbewustzijn maakt nog steeds mentale beelden van wat hij of zij wil creëren. Maar zo iemand verwart mentale beelden niet met de realiteit.)

Je moet nu begrijpen dat jouw ego uit gescheidenheid werd geboren, en dus is hij gewoon niet capabel om verder te zien of zelfs maar eraan te twijfelen. De uitspraken die ik zonet heb gedaan over het eenzijn, kan jouw ego niet bevatten, dat ermee worstelt om ze aan zijn dualistische wereldbeeld aan te passen. Wanneer jouw bewuste zelf zijn oorsprong is vergeten, zal hij er op dezelfde manier niet aan denken om verder te kijken of het dualistische wereldbeeld te betwijfelen – hoewel hij wel capabel is om dat te doen. Mensen die verblind zijn door de dualiteit zullen dus niet hun basale wereldbeeld onderzoeken dat alles op basis van twee tegenovergestelde polariteiten kan worden gedefinieerd, zoals goed en kwaad, Met andere woorden, zij aanvaarden dat dualistische wereldbeeld kritiekloos, wat inhoudt dat zij onwetend het basale concept van dit wereldbeeld accepteren, namelijk dat er een verdeling is in goed en fout, waar en onwaar, goed en kwaad EN dat deze verdeling door het dualistische systeem zelf wordt bepaald.

Zie je de subtiliteit hiervan? De Christusgeest ziet alles in termen van wat echt en onecht is op basis van de directe ervaring van eenzijn. De geest van de antichrist ziet alles in termen van goed en fout – het verschil is dat zijn definitie, omdat hij geen ervaring heeft met eenzijn, op een mentaal beeld wordt gebaseerd. Met andere woorden, in de dualistische geest, wordt goed bepaald door de RELATIE tot – wordt bepaald als het tegenovergestelde van – fout – maar zowel goed als fout wordt door de dualistische geest bepaald en heeft geen enkel verband met de realiteit van eenzijn. Het zijn beide gesneden beelden.

Zie je de consequentie hiervan? In de Christusgeest wordt de werkelijkheid NIET bepaald in relatie tot of in tegenstelling tot de onwerkelijkheid. Het eenzijn bestaat gewoon en heeft geen, hoeft geen, tegenovergestelde. Opnieuw, in het eenzijn bestaan er geen tegenovergestelden. Maar vanwege de vrije wil, moet het mogelijk zijn om uit dat eenzijn te stappen en dit kan alleen door in de dualiteit te stappen.

Dus wanneer je achter de sluier der dualiteit stapt, zie je ineens dat alles een relatieve schaal is met een tegenovergestelde polariteit aan elke kant. Wat houdt dit precies in? Het houdt in dat ELK dualistisch gedachtesysteem wordt gebaseerd op een mentaal beeld van de wereld NIET de werkelijkheid zelf. En dit mentale beeld wordt door twee tegenovergestelden te maken, zoals God en de duivel.

Nu komt het subtiele punt. Wanneer een dualistisch gedachtesysteem wordt gedefinieerd, moet dat UIT NOODZAAK op een veronderstelling worden gebaseerd, wat vaak een ‘axioma’ in logica wordt genoemd. Begrijp je waarom dat zo is? Omdat de dualiteit geen eenzijn kan ervaren en dus MOET er een veronderstelling worden gemaakt over wat echt of onecht is. Alleen de veronderstelling MOET uit noodzaak beperkt zijn, OMDAT het van de werkelijkheid, van het eenzijn, gescheiden is! De veronderstelling wordt gebaseerd op een mentaal beeld dat los staat van de realiteit en kan nooit – door het ego – met de realiteit worden vergeleken.

Een axioma is een staat of uitgangspunt dat men vanzelfsprekend of een universele waarheid vindt, en dus hoeft dat niet bewezen te worden of onderzocht. Dus als mensen eenmaal een dualistisch gedachtesysteem hebben geaccepteerd, onderzoeken zij zelden de basale aanname waar hij op gebaseerd wordt. Zij aanvaarden dat als een universele waarheid en daarom zijn ze er vast van overtuigd dat hun gedachtesysteem de enig juiste is en het allerhoogste gezag heeft.

Begrijp je het mechanisme? Iemand definieert een axioma dat een absolute waarheid is en bouwt dan een gedachtesysteem op die ‘waarheid’, wat betekent dat het gedachtesysteem uit noodzaak wel waar moet zijn. Zolang je niet het basale axioma betwijfelt, ben jij er absoluut van overtuigd dat jouw systeem superieur is aan elk ander – en heb je het volmaakte excuus om conflicterende meningen te negeren. Je zou je zelfs geroepen kunnen voelen om zulke ideeën of de mensen die ze aanprijzen, te vernietigen. Het excuus is natuurlijk dat omdat jouw gedachtesysteem op een onfeilbare waarheid wordt gebaseerd, alle meningen die daar tegengesteld aan zijn – per definitie – fout zijn.

Voorbeelden van onfeilbare systemen
Laten we eens een aantal voorbeelden bekijken. Het fundamentalistische christendom wordt gebaseerd op een axioma dat zegt dat de Bijbel het onfeilbare woord van God is, wat betekent dat die het allerhoogste gezag heeft en dat alles wat daarmee in tegenspraak is of buiten de Bijbel omgaat, wel fout moet zijn. Een ander axioma is dat de Bijbel letterlijk moet worden ‘geïnterpreteerd’ (natuurlijk zijn de woorden ‘letterlijk’ en ‘interpretatie’ tegengesteld aan elkaar) wat betekent dat een fundamentalistische kerk zal beweren dat haar specifieke letterlijk interpretatie van de Bijbel de enig ware is. Alle interpretaties die daarmee in strijd zijn, moeten daarom wel van de duivel komen, wat betekent dat de fundamentalisten het volmaakte excuus hebben om die te negeren. Natuurlijk slagen zij er niet in om precies dezelfde logica gebruiken die de Schriftgeleerden en farizeeërs tegen mij hebben gebruikt, toen in levenden lijve voor hen stond.

Nog een voorbeeld van een materialistische filosofie die als axioma heeft dat de wetenschap – bijvoorbeeld door de theorie van de evolutie – heeft bewezen dat er buiten het materiële universum om niets bestaat, dus God bestaat niet. Weer hebben de mensen het volmaakte excuus om alle bewijs dat dit tegenspreekt – zelfs wanneer de wetenschap dit zelf levert – te negeren, omdat het alleen maar bijgeloof of de subjectiviteit van de geest is.

Natuurlijk bestaan er ook politieke gedachtesystemen, zoals het marxistische geloof dat de motiverende kracht in de samenleving de strijd tussen de regerende klasse en de arbeiders is. Dus weer moet een systeem dat daarmee in strijd is, fout zijn, wat vervolgens leidt tot de strijd tussen het kapitalisme en het communisme. Natuurlijk is het kapitalisme ook een dualistisch gedachtesysteem dat wordt gebaseerd op het axioma dat het kapitalisme het vrije ondernemerschap vertegenwoordigt, in tegenstelling tot het communistische systeem met de staat als eigenaar en aan de macht. Het spreekt vanzelf dat het kapitalisme ook een elitair systeem is (net als het communisme) en niets van doen heeft met vrijheid.

Mijn globale punt is dat al deze systemen ervoor zorgen dat mensen het axioma dat eraan ten grondslag ligt, accepteren als iets waar je nooit aan hoeft te twijfelen. Wat betekent dat de systemen gesloten kaders vormen en als de mensen eenmaal het onderliggende axioma hebben geaccepteerd, kunnen zij er oneindig in vast blijven zitten – tenzij ze het onbetwijfelbare durven te betwijfelen.

Natuurlijk heeft ieder dualistisch gedachtesysteem de volmaakte manier om te voorkomen dat mensen de axioma’s ervan betwijfelen. Die manier is mensen zo met de dualistische strijd bezig te laten zijn tegen de vijanden van het systeem, dat dit dan de geest van de mensen zo in beslag neemt dat ze er nooit aan toekomen om de veronderstelling die de grondslag vormt, of hun eigen systeem, of de dualiteit zelf, te betwijfelen. Deze epische strijd zal echter het onderwerp zijn voor het volgende egospel.

Kun je waarachtig begrijpen dat ELK gedachtesysteem op deze wereld wordt gebaseerd op een axioma, een veronderstelling, een mentaal beeld? Zo’n systeem kan je nog steeds wel helpen vorderingen te maken door je begrip daarvan uit te breiden, zoals veel spirituele gedachtesystemen doen. Maar die gedachtesystemen stellen wel limieten aan hoe ver je kunt gaan in jouw zoektocht naar de allerhoogste waarheid – want om binnen het systeem te blijven, kun je niet het basale axioma ervan onderzoeken. Je gaat pas over die limieten heen als jij bereid bent de basale aannames te onderzoeken waar het systeem op is gebouwd. Dit is het verschil tussen een religieus persoon – die nooit de basale leerstellingen van zijn of haar religie onderzoekt – en een mysticus die zijn geest geen limieten oplegt.

Het ‘voordeel’ van een dualistisch systeem
Dus waarom accepteren mensen die dualistische gedachtesystemen? Omdat de systemen een aantal heel duidelijke voordelen bieden – dat wil zeggen, voordelen voor mensen die in de dualiteit gevangenzitten. In het laatste egospelletje heb ik gesproken over de behoefte van het ego aan veiligheid en het is wel duidelijk dat een dualistisch gedachtesysteem slim aan deze behoefte voldoet. Het systeem belooft dat haar leden superieur aan andere mensen zijn en dus kan het ego van de leden zich veilig voelen. Bijvoorbeeld, het fundamentalistische christelijke systeem belooft dat haar leden de enigen zijn die naar de hemel gaan, terwijl alle anderen – tot in eeuwigheid – in de hel branden.

Maar behalve dat is er nog een subtieler voordeel. Wanneer je een absoluut gedachtesysteem accepteert, kan men niet meer bewijzen dat je ongelijk hebt – en het ego heeft nergens een grotere hekel aan dan dat hij geen gelijk krijgt. Je kunt je veilig voelen in de wetenschap dat met welke argumenten anderen mensen ook aankomen, jij uiteindelijk gelijk krijgt. En zodoende kun je gemakkelijk alles aan de kant schuiven of negeren wat in tegenspraak is tot je overtuigingen.

Dit betekent in principe dat jij kunt vermijden naar de balk in jouw eigen oog te kijken. Omdat jij al gelijk had of superieur was, kunnen alleen andere mensen een probleem hebben – jij niet. Kijk eens hoeveel fundamentalistische christenen het gevoel hebben dat zij mijn ware volgelingen zijn en het gevoel hebben dat zij veilig de balk in hun eigen oog kunnen negeren – en in plaats daarvan zich richten op de splinters in het oog van alle andere mensen.

Natuurlijk bestaat er nog een subtieler voordeel. Als jij eenmaal een onfeilbaar geloofssysteem accepteert, kun jij in principe ophouden na te denken over de moeilijker levensvragen. Dit zorgt ervoor dat jouw ego zich heel erg veilig en comfortabel voelt, omdat hij op oppervlakkig niveau nooit ongelijk kan krijgen van iets buiten jou. Maar het echte ‘voordeel’ is dat jouw ego het gevoel kan hebben dat hij de touwtjes in handen heeft. Want zolang jij niet nadenkt, bestaat er geen risico dat jij de echtheid van jouw ego onderzoekt. En dan zit jij waarachtig gevangen – groei is een totaal halt toegeroepen.

Jouw keuze
Dus wat is de basale keuze die jij moet maken als gevolg van het lezen van deze verhandeling? Je moet beslissen of jij gelijk van God wilt krijgen of dat jij ‘gelijk’ wilt krijgen in de dualistische wereld. Wil jij de allerhoogste waarheid van God ervaren, of wil jij in de dualistische wereld blijven, waar je altijd gelijk kunt krijgen in tegenstelling tot iets wat fout is?

Als jij gelijk van God wilt krijgen – wat uiteindelijk het eenzijn inhoudt – hoe ga je dan aan de slag? Je moet beginnen door eerst eerlijk naar jouw gedachtesysteem, jouw wereldbeeld, te kijken. Je moet de axioma’s bekijken – de onderliggende aannames – waar jouw wereldbeeld op wordt gebaseerd. En dan moet jij systematisch – niet in één keer tegelijk, maar stuk voor stuk – jouw axioma’s onderzoeken.

Kun jij begrijpen dat dit jouw ego zich slecht op zijn gemak laat voelen, omdat hij het zal voelen als de allergrootste bedreiging van zijn macht over jou en zijn eigen overleving? Dus moet je niet verbaasd zijn als je ego alles doet om te voorkomen dat jij aan dit proces begint of het voltooit. Wat is zijn belangrijkste wapen? Dat is het argument dat er iets in jouw wereldbeeld MOET zijn dat waar is – er moet iets zijn, wat jij kunt vertrouwen, waar jij op kunt vertrouwen,

Kun je dat argument zien? Het kan heel veel vormen aannemen, maar dit is er één: “Kom op, hoe kan die ‘Jezus’ nu zeggen dat alles wat jij gelooft verkeerd is? Je bent al tientallen jaren een student van de geascendeerde meesters. Jij hebt al die leringen bestudeerd die rechtstreeks door de geascendeerde meesters werden uitgebracht en die leringen kunnen toch niet allemaal fout zijn. Kim is gewoon de weg kwijt en praat niet meer met de echte Jezus, want de echte Jezus, zou zoiets nooit zeggen!”

Maar begrijpen jullie, mijn geliefden, dat jouw ego ELKE spirituele lering in een mentaal kader kan veranderen in een absolutistisch geloofssysteem dat zijn zoektocht naar veiligheid ondersteunt. En ik kan zeggen dat veel mensen die het spirituele pad al het langst volgen, juist degenen zijn die hun ego de spirituele leringen hebben laten gebruiken om een gevoel van veiligheid op te bouwen – zonder te zien wat er aan de hand is. Hoe weet je dat? Wel, als jij je ongemakkelijk voelt over het onderzoeken van jouw basale overtuigingen over het leven, kan dat ongemakkelijke gevoel ENKEL van je ego afkomen.

Opnieuw, ik zeg in feite niet dat alles wat jij gelooft verkeerd is, ik zeg alleen dat als jij echt vooruitgang wilt boeken op het ECHTE pad naar Christusschap, dan moet je bereid zijn ELK WILLEKEURIG aspect van jouw kijk op de wereld te onderzoeken. Want wat je niet wilt onderzoeken, zal onherroepelijk voorkomen dat jij het allerhoogste doel op het pad bereikt.

En wat is dat doel dan? Het totale eenzijn met de waarheid van God. En wat gebeurt er wanneer jij je in dat eenzijn bevindt? Je hebt dan geen gedachtesystemen meer nodig, want wanneer jij direct eenzijn ervaart, hoef jij toch geen mentaal kader meer van iets te hebben?

Je kunt nog wel een lering in de buitenwereld gebruiken om met andere mensen te communiceren. Let erop dat ik nu niet zeg dat spirituele leringen waardeloos zijn. Het zijn – op hun best – hulpmiddelen om het inzicht over te brengen dat het mensen kan helpen vooruit te gaan naar een rechtstreekse ervaring van eenzijn. Maar het probleem is dat veel te veel spirituele zoekers ten prooi vallen aan het egospelletje om een spirituele lering te gebruiken om een gevoel van veiligheid voor het ego, het gevoel dat hij altijd gelijk heeft, op te bouwen.

En zodoende worden de spirituele leringen die bedoeld waren om hen uit de dualiteit te bevrijden een uiterst efficiënt middel om hen in de dualiteit gevangen te houden. Want er zijn geen mensen die meer in de dualiteit vastzitten dan degenen die een dualistisch systeem gebruiken om zichzelf ervan te overtuigen dat zij al gered zijn. Niemand zit meer gevangen dan degene die denkt dat hij bevrijd is. En de allergrootste vrijheid komt ENKEL door eenzijn.

Degenen die oren hebben om te horen, kunnen maar beter horen, want ik spreek vanuit dat eenzijn, en ik probeer de kloof te dichten tussen gescheidenheid en eenzijn. Jouw bewuste zelf heeft oren om te horen – als je ophoudt naar de subtiele verzoekingen van het ego te luisteren en toe te geven dat zelfs als iedereen op aarde denkt dat jij gelijk hebt, jij geen gelijk van God krijgt tot jij één bent met God. Want in het eenzijn bestaat geen goed of fout. Eenzijn is alles wat er BESTAAT.