Waarom er meer mentale ziekten voorkomen

Vraag: Ik heb een vraag over mentale ziekten in de moderne wereld. Wij wonen in een wereld waarin een nasleep is aan depressies en psychologische kwalen en onzichtbare ziekten en die een enorm aantal mensen beïnvloeden en het lijkt wel of dat steeds meer met mensen op steeds jongere leeftijd in deze tijd gebeurt. En de moderne geneeskunde lijkt maar weinig mensen te kunnen helpen bij problemen met hun gezondheid. En ik vraag mij af welke hoop er is voor mensen die lijden aan een depressie en mentale ziekten anders dan in deze tijd in principe een leven moeten leiden waarin ze in stilte lijden.

Antwoord van Master MORE bij een conferentie in Nederland, 2016:

Het sleutelwoord is dat het een onzichtbare ziekte is. Maar een mentale ziekte is alleen maar onzichtbaar, omdat de wetenschap alles alleen vanuit een materialistisch perspectief wil bekijken. Vanuit mijn perspectief, als vertegenwoordiger van de Goddelijke Moeder, is een mentale ziekte heel erg zichtbaar en ik kan heel gemakkelijk zien of er patronen in het emotionele, mentale of identiteitslichaam zijn die mensen vatbaar maakt voor een mentale ziekte.

De wetenschap zou het net zo goed ook kunnen zien, als zij bereid waren verder te kijken dan het materialistische paradigma en de technologie ontdekken die al bestaat om hogere lichamen te kunnen zien. Je kunt ze zichtbaar maken op een computerscherm, leren ze te diagnosticeren en te zien of er een probleem in het emotionele lichaam aanwezig is dat moet worden aangepakt. De wetenschap zou natuurlijk ook moeten afstappen van het mechanistische paradigma om te denken dat je een mechanische oorzaak moet vinden voor het zichtbare effect en dan die mechanische oorzaak veranderen met een of andere chemische remedie die een mechanisch, fysiek, effect heeft.

Wat voor zin heeft het om over een mentale kwaal te praten, als je alleen maar een oplossing kunt bedenken met een fysieke, chemische, component? Dit heeft totaal geen zin. En het heeft ook geen zin om een vorm van psychologie te hebben die wordt gestoeld op het ontkennen van alles wat buiten de materiële wereld valt en dus een ziekte op het onbewuste niveau probeert te behandelen door alleen maar te werken met de bewuste geest om het onbewuste zichtbaar proberen te maken, wat in veel gevallen niet mogelijk is tot je de energie in het emotionele of mentale lichaam hebt gezuiverd.

Steeds meer mensen worden tot een mentale ziekte veroordeeld, omdat de wetenschap koppig vasthoudt aan een materialistisch paradigma. De toename in mentale ziekten, de toename bij steeds jongere mensen, is een direct gevolg van het feit dat het materialistische paradigma al een tijd geleden haar nut niet meer bewijst. Je begrijpt dit wanneer je teruggaat naar het bijgeloof uit de middeleeuwen, het wetenschappelijke denken was zeker een vooruitgang om mensen een bepaald niveau te laten ontstijgen, waarin ze, vooral in Europa waren komen vast te zitten. Dit betekende niet dat de wetenschappelijke denkwijze zich moest ontwikkelen tot een materialistisch paradigma, die net zo onderdrukkend is als de katholieke paradigma’s in de middeleeuwen.

Maar je kunt dat een tijdje tolereren, omdat het wel enige vooruitgang heeft gebracht, dus wanneer een nieuw idee of een trend opkomt in een maatschappij, dan zeggen wij: “Oké, we zullen de mensen hier een poosje mee laten experimenteren.” Wij zullen een paar consequenties die ze scheppen met deze aanpak, tegenhouden. Daardoor heb je een geweldige technische vooruitgang kunnen zien, maar er komt ook een moment dat wij zeggen: “Nu heeft de mensheid genoeg tijd gehad om in deze specifieke ervaring te grasduinen en alles te dwingen om in een materialistisch standpunt te veranderen, waardoor er alleen maar een mechanische oplossing voor is. Het wordt tijd dat men zich realiseert dat dit bepaalde beperkingen heeft en het wordt tijd dat zij de volgende stap gaan nemen. En als zij dat niet willen, kunnen wij de consequenties niet meer uitstellen.”

Dan zie je dat de consequenties zich beginnen te openbaren, gedeeltelijk door een toename aan mentale ziekten en een toename in de ernst ervan. En je ziet dit vooral in het meer ontwikkelde deel van de wereld gebeuren, waar je wezens ziet incarneren die een bewustzijnsniveau hebben voor wie de voornaamste uitdaging niet meer de fysieke materiële wereld en hun fysieke, materiële onderhoud en overleving is. De uitdaging bestaat er voor hen uit dat zij aan hun psychische problemen gaan werken, omdat zij nu de vrije tijd hebben om aan hun psychologische problemen te werken.

Omdat zij dit bij hun opvoeding niet mee hebben gekregen, gaan ze er niet vrijwillig mee aan de slag. En dat betekent dat je dan ziet dat er zich een mentale ziekte openbaart die hen dwingt om iets aan hun psychologische problemen te doen. Natuurlijk doen ze dat niet vrijwillig, vanwege het materialistische paradigma, en dan zorgt het materialistische paradigma ervoor dat zij hun mentale ziekte niet oplossen.

Ik begrijp heel goed dat dit voor een ongelooflijke hoeveelheid lijden zorgt. Ik zou de mensen graag willen helpen om hun lijden te verlichten, maar ik kan dat niet als zij niet verder willen kijken dan het materialistische paradigma en de verantwoordelijkheid voor zichzelf nemen en erkennen dat zij spirituele wezens zijn. De hoop bestaat natuurlijk om elk psychologisch probleem op te kunnen lossen, daarom hebben we daar leringen over gegeven, wij hebben hier hulpmiddelen voor gegeven.

Wij zeggen zeker niet dat de leringen en hulpmiddelen die wij hebben gegeven en de technieken die wij door deze boodschapper hebben gegeven de enige manieren zijn om hiermee om te gaan. Er zijn al veel andere hulpmiddelen naar buiten gebracht, maar er kunnen nog veel meer komen wanneer steeds meer mensen verder gaan kijken dan het materialistische paradigma. Als alles verloopt zoals ik visualiseer, duurt het nog twee of drie decennia voor mentale ziekten zeldzaam worden. Maar het wordt natuurlijk zeldzaam, omdat de meeste mensen van jongs af aan worden opgevoed met het idee dat het leven een proces is om aan hun psychologische problemen te werken. Zolang ze dat doen, hoeft er zich niet een crisis voor te doen die je tegenwoordig als een mentale ziekte omschrijft.

In werkelijkheid is dit niet een mentale ziekte. Wat men tegenwoordig veel als een mentale ziekte beschouwt, lijkt maar zo omdat je een vervormde kijk op ziekte hebt. Je denkt dat een bepaalde staat normaal is en wanneer er dan iets gebeurt wat niet volgens de norm is, dan is het een ziekte die je moet bestrijden. Maar in werkelijkheid zijn veel fysieke zieketen, en natuurlijk ook de meeste mentale ziekten, een teken dat het tijd wordt om je bewustzijn te veranderen. Omdat je dat niet doet, word je er steeds sterker aan herinnerd dat het tijd wordt om een stap omhoog te doen.

Het is eigenlijk iets wat vee mensen hebben gedaan om zichzelf eraan te herinneren dat zij, als zij hun spirituele vooruitgang zouden vergeten wanneer ze geïncarneerd waren, een mechanisme wilden dat hen eraan zou herinneren dat zij dit pad moeten volgen. Je ziet dat veel jonge mensen gedeeltelijk zijn gekomen omdat zij vooruit willen, gedeeltelijk omdat zij willen helpen om een verandering in de maatschappij teweeg te brengen door de maatschappij het materialistische paradigma te laten opgeven. Een van de manieren om dit te doen, is door mentale ziekten zo’n epidemische vorm te laten aannemen dat het eindelijk duidelijk wordt dat de maatschappij dit probleem niet kan afhandelen met een materialistisch paradigma. En dat het absoluut noodzakelijk wordt om een andere oplossing te vinden.

Nu, hierover hebben wij gesproken: vooruitgang kan plaatsvinden door een crisis die je dwingt naar een verandering te zoeken. Of vrijwillig, doordat steeds meer mensen zich ervan bewust worden en iets aan de situatie gaan doen. Jullie zijn zelf in veel gevallen voorbeelden van mensen die psychologische problemen hebben gehad, maar die moedig genoeg zijn om het spirituele pad te volgen, een spirituele lering te gebruiken om dat aan te pakken. Jullie kunnen als voorbeeld en als leraar voor anderen dienen en je kunt zelfs op een directere manier dienen als therapeut om anderen te helpen dit aan te pakken. Sommigen van jullie kunnen dienen om de maatschappij ervan bewust te maken dat je het materialistische paradigma moet loslaten en naar een totaal nieuwe aanpak op zoek te gaan.