Ouderschap in het nieuwe Tijdperk

Geascendeerde meester Moeder Maria, 26 maart 2016

Ik ben geascendeerde meester Moeder Maria en ik ben blij dat ik over het onderwerp ouderschap mag praten. Het eerste wat ik je zou willen laten doen, is dat je alle beelden visualiseert die je hebt van mij terwijl ik het kindje Christus in mijn armen heb. Dit is een prachtige jonge vrouw met totaal schone kleren aan met een kind dat gewoonlijk, eerlijk gezegd, een beetje overgewicht heeft, maar ook volmaakt is aangekleed. Je hebt het beeld gekregen dat ik de perfecte ouder was en Jezus het perfecte kind. Dus ik wil graag dat jullie al die beelden in de vuilnisbak van je gedachten gooien, omdat ze niet overeenkomen met de waarheid. Ik was geïncarneerd zoals jullie. Misschien had ik in spiritueel opzicht wel meer bereikt dan jullie nu. Maar ik geloof niet dat ik een perfect persoon was of Jezus een perfect kind.

Ons leven samen, mijn opvoeding van Jezus, was rommelig. Het was rommelig, omdat hij een heel moeilijk en veeleisend kind was. De enige manier waarop ik het overleefde, was door echt mijzelf te zijn en dat hield natuurlijk in dat ik een poging moest doen om mezelf te leren kennen. Dat was moeilijk, omdat ik heel jong was in die tijd.

Je begrijpt wel dat de eerste les die ik jullie over ouderschap wil geven, is dat jij je in de eerste plaats niet moet richten op de kinderen, maar op jezelf. Leer eerst jezelf kennen. Hoe weet je anders hoe je met je kinderen omgaat? Dit betekent in de praktijk dat je het spirituele pad moet bewandelen dat wij in heel veel boeken en leringen op onze website hebben beschreven, hetzij door deze boodschapper of andere. Er staat tegenwoordig zoveel meer materiaal tot je beschikking dat er niet was toen ik dit pad bewandelde. Doe er je voordeel mee, of je nu van plan bent ouder te worden of al een ouder bent. Doe in ieder geval een poging om je af te stemmen op de essentie van het pad en ontdek wie jij eigenlijk bent en wat je echt wilt doen in dit leven.

Een ‘goede’ ouder zijn, hangt er bij wijze van spreken, in de eerste plaats vanaf wat voor soort ouder je moet zijn. Als jij je kind vraagt wat voor ouder je zou moeten zijn, maak je er al een grote ramp van. Het is niet correct dat jouw kind de leiding moet hebben, zoals de mensen tegenwoordig zeggen.

Het klopt helemaal dat vorige generaties veel te totalitair waren en daarom hun kinderen verkeerd behandelden. Het is niet waar dat je precies het tegenovergestelde moet doen en verwachten dat kinderen zichzelf wel kunnen opvoeden. Dat kunnen ze niet. Er is geen enkel kind in staat geweest om zichzelf op te voeden. Zij hebben ouders nodig om hen wat leiding te geven en die hoeft niet perfect te zijn. Je moet in de eerste plaats jezelf zijn, trouw zijn aan wie jij bent en de grenzen te stellen die jij wel of wilt accepteren bij jouw thuis en in jouw persoonlijke leven.

Het is dus de taak van de kinderen om zich hieraan aan te passen en die later in het leven goed te gebruiken. Zij kunnen doen wat jij hebt gedaan. Ze kunnen jouw voorbeeld volgen of zij kunnen meer doen dan jouw voorbeeld. Maar als je niet helemaal tot het uiterste gaat, zullen zij niet tegen jou in opstand komen. Wanneer jij jezelf kent en ervoor openstaat om het kind zichzelf te leren kennen, is het beste wat er kan gebeuren, dat er een punt in het leven van een kind komt dat er wederzijds begrip ontstaat.

Jullie gaan elkaar respecteren als individuele menselijke wezens. Je kinderen kunnen op een bepaald moment gaan begrijpen dat de manier waarop jij hen hebt opgevoed niet de enige manier was, maar wel jouw manier. En omdat jij de ouder bent, heb je het recht om hen op te voeden op jouw manier.

Zoals ik zei, is het als je een goede ouder wilt zijn, heel belangrijk dat jij weet wie je bent en weet wat jij wel en niet in dit leven tolereert. Dit is natuurlijk niet iets wat je vanaf het begin al weet. Wij weten dit misschien nog niet helemaal wanneer wij ouders worden, maar het iets wat zich door de tijd heen kan ontwikkelen.

Ik zou je erop willen wijzen dat jij je ervan bewust moet zijn dat de moderne tijd fundamenteel verschilt van mijn tijd, waarin ik heel lang geleden een ouder van Jezus was. Omdat iedereen het tegenwoordig veel drukker heeft en er meer eisen worden gesteld aan hun aandacht dan destijds het geval was. Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe vredig het leven destijds (zonder oorlog) in normale omstandigheden was vergeleken met tegenwoordig.

De stress die jullie hebben, in wat jullie je normale leven noemen, is oneindig veel groter dan ik 2000 jaar geleden had en je zou je hier van bewust moeten worden. Je moet het kalmpjes aan gaan doen, zoals het populaire gezegde zegt. Het is een onmogelijke taak om als beide ouders een baan en een carrière hebben. Je hebt een of meer kinderen, je hebt het druk met je dagelijkse leven en tegelijkertijd moet je de romantiek in je relatie houden. Dat is een onmogelijke taak. Je moet beginnen met de erkenning dat dit een onmogelijke taak is. Dan kun jij jouw verwachtingen van jezelf bijstellen en niet verwachten dat jij een onmogelijke taak perfect doet.

Heel veel ouders van tegenwoordig zijn erin geluisd om te denken dat zij perfect moeten zijn. Je hebt geen bepaalde opleiding om ouder te worden. Je hebt niet eens goede voorbeelden en rolmodellen. Bovendien hebben jullie een drukke moderne levensstijl. Je kunt geen perfectie verwachten, mijn geliefden. Ik kan je ervan verzekeren dat je vanuit spiritueel standpunt niet volmaakt hoeft te zijn. Ik zeg dit niet om misbruik van kinderen te laten maken, maar de meeste ouders tegenwoordig maken geen misbruik van hun kinderen. Ik heb het over de vele mensen die zo goed als ze kunnen normale, zorgzame en liefdevolle ouders zijn, maar zich voelen tekortschieten in hun taak en vaak ook door de samenleving dat etiket krijgen van buren, diverse gezagsdragers. Ik wil jullie zeggen dat ik al je spijt en schaamte over ouderschap van je schouders haal, als je het mij maar geeft.

Je dient het leven, of de vooruitgang van de samenleving, echt niet als jij jezelf op de kop geeft, om nog maar eens een populair gezegde te gebruiken, omdat je niet de perfecte ouder bent geweest – wanneer je de perfecte ouder niet kon zijn en wanneer dat niet van je verwacht wordt. Het kind dat in jouw aanwezigheid opgroeit, is niet een volmaakt menselijk wezen wanneer het komt.

Een van de gevaarlijkste en meest disfunctionele aspecten van de moderne cultuur is dat zowel de wetenschap als het christendom de waarheid ontkent dat reïncarnatie bestaat. Jullie denken op een of andere manier dat de kinderen die komen, een schone lei hebben. Als zij door jou worden opgevoed en als zij niet in de samenleving kunnen functioneren of op asociale manieren handelen, moet dat dus wel komen, omdat jij ze verkeerd hebt opgevoed. De waarheid is dat alle kinderen uit een vorig leven komen met diverse hoeveelheden bagage: emotionele, psychische wonden, diverse gewoontes, diverse manieren van denken, diverse houdingen ten aanzien van het leven dat zij in vele levens hebben ontwikkeld en vaak hebben versterkt.

Je denkt misschien dat Jezus het perfecte kind was, maar hij kwam ook, in tegenstelling tot wat het christendom predikt, uit vele vorige levens waarin hij een houding had ontwikkeld dat hij het het beste wist. Veel kinderen die tegenwoordig worden geboren hebben ook zo’n houding. De reden is dat wij tegenwoordig kinderen geboren laten worden die een beetje meer spirituele talenten hebben dan hun ouders, om de mensheid sneller te laten vooruitgaan.

Je kunt naar je eigen ouders kijken. Als je helemaal eerlijk bent tegen jezelf, kun je begrijpen dat jij meer spirituele talenten hebt dan jouw eigen ouders. Op bepaalde manieren was je verstandiger en had je een betere visie dan zij. Als je nog steeds eerlijk bent, kun je ook zien dat jij nog dingen van je ouders moest leren, omdat jij niet in staat was om jezelf als kind op te voeden.

Breng dit op je eigen kinderen over. Jouw kinderen hebben bepaalde dingen die zij misschien duidelijker zien dan jij, maar dit betekent niet dat zij in staat zijn zichzelf op te voeden. Het is een feit dat wij tegenwoordig bepaalde zielen op de wereld laten incarneren die eigenlijk een beetje vooruit zijn op de norm van het collectieve bewustzijn. Deze zielen zullen in de meeste gevallen mogen incarneren in gezinnen waar een of beide ouders openstaan voor de spirituele kant van het leven, omdat zij meer kans hebben om die kinderen te begrijpen.

Je moet van die kinderen begrijpen dat zij vaak, samen met hun grotere gaven, de gewoonte hebben om te denken dat zij het het beste weten, dat zij niet naar anderen hoeven te luisteren. Zij kunnen zelfs een beetje hoogmoed hebben, een zekere arrogantie, het gevoel dat zij niet naar iemand hoeven te luistern die beneden hen staat. Zij kunnen de neiging hebben om te denken dat ieder die het niet met hen eens is, onder hen staat. Dit was eerlijk gezegd, ook het geval met Jezus. Wat moet je met zulke kinderen aan.

Nu, je erkent in de eerste plaats wie zij zijn en je erkent wie jij bent. Je erkent dat zij ook komen met bagage, ondanks het feit dat zij wat meer gaven hebben dan jij. Zij kunnen het potentieel hebben om iets in het leven te doen, iets voor de mensheid te doen, maar om dat potentieel te kunnen uitvoeren, moeten zij de disfunctionele, zelfvernietigende, zichzelf beperkende patronen die zij hebben meegenomen uit hun vorige levens overwinnen, waaronder geen respect voor andere mensen.

Veel van de kinderen die geboren worden of de laatste paar decennia zijn geboren, hadden dit gebrek aan respect voor hun ouders. Het was eerlijk gezegd een kosmisch experiment om die kinderen te laten incarneren. Zij hadden de mogelijkheid in zich om de samenleving vooruit te brengen, maar zij moesten ook iets overwinnen voor zij dat potentieel kunnen uitvoeren. Het is bij wijze van spreken, jouw grote kans als ouder om hen dit te laten overwinnen. Maar om die kinderen te helpen dit te overwinnen, moet jij je eigen beperkingen loslaten.

Je moet begrijpen dat wanneer een bepaald kind aan een bepaald stel of een alleenstaande ouder wordt toegewezen, dat komt omdat jullie er beiden iets van moeten leren. Het is waar dat je kind jou soms iets leert, maar het is ook waar dat jouw kind iets van jou moet leren. Om jouw kind te kunnen helpen om zijn of haar les te leren, moet jij uitvinden wat het in jou is. De manier om dat te doen, is door te kijken naar jouw reactie op de patronen van jouw kinderen. Als zij op een bepaalde manier dingen doen – bij voorbeeld ze willen niet luisteren, als zij denken dat zij het beter weten dan jij, of als ze denken dat zij op een of andere manier superieur zijn aan jou – hoe reageer je dan? Voel jij je minderwaardig? Voel jij je schuldig? Heb je het gevoel dat jij niet goed genoeg bent? Begin je onmiddellijk jezelf te onderzoeken?

Om deze generatie kinderen hun potentieel te laten uitvoeren, waarom ze zijn geïncarneerd, moeten zij hun hoogmoed en hun arrogantie overwinnen en een basaal respect voor andere mensen ontwikkelen. Je helpt mensen niet als jij je superieur voelt, zelfs als jij op bepaalde manieren superieur bent. Je bent niet superieur omdat je beter dan anderen bent. Meer weten dan anderen, bepaalde vermogens hebben die anderen niet hebben, zorgt er niet voor dat jij per definitie een beter persoon bent.

Dit is de les, die Jezus, toen hij zijn eigen problemen had opgelost, aan de mensen probeerde te onderwijzen: dat alle mensen evenveel waard zijn in Christus. Jij hebt het potentieel om jouw kinderen te leren dat zij respect voor jou moeten hebben als menselijk wezen, ongeacht wie zij zijn of wie zij denken te zijn. Om jouw kinderen dit te kunnen leren, moet je respect voor jezelf hebben. Dit betekent dat je naar jezelf moet kijken en zeggen: “Welke wonden heb ik uit mijn verleden?”

Vel van jullie zijn opgegroeid in een veel autoritairdere samenleving. Je bent misschien wel vele levens in zo’n samenleving opgegroeid. Het effect van zo’n samenleving is dat die de eigenwaarde van de mensen ondermijnt en ze in wezen waardeloos laat voelen, wanneer zij niet aan de normen van die samenleving beantwoorden.

Veel van jullie kinderen lijken arrogant omdat zij vanbinnen weten dat zij waardevol zijn. Zij hebben nog niet geleerd om dit in evenwicht te brengen met basaal respect. Je kunt hen dit leren, als jij je eigen gebrek aan eigenwaarde kun overwinnen. Hier hebben wij, opnieuw, heel veel hulpmiddelen voor gegeven, om te leren van jezelf te houden. Te leren hoe jij accepteert dat jij een waardevol menselijk wezen bent, die het recht heeft om op deze planeet te zijn. Jij hebt het recht om je leven te leiden, omdat je niet perfect hoeft te zijn om het waard te zijn om op aarde te leven.

Kijk eens naar de planeet, mijn geliefden. Is dit een perfecte planeet? Waarom denk je dan dat jij perfect moet zijn om hier te mogen zijn? Je hebt het recht om te leven. Je hebt het recht om jezelf te zijn. Je hebt het recht om je hele leven te leren en te groeien. Je hebt het recht om met het leven te experimenteren. Ik en geen enkel ander spiritueel wezen vraagt van jou om perfect te zijn. Wij eisen niets. Wij proberen jullie te helpen om het beste te doen wat jullie kunnen, gezien wij jij bent en jouw omstandigheden op de wereld. Het is geen kwestie van voldoen aan een of andere maatstaf voor perfectie. Het is een kwestie van: “Ben je bereid om iets te leren? Ben je bereid om naar jezelf te kijken? Ben je bereid om iets beter te doen dan de vorige keer?”

Zo kijken wij naar jullie. Wij kijken niet met een bepaalde maatstaf naar jullie waarmee wij een oordeel over jou vellen en straffen. Wij willen dus ook niet dat jij een oordeel over jezelf velt. Wij willen dat jullie erkennen dat jullie leven in een overgangstijd tussen een heel autoritaire samenleving waarin velen van jullie zijn opgegroeid en een heel nieuw tijdperk.

Wat is een van de uitkomsten van een totalitaire samenleving? Dat men in zo’n samenleving in de eerste plaats naar perfectie streeft. Als je naar perfectie streeft (denken dat je een perfect systeem kan bedenken, en dat dan die perfectie kan worden bereikt) beïnvloedt dat de manier waarop een samenleving naar kinderen kijkt. Die denkt dat je in de eerste plaats een perfecte ouder moet zijn. Als dat niet zo is, moet het een kwestie zijn van ontdekken wat de reden daarvan was. Dan proberen ze een onfeilbaar systeem te bedenken waarin iedereen wordt gedwongen om het systeem te volgen en dan voedt iedereen perfecte kinderen op.

Mijn geliefden, dit zal nooit gebeuren. Het is nog nooit in het verleden gebeurd. Het zal nooit in de toekomst gebeuren. In het Aquariustijdperk, het Aquariustijdperk van vrijheid, van meegaan op de stroom van de geest, heb je geen systeem nodig om met de geest mee te gaan. Je hebt een open hart nodig, de bereidheid om je af te stemmen op je hogere Zelf, de bereidheid om naar het leven te kijken en anderen te observeren en naar hen te luisteren. Je hebt openheid nodig. Je hebt geen systeem nodig waarin jouw gedachten steeds proberen om jou in een systeem te laten passen en tegelijkertijd proberen om je jouw kinderen te dwingen in het systeem te passen.

In het Aquariustijdperk kunnen je de kinderen die komen niet een systeem opdringen. Maar dit betekent niet dat jij hen maar laat doen wat ze willen. Je mag jezelf zijn en zo help je hen ook om zichzelf te zijn.