Beslissingen nemen en de consequenties aanvaarden

Vraag: De meesters zeggen dat wij niet in de Rivier van Leven zijn als wij geen beslissingen nemen, dat wij geen beslissingen nemen, omdat wij bang zijn om fouten te maken. Maar tegelijkertijd heeft het ook consequenties als wij fouten maken en we kunnen niet terug naar het moment voordat wij die fouten maakten. Dat is begrijpelijk, maar hoe kun je niet bang zijn om fouten te maken? Alleen maar doormaken wat het ook is, in ieder geval een beslissing nemen, of die nu fout is of niet?

Antwoord van Kim Michaels bij een conferentie in Nederland:

Het korte antwoord is dat je dat in mijn laatste boek ‘The Warrior of Peace’, kunt lezen, omdat dit hier diep op ingaat, meer dan ik nu kan. Ik denk dat een deel van het idee is dat er natuurlijk consequenties zijn die wij natuurlijk beter zouden kunnen vermijden en die onaangenaam voor ons zijn. Maar je moet zover komen dat je beseft dat de fysieke omstandigheden niet kunnen bepalen wie jij bent. Zij bepalen niet wie jij bent, want jij bent een spiritueel wezen. Wanneer je dat beseft, is het net of geen enkele toestand zo ernstig kan zijn dat die jou belet om te zijn wie jij bent en verder te gaan op je pad. Daardoor kun je er gemakkelijker mee omgaan.

Ik weet dat er vanzelfsprekend ook heel erge consequenties kunnen zijn, waar je moeilijker mee kunt leven dan andere. Maar wij zijn nog steeds spirituele wezens. De belangrijkste uitdaging op de materiële wereld is dat wij de materiële wereld niet laten bepalen wie wij zijn, niet laten bepalen hoe wij onszelf zien. Ik denk dat als je dit onthoudt, het wel wat gemakkelijker wordt om de consequenties te aanvaarden. Wanneer jij je eigenlijk identificeert met een bepaald zelfgevoel, dat heel graag wilde dat iets is gebeurd, dan is het heel moeilijk, en kun jij je er niet van onthechten. Je kunt je niet aan de gevolgen onttrekken.

Het lijkt bijna of je vernietigd bent of gestraft wordt, of dat je een fout hebt gemaakt waar jij je nooit van kunt herstellen, omdat die zo erg was. Natuurlijk willen jouw ego en de duistere krachten juist dat je dat gelooft: nu jij zo’n erge fout hebt gemaakt, kun je nooit verlost worden. Wanneer je begrijpt dat dit niet waar is, denk ik dat het veel gemakkelijker is om met die gevolgen om te gaan.

Commentaar: Maar in de wereld waarin wij leven, kun je niet aan de gevolgen ontkomen.

Kim: Nee, maar dat heb je nog nooit gekund op fysiek vlak. Dat begrijp ik en dat is heel hard. Ik bedoel: Het ís heel hard. Je kunt schijnbaar een tamelijk onschuldige keuze maken en ineens moet je ernstige consequenties onder ogen zien die je nooit kunt herstellen. Ik denk dat de uitdaging is dat je zegt: “Ja, maar het zegt niets over wie ik ben. Ik kan nog steeds zijn wie ik ben en erkennen wie ik ben, ondanks deze omstandigheden op de wereld.”

Iemand kan zeggen: “Ik wilde dat ik donker haar had. Waarom is het niet zwart? Ik zou een veel beter persoon zijn als ik zwart haar had.” De meeste van ons zouden zeggen: “Maar je haarkleur doet er niet toe. Die zegt niets over wie jij bent. Daar kun je wel mee leven.”

We moeten zover komen dat we op die manier naar elk aspect van de materiële wereld kunnen kijken: Het is slechts een situatie. Ik weet dat het niet gemakkelijk is, maar het is in principe wat de zenboeddhisten zeggen – en de meesters ook – dat je het bewustzijn moet transcenderen van dit is goed en fout, dit is slecht, dit is goed. Alles is maar een situatie en het is niet een kwestie van: “Zal het je vernietigen of je beletten om verder te gaan met je pad?” Je gaat gewoon verder.

Het is net een steentje dat in de stroom valt. Het water zegt niet: “O nee, nu bereik ik nooit de oceaan.” Het stroomt eromheen en dat moeten wij ook doen. Wij moeten om die toestand heen gaan en zeggen: “Het kan niet bepalen wie ik ben. Het kan mij niet tegenhouden op mijn pad.”

Commentaar: Het lijkt soms dat welke beslissing ik ook neem, het gevolg een consequentie is die niet leuk is. Dus dan begin ik te denken: “O, heb ik het daarom?”

Kim: Natuurlijk. Ik kan dat gemakkelijk zeggen. Ik zeg niet dat ik het altijd kan.

Commentaar: Een van de dingen die ik in het verleden deed, en waarschijnlijk nog steeds doe, is dat ik de beslissing laat afhangen van mijn omgeving. Met andere woorden, ik hoef de beslissing niet te nemen, omdat een andere situatie mij daartoe gedwongen heeft. Dan stelt het me teleur dat ik geen beslissing heb genomen. Dus ik vermijd het om beslissingen te nemen, de beslissingen worden voor mij genomen en dus heb ik niet het vermogen om een beslissing te nemen. Ik betreur dat. Ik begrijp dat als ik een keuze maak en daarna wordt het slechter voor mij dan het was, ik graag het oude terug wil en dat kan waarschijnlijk niet. Maar als ik geen beslissing neem, heb ik geen controle over die beslissing.

Kim: Juist. Wij zouden allemaal wel willen dat het leven net een computer is. Daar zit een knop op ‘Undo’ en daarmee kunnen we gewoon een paar stappen teruggaan.

Commentaar: Ik denk dat ik drie jaar geleden in een slechte situatie was en Kim zei tegen mij: Je weet dat het erom gaat of je beslissingen neemt. Situaties komen in je leven voor, maar jij moet erover beslissen.” Toen veranderden er dingen, omdat ik beslissingen begon te nemen en de consequenties niet zo erg waren.

Kim: Dat kwam ook omdat jij verdeeld was. Je was niet duidelijk. Dus je je stond stil, je kon niet uit de situatie komen waarin je zat.

Commentaar: Het juiste wat je in feite moet doen, is het besluit nemen. Je gaat vooruit. Je gaat verder omdat je een keus hebt gemaakt.

Commentaar: Je wordt geen slachtoffer van het besluit. Leer ervan en ga verder.

Commentaar: En geen besluit nemen is een besluit op zich. Als je geen beslissing neemt, is dat ook een beslissing.

Kim: Als je geen beslissing neemt en er gebeurt iets, dan geef jij jezelf op je kop, omdat jij geen beslissing hebt genomen. Dan hoef je alleen nog maar de beslissing te nemen dat jij jezelf niet op de kop geeft.

Commentaar: Precies, je slaat de spijker op de kop. Als ik dus een beslissing neem, ben ik de baas. Als ik bewust geen besluit neem, dan is iets anders de baas, en alles wat zij hoeven te doen, is op de linker knop te drukken en dan gaat die ietsje omhoog en daarna op de rechterknop.

Kim: En het is zelfs geen kwestie van de baas zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat jij niet verdeeld bent. Dat jij de situatie in de buitenwereld beslissingen voor je laat nemen, komt omdat jij niet weet wat je moet doen. Je bent waarschijnlijk bang om een beslissing te nemen, omdat jij denkt aan de consequenties.

Commentaar: Ik verwacht dat de gevallen wezens – en ik gebruik die term – graag willen dat jij in de situatie zit waarin jij verdeeld bent en geen beslissing kunt nemen, zodat zij jou als wip kunnen gebruiken.

Kim: Laten we gewoon zeggen dat het leven net een computerspel is. Misschien heb je zelf wel computerspelletjes gespeeld, maar waarschijnlijk heb je ook wel kinderen die computerspelletjes zien spelen. Je vraagt je soms af hoe lang ze die spelletjes kunnen blijven spelen. Worden zij er nooit moe van? Het feit is dat zij meestal op een punt komen, waarop ze hebben uitgevonden hoe het spel werkt. Iedere computer heeft bepaalde parameters en als je die eenmaal doorhebt, kun je het spel iedere keer verslaan. Als ze dat eenmaal doorhebben, raken ze het zat en dan gaan ze misschien verder met een ander spel.

Zo werkt het leven. Het fysieke octaaf geeft ons bepaalde omstandigheden op de wereld en de meeste mensen op de wereld zitten op het punt dat zij eigenlijk zelf geen beslissingen willen nemen. Zij willen niet belast zijn met hun leven. Zij willen in feite dat het leven hen dingen toewerpt, zodat zij kunnen zeggen: “Ik ben het slachtoffer. Het is niet mijn schuld. Ik kon alleen maar reageren op wat er gebeurde. Ik heb hier geen controle over.” Zij spelen een spel en zij zijn het nog niet zat en daarom kunnen zij dat tot in het oneindige blijven spelen.

Ik denk dat wij allemaal dat spel met gevolgen voor de wereld om ons heen spelen en dat die omstandigheden ervoor zorgen dat wij zeggen: “Ik wil dit niet meer spelen. Ik weet hoe het zit en ik zie dat het leven dit kan blijven doen in de volgende honderd incarnaties, maar ik heb er genoeg van. Ik wil een ander soort spel spelen.

Commentaar: Vanuit lineair standpunt zegt de neurologie dat wij helemaal geen beslissingen nemen. Ons brein neemt die al een paar seconden daarvoor. Dus is het allemaal een kwestie van bewustzijn. Het bewustzijn dat wij hebben, bepaalt de beslissingen die wij nemen, dus als je genoeg hebt van het spel, kiezen wij eigenlijk een ander bewustzijnsniveau. Dan kunnen we een nieuw spelletje domino spelen waarbij de stenen iedere keer omvallen bij iedere beslissing die je neemt, die jouw brein al een paar seconden daarvoor heeft genomen.

Commentaar: Wanneer je het brein zegt, bedoel je het hogere bewustzijn.

Commentaar: Alleen het fysieke brein. De neurologie heeft aangetoond dat het fysieke brein een paar seconden eerder een besluit neemt, voor jij denkt dat je een beslissing neemt.

Commentaar: Kan dat?

Kim: Ik begrijp wat je zegt, maar vanwege mijn begrip van de leringen van de geascendeerde meesters, moet ik zeggen dat de wetenschap niet de hele geest begrijpt, de vier niveaus van de geest. Voor de meeste mensen is de bewuste geest de laagste, maar dat hoeft niet zo te zijn.

Ik denk dat het zo is dat een beslissing door het identiteits-, mentale en emotionele niveau heen filtert en het brein bereiken voor het de bewuste geest bereikt. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Ik denk dat als wij bewust worden, wij ons bewust kunnen worden van de hogere niveaus voor het brein er zelfs maar op reageert.

Commentaar: Daar ben ik het helemaal mee eens.

Kim: Alleen de neurologie is nog niet zover.

Commentaar: Ik bedoelde het ook vanuit een lineair standpunt.

Kim: Ja, ja dat begrijp ik.

Commentaar: Professor Doctor Hawkins – niet te verwarren met de man in de rolstoel – een psychiater, heeft aangetoond dat je wanneer je een bepaald bewustzijnsniveau krijgt, het brein een vortex toont die buiten het brein valt die zo snel gaat als het licht. Dus op dat moment heb je de meest perfecte verbinding met je hogere Zelf gekregen en dan zijn de beslissingen die je neemt, vaak hetzelfde.

Commentaar: Zoals Kim zei, er is tijd voor nodig om het erdoorheen te laten filteren. Toen je lineair zei, en daarna noem je de rest, het is altijd heel belangrijk om naar het geheel te luisteren, er een geheel van te maken in plaats van het in stukjes te hakken.

Commentaar: Klopt. Ik snapte het zojuist en ik neem er nu afstand van.