Hoe weet ik of een situatie een test is?

Vraag: Hoe weet ik of een situatie een test is of een teken dat je moet stoppen? Soms werkt iets niet? Dan vraag ik mij af of ik ermee moet doorgaan. Misschien is het een test en moet ik hem opnieuw doen. Of misschien is het een teken dat ik moet ophouden.

Antwoord van Kim Michaels bij een conferentie in Nederland:

Ik begrijp dat helemaal. Ik zou zeggen dat het altijd een test is, maar de truc is dat je uit moet vinden wat de test is. Soms is de test dat je moet beslissen: “Ik heb er genoeg van. Ik doe het niet meer.”

Ik sprak laatst met iemand hierover en ik heb het gevoel dat er veel situaties op het pad zijn waarop je dit tegenkomt, omdat je er iets van moet leren. Dus als je het de eerste keer niet leert wanneer je een test gepresenteerd krijgt, krijg je vaak nog één, misschien een beetje op een andere manier, maar de test blijft hetzelfde. Het is heel belangrijk dat je hem niet zomaar opzijschuift. Het is belangrijk dat je probeert te zeggen: “Wat word ik geacht hiervan te leren?” Je stelt je open voor je hogere Zelf of de meesters om je te tonen wat de les is.

Dit steekt heel nauw. Je kunt niet echt een standaardantwoord geven op zo’n vraag, omdat die zo individueel is. Je moet er in principe lang genoeg bijblijven, zou ik zeggen, totdat je op een punt komt dat jij er niet meer aan gehecht bent of het nu doorgaat of ophoudt. Dan heb je een goede indicatie dat je hebt geleerd wat je ervan moest leren.

Soms moeten we leren te zeggen: “Stop. Ik wil dit niet meer! Ik wil niet meer in die situatie zitten. Ik wil die mensen niet meer zien.”

In het begin van het spirituele pad kun je heel gemakkelijk denken dat je niet genoeg intuïtie hebt. Je hebt je nog niet voldoende afgestemd. Je bent niet duidelijk genoeg. Te veel dingen verduisteren je blik, of je hebt te veel aan je hoofd. Dus je hebt leiding nodig, en je krijgt behoefte aan leiding. Dan begin je leiding van je hogere Zelf, van de meesters, van andere mensen of zelfs een goeroe op de wereld te krijgen. Die fase maak je mee en het is belangrijk dat jij die doorloopt, omdat jij nog niet de innerlijke afstemming hebt.

Er komt ook een moment dat het een hindernis voor je wordt om altijd op zoek te zijn naar leiding; zelfs je hogere Zelf kan je hinderen. In veel situaties in het leven was ik zo gewend om leiding te vragen, dat ik om leiding vroeg en mij probeerde af te stemmen en dat er niets gebeurde. Ik besefte op den duur dat het kwam omdat ik in die situatie geen leiding zou krijgen. Je moet zelf een beslissing nemen.

Je moet gewoon zelf beslissen: “Ik heb genoeg van die test, dit soort testen.” En dat houdt in die soort persoon of in zo’n soort situatie. “Het is genoeg. Ik wil dit niet meer.”  Soms heb je geleerd wat je moest leren in die situatie, maar was je nog niet zover dat je zei dat je er genoeg van had. Totdat je dat doet, kun je die test oneindig vaak steeds opnieuw krijgen, omdat wij soms te bang zijn om dat besluit te nemen. Soms staat die zoektocht naar leiding, of dat de meesters ons vertellen wat wij moeten doen, in de weg om een besluit te nemen, om te handelen. Het is een deel van het pad: Jij neemt een beslissing.

Wij zijn zo gewend om dit hele zwart-witbewustzijn te hebben dat denkt: “Jij bent een zondaar. Je kunt naar de hel gaan als je het verkeerde doet.” Zelfs als wij er niet door zijn beïnvloed door een officiële kerk, het zit in het collectieve bewustzijn. Wij hebben die angst om fouten te maken. Wij denken altijd: “Als ik de verkeerde beslissing neem, is het een grote fout en het heeft verschrikkelijke consequenties.”

Er zijn heel veel situaties waarin het niet zo is dat je maar één ding juist kunt doen en dat alle andere verkeerd zijn. Of dat er maar één ding is wat je goed of fout kunt doen. Er zijn veel situaties waarin alle opties die we hebben, helemaal goed zijn, omdat we er iets van leren. Je moet alleen maar een beslissing nemen, de consequenties onder ogen zien en van die consequenties iets leren. Zelfs al je iets anders in die situatie had gedaan, zou je hetzelfde geleerd hebben.

Ik weet hoe dat is. Je moet een keuze maken, dus je neemt een beslissing en vervolgens gebeurt er iets onaangenaams, en dan zeg je: “O, ik moet wel de verkeerde beslissing hebben genomen!” In veel gevallen is dat niet zo. Het was de bedoeling dat je een les leerde. Zelfs als je iets anders had gedaan en je zegt: “O, ik wilde dat ik dat andere had gedaan” zou je nog steeds dezelfde test krijgen. Soms moet je die beslissing nemen en er gelukkig mee zijn in plaats van er altijd op terug te komen. Ik denk dat het vaak de test is om op het punt te komen dat je er niet meer gehecht aan bent.

Ik zelf gebruik dat vaak als leidraad. Ik kan voelen dat ik eraan gehecht ben, dat ik er op een of andere manier bij betrokken ben, dat ik een bepaalde uitkomst wil, en daarna het gevoel krijg dat ik op het punt zit: “Ik heb mijn les geleerd en ik heb die onthechting bereikt.” Ik moet een beslissing nemen (doe ik dit of doe ik dat?) en wanneer ik denk dat het me niets meer kan schelen of ik het wel of niet doe, weet ik dat ik er niet meer aan gehecht ben. Dan neem ik gewoon het besluit: “Wat wil ik?”

Ik ben er zo naar gaan kijken: “Wat is een uitdrukkingsvorm van wie ik ben? Hoe zie ik mijzelf?” Ik dacht vroeger veel meer zo: “Als ik een spiritueel persoon ben, zijn er bepaalde dingen die ik wel moet doen en andere niet.” Maar nu is het een kwestie van “Nu, wie ben ik?” “Hoe wil ik mij tot uitdrukking brengen?” en “Wat is een uitdrukkingsvorm van mijn ware aard?” Wanneer ik dat duidelijk heb, is het gemakkelijk om een beslissing te nemen.