Waarom en hoe de geascendeerde meesters spirituele energie uitgeven

ONDERWERPEN: De meesters laten geen rampen geschieden – cycli trekken aan de mensen om verder te gaan – de meesters geven energie uit die zuivere versies zijn van de vervormingen van de mensen – dit brengt iets wat opgelost moet worden aan de oppervlakte – spanning legt druk op het elementale leven en veroorzaakt rampen – de meesters geven energie om ons te helpen met accelereren – als wij dat niet doen, wordt de negatieve spiraal versterkt – de mensen willen niet inzien dat zij een ramp hebben veroorzaakt – licht oproepen heeft altijd positief effect – de meesters proberen geen onrust te vermijden die tot groei kan leiden – de mensen leren van de meesters of van fysieke gebeurtenissen – op den duur beginnen zij zich af te vragen waarom iets hen steeds weer overkomt

Vraag: Je hebt gesproken over hoe de geascendeerde meesters spirituele energie uitgeven voor bepaalde cycli. Kun je ons meer inzicht geven in hoe dit werkt en welke criteria er worden gebruikt voor de vorm van energie die wordt uitgegeven en wanneer?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Mijn geliefde harten, laat ik heel duidelijk zeggen dat wij, de geascendeerde meesters, geen natuurrampen maken of ervoor zorgen dat er andere catastrofes gebeuren. Of het nu branden in Rusland zijn of overstromingen in Pakistan, wij plannen hierboven niet specifieke gebeurtenissen om menselijke wezens te wekken of te straffen. We voelen alleen maar liefde en mededogen voor de mensen op aarde en zouden graag willen dat zij catastrofes vermijden en de Gouden Eeuw zo snel mogelijk manifesteren. Wij zouden veel liever onze gaven gebruiken om de mensen rechtstreeks te onderrichten in plaats van dat zij hun lessen op de school van de harde klappen moeten leren. Maar wij respecteren ook de Wet van Vrije Wil die de mensen het recht geeft om elke ervaring te krijgen die zij maar willen en hun lessen te leren op de manier die zij verkiezen.

Wat wij wel kunnen doen – en waar wij mee belast zijn volgens de wet – is spirituele energie uitgeven in het collectieve bewustzijn. Het is een functie van de Wet van Vrije Wil dat de mensen hoewel zij elke ervaring mogen hebben die zij willen, een ervaring niet tot in het oneindige mogen handhaven. Volgens bepaalde cycli – die worden bepaald door de groei in bewustzijn van het hele materiële universum en de hele sfeer waarin dit universum bestaat – komt er een tijd dat de bewoners van een planetaire eenheid verder moeten, de oude bewustzijnsstaat transcenderen.

Als de bewoners van een planeet dat niet willen, worden zij belast met het uitgeven van een bepaalde hoeveelheid spirituele energie. Die energie is de zuivere vorm van de bewustzijnsstaat die de bewoners hebben vervormd en vormen dus geen vorm van straf maar een kans om de mensen om de energie te laten internaliseren en vermenigvuldigen, waardoor zij snel de oude vervormde energie kunnen ontstijgen. Omdat die zo anders is dan de vervormde energie waar de mensen zo aan gewend zijn geraakt, daagt de energie die wij uitgeven de mensen uit om naar hun bewustzijnsstaat te kijken en hun bewustzijnsstaat (en gedrag) te onderzoeken. Als zij niet naar zichzelf willen kijken, veroorzaakt de energie spanning en als die energie intensiveert, kan die op den duur bepaalde fysieke gebeurtenissen in het leven roepen.

Je ziet dan dat er twee belangrijke redenen zijn die catastrofes oproepen, hetzij in het leven van iemand persoonlijk, in een groep of natie, of zelfs de planeet als geheel:

Het collectieve bewustzijn treedt in wisselwerking met de energie die wij uitgeven. Of beter: de mensen de energie weigeren te internaliseren en vermenigvuldigen.
Het collectieve bewustzijn is een gesloten cirkel geworden en vormt daardoor een neerwaartse spiraal die catastrofes oproept.

Met andere woorden, behalve dat wij energie uitgeven, kunnen catastrofes ook het effect van een neerwaartse spiraal zijn die de mensen zelf hebben gevormd. Wanneer negatieve mentale en emotionele energie een bepaald intensiteitsniveau bereikt, belast die het elementale leven zodanig dat de elementale bouwers van vorm letterlijk niet de gewone balans in de natuur kunnen handhaven en daardoor komt er op een heftige manier energie vrij. Dit kun je enigszins vergelijken met een menselijk wezen dat geleidelijk aan boosheid kan opwekken die tot een geweldige uitbarsting leidt er daarna voor zorgt dat iemand zich – een poosje – opgelucht voelt.

Wat betreft de negatieve spiralen die de mensen vormen, daar hebben wij – natuurlijk – geen controle over, noch over de gebeurtenissen die zij in het leven roepen. Maar wat betreft de spirituele energie, wij hebben natuurlijk wel controle over wat wij uitgeven, maar niet over de reactie van de mensen op wat wij uitgeven. In feite geven wij heel vaak energie uit, omdat wij zien dat een groep mensen een negatieve spiraal heeft gevormd die al dicht bij het moment komt dat er fysieke gebeurtenissen in het leven worden geroepen. Wij geven dan spirituele energie uit om de mensen de kans te geven hun bewustzijn te accelereren (door te internaliseren en vermenigvuldigen wat wij uitbrengen). Maar als de mensen deze kans niet grijpen, versterkt hun ontkenning van de positieve energie (of zelfs de vervorming daarvan) de spanning en accelereert het effect van de negatieve spiraal. Dus je begrijpt dat er een wankel evenwicht bestaat bij het evalueren van wat wij moeten uitgeven en wanneer.

Wanneer een bepaalde hoeveelheid spirituele energie wordt uitgegeven – zoals bijvoorbeeld tijdens de conferentie in Sint Petersburg, en omdat heel veel mensen in Rusland onze rozenkransen jarenlang getrouw hebben opgezegd – kunnen wij zien of mensen in een natie niet bereid zijn om verder te gaan, en door die spanningspunten te identificeren, kunnen wij zien waar iets waarschijnlijk gaat breken. En dus passen wij het uitgeven van spirituele energie aan bij wat het grootste potentieel heeft om een specifieke groep mensen bewust te laten worden dat zij moeten veranderen.

Er zijn echter zoals ik al zei, bepaalde cycli en dus kunnen wij niet altijd energie tegenhouden die het potentieel tot catastrofes heeft. En je kunt nooit met zekerheid voorspellen wat er gebeurt, omdat dit heel erg afhangt van hoe menselijke wezens reageren op de energie die wij uitgeven. Als mensen er positief op reageren, kunnen wij een bepaalde hoeveelheid energie uitgeven zonder rampen te veroorzaken. Maar als de mensen weigeren te veranderen, kan dezelfde hoeveelheid energie een grote ramp veroorzaken.

Als een ramp eenmaal in het collectieve bewustzijn is opgewekt, kunnen wij, de geascendeerde meesters, de gebeurtenis gebruiken als middel om iets te onderrichten, degenen te onderrichten die wel openstaan voor onze leringen. In principe staan de mensen die de gebeurtenis hebben opgewekt meestal niet open voor onze leringen over wat de gebeurtenis heeft veroorzaakt.

De reden is dat onze leringen van de mensen vragen om de verantwoordelijkheid voor hun bewustzijnsstaat te dragen. En als een bepaalde groep mensen de verantwoordelijkheid voor hun bewustzijnsstaat had willen dragen, was die gebeurtenis helemaal niet opgeroepen. Dus wij richten ons op de top tien procent van de mensen in een natie, zodat zij het bewustzijn van de middelste 80% kunnen opkrikken.

Laat ik duidelijk zeggen dat jullie, de spirituele mensen, niet altijd bepaalde gebeurtenissen kunnen verzachten, omdat dat zou voorkomen dat mensen hun kans om iets te leren dan niet krijgen. Dit moet je niet ontmoedigen om rozenkransen op te zeggen; het zou je moeten aanmoedigen om rozenkransen te blijven opzeggen, zelfs wanneer zij niet een specifiek fysiek effect hebben. Rozenkransen hebben ALTIJD het effect dat zij negatieve energie zuiveren en het collectieve bewustzijn en individuele bewustzijn verhogen. Zelfs als je een rozenkrans opzegt om een specifieke gebeurtenis te verzachten en het wel plaatsvindt, hebben jullie rozenkransen andere effecten gehad. Het is gewoon dat de specifieke gebeurtenis niet kon worden verzacht, omdat de mensen niet reageerden en zodoende werd hun bewustzijnsstaat voor hen fysiek uitvergroot. Maar elke rozenkrans of oproep die je doet, heeft een diepgaand effect op hogere niveaus. Gezegend zijn degene die het niet kunnen zien en toch die oproep doen – de oproep die het antwoord afdwingt.

Wees je er ook van bewust dat de hele bedoeling van het leven is dat je leert en groeit. De Wet van Vrije Wil geeft de mensen het recht iets te leren op de manier die zij willen, wat inhoudt dat zij van een spirituele lering kunnen leren of doordat de kosmische spiegel fysieke omstandigheden naar hen reflecteert die de mentale beelden die zij uitzenden, uitvergroot. Dus de bedoeling van het leven is NIET om achterover te hangen, wat betekent dat het doel van de geascendeerde meesters niet is om onevenwichtigheid op aarde te vermijden. Wij zijn niet op zoek naar spirituele mensen die rozenkransen opzeggen of andere rituelen doen om catastrofes te vermijden en zodoende de gewone bevolking een comfortabel leven te laten leiden zonder het gevoel dat er iets in hun bewustzijn moet veranderen. Met andere woorden, ondanks onze liefde voor en ons mededogen met de mensen – of liever, vanwege onze liefde voor en ons mededogen met de mensen – laten wij fysieke gebeurtenissen toe die de mensen de kans geven om iets te leren.

Zorg ervoor dat je niet het epische bewustzijn krijgt en dan de mensen tot iets te forceren. Wij, de geascendeerde meesters, hebben niet tot doel om te mensen zover te krijgen dat zij specifieke keuzes maken. Ons doel is dat wij de mensen de kans geven om te leren. Zodra de kans gegeven is, laten wij de mensen totaal vrij in hun keuze. Wat de mensen ook kiezen, wij staan altijd klaar om hen te helpen bij hun groei vanaf hun huidige niveau. Dus bieden wij hen steeds weer nieuwe kansen om te leren en laten hen dan opnieuw vrij om te kiezen.

Natuurlijk zijn er veel mensen die zichzelf hebben afgesneden om direct van ons te leren en daardoor is hun enige kans om iets te leren door fysieke omstandigheden die hun bewustzijnsstaat uitvergroten. Wij zijn ons er natuurlijk van bewust dat de meeste mensen weigeren om die omstandigheden te zien als het resultaat van hun eigen bewustzijnsstaat en projecteren de verantwoordelijkheid daarom op iets buiten hen – of dat nu God, het lot, toeval, andere mensen of de natuurwetten zijn. Door de tijd heen is het echter bewezen dat de mensen wanneer zij herhaaldelijk dezelfde omstandigheden tegenkomen, op den duur op het punt komen waarop zij zichzelf beginnen af te vragen of ZIJ soms moeten veranderen. Het is een harde manier om te leren maar op den duur heeft het een hoge slagingskans. En als een levensstroom door schade en schande wijs wordt, vergeet hij het waarschijnlijk ook niet zo snel weer.