Waarom zijn levensstromen geïncarneerd?

ONDERWERPEN: jij werd geschapen om mede te scheppen – dit is geen vorm van tijdelijke waanzin – alleen gescheidenheid is waanzin – medescheppen is de hoogste vorm van vreugde – je weet het wanneer jij je weer met jouw IK BEN Aanwezigheid verbindt

Vraag: In jouw antwoord op een andere vraag legde jij uit dat redding een reden is voor sommige IK BEN Aanwezigheden om zielen naar deze wereld te sturen. De oorspronkelijke zielen, hadden echter helemaal geen reden. Er lijkt een onverklaarbare reden te zijn waarom een ziel zich tot de materiële wereld aangetrokken zou voelen en liever de materiële wereld, het dualiteitsbewustzijn, en een aparte en beperkte identiteit, heeft.

Een ‘Cursus in Wonderen schijnt het te zien als een illusoire, tijdelijke waanzin. ECIW en ik denk jij ook, hebben op deze website aangeduid dat alleen zielen die het dwaze concept gescheidenheid hadden gekregen, hier op aarde komen om die fout te herstellen. Als dat zo is, heeft de IK BEN Aanwezigheid dat idee gehad en is dat dan de reden waarom hij zielen schept om de illusie van gescheidenheid te ervaren? In het antwoord van gisteren noem je het andere gemeenschappelijke thema dat ik tegenkom, dat wij medescheppen en om het vanuit de materie te ervaren, alleen daarom al komen. Dat is volgens mij het risico niet waard. (enigszins humoristisch bedoeld)

Nogmaals bedankt en Ro ook, wiens vraag mij gisteren heeft geïnspireerd om deze vragen te formuleren en stellen.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus door Kim Michaels:

Het is niet zo moeilijk uit te leggen waarom de oorspronkelijke levensstromen ervoor hebben gekozen om naar planeet aarde af te dalen. Voor de zondeval was deze planeet een ongelooflijk mooi en harmonieus podium tot groei. De levensstroom werd uit de wens van de IK BEN Aanwezigheid geboren om meer te worden dan hij was en die wens wordt uit liefde geboren, wat nu juist de liefde is die ervoor heeft gezorgd dat de Schepper zelf dit universum heeft geschapen. Daar is niets illusoir aan, en het gebeurde niet door tijdelijke waanzin. Het was het gevolg van de kracht die juist tot scheppen aanzet.

Je zou kunnen zeggen dat het geleidelijke proces ervoor heeft gezorgd dat de levensstroom tot een lagere bewustzijnsstaat verviel en zo een identiteitsgevoel heeft opgebouwd alsof hij van de IK BEN Aanwezigheid gescheiden was en dat is het resultaat van een illusie en een vorm van tijdelijke waanzin. Je zou misschien wel kunnen zeggen dat levensstromen hier op aarde zijn – op de imperfecte planeet waaraan zij hebben meegeholpen om die te maken – om die waanzin te overwinnen en de fout te herstellen.

Dus de IK BEN Aanwezigheid heeft de levensstroom niet geschapen, omdat hij het gevoel van gescheidenheid wilde ervaren. De levensstroom werd nooit geschapen om van de IK BEN Aanwezigheid gescheiden te worden; hij werd geschapen om voortdurend in gewaarzijn te groeien tot hij het volledig Godbewustzijn bereikte en zichzelf één zag met, maar toch een individualisatie van, de IK BEN Aanwezigheid.

Toen God aan het proces van scheppen begon, was God er alleen nog maar. Dus God heeft alles uit zijn eigen substantie en Wezen geschapen. Zonder hem werd niets gemaakt wat gemaakt werd. Dus om iets te scheppen wat een vorm had, moest de Schepper een deel uit zijn grenzeloze Wezen en bewustzijn zelf halen en het ‘gevangenzetten’ in een begrensde vorm. Toen God van zichzelf bewuste wezens schiep, heeft hij een deel van zijn eigen Wezen en bewustzijn in hen ingebed. Daarom hebben zij de mogelijkheid om zichzelf te transcenderen en zich er volledig van bewust te worden dat zij God zijn. Alleen als zij dat doen, versmelten zij niet gewoon weer met het Al en worden uitgewist – zoals een aantal religies beweren. In plaats daarvan behalen zij het totale Godbewustzijn als individuele, Godvrije wezens die dezelfde creatieve krachten bezitten als de God die hen heeft geschapen. Dit is een voortdurende keten van scheppen, en ik beschreef dat toen ik zei: “Ge zijt Goden.”

Wanneer de levensstroom op één lijn zit met zijn IK BEN Aanwezigheid, is het niet gewoonweg scheppen om te scheppen. Het is medescheppen vanwege de vreugde en de liefde om een deel van Gods magnifieke plan te zijn en de individualiteit en creatieve vaardigheden daarvan tot uitdrukking te brengen. Ik kan je ervan verzekeren dat het ware gevoel van medescheppen de hoogste vorm is van wat heel veel mensen gelukzaligheid noemen, maar dat veel verder gaat dan wat een menselijk wezen als gelukzaligheid benoemt.

Ik kan begrijpen dat veel mensen die belast worden door hun eigen keuzes in het verleden misschien het gevoel hebben dat dit niet het risico waard was. Maar zodra je het spirituele pad gaat beklimmen en weer in contact komt met jouw IK BEN Aanwezigheid, weet je met absolute zekerheid dat het wel het risico waard was. Wie niet waagt, die niet wint. “De tocht naar boven is altijd het ongemak waard”, zoals één van mijn collega’s graag zegt.